Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.401.2017.3.PM
z 6 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 13 listopada 2017 r. (data wpływu – 23 listopada 2017 r.), uzupełnionym 22 i 26 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności lokalu za wynagrodzeniem (spłatą) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności lokalu za wynagrodzeniem (spłatą).

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 10 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.780.2017.1.KO, 0111-KDIB1-1.4011.236.2017.2.BK, 0111-KDIB4. 4014.401.2017.2.PM wezwano o jego uzupełnienie.

Wniosek uzupełniono 22 i 26 stycznia 2018 r.

We wniosku złożonym przez:

-Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

J. G. (Zainteresowana 1);

-Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

A. M.(Zainteresowana 2)

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowana 1 oraz Zainteresowana 2 w 2003 r. nabyły wspólnie (w równych udziałach) na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży lokal mieszkalny w W. o pow. 61 m² za kwotę 200.000 zł. Transakcja nie była objęta podatkiem od towarów i usług, gdyż sprzedającymi były wówczas osoby fizyczne niebędące podatnikami podatku od towarów i usług, lecz podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ww. lokal został w 2003 r. przystosowany do prowadzenia w nim przez obie Zainteresowane kancelarii notarialnych, po poprzednich użytkownikach (najemcach kwaterunkowych). Prace polegały na położeniu podłóg, naprawie ścian, wymianie okien, malowaniu, cyklinowaniu, zmianie armatury w łazienkach i kuchni, przy czym wydatki na ten cel nie przekroczyły 30% ceny zakupu lokalu – tj. suma wydatków poniesionych przez obie Zainteresowane nie przekroczyła 60.000 zł netto. Zainteresowane otrzymywały z tego tytułu faktury – każda z nich odrębnie na siebie – od których odliczały podatek od towarów i usług. Lokal nie został przerobiony na lokal stricte użytkowy, tj. pomimo prowadzenia w nim działalności notarialnej, w lokalu można byłoby mieszkać i taka możliwość istnieje również teraz.

Innymi słowy, obecnie lokal mógłby być sprzedany zarówno komuś, kto chciałby w nim mieszkać, jak też komuś, kto chciałby wykorzystywać go na potrzeby działalności gospodarczej.

Obie Zainteresowane były czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług w związku ze świadczeniem usług notarialnych podlegających temu podatkowi w momencie nabycia lokalu i w późniejszym okresie. Zainteresowana 1 zakończyła swoją działalność notarialną we wrześniu 2017 r., wyrejestrowała się z rejestru podatników od towarów i usług i nie jest już czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowana 2 jest nadal czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (i prowadzi kancelarię notarialną w tym samym lokalu).

Zainteresowana 1 wprowadziła prawo współwłasności ww. lokalu do ewidencji środków trwałych i dokonywała odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Strony zamierzają znieść współwłasność ww. lokalu, za wynagrodzeniem (spłatą) należnym z tego tytułu Zainteresowanej 1 od Zainteresowanej 2.

Organ podkreśla, że przywołując opis zdarzenia przyszłego pominięto tę jego część, przedstawioną przez Zainteresowane w treści uzupełnienia wniosku z 22 stycznia 2018 r. (data wpływu do Organu – 26 stycznia 2018 r.), która odnosi się stricte do zagadnień dotyczących podatku od towarów i usług i podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem sformułowano m.in. następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie należne Zainteresowanej 1 od Zainteresowanej 2 z tytułu zniesienia współwłasności ww. lokalu będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług, czy podatkiem od czynności cywilnoprawnych? Jeśli podatkiem od towarów i usług, to czy Zainteresowana 1 będzie mogła ponownie, przed zawarciem umowy znoszącej współwłasność ww. lokalu, ponownie zarejestrować się jako podatnik od towarów i usług, wystawić fakturę z wykazanym podatkiem od towarów i usług należnym, a Zainteresowana 2 będzie uprawniona do jego odliczenia? (Pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowane doprecyzowały zakres wniosku w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych, prosząc o potwierdzenie, że transakcja zniesienia współwłasności lokalu za wynagrodzeniem należnym Zainteresowanej 1 będzie objęta podatkiem od czynności cywilnoprawnych a nie podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Zainteresowanych, wynagrodzenie należne Zainteresowanej 1 od Zainteresowanej 2 z tytułu zniesienia współwłasności ww. lokalu będzie zwolnione z podatku od towarów i usług i objęte podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Według Zainteresowanych, niezależnie od tego, którą podstawę zwolnienia z podatku od towarów i usług przyjmiemy w analizowanej sytuacji (tj. czy art. 43 ust. 1 pkt 10 czy pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług), to obecnie zniesienie współwłasności będzie czynnością zwolnioną z podatku od towarów i usług, a w konsekwencji, wynagrodzenie należne Zainteresowanej 1, nie będzie podlegało podatkowi od towarów i usług, lecz będzie podlegało podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 31 stycznia 2018 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.780.2017.2.KO. Odrębne rozstrzygnięcie zostało wydane również w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

W myśl art. 4 pkt 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie o dział spadku lub o zniesienie współwłasności ciąży na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział w spadku lub we współwłasności.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie o zniesienie współwłasności lub o dział spadku stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego nabytego ponad wartość udziału we współwłasności lub spadku. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą m.in. od umowy zniesienia współwłasności nieruchomości – 2%.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa zniesienia współwłasności nieruchomości w części dotyczącej spłat lub dopłat podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na nabywającym rzeczy ponad udział.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona (z uwzględnieniem wyjątków przewidzianych w tym przepisie, nie występujących w przedmiotowej sprawie).

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Ze zdarzenia przedstawionego we wniosku wynika, że Zainteresowana 1 oraz Zainteresowana 2 w 2003 r. nabyły wspólnie (w równych udziałach) na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży lokal mieszkalny w W. o pow. 61 m² za kwotę 200.000 zł. Zainteresowane zamierzają znieść współwłasność ww. lokalu, za wynagrodzeniem (spłatą) należnym z tego tytułu Zainteresowanej 1 od Zainteresowanej 2.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek powyższe zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umowy zniesienia współwłasności podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa czynność – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ww. umowy podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tych czynności opodatkowaniem w podatku od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 stycznia 2018 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.780.2017.2.KO, wydanej dla Zainteresowanych wskazano, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym dostawa lokalu (udziału w lokalu) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż do pierwszego zasiedlenia (zajęcia) doszło w momencie jego nabycia, tj. w 2003 r., a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a jego dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto Zainteresowane nie poniosły wydatków na ulepszenie lokalu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które przekroczyłby 30% jego wartości początkowej. Zatem wynagrodzenie należne Zainteresowanej 1 od Zainteresowanej 2 z tytułu zniesienia współwłasności ww. lokalu będzie zwolnione z podatku od towarów i usług.

A zatem, skoro omawiana czynność zniesienia współwłasności podlega uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług (i jako taka zwolniona jest z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy), to w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.