Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.377.2017.2.MK
z 5 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2017 r. (data wpływu 22 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w związku z przeznaczeniem środków pieniężnych uzyskanych z tytułu rat na poczet ceny sprzedaży nieruchomości określonej w przedwstępnej umowie sprzedaży, na nabycie lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2017 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego w związku z przeznaczeniem środków pieniężnych uzyskanych z tytułu rat na poczet ceny sprzedaży nieruchomości określonej w przedwstępnej umowie sprzedaży, na nabycie lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 4 stycznia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.377.2017.1.MK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 4 stycznia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 11 stycznia 2018 r.). W dniu 22 stycznia 2018 r. (nadano w dniu 18 stycznia 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca odziedziczył po ojcu …, zmarłym w dniu 2 kwietnia 2016 r., udział w spadku w wysokości 1/4 części, czyli 5/48 części spadku. Pozostałe udziały odziedziczyły mama oraz dwie siostry Wnioskodawcy, które w dniu 3 lutego 2017 r. przekazały je Wnioskodawcy w formie darowizny. Wielkość udziału w nieruchomości, jaka przysługiwała Wnioskodawcy wskutek nabycia darowizny od sióstr to 15/48 części nieruchomości. Siostry darowały Wnioskodawcy udziały w spadku po ojcu, a darowizna została dokonana w formie aktu notarialnego z dnia 3 lutego 2017 r., Rep. A Nr 690/2017.

W skład spadku wchodziła nieruchomość położona w miejscowości …, w obrębie …, jednostka ewidencyjna ….-gmina, w powiecie kutnowskim, województwie …, stanowiąca działkę gruntu nr 138/4, o powierzchni 0,31 ha. Na działce znajdują się budynek mieszkalny, parterowy, murowany, kryty papą i dwa budynki gospodarcze.

We wrześniu 2016 r. Wnioskodawca wraz z mamą podjęli decyzję o sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Z nabywcami w dniu 17 września 2016 r. została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości. Nie przewidywała ona zapłaty ceny za udziały w sprzedawanej nieruchomości w ratach. Z przedmiotowej umowy wynikało, że umowa sprzedaży nieruchomości zostanie zawarta do dnia 31 grudnia 2016 r., i całość kwoty zostanie do tego dnia przekazana. Niestety, z powodu utraty płynności finansowej nabywców, wpłaty na poczet ceny nieruchomości były regulowane w ratach, w różnych kwotach, a data zawarcia aktu notarialnego sprzedaży była kilkakrotnie przesuwana (dokładne daty wpłat i wysokości kwot zawiera akt notarialny sprzedaży z dnia 11 października 2017 r.). Całość ceny sprzedaży przez Wnioskodawcę udziałów w nieruchomości nabytych w spadku po ojcu i darowiźnie od sióstr, została zapłacona przez stronę kupującą po zawarciu umowy przedwstępnej sprzedaży (której termin wykonania był kilkakrotnie przedłużany), i jednocześnie przed zawarciem aktu notarialnego sprzedaży w dniu 11 października 2017 r.

Wnioskodawca na poczet sprzedaży udziałów uzyskał następujące kwoty:

• 20 000 zł w dniu 17 września 2016 r.,
  

• 10 000 zł w dniu 5 grudnia 2016 r.,
  

• 20 000 w dniu 13 grudnia 2016 r.,
  

• 50 000 zł w dniu 6 lutego 2017 r.
  
  

W dniu 7 marca 2017 r. za środki finansowe, na które składały się kwoty z rat wpłaconych przez kupujących we wcześniejszym okresie, Wnioskodawca nabył za kwotę 105 000 zł lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność, położony w …, o powierzchni 29 m². Wnioskodawca nabył przedmiotowy lokal w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych, stale w nim zamieszkuje i nie zamierza go wynajmować, podnajmować lub w jakikolwiek inny sposób czerpać korzyści z jego udostępniania osobom trzecim, lub nieodpłatnie użyczać.

W dniu 11 października 2017 r. zawarty został akt notarialny sprzedaży udziału 15/48 części nieruchomości, Rep. A Nr 6059/2017. Wnioskodawca nie poniósł wydatków w związku z dokonaną sprzedażą nieruchomości. Odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.).

W Urzędzie Skarbowym w … Wnioskodawca został poinformowany, że będzie musiał zapłacić podatek dochodowy od sprzedaży swojego udziału w spadku, mimo że kwotę uzyskaną na poczet ceny nieruchomości przeznaczył w całości na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca nie zgadza się z tym, gdyż zakup przez Niego mieszkania w dniu 7 marca 2017 r., a więc przed sporządzeniem aktu sprzedaży nieruchomości, nastąpił z powodu zawarcia wcześniejszego zobowiązania ze zbywcą nieruchomości, że do określonego terminu lokal zostanie nabyty przez Wnioskodawcę, a niedotrzymanie terminu zawarcia umowy skutkować będzie dużymi kosztami finansowymi, które Wnioskodawca będzie musiał ponieść z tego tytułu. Wnioskodawca zaznacza, że w dniu 7 marca 2017 r. posiadał już całość środków finansowych na zakup mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia podatku dochodowego od sprzedaży udziału w spadku?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), biorąc pod uwagę, że sprzedaż udziałów w przedmiotowej nieruchomości i przyjęcie przez Wnioskodawcę zapłaty w ratach, zasadnym jest, aby nie płacił podatku dochodowego od sprzedaży udziału nabytego w spadku, mimo że jego zbycie nastąpiło w ciągu 5 lat od nabycia. Wszystkie środki finansowe Wnioskodawca wykorzystał na zaspokojenie swoich potrzeb mieszkaniowych, czyli kupno mieszkania, w którym zamieszkuje. Zdaniem Wnioskodawcy, podatek dochodowy od osób fizycznych jest nienależny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych następuje po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw majątkowych w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, stwierdzić należy, że ustalenie daty nabycia nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości i ww. praw majątkowych ma istotne znaczenie dla określenia skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca odziedziczył po ojcu, zmarłym w dniu 2 kwietnia 2016 r., udział w spadku w wysokości 1/4 części, co stanowi 5/48 części spadku. Pozostałe udziały odziedziczyły mama oraz dwie siostry Wnioskodawcy, które w dniu 3 lutego 2017 r. przekazały je Wnioskodawcy w formie darowizny. Wielkość udziału w nieruchomości, jaka przysługiwała Wnioskodawcy wskutek nabycia darowizny od sióstr to 15/48 części nieruchomości. W skład spadku wchodziła działka gruntu nr 138/4, o obszarze 0,31 ha. Na działce znajdują się budynek mieszkalny, parterowy, murowany, kryty papą i dwa budynki gospodarcze.

We wrześniu 2016 r. Wnioskodawca wraz z mamą podjęli decyzję o sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Z nabywcami w dniu 17 września 2016 r. została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości, w której nabywcy zobowiązali się do zawarcia głównej umowy sprzedaży do dnia 31 grudnia 2016 r. Z powodu utraty płynności finansowej nabywców, wpłaty na poczet ceny nieruchomości były regulowane w ratach, w różnych kwotach, a data zawarcia głównego aktu była kilkakrotnie przesuwana. Przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości nie przewidywała zapłaty ceny w ratach za udziały w sprzedawanej nieruchomości.

W dniu 7 marca 2017 r. za środki finansowe, na które składały się kwoty z rat wpłaconych przez kupujących we wcześniejszym okresie, Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność, za kwotę 105 000 zł. W dniu 7 marca 2017 r. posiadał już całość środków finansowych na zakup mieszkania. Wnioskodawca nabył przedmiotowy lokal w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych, stale w nim zamieszkuje i nie zamierza go wynajmować, podnajmować lub w jakikolwiek inny sposób czerpać korzyści z jego udostępniania osobom trzecim, lub nieodpłatnie użyczać.

W dniu 11 października 2017 r. zawarty został akt sprzedaży udziału Wnioskodawcy, tj. 15/48 części nieruchomości.

Odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z przedstawionym opisem wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, a także nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano wyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 ww. Kodeksu.

Stosownie do art. 922 Kodeksu cywilnego, spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów Kodeksu. W myśl art. 924 ww. Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 888 § 1 ww. Kodeksu, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Zatem w świetle powyższego stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości, będącego przedmiotem odpłatnego zbycia, nastąpiło w następujących datach:

• w dniu 2 kwietnia 2016 r. w drodze spadku po ojcu Wnioskodawcy – w dacie śmierci ojca,
  

• w dniu 3 lutego 2017 r. w drodze darowizny od sióstr.
  
  

W związku z tym, odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę udziałów w nieruchomości nabytych w spadku po ojcu oraz w drodze darowizny od sióstr, dokonane w dniu 11 października 2017 r., czyli przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, będzie stanowić źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży,

W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P - przychód ze sprzedaży.

Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Podkreślić należy, że wszelkie zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik traci prawo do ulgi i jest zobowiązany do złożenia korekty zeznania oraz zapłaty podatku dochodowego.

Zwrot „począwszy od” użyty w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraża w swoim znaczeniu pierwszy moment od jakiego można dokonać określonych czynności lub podjąć określone działanie. W powyższym przepisie ograniczeniem jest moment wydatkowania uzyskanego przychodu. Ustawodawca jednoznacznie wprowadził do treści przepisu zapis, że zwolnienie obejmuje przychód z odpłatnego zbycia wydatkowany począwszy od dnia odpłatnego zbycia. Aby skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik powinien wydatkować przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości lub praw na cele określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy, w tym m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego. Warunek ten będzie spełniony wówczas, gdy zarówno nabycie lokalu mieszkalnego, jak i wydatki związane z tym nabyciem będą dokonane po sprzedaży nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Zauważyć należy, że w rozpatrywanej sprawie lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego w dniu 7 marca 2017 r., a więc przed podpisaniem ostatecznego aktu notarialnego sprzedaży udziału w nieruchomości, które nastąpiło 11 października 2017 r. Tymczasem z przywołanych przepisów wynika, że warunkiem uznania poniesionych wydatków za własne cele mieszkaniowe jest aby zarówno środki ze sprzedaży (wydatek) jak i samo nabycie (przeniesienie prawa własności) nastąpiły nie wcześniej niż w dniu sprzedaży udziału w nieruchomości, z której to sprzedaży dochód ma być zwolniony z opodatkowania. Nabycie, jak i wydatki związane z tym nabyciem powinny być dokonane po sprzedaży udziału w nieruchomości. Intencją ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych, a nie realizacja jakichkolwiek celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych na zakup lokalu mieszkalnego nie mogło pochodzić z przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości ponieważ nastąpiło w czasie, w którym Wnioskodawca był właścicielem swojej części nieruchomości. Należy zauważyć, że przedwstępna umowa sprzedaży przez Wnioskodawcę udziałów w nieruchomości nie przewidywała zapłaty w ratach ceny sprzedaży przed zawarciem umowy przenoszącej udziały we współwłasności nieruchomości na nabywcę.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że przychód ze sprzedaży przez Wnioskodawcę w dniu 11 października 2017 r. udziałów w nieruchomości nabytych przez Niego w 2016 r. w spadku po ojcu oraz w 2017 r. w drodze darowizny, pomniejszony o koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz koszty odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 wymienionej ustawy, będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na podstawie art. 30e ww. ustawy. Uzyskany z ww. sprzedaży dochód nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność miało miejsce przed sprzedażą ww. udziałów w nieruchomości. Zatem, nie został spełniony podstawowy warunek uprawniający do skorzystania ze zwolnienia. Z przywołanych przepisów art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy wynika, że warunkiem uznania za własne cele mieszkaniowe poniesionych wydatków jest aby zarówno wydatkowanie przychodu ze sprzedaży jak i samo nabycie lokalu mieszkalnego wskutek przeniesienia prawa własności, nastąpiły nie wcześniej niż w dniu sprzedaży udziału w nieruchomości, z której to sprzedaży dochód ma być zwolniony z opodatkowania. Nabycie, jak i wydatki związane z tym nabyciem winny być dokonane po sprzedaży ww. udziałów w nieruchomości. Natomiast w przestawionym stanie faktycznym, nabycie lokalu mieszkalnego w dniu 7 marca 2017 r. nastąpiło przed zawarciem aktu notarialnego sprzedaży udziału w nieruchomości, tj. przed dniem 11 października 2017 r. Wnioskodawca nie spełnił więc jednego z warunków koniecznych, aby dochód z odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości mógł zostać zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Dokumenty dołączone do wniosku z dnia 19 listopada 2017 r. nie podlegają analizie i ocenie tutejszego Organu. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie dotyczy innych współwłaścicieli nieruchomości.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.