Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.644.2017.3.JŻ
z 5 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.), uzupełnionym w dniu 28 grudnia 2017 r. (data wpływu 3 stycznia 2018 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 14 grudnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 grudnia 2017 r.) oraz w dniu 19 stycznia 2018 r. (data wpływu 24 stycznia 2018 r.), na wezwanie z dnia 10 stycznia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia oraz dokumentowania usług marketingowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia oraz dokumentowania usług marketingowych. Wniosek został uzupełniony w dniu 28 grudnia 2017 r. (data wpływu 3 stycznia 2018 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 14 grudnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 grudnia 2017 r.) oraz w dniu 19 stycznia 2018 r. (data wpływu 24 stycznia 2018 r.), na wezwanie z dnia 10 stycznia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 stycznia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe uzupełnione w odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 grudnia 2017 r. oraz z dnia 18 stycznia 2018 r.:

Spółka zajmuje się sprzedażą, poprzez sklep internetowy, m.in. sprzętu elektronicznego. W ramach prowadzonej działalności handlowej Wnioskodawca nabywa drukarki od ich producenta mającego siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium kraju oraz od polskich dystrybutorów tego sprzętu, celem ich dalszej sprzedaży.

Wnioskodawca wraz z producentem rozważają zawarcie porozumienia/umowy, na mocy którego Spółka będzie świadczyć na rzecz producenta dodatkowe usługi marketingowe tak jak m.in.: reklamowanie sprzętu oferowanego przez producenta, dodatkowe eksponowanie towarów producenta na stronie internetowej Wnioskodawcy itd. Za świadczenie ww. usług Wnioskodawcy będzie przysługiwać od producenta wynagrodzenie kalkulowane jako określony procent od wartości drukarek sprzedanych przez Spółkę w danym okresie rozliczeniowym.

W przypadku świadczenia ww. usług, wynagrodzenie przysługuje Spółce bez względu na to, czy sprzedawany przez nią sprzęt został zakupiony bezpośrednio od producenta czy też od innych dystrybutorów tego sprzętu w Polsce.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 grudnia 2017 r. Wnioskodawca poinformował, że producent jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Producent, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługi marketingowe nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności, które znajduje się w innym miejscu, niż jego siedziba działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 18 stycznia 2018 r. Wnioskodawca poinformował, że świadczone przez niego usługi marketingowe polegają m.in. na reklamowaniu sprzętu oferowanego przez producenta za pomocą strony internetowej Wnioskodawcy, zachęcaniu klientów do ich zakupu za pomocą strony internetowej Wnioskodawcy, eksponowaniu towarów producenta na stronie internetowej Wnioskodawcy, tak aby towary te były bardziej widoczne niż inne towary z oferty handlowej Wnioskodawcy. Można więc uznać, że świadczenia oferowane przez Wnioskodawcę polegają także na dostarczaniu przestrzeni reklamowej, banerów reklamowych na stronach lub witrynach internetowych. W praktyce Wnioskodawca głównie zajmuje się zamieszczaniem banerów reklamowych producenta.

Świadczenie usług marketingowych/reklamowych jest zasadniczo zautomatyzowane (obecnie świadczenie większości usług polega mniejszemu bądź większemu zautomatyzowaniu), niemniej – z uwagi na swój charakter – nie jest ono możliwe bez udziału pracy ludzi. Ze strony Wnioskodawcy, świadczeniem usług na rzecz producenta będą zajmować się pracownicy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu świadczenia przez Spółkę usług marketingowych, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą (producent) posiada siedzibę działalności gospodarczej?
2. Czy z tytułu świadczenia usług marketingowych Wnioskodawca zobowiązany jest wystawić na rzecz zagranicznego producenta tzw. fakturę VAT NP, tj. fakturę niezawierającą stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Z tytułu świadczenia przez Spółkę usług marketingowych, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą (producent) posiada siedzibę działalności gospodarczej.
2. Z tytułu świadczenia usług marketingowych Wnioskodawca zobowiązany jest wystawić na rzecz zagranicznego producenta tzw. fakturę VAT NP, tj. fakturę niezawierającą stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący nabywcą towarów producenta rozważa zawarcie z nim dodatkowego porozumienia/umowy, zgodnie z którą będzie świadczyć na rzecz producenta usługi marketingowe/reklamowe produkowanych przez niego towarów. Świadczone przez Spółkę usługi będą dotyczyć zarówno towarów bezpośrednio nabywanych od producenta, a także towarów nabywanych od innych dystrybutorów produktów tego producenta.

Innymi słowy, w analizowanej sprawie występuje świadczenie wzajemne: Spółka świadczy na rzecz producenta usługi marketingowe (np. reklamowanie sprzętu oferowanego przez producenta, dodatkowe eksponowanie towarów producenta na stronie internetowej Wnioskodawcy etc.), w zamian za co otrzymuje odpowiednie wynagrodzenie.

Zgodnie natomiast z art. 28b Ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. lila, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W świetle powyższej regulacji, usługi marketingowe świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta zagranicznego (producenta), opodatkowane są poza terytorium Polski, ze względu na miejsce siedziby usługobiorcy (producenta). Oznacza to, że ta usługi te nie podlegają opodatkowaniu VAT na terytorium Polski zgodnie z art. 28b Ustawy o VAT.

Spółka świadcząc usługi na rzecz zagranicznego producenta, zobowiązana jest udokumentować ten fakt poprzez wystawienie faktury VAT. Z uwagi na fakt, że miejscem świadczenia tych usług pozostaje miejsce, gdzie ich nabywca (usługobiorca) posiada siedzibę działalności gospodarczej, Wnioskodawca wystawia tzw. fakturę NP (faktura dokumentująca sprzedaż, która nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski).

W myśl art. 106b ust. 1 Ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2) (przyp. usługi, dla których miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego lub terytorium państwa trzeciego), dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Co do zasady, wszystkie elementy jakie winna zawierać wystawiana faktura zawarte są w przepisie art. 106e Ustawy o VAT. Zgodnie jednak z art. 106e ust. 5 Ustawy o VAT, faktura może nie zawierać:

• w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14;
• w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.
  
  

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że wystawiając fakturę na rzecz zagranicznego producenta, mając na względzie fakt, że usługa nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, Spółka nie musi w niej zawierać stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto. Tym samym, będzie to tzw. faktura NP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, o których mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności handlowej nabywa drukarki od ich producenta mającego siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium kraju oraz od polskich dystrybutorów tego sprzętu, celem ich dalszej sprzedaży. Wnioskodawca wraz z producentem rozważają zawarcie porozumienia/umowy, na mocy którego Spółka będzie świadczyć na rzecz producenta dodatkowe usługi marketingowe tak jak m.in.: reklamowanie sprzętu oferowanego przez producenta, dodatkowe eksponowanie towarów producenta na stronie internetowej Wnioskodawcy itd. Za świadczenie ww. usług Wnioskodawcy będzie przysługiwać od producenta wynagrodzenie kalkulowane jako określony procent od wartości drukarek sprzedanych przez Spółkę w danym okresie rozliczeniowym.

W przypadku świadczenia ww. usług, wynagrodzenie przysługuje Spółce bez względu na to, czy sprzedawany przez nią sprzęt został zakupiony bezpośrednio od producenta czy też od innych dystrybutorów tego sprzętu w Polsce.

Producent, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługi marketingowe jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy oraz nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności, które znajduje się w innym miejscu, niż jego siedziba działalności gospodarczej.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi marketingowe polegają m.in. na reklamowaniu sprzętu oferowanego przez producenta za pomocą strony internetowej Wnioskodawcy, zachęcaniu klientów do ich zakupu za pomocą strony internetowej Wnioskodawcy, eksponowaniu towarów producenta na stronie internetowej Wnioskodawcy, tak aby towary te były bardziej widoczne niż inne towary z oferty handlowej Wnioskodawcy. Można więc uznać, że świadczenia oferowane przez Wnioskodawcę polegają także na dostarczaniu przestrzeni reklamowej, banerów reklamowych na stronach lub witrynach internetowych. W praktyce Wnioskodawca głównie zajmuje się zamieszczaniem banerów reklamowych producenta.

Świadczenie usług marketingowych/reklamowych jest zasadniczo zautomatyzowane (obecnie świadczenie większości usług polega mniejszemu bądź większemu zautomatyzowaniu), niemniej – z uwagi na swój charakter – nie jest ono możliwe bez udziału pracy ludzi. Ze strony Wnioskodawcy, świadczeniem usług na rzecz producenta będą zajmować się pracownicy Wnioskodawcy.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu 1 dotyczą ustalenia czy z tytułu świadczenia przez Spółkę usług marketingowych, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą (producent) posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że na podstawie art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, do „usług świadczonych drogą elektroniczną”, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

W myśl art. 7 ust. 2 lit. f rozporządzenia 282/2011 ustęp 1 obejmuje w szczególności usługi wyszczególnione w załączniku I.

W załączniku I do ww. rozporządzenia, w punkcie 3 lit. h wskazano dostarczanie przestrzeni reklamowej, szczególnie banerów reklamowych na stronach lub witrynach internetowych.

Należy zauważyć, że warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten nie jest jednak wystarczający do uznania danej usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych wyżej przepisów. Istotne jest łączne wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

• realizacja za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,
• świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,
• ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.
  
  

W świetle definicji zawartej w rozporządzeniu, jak również wskazanych w nim katalogów usług elektronicznych oraz usług wyłączonych z tej kategorii, usługi marketingowe Wnioskodawcy polegające na reklamowaniu sprzętu oferowanego przez producenta za pomocą strony internetowej Wnioskodawcy, zachęcaniu klientów do ich zakupu za pomocą strony internetowej Wnioskodawcy, eksponowaniu towarów producenta na stronie internetowej Wnioskodawcy, tak aby towary te były bardziej widoczne niż inne towary z oferty handlowej Wnioskodawcy polegające w praktyce głównie na zamieszczaniu banerów reklamowych producenta są usługą elektroniczną w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy spełniającą kryteria wskazane w punkcie 3 lit. h załącznika I do rozporządzenia.

Przedmiotowa usługa, w ramach której Wnioskodawca głównie zajmuje się zamieszczaniem banerów reklamowych producenta, jak już wskazano spełnia kryteria wskazane w punkcie 3 lit. h załącznika I do rozporządzenia oraz – jak wskazał Wnioskodawca – transakcje te są zasadniczo zautomatyzowane. Co prawda Wnioskodawca wskazał, że świadczenie nie jest możliwe bez udziału pracy ludzi i ze strony Wnioskodawcy świadczeniem ww. usług na rzecz producenta będą zajmować się pracownicy Wnioskodawcy, jednakże mając na uwadze charakter świadczonej usługi należy uznać, że udział pracowników w świadczeniu tych usług jest niewielki. Natomiast fakt, że wyświetlanie banerów reklamowych producenta przez pewien okres czasu odbywa się automatycznie na stronie Wnioskodawcy, świadczy o zautomatyzowanym charakterze usługi. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że usługi marketingowe polegające na reklamowaniu sprzętu oferowanego przez producenta za pomocą strony internetowej Wnioskodawcy, zachęcaniu klientów do ich zakupu za pomocą strony internetowej Wnioskodawcy, eksponowaniu towarów producenta na stronie internetowej Wnioskodawcy, tak aby towary te były bardziej widoczne niż inne towary z oferty handlowej Wnioskodawcy polegające w praktyce głównie na zamieszczaniu banerów reklamowych spełniają wszystkie cechy istotne dla uznania ww. świadczeń za usługę elektroniczną.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W świetle regulacji przepisu art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W opisie analizowanej sprawy Wnioskodawca wskazał, że nabywcą usług jest producent będący podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy, który nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności, które znajduje się w innym miejscu, niż jego siedziba działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że art. 28b ustawy ma zastosowanie gdy usługi są świadczone na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy oraz gdy przepisy szczególne nie przewidują innych zasad ustalania miejsca świadczenia dla danych usług. W analizowanej sprawie Wnioskodawca będzie świadczył usługi na rzecz producenta będącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy, który nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności, które znajduje się w innym miejscu, niż jego siedziba działalności gospodarczej. Jednocześnie dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług przepisy nie przewidują szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia. Zatem, odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, w analizowanej sprawie miejsce świadczenia przedmiotowych usług należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Tym samym, przedmiotowe usługi nie podlegają opodatkowaniu w Polsce lecz w kraju, w którym producent posiada siedzibę działalności gospodarczej zgodnie z przepisami prawa podatkowego obowiązującymi w danym kraju. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany w Polsce do rozliczenia podatku VAT z tytułu realizowanych świadczeń na rzecz producenta. Natomiast, o rozliczeniu przedmiotowej usługi w danym kraju, w którym siedzibę działalności posiada producent decydują przepisy prawa podatkowego tego kraju.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy sformułowane w pytaniu 2 dotyczą ustalenia czy z tytułu świadczenia usług marketingowych Wnioskodawca zobowiązany jest wystawić na rzecz zagranicznego producenta tzw. fakturę VAT NP, tj. fakturę niezawierającą stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik obowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy, przepisy rozdziału „Faktury” Działu XI stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.
   
   

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 12 – 14 wymieniono:

• stawkę podatku (pkt 12),
• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14).
  
  

Jednocześnie w art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Natomiast zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

Treść art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zastosowania art. 106a pkt 2 lit. a ustawy faktura nie zawiera danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 12-14, tj. stawki podatku oraz sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku jak również kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Natomiast, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, w przypadku wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”. Zatem, biorąc pod uwagę okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie faktura wystawiona przez Wnioskodawcę z tytułu realizowanych świadczeń na rzecz producenta może nie zawierać stawki i kwoty podatku oraz sumy wartości sprzedaży netto, natomiast powinna zawierać adnotację „odwrotne obciążenie”.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.