Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.450.2017.1.EJ
z 18 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2017 r. (data wpływu 27 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu sprzedaży niezabudowanych działek gruntowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na zasadzie łącznej współwłasności małżeńskiej Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką niezabudowanych nieruchomości gruntowych. W latach 2006-2009, wraz z mężem, dokonywała sprzedaży wydzielonych niezabudowanych działek. Sprzedaż ta w 2009 r. została przez organy podatkowe zakwalifikowana jako nosząca znamiona działalności gospodarczej prowadzonej przez oboje małżonków. Wnioskodawczynię uznano za przedsiębiorcę z uwagi na to, że m.in.: przedstawiała nabywcom warunki sprzedaży, wraz z mężem była stroną, na wniosek której wydawano decyzje o warunkach zabudowy, wraz z mężem poniosła koszty opłaty planistycznej. Po 2009 r. Wnioskodawczyni działek nie sprzedawała, jak również nie dokonała wpisu do CEIDG działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Mąż Wnioskodawczyni, który jako osoba fizyczna (czynny podatnik VAT) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług geodezyjnych, ma zamiar rozpocząć sprzedaż posiadanych w ramach wspólności małżeńskiej niezabudowanych nieruchomości gruntowych na następujących zasadach:

• zakres zarejestrowanej przez męża Wnioskodawczyni w CEIDG działalności gospodarczej zostanie poszerzony o obrót nieruchomościami,
  

• nieruchomości, które mają być przedmiotem obrotu, zostaną wprowadzone do firmy męża Wnioskodawczyni remanentem, jako towary handlowe,
  

• mąż Wnioskodawczyni będzie występował przed potencjalnymi nabywcami, jak również dokonywał wszelkich czynności pozostających w związku z planowaną sprzedażą.
  
  

Akt notarialny sporządzany z tytułu sprzedaży będzie określał wobec przepisów prawa cywilnego, jako sprzedających, oboje małżonków, z uwagi na to, że nieruchomości stanowią ich współwłasność łączną. W akcie tym zawarta będzie jednak klauzula, że sprzedaż dokonywana jest w ramach prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni działalności gospodarczej, a Wnioskodawczyni w związku z art. 37 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wyraża na tą sprzedaż zgodę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zasadne jest przyjęcie, że na Wnioskodawczyni z tytułu opisanej sprzedaży nie będą ciążyć żadne obowiązki w podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy zasadne jest przyjęcie, że na Wnioskodawczyni z tytułu opisanej sprzedaży nie będą ciążyć żadne obowiązki w podatku od towarów i usług?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w odniesieniu do pytania Nr 1, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytania Nr 2, dotyczącego podatku od towarów i usług, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przejawem autonomii prawa podatkowego jest przyjęcie przez ustawodawcę, że co do zasady małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od uzyskiwanych przez siebie dochodów, pomimo tego, że na gruncie prawa cywilnego z uwagi na współwłasność łączną środki uzyskiwane przez jednego z małżonków stanowią współwłasność obojga małżonków (z wyłączeniem środków uzyskanych ze sprzedaży majątku odrębnego). Opisane zasady dokonywania przyszłej sprzedaży oznaczają, że stroną aktywną w tym zakresie będzie mąż Wnioskodawczyni. Jej udział w tych czynnościach ograniczony zostanie do wyrażenia zgody na rozporządzenie majątkiem wspólnym w związku z treścią art. 37 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, co znajdzie swój materialny wyraz w akcie notarialnym sprzedaży. Przepisy prawa podatkowego nie sprzeciwiają się uznaniu za towar handlowy w firmie jednego z małżonków składników majątku należącego wspólnie do obojga małżonków, jak również nie zawierają jakichkolwiek regulacji w tym zakresie. Opisane zasady na jakich dokonywany będzie obrót nieruchomościami oznaczają także, że sprzedaż, która będzie miała miejsce w przyszłości, nie jest kontynuacją czynności uznanych przez organy podatkowe za sprzedaż w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w 2009 r. przez oboje małżonków.

Zdaniem Wnioskodawczyni brak jest podstaw do uznania, że będzie Ona uzyskiwać przychody ze wspólnego przedsięwzięcia w kontekście art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Sprzedaż działek gruntu stanowić będzie dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych w całości przychód z działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni, co oznacza, że z tytułu opisanej sprzedaży na Wnioskodawczyni nie będą ciążyły żadne obowiązki podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jednakże z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu podatnika jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
  

• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
  
  

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym wyżej przepisie art. 5a pkt 6 ww. ustawy wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a)-c) rodzajów działalności oraz opiera się na następujących przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
  

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
  

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy – za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

–wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są:

• przychody z obrotu nieruchomościami (stanowiącymi towary handlowe lub wyroby gotowe w tej działalności),
  

• przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i
  

• przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem posiadają na zasadzie współwłasności małżeńskiej niezabudowane nieruchomości gruntowe. W latach 2006-2009 dokonywali wspólnie ich sprzedaży, a czynności z nią związane zostały zakwalifikowane przez organy podatkowe jako noszące znamiona działalności gospodarczej przez oboje małżonków. Po 2009 r. Wnioskodawczyni zaprzestała sprzedaży przedmiotowych nieruchomości jak również nie dokonała wpisu do CEIDG w zakresie obrotu nieruchomościami. Obecnie Wnioskodawczyni zamierza remanentem przekazać niezabudowane nieruchomości gruntowe jako towary handlowe do działalności gospodarczej męża. Przekazane niezabudowane nieruchomości gruntowe mąż Wnioskodawczyni będzie sprzedawał w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W tym celu poszerzy zakres swojej działalności o obrót nieruchomościami oraz będzie dokonywał wszelkich czynności pozostających w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości, a także będzie występował przed potencjalnymi nabywcami.

Akt notarialny sporządzany z tytułu sprzedaży będzie określał wobec przepisów prawa cywilnego jako sprzedających oboje małżonków z uwagi na to, że nieruchomości stanowią ich współwłasność łączną. W akcie tym zostanie zawarta klauzula, że sprzedaż jest dokonywana w ramach prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni działalności gospodarczej, a Wnioskodawczyni w związku z art. 37 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wyraża na tą sprzedaż zgodę.

Zgodnie z art. 36 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku (art. 36 § 2 ww. Kodeksu).

Natomiast stosownie do treści art. 37 § 1 pkt 1 tego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że sprzedaż (po wyrażeniu na nią zgody przez Wnioskodawczynię), przekazanych do działalności gospodarczej męża towarów handlowych – niezabudowanych nieruchomości gruntowych stanowiących przedmiot majątku wspólnego małżonków, będzie stanowić w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotowe niezabudowane nieruchomości gruntowe będzie wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę powyższe, uzyskany ze sprzedaży przychód winien zostać opodatkowany w całości według zasad wynikających z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, tj. męża Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni, że z tytułu opisanej sprzedaży nie będą ciążyć na Niej żadne obowiązki w podatku dochodowym od osób fizycznych, uznano za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności w ramach przedstawionego przez Wnioskodawczynię zdarzenia przyszłego, gdyż w trybie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), nie ma możliwości jego modyfikowania, czy też prowadzenia postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych, prowadzonego na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.