Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.610.2017.2.ALN
z 16 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia limitu sprzedaży, którego przekroczenie spowoduje u Wnioskodawcy utratę prawa do korzystania ze zwolnienia z VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia limitu sprzedaży, którego przekroczenie spowoduje u Wnioskodawcy utratę prawa do korzystania ze zwolnienia z VAT oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Podatnik zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Model biznesowy jego działalności będzie oparty o tzw. dropshipping (to model logistyczny sprzedaży przez Internet polegający na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę. Rola sklepu internetowego w tym modelu logistycznym sprowadza się do promowania produktów, wyszukiwania potencjalnych nabywców i zbierania zamówień oraz przesyłania ich do dostawcy, który realizuje wysyłkę towaru do końcowego klienta). Dlatego Podatnik będzie oferował na sprzedaż (w szczególności) na internetowych portalach aukcyjnych (np. ...., ...i in.) określone towary. W żadnym momencie Podatnik nie będzie właścicielem oferowanych towarów, ani nawet nie będzie ich fizycznie posiadał. Jego rola w całej transakcji będzie polegała na:

1. Wyszukaniu towarów (u producentów, w hurtowniach i u innych podmiotów – w szczególności działających poza granicami Polski), na które w Polsce (w ocenie Podatnika) znaleźliby się potencjalni nabywcy.
2. Zawarciu z podmiotem posiadającym w swojej ofercie te towary, umowy (pisemnej lub ustnej) na ich dostawę do końcowych odbiorców (osób, które nabędą towary na portalu aukcyjnym) (dalej także jako: konsument).
3. Oferowaniu (w szczególności na internetowych portalach aukcyjnych) ww. towarów do sprzedaży w określonej cenie (cena, która ma być zapłacona właścicielowi towarów, o którym mowa w pkt 2 powyżej + prowizja Podatnika z tytułu pośredniczenia w transakcji).
4. Odebraniu od konsumenta ceny za towar plus pokrycia kosztów wysyłki towaru (kwoty te będą wpłacane na rachunki bankowe Podatnika), które poniesie właściciel towaru w celu dostarczenia towaru do końcowego nabywcy.
5. Przekazaniu właścicielowi towarów:
   • danych do wysyłki danego towaru oraz ewentualnie jego specyfikacji (kolor, rozmiar, etc.),
   • umówionej ceny za dany towar plus kwoty na pokrycie kosztów pakowania i wysyłki towaru do konsumenta.
   
   
   

Oczywiście w czasie oferowania towarów na portalach aukcyjnych Podatnik będzie prowadził kontakt zarówno z potencjalnymi zainteresowanymi zakupem tych towarów (np. odpowiadał na pytania dotyczące towarów) jak i z właścicielem towarów (np. zadawał pytania dotyczące towarów).

Działając w takim modelu, Podatnik będzie uzyskiwał dochody z tytułu wykonywania pośrednictwa w oferowaniu i sprzedaży towarów (tj. różnicy między ceną towaru, którą oferuje właściciel towaru, a ceną za towar, którą zaakceptował konsument).

Podatnik w opisie warunków zakupu ww. towarów, które będą dostępne w ramach prowadzonych aukcji internetowych, poinformuje potencjalnych nabywców m.in. o tym, że:

• jest wyłącznie pośrednikiem przy całej transakcji (działalność podatnika będzie opisana jako polegająca na prezentacji oferty producentów towarów i pomocy oraz pośrednictwa przy ich nabywaniu dla końcowego nabywcy), w szczególności nie posiada na terenie Rzeczpospolitej Polskiej oferowanych towarów i będą one dostarczane konsumentowi bezpośrednio przez właściciela towarów,
  

• składając ofertę kupna na aukcjach Podatnika, konsument zleca Podatnikowi realizację zamówienia przedstawionego towaru w swoim (nabywcy) imieniu,
  

• konsument składając zamówienie na portalu aukcyjnym nabywa usługę pośrednictwa w zakupie towaru na jego życzenie i w jego imieniu - usługa ta wykonywana jest przez Podatnika,
  

• usługa Podatnika obejmuje: złożenie zamówienia u właściciela towaru na przedstawiony towar w imieniu nabywcy; przekazanie właścicielowi towaru płatności za towar w imieniu nabywcy; zlecenie wysyłki towaru na adres nabywcy; monitorowanie przesyłki do nabywcy,
  

• nabywane i dostarczane towary spoza Polski mogą zostać objęte procedurą celną (a w związku z tym także koniecznością dopłacenia cła), w której stroną będzie konsument (nie Podatnik działający tylko jako pośrednik). Potencjalny nabywca towarów nie będzie (do momentu otrzymania wysyłki) posiadał danych podmiotu, od którego towar faktycznie zakupił. Inne rozwiązanie w tym modelu biznesowym nie może wchodzić w grę, gdyż potencjalny konsument znając dane pomiotu, od którego kupuje towar mógłby zakupić go taniej, tj. z pominięciem usługi Podatnika.
  
  

Podatnik planuje także w ramach swojej działalności (opisanej powyżej) wprowadzić zasadę umożliwiającą zwrot towarów osobom, które nie będą zadowolone z dokonanych zakupów. Działania te ma zamiar podjąć w związku z obowiązywaniem na terenie Rzeczpospolitej ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2017 r., poz. 683 ze zm.). Przepisy tego aktu prawnego (m.in. art. 27) umożliwiają konsumentowi, który zawarł umowę na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa, odstąpienie od umowy bez podawania przyczyny i ponoszenia kosztów. Brak zaoferowania potencjalnym nabywcom takiej możliwości (pomijając fakt, że Podatnik w momencie oferowania towarów ani ich wysyłki do końcowego nabywcy nie będzie właścicielem towarów, ani nawet w jego fizycznym posiadaniu) mógłby negatywnie wpływać na potencjalnych zainteresowanych towarami oraz na ich decyzje o nabyciu towarów (gdyż nie mieliby możliwości ich zwrotu w przypadku nabycia u Podatnika, natomiast możliwość taką mieliby w przypadku nabycia towarów od innych podmiotów). Tylko w takich przypadkach, tj. po odstąpieniu od umowy, Podatnik stawałby się faktycznie właścicielem przedmiotowych towarów (tj. nie żądałby zwrotu ceny za towar zapłaconej właścicielowi towaru, który wysyłał je końcowemu nabywcy). Jednocześnie takie towary będą następnie (w zależności od ich ilości, co warunkowane będzie po pierwsze częstotliwością korzystania przez końcowego nabywcę z takich uprawnień, a po drugie skalą prowadzenia przez Podatnika opisywanej działalności) prawdopodobnie odpłatnie sprzedawane przez Podatnika w ramach działalności.

W momencie rozpoczęcia działalności podatnik ma zamiar złożyć oświadczenie o wyborze formy opodatkowania, o jakiej mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2180 ze zm.) (dalej: ustawa o ryczałcie). Głównym rodzajem działalności Podatnika zgodnie z PKD, który zostanie wykazany przy rejestracji działalności gospodarczej w CEIDG będzie „Sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet” - 47.91 .Z. W ramach „opisu dodatkowego” do tego PKD widnieje, natomiast że tego rodzaju działalność dotyczy sytuacji, gdy klient dokonuje wyboru towaru w oparciu o ogłoszenia, katalogi, informacje dostarczone na stronie internetowej, modele albo inny środek reklamy i składa swoje zamówienie za pośrednictwem poczty, telefonu lub przez Internet (zwykle poprzez specjalne środki zapewnione w ramach takiej strony internetowej). Nabyte towary mogą być albo bezpośrednio ściągnięte z Internetu lub fizycznie dostarczone do klienta. Podklasa ta obejmuje sprzedaż detaliczną:

• dowolnego towaru drogą zamówienia pocztowego,
  

• dowolnego produktu przez Internet,
  

• bezpośrednią przez telewizję, radio i telefon,
  

• prowadzoną na aukcjach internetowych. Podklasa ta nie obejmuje:
  

• sprzedaży detalicznej pojazdów samochodowych oraz części i akcesoriów do pojazdów samochodowych poprzez Internet, sklasyfikowanej w odpowiednich podklasach grup 45.1, 45.3,
  

• sprzedaży detalicznej motocykli oraz części i akcesoriów do motocykli poprzez Internet, sklasyfikowanej w 45.40.Z.
  
  

Na pytanie zawarte w wezwaniu, na czyją rzecz Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa będące przedmiotem wniosku? (dostawcy towarów, nabywcy towarów), Wnioskodawca odpowiedział, że w ocenie Wnioskodawcy, usługa pośrednictwa świadczona jest na rzecz nabywcy towaru na zasadach opisanych w zdarzeniu przyszłym oraz w niniejszym piśmie. W ocenie Wnioskodawcy, będzie on zawierał umowy na usługi pośrednictwa wyłącznie z nabywcami towarów - to oni będą płacić za te usługi. Zasady współpracy z nabywcami i producentami zostały opisane w ramach zdarzenia przyszłego oraz uszczegółowione w niniejszym piśmie.

W ocenie Wnioskodawcy dostawcy towaru nie będą nabywcami usług pośrednictwa Będzie on zawierał umowy na usługi pośrednictwa wyłącznie z nabywcami towarów - to oni będą płacić za te usługi. Zasady współpracy z nabywcami i producentami zostały opisane w ramach zdarzenia przyszłego oraz sprecyzowane w niniejszym piśmie.

W ocenie Wnioskodawcy nie importuje on towaru, a jedynie pośredniczy w transakcji między producentem, a nabywcą na zasadach opisanych w ramach zdarzenia przyszłego oraz sprecyzowanych w niniejszym piśmie.

Na pytanie tut. Organu, czy przedmiotem wniosku są wyłącznie usługi pośrednictwa w dokonywaniu transakcji przez Internet? Jeżeli odpowiedź jest negatywna, wówczas należy podać co jest przedmiotem wniosku oraz szczegółowo i wyczerpująco uzupełnić wniosek ORD-IN – opis stanu faktycznego w tym zakresie, Wnioskodawca odpowiedział, że przedmiot wniosku określają zadane pytania oraz opis stanu faktycznego sprawy dlatego też Wnioskodawca nie rozumie zadanego przez organ pytania.

Wnioskodawca nie staje się właścicielem towarów na żadnym z etapów dostawy między producentem a nabywcą/konsumentem (chyba, że w ramach zwrotów). Było to przecież wyraźnie opisane w ramach zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca nie rozumie zatem w jakim celu organ pyta o to jeszcze raz.

Na pytanie tut. Organu, czy zakupiony towar zawsze jest wysyłany bezpośrednio do nabywcy z pominięciem Wnioskodawcy, Wnioskodawca wskazał, że tak towar wysyłany będzie zawsze od producenta do ostatecznego nabywcy w szczególności towar nie będzie trafiał (nie będzie transportowany) do Wnioskodawcy. Oczywiście nie dotyczy to przypadków, w których Wnioskodawca nabędzie towar w ramach zwrotów.

Wnioskodawca nie będzie dysponował dowodem zakupu towaru, bo to nie on go nabędzie. Będzie miał możliwość uzyskania informacji za co zapłacił i ile, gdyż jak to wskazano w ramach opisu stanu faktycznego Wnioskodawca będzie przekazywał jako pośrednik kwoty od nabywcy na rzecz producenta towarów za zakupione przez tego pierwszego towary. Potwierdzeniami tych płatności jako podmiot fizycznie je dokonujący, będzie dysponował Wnioskodawca.

Przesyłki będą adresowane przez producenta towarów bezpośrednio na rzecz nabywcy/konsumenta. Dlatego też nabywca będzie miał możliwość poznania danych podmiotu, który wysłał do niego towar. Być może w ramach przesyłki znajdą się również inne elementy (dokumenty, np. rachunki) pozwalające zidentyfikować producenta towarów.

Sposób kalkulowania zysku Wnioskodawcy opisany został w ramach przedstawienia zdarzenia przyszłego. Cena za towar płacona przez nabywcę będzie składała się z kwoty: ceny, którą za towar ustalił producent towaru; kosztów wysyłki towaru przez producenta do nabywcy/konsumenta; prowizji Wnioskodawcy za wykonanie usługi pośrednictwa.

Nabywca będzie dysponował dokumentem potwierdzającym usługę pośrednictwa wykonaną przez Wnioskodawcę, który zostanie wystawiony przez Wnioskodawcę. Jeśli producent wystawi nabywcy dokument potwierdzający nabycie towaru, nabywca również będzie nim dysponował.

Rola Wnioskodawcy została opisana w ramach przedstawienia zdarzenia przyszłego. Polega ona wyłącznie w pośredniczeniu w zamówieniach oraz płatnościach. Jedynie jego rola zmienia się w przypadku sprzedaży towarów uzyskanych ze zwrotów, o czym była mowa i w ramach opisu zdarzenia przyszłego i o czym mowa w niniejszym piśmie,

Wnioskodawca opisał w ramach zdarzenia przyszłego, w jaki sposób będzie dochodziło do płatności za towar. Wnioskodawca będzie w tym wypadku pośrednikiem przy przekazywaniu pieniędzy między producentem a nabywcą.

W Ocenie Wnioskodawcy z PKWiU z 2008 r. działalność, którą zamierza wykonywać będzie mieściła się pod grupowaniami: 47.00.71 Sprzedaż detaliczna odzieży, 47.00.72 Sprzedaż detaliczna obuwia, 47.00.73 Sprzedaż detaliczna artykułów skórzanych i akcesoriów podróżnych.

Natomiast szczegółowy opis okoliczności w jakich Wnioskodawca będzie prowadził swoją działalność został zawarty przy przedstawieniu opisu zdarzenia przyszłego, jak i sprecyzowany w niniejszym piśmie. Wnioskodawca nie znalazł bowiem w PKWiU z 2008 r. pozycji wskazującej na wykonywanie usług pośrednictwa na zasadach dropshhipingu.

W ramach wniosku ORD-IN opisano okoliczności, w ramach których Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą. W ocenie Wnioskodawcy nie będzie on świadczył usług pośrednictwa na rzecz producentów towarów. Siedziby producentów towarów znajdują się poza terenem UE. m.in. na terenie Chińskiej Republiki Ludowej. W ocenie Wnioskodawcy może zdarzyć się tak, że niektórzy producenci towarów będą podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, a niektórzy nie. Niemniej jednak w ocenie Wnioskodawcy nie będzie on świadczył usług pośrednictwa na ich rzecz.

Wnioskodawca wskazał wcześniej, że usługa pośrednictwa będzie świadczona na rzeczy klientów indywidualnych, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej. Miejscem ich zamieszkania będzie Polska. Natomiast producenci towarów swoje siedziby będą posiadać poza Polską i UE, m.in. na terenie Chińskiej Republiki Ludowej.

Wnioskodawca wskazał wcześniej, że usługa pośrednictwa będzie świadczona na rzeczy klientów indywidualnych, którzy nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał wcześniej, że usługa pośrednictwa będzie świadczona na rzeczy klientów indywidualnych, którzy nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał wcześniej, że usługa pośrednictwa będzie świadczona na rzeczy klientów indywidualnych, którzy nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej.

Nabywanie przez Wnioskodawcę towarów zwracanych przez nabywców oraz ich dalsza odsprzedaż to jeden z elementów planowanej działalności. W ocenie Wnioskodawcy będzie to typowa działalność handlowa, a nie usługa pośrednictwa. Będzie wówczas bowiem sprzedawał towar, który stał się jego własnością, on będzie ustalał cenę, wysyłał go do końcowego nabywcy. Jednak w ocenie Wnioskodawcy takie sytuacje, będą zdarzały się sporadycznie. W głównej mierze skoncentruje się on na świadczeniu usług pośrednictwa opisanych w zdarzeniu przyszłym.

Koszty zwrócenia ceny nabywcy poniesie Wnioskodawca. W przypadku odsprzedaży zwróconych towarów, których Wnioskodawca stanie się właścicielem, ich cenę ustali indywidualnie Wnioskodawca. Wnioskodawca dążyć będzie do tego, aby cena ze sprzedaży zwróconego towaru była wyższa od kwoty zakupu towaru od nabywcy/konsumenta, który zdecydował się na zwrot. Tak aby Wnioskodawca na żadnym etapie transakcji nie był stratny. Niemniej jednak jeśli wskazana w poprzednim zdaniu cena będzie zbyt wysoka, Wnioskodawca nie wyklucza jej obniżenia - tak aby na towar znalazł się nabywca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie. (pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 5)

W jaki sposób w okolicznościach przedstawionych powyżej, obliczać wartość sprzedaży do celów ustalenia możliwości korzystania przez Podatnika ze zwolnienia podmiotowego w VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i nast. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.)

Zdaniem Wnioskodawcy.

Podatnik stoi na stanowisku, że w przypadku usług pośrednictwa, do wartości sprzedaży z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wlicza się tylko kwoty prowizji. Natomiast w przypadku sprzedaży towarów, których podatnik staje się właścicielem, do wartości sprzedaży z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wlicza się cenę uzyskaną za sprzedany towar.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

W myśl art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;

2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia upłynął co najmniej rok,
  

• podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,
  

• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1, ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pod pojęciem sprzedaży, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Wskazany przepis zawiera zamknięty katalog czynności, które ustawa uznaje za sprzedaż.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powołanych przepisów wynika, że co do zasady świadczeniem usługi jest wszystko co nie stanowi dostawy towarów.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako usługową (usługę) jest bowiem przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Aby zatem daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć bezpośredni związek charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zatem, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności tzw. dropshipping (to model logistyczny sprzedaży przez Internet polegający na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę). Usługa pośrednictwa świadczona jest na rzecz nabywcy towaru. Będzie on zawierał umowy na usługi pośrednictwa wyłącznie z nabywcami towarów - to oni będą płacić za te usługi. Wnioskodawca nie staje się właścicielem towarów na żadnym z etapów dostawy między producentem a nabywcą/konsumentem (chyba, że w ramach zwrotów). Towar wysyłany będzie zawsze od producenta do ostatecznego nabywcy w szczególności towar nie będzie trafiał (nie będzie transportowany) do Wnioskodawcy. Cena za towar płacony przez nabywcę będzie składała się z kwoty: ceny, którą za towar ustalił producent towaru; kosztów wysyłki towaru przez producenta do nabywcy/konsumenta; prowizji Wnioskodawcy za wykonanie usługi pośrednictwa. Nabywca będzie dysponował dokumentem potwierdzającym usługę pośrednictwa wykonaną przez Wnioskodawcę.

Działalność, którą Wnioskodawca zamierza wykonywać będzie mieściła się w grupowaniach PKWiU z 2008 r. pod symbolami: 47.00.71 Sprzedaż detaliczna odzieży, 47.00.72 Sprzedaż detaliczna obuwia, 47.00.73 Sprzedaż detaliczna artykułów skórzanych i akcesoriów podróżnych.

Ponadto Wnioskodawca będzie nabywał towary zwracane przez nabywców oraz je odsprzedawał. Będzie wówczas bowiem sprzedawał towar, który stał się jego własnością, on będzie ustalał cenę, wysyłał go do końcowego nabywcy. Jednak w ocenie Wnioskodawcy takie sytuacje, będą zdarzały się sporadycznie

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii sposobu ustalenia limitu sprzedaży, którego przekroczenie spowoduje u Wnioskodawcy utratę prawa do korzystania ze zwolnienia z VAT.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że zamierza prowadzić sprzedaż prowadzoną poprzez internet w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem oraz sprzedaż zwrotów towarów będących jego własnością.

Odnośnie tzw. dropshippingu to należy wskazać, że działalność ta polega na przenoszeniu procesu wysyłki towaru na dostawcę i jest prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe. Rola Wnioskodawcy sprowadza się do zbierania zamówień i przesłania ich do dostawcy (sprzedającego), znajdującego się na terenie kraju trzeciego. Dostawca realizuje dostawę towaru bezpośrednio do klienta. Stronami transakcji kupna - sprzedaży są: dostawca z kraju trzeciego oraz kupujący - klient składający zamówienia na aukcji internetowej, natomiast Wnioskodawca jest tylko ogniwem łączącym dwie strony transakcji - pośrednikiem, za co pobiera wynagrodzenie prowizyjne. W żadnym momencie Wnioskodawca nie będzie właścicielem towarów.

Odnośnie pośrednictwa należy wskazać, że w trakcie trwania transakcji nie następuje przeniesienie na osobę Wnioskodawcy prawa do rozporządzania jak właściciel towarem wysyłanym przez dostawcę do klienta. Wnioskodawca nie ma prawa do rozporządzania danym towarem, po prawidłowej realizacji całej transakcji właścicielem towaru staje się klient. Własność towaru jest przenoszona bezpośrednio przez dostawcę na klienta z pominięciem osoby Wnioskodawcy. Towar zawsze trafia bezpośrednio do klienta. Dostawca bezpośrednio wysyła go na adres wskazany przez klienta - nabywcę towaru.

Wnioskodawca w zakresie świadczonych usług, zawiera umowy o usługę pośrednictwa pomiędzy firmą Wnioskodawcy a klientem (nabywcą towaru), dlatego też rachunek za wykonaną usługę pośrednictwa wystawiany jest dla klienta. Wszelkie koszty związane z realizacją transakcji ponosi klient (nabywca towaru).

Należy wskazać, że usługi pośrednictwa nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług jak również w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Również wśród umów wymienionych przez kodeks cywilny nie ma umowy pośrednictwa. Dwie definicje pośrednictwa zawiera natomiast Słownik języka polskiego PWN, (www.sjp.pwn.pl), zgodnie z którym jest to działalność osoby trzeciej, mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; występowanie w roli łącznika lub rozjemcy. Równorzędnie, zgodnie z drugą definicją – przez pośrednictwo rozumie się załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, pośredniczenie w zawieraniu takich transakcji.

Natomiast z wyroku TSUE C-453/05 wynika, że: „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy”.

Zatem należy stwierdzić, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo.

Zatem w omawianej sprawie czynności podejmowane przez Wnioskodawcę - polegające na: zbieraniu zamówień i przesłaniu ich do dostawcy (sprzedającego), znajdującego się na terenie kraju trzeciego, pobraniu prowizji za wykonaną usługę pośrednictwa, gdzie dostawca realizuje dostawę towaru bezpośrednio do klienta, a stronami transakcji kupna - sprzedaży są dostawca z kraju trzeciego oraz kupujący - klient składający zamówienia na aukcji internetowej, a Wnioskodawca jest tylko ogniwem łączącym dwie strony transakcji, za co pobiera wynagrodzenie prowizyjne, i w żadnym momencie Wnioskodawca nie staje się właścicielem towaru – należy uznać za usługi pośrednictwa.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadcząc ww. usługi pośrednictwa na terytorium kraju, za które otrzyma od klienta (nabywcy towaru) określoną kwotę wynagrodzenia (prowizji) oraz kwoty z tytułu sprzedaży towarów nabytych w ramach zwrotów powinien wliczyć je do limitu wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższych uregulowań prawnych należy wskazać, że Wnioskodawcy - rozpoczynającemu w trakcie roku działalność gospodarczą - przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia limitu sprzedaży, którego przekroczenie spowoduje u Wnioskodawcy utratę prawa do korzystania ze zwolnienia z VAT.

W podatku dochodowym od osób fizycznych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.