Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.343.2018.2.PW
z 18 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2018 r. (data wpływu 7 września 2018 r.) uzupełnionym w dniu 19 września 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 14 września 2018 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.343.2018.1.PW Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 14 września 2018 r. natomiast w dniu 19 września 2018 r., Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 30 sierpnia 2016 r. Sąd Rejonowy Wydział Cywilny na rozprawie z wniosku Wnioskodawczyni, , z udziałem Genowefy S i Franciszki G wydał postanowienie w sprawie działu spadku po bracie, Janie G, zmarłym 23 sierpnia 2014 r. gdzie w skład spadku wchodzi nieruchomość gruntowa o powierzchni 0,3972 ha zabudowana budynkiem mieszkalnym, dla której prowadzona jest księga wieczysta. Sąd podzielił spadek w ten sposób, że przyznał w całości Wnioskodawczyni powyższą nieruchomość i zasądził na rzecz siostry, Genowefy S, kwotę do spłaty przez Zainteresowaną w wysokości 112 950 zł. po potraceniu kosztów postępowania w wysokości 836 zł płatną w dwóch ratach: I – 60 000 zł w terminie 1-go miesiąca po uprawomocnieniu się postanowienia i II w terminie 6-ciu miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia.

W domu odziedziczonym po bracie Janie G Wnioskodawczyni obecnie mieszka i go remontuje. Aby spłacić siostrę, w dniu 17 lutego 2017 r. została sprzedana część tej nieruchomości - 10 arów. Druga rata w kwocie 52 114 zł była płatna w terminie 6-ciu miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia sądu z dnia 6 września 2016 r. i nastąpiła w dniu 28 lutego 2017 r. po dokonaniu przez Wnioskodawczynię sprzedaży części nieruchomości w kwocie 110 000 zł, co do której zachodzą przesłanki określone w art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku od sprzedanej nieruchomości, chyba że przeznaczy uzyskane środki na własne potrzeby mieszkaniowe, wówczas podatek jest nienależny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni, przy tak przedstawionym stanie faktycznym, może skorzystać z prawa wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli uznać, ze kwota spłaty w wysokości 52 950 zł dokonanej na rzecz siostry jest nabyciem prawa do domu mieszkalnego, a zatem jest przeznaczona na własne cele mieszkaniowe i skutkuje zwolnieniem od zapłaty podatku z tytułu zbycia nieruchomości w tej części?

Zdaniem Wnioskodawczyni, spłacając swoja siostrę nabyła prawo do całości nieruchomości po bracie, w tym domu mieszkalnego, w którym obecnie mieszka, a zatem spełniła przesłanki wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie jest zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu zbycia nieruchomości w tej części, tj. w wartości spłaty do wysokości 52 950 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z póź. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy wskazuje, że jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli sprzedaż ta ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Dochód uzyskany ze zbycia nieruchomości co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast przepis art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Podsumowując, opodatkowaniu podlega dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości oraz kosztami uzyskania tego przychodu.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy podatkowej, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy kwota spłaty dokonanej w związku z działem spadku po bracie stanowi wydatek na cel mieszkaniowy, uprawniający ją do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozstrzygając powyższe zagadnienie wskazać należy, że z analizy wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż istotny jest nie tylko cel, na jaki należy przeznaczyć uzyskany przychód, czy okres, w którym należy go wydatkować, ale również następstwo zdarzeń warunkuje możliwość skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Sprzedaż, w takim przypadku, jest czynnością uprzednią, zaś nabycie nowej nieruchomości (udziału w nieruchomości) stanowi czynność następczą, dokonywaną za środki otrzymane ze sprzedaży.

Konstrukcja omawianego zwolnienia podatkowego, określonego w art. 21 ust. 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje wyraźne następstwo zdarzeń:

• odpłatne zbycie;
• powstanie przychodu z tytułu odpłatnego zbycia;
• wydatkowanie ww. przychodu na nabycie.
  
  

Skoro zatem w będącej przedmiotem wniosku sprawie, najpierw doszło do nabycia nieruchomości, a dopiero w dalszej kolejności do odpłatnego zbycia (sprzedaży) części nieruchomości i powstania przychodu, brak jest podstaw do uznania poniesionego przez Zainteresowaną wydatku (w postaci spłaty) na nabycie od siostry w drodze działu spadku udziału w nieruchomości za wydatek poniesiony na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnieniu na podstawie wskazanego wyżej przepisu podlegać mogą wyłącznie wydatki na nabycie, które to nabycie nastąpiło po uprzednim odpłatnym zbyciu nieruchomości, z czym w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia.

Wobec powyższego Zainteresowana w tak zaprezentowanym stanie faktycznym nie może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Stanowisko organu interpretacyjnego znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku z dnia 2 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 1791/15 Sąd wskazał: Nie bez znaczenia dla skorzystania z omawianego zwolnienia pozostaje chronologiczny bieg zdarzeń, a więc w pierwszej kolejności odpłatne zbycie, a następnie poniesienie wydatków na własne cele mieszkaniowe, nie odwrotnie. Skoro w celu skorzystania ze zwolnienia podatnik ma wydatkować uzyskany ze sprzedaży nieruchomości przychód na cele mieszkaniowe, to warunek ten zostanie spełniony wówczas, gdy zarówno nabycie jak i wydatki związane z tym nabyciem związane zostaną dokonane po uprzednim zbyciu nieruchomości.

Zatem za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym spłacając swoja siostrę nabyła prawo do całości nieruchomości po bracie, w tym domu mieszkalnego, w którym obecnie mieszka, a zatem spełniła przesłanki wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie jest zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu zbycia nieruchomości w tej części, tj. w wartości spłaty do wysokości 52 950 zł.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.