Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.351.2018.1.MD
z 23 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2018 r. (data wpływu 28 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem kosztów podróży członka rady nadzorczej z miejsca zamieszkania do siedziby spółki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem kosztów podróży członka rady nadzorczej z miejsca zamieszkania do siedziby spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego. Sprawy Spółki prowadzi Zarząd oraz reprezentuje ją na zewnątrz. Udziały Spółki należą w 100% do Gminy. Organami Spółki są: Zgromadzenie Wspólników, Rada Nadzorcza i Zarząd. Zgodnie z umową Spółki, Radę Nadzorczą powołuje i odwołuje Zgromadzenie Wspólników. Do kompetencji Rady Nadzorczej należy m.in. nadzór nad działalnością Spółki we wszystkich dziedzinach jej działalności (art. 219 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych oraz § 21 ust. 1 umowy Spółki). Artykuł 222¹ § 2 ustawy Kodeks spółek handlowych, mówi, że „członkom Rady Nadzorczej przysługuje zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach rady”. Natomiast § 11 ust. 2 Regulaminu Rady Nadzorczej Wnioskodawcy mówi, że „członkom Rady Nadzorczej przysługuje zwrot udokumentowanych i uzasadnionych kosztów związanych bezpośrednio z udziałem w pracach rady”. Członkowie Rady Nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji otrzymują wynagrodzenie, które podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym oraz zdrowotnemu a także jest opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jeden z członków Rady Nadzorczej, powołując się na zapisy Regulaminu Rady Nadzorczej, złożył do Zarządu wniosek o zwrot kosztów dojazdu, związanych z udziałem w pracach Rady Nadzorczej (członek Rady Nadzorczej dojeżdża z miejsca swojego zamieszkania do miejsca, w którym spółka ma siedzibę).

Dojazdy członka Rady Nadzorczej będą udokumentowane na druku pod nazwą „ewidencja przebiegu pojazdu”. Druk będzie zawierał dane, mogące zidentyfikować osobę, której dotyczy, dane pojazdu oraz: datę wyjazdu, opis trasy, cel wyjazdu, ilość przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu pojazdu oraz wartość stanowiącą iloczyn ilości przejechanych kilometrów oraz stawki za 1 km. Zwrot kosztów będzie się odbywać do wysokości określonej w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane przez członka Rady Nadzorczej środki pieniężne, które stanowią zwrot kosztów podróży, związane bezpośrednio z udziałem w pracach rady wolne są od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki pieniężne, które stanowią zwrot kosztów podróży, związane bezpośrednio z udziałem w pracach rady wolne są od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na podstawie art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się: przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych. Co do zasady więc, przychody otrzymywane przez członków Rad Nadzorczych stanowią przychody w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają opodatkowaniu. Jednak, art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że: „wolne od podatku dochodowego są: diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

• do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13”.

Przywołany ust. 13 stanowi, że: „przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw...”

Spółka, jako płatnik nie będzie też obowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconych kwot, stanowiących zwrot kosztów podróży, związanych bezpośrednio z udziałem w pracach Rady, koszty te należy traktować tak, jak diety i inne należności z tytułu podróży służbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy, określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Tym samym, za przychód członka rady nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji uznaje się każde świadczenie – nie tylko wynagrodzenie z tego tytułu – ale także nieodpłatne świadczenia otrzymywane w związku z pełnieniem obowiązków członka rady nadzorczej niezależnie od sposobu powołania.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenia należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie zaś do treści art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Katalog zwolnień przedmiotowych określony w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje w pkt 16 zwolnienie od podatku diet i innych należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

• do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. artykule są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Jednocześnie, na mocy art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego. Sprawy Spółki prowadzi Zarząd oraz reprezentuje ją na zewnątrz. Udziały Spółki należą w 100% do Gminy. Organami Spółki są: Zgromadzenie Wspólników, Rada Nadzorcza i Zarząd. Zgodnie z umową Spółki, Radę Nadzorczą powołuje i odwołuje Zgromadzenie Wspólników. Do kompetencji Rady Nadzorczej należy m.in. nadzór nad działalnością Spółki we wszystkich dziedzinach jej działalności (art. 219 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych oraz § 21 ust. 1 umowy Spółki). Artykuł 222¹ § 2 ustawy Kodeks spółek handlowych, mówi, że „członkom Rady Nadzorczej przysługuje zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach rady”. Natomiast § 11 ust. 2 Regulaminu Rady Nadzorczej Wnioskodawcy mówi, że „członkom Rady Nadzorczej przysługuje zwrot udokumentowanych i uzasadnionych kosztów związanych bezpośrednio z udziałem w pracach rady”. Członkowie Rady Nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji otrzymują wynagrodzenie, które podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym oraz zdrowotnemu a także jest opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jeden z członków Rady Nadzorczej, powołując się na zapisy Regulaminu Rady Nadzorczej, złożył do Zarządu wniosek o zwrot kosztów dojazdu, związanych z udziałem w pracach Rady Nadzorczej (członek Rady Nadzorczej dojeżdża z miejsca swojego zamieszkania do miejsca, w którym spółka ma siedzibę). Dojazdy członka Rady Nadzorczej będą udokumentowane na druku pod nazwą „ewidencja przebiegu pojazdu”. Druk będzie zawierał dane, mogące zidentyfikować osobę, której dotyczy, dane pojazdu oraz: datę wyjazdu, opis trasy, cel wyjazdu, ilość przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu pojazdu oraz wartość stanowiącą iloczyn ilości przejechanych kilometrów oraz stawki za 1 km. Zwrot kosztów będzie się odbywać do wysokości określonej w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że z treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, iż wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży. Ustalenia wymaga zatem, jak należy rozumieć pojęcie „podróży” użyte w tym przepisie.

Należy zauważyć, że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”. Różnica treści lit. a i lit. b w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy związana jest jednak wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.). Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej w rozumieniu Kodeksu pracy.

Niezależnie od powyższego, pojęcie „podróż” należy rozumieć identycznie. Przywołać w tym miejscu należy definicję podróży służbowej zawartą w przepisach Kodeksu pracy, którą posiłkowo stosuje się przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy.

Zgodnie z art. 77⁵ § 1 ustawy Kodeks pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Zatem podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadań członka Rady Nadzorczej i tylko do wydatków (do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej) poniesionych podczas takiej podróży ma zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym.

Podróż to zdarzenie incydentalne, tymczasowe i krótkotrwałe w stosunku do zadania powierzonego członkowi Rady Nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji. Z uwagi na charakter wykonywanej pracy nie można zatem uznać, iż członek Rady Nadzorczej podróżując na posiedzenia Rady Nadzorczej przebywa w podróży. Przejazdy te związane są z pełnioną przez niego funkcją w ramach powołania na członka Rady Nadzorczej i nie mają charakteru incydentalnego, tymczasowego i krótkotrwałego.

W konsekwencji, zwrot kosztów z tytułu dojazdu na posiedzenie Rady Nadzorczej, który Wnioskodawca wypłacać będzie członkowi tej Rady nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, że otrzymane przez członka Rady Nadzorczej środki pieniężne, tytułem zwrotu kosztów podróży, związane bezpośrednio z udziałem w pracach Rady, stanowić będą dla tego członka przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego nie znajduje zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b powołanej ustawy. Zatem, Wnioskodawca dokonując ich wypłaty zobowiązany będzie do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 cytowanej ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a przywołanej ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.