2018.10.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB1-2.4010.353.2018.1.ANK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.353.2018.1.ANK
z 15 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 28 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychody uzyskiwane przez Spółkę z tytułu udzielenia Licencji na Know-How na rzecz Kontrahenta powinny zostać zakwalifikowane jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, nieobjęte zakresem zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychody uzyskiwane przez Spółkę z tytułu udzielenia Licencji na Know-How na rzecz Kontrahenta powinny zostać zakwalifikowane jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, nieobjęte zakresem zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka dysponuje nowoczesnym zakładem produkcyjnym, który stanowi centrum działalności wytwórczej międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), będącej europejskim liderem technologii sanitarnej.

Wnioskodawca prowadzi działalność handlową w zakresie sprzedaży wytwarzanego asortymentu (m.in. kabin prysznicowych, wanien i brodzików akrylowych, stelaży podtynkowych, złączek hydraulicznych) w tzw. kanale intercompany, tj. do spółek z Grupy.

Spółka posiada dwa ważne zezwolenia na prowadzenie działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej dotyczące:

działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów z tworzyw sztucznych dla budownictwa oraz wyrobów metalowych gotowych gdzie indziej niesklasyfikowanych;
działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie łączników rur lub przewodów rurowych ze stali, miedzi oraz stopów miedzi oraz kranów, kurków, zaworów, armatury do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi jak również odpadów innych niż niebezpieczne nadające się do recyklingu;
działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wanien, umywalek, misek klozetowych, sedesów i pokryw, spłuczek ustępowych, podobnych wyrobów sanitarnych z tworzyw sztucznych, pozostałych konstrukcji i ich części, płyt, prętów, kątowników, kształtowników itp. z żeliwa, stali lub aluminium oraz w zakresie łączników rur lub przewodów rurowych ze stali, miedzi oraz stopów miedzi oraz kranów, kurków, zaworów, armatury do rur, płaszczy kotłów, zbiorników, kadzi jak również odpadów innych niż niebezpieczne nadające się do recyklingu.

Przychody uzyskiwane przez Spółkę na podstawie zezwoleń są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Spółka zawarła z X (dalej: „Kontrahent”) umowę udzielenia licencji na korzystanie z know-how Spółki (dalej: „Umowa”).

Spółka jest właścicielem wszelkiego know-how w zakresie badania i rozwoju (research and development) odnoszącego się do komplementarnych produktów ceramiki sanitarnej, obejmującego w szczególności współczesny projekt rozwoju produktów, statystyki produktów, technologię powierzchni i materiałów, know-how dotyczące wykorzystania przemysłowego produkcji komplementarnych produktów ceramiki sanitarnej, z którego każde zawiera techniczne pola obróbki, opryskiwania, wykańczania, montażu, tytuł prawny do korzystania z wszelkiego rodzaju niezarejestrowanej technicznej własności intelektualnej w jakiejkolwiek formie (niezależnie od tego czy występuje w postaci know-how, specyfikacji, grafik, instrukcji lub innych) związanej w szczególności z produktami, formami oraz innymi niematerialnymi rezultatami zakończonych i niezakończonych projektów i procesów badań i rozwoju istniejącymi na dzień 31 grudnia 2015 r. (dalej jako: „Know- How”).

Know-How zostało wytworzone przez Spółkę samodzielnie, w toku i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - prawa majątkowe i niemajątkowe dotyczące Know-How nie zostały, w szczególności, nabyte przez Wnioskodawcę od jakiegokolwiek podmiotu trzeciego.

Na mocy Umowy Wnioskodawca udzielił na rzecz Kontrahenta wyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji (dalej: „Licencja”) na korzystanie z Know-How objętego Umową, będącego własnością Spółki, w związku i w celu:

realizacji przez Kontrahenta jego własnych działań w zakresie badania i rozwoju („research and development”), produkcji i inżynierii produktów (tj. m.in. systemy podgrzewania/ doprowadzania/odprowadzania wody - w tym rury, osprzęt, wyposażenie i narzędzia, prefabrykowane elementy instalacyjne, spłuczki, WC prysznicowe, aparaturę odpływową i syfonową, zawory napełniające i jednostki płuczące, ceramikę sanitarną i towary komplementarne, oprogramowanie do projektowania i kalkulacji itp.);
udzielania przez Kontrahenta dalszej licencji (sublicencji) na Know-How Spółki innym podmiotom z Grupy.

W zamian za udzielenie przez Spółkę Licencji, Kontrahent zobowiązany jest do zapłaty opłaty licencyjnej, kalkulowanej jako określony procent wartości całości sprzedaży netto uzyskanej przez jakąkolwiek spółkę z Grupy ze sprzedaży produktów wyprodukowanych przez Spółkę do podmiotów trzecich (tj. z wyłączeniem jakiejkolwiek sprzedaży wewnątrz Grupy).

Umowa zastrzega płatność wynagrodzenia z tytułu udzielenia Licencji, płatnego w formie rozliczeń miesięcznych wewnątrz Grupy.

W związku z nowelizacją ustawy o CIT, która weszła w życie 1 stycznia 2018 r. Spółka podjęła wątpliwości, do jakiego źródła przychodów powinna zaliczać wynagrodzenie z tytułu udzielenia Licencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychody uzyskiwane przez Spółkę z tytułu udzielenia Licencji na Know-How na rzecz Kontrahenta powinny zostać zakwalifikowane jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, nieobjęte zakresem zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Powyższy przepis odsyła do art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, który wskazuje, jakiego rodzaju prawa o charakterze niemajątkowym podlegają amortyzacji jako „wartości niematerialne i prawne”.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy o CIT, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania m.in.:

4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5. licencje,

6. prawa związane z wynalazkami, wzorami użytkowymi, wzorami przemysłowymi, znakami towarowymi, oznaczeniami geograficznymi i topografią układów scalonych, oraz

7. wartości stanowiące równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wskazano powyżej, ustawa o CIT nie definiuje wprost wartości niematerialnych i prawnych, ale wskazuje niematerialne składniki majątku, które podlegają amortyzacji.

W celu zaliczenia aktywa o charakterze niematerialnym do wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu ustawy o CIT musi ono spełniać łącznie następujące kryteria:

być nabytym od innego podmiotu,
nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
posiadać przewidywany okres używania dłuższy niż rok oraz
być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (albo oddane do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu).

W opinii Wnioskodawcy okoliczność, iż Know-How nie zostało przez Spółkę nabyte od innego podmiotu, a wytworzone we własnym zakresie, na potrzeby i w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, przesądza o tym, iż Know-How nie może zostać uznane za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

W konsekwencji, przychód z tytułu udzielenia przez Wnioskodawcę Kontrahentowi Licencji na korzystanie z Know-How stanowi przychód z prawa majątkowego, niestanowiącego wartości niematerialnej i prawnej - Know-How ze względu na jego samodzielne wytworzenie przez Spółkę nie mieści się w katalogu art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT.

Dlatego przychód z tego tytułu powinien zostać zaliczony przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł niż zyski kapitałowe, tj. do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Spółka pragnie przy tym zaznaczyć, że przedstawione przez nią stanowisko jest zgodne z wykładnią przepisów ustawy o CIT zaprezentowaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z:

2 lipca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.212.2018.1.AS oraz
21 czerwca 2018 r., Znak 0111-KDIB2-1.4010.137.2018.1.MJ.

Jednocześnie, zdaniem Spółki, przychód z tytułu udzielenia Licencji na Know-How nie będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Zakresem zastosowania tego zwolnienia są objęte przychody z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwoleń strefowych, natomiast żadne z zezwoleń wydanych dla Spółki nie dotyczy działalności polegającej na udzielaniu licencji na Know-How.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175; dalej: „ustawa zmieniająca”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Istotą wprowadzonych, ww. ustawą z 27 października 2017 r., zmian jest m.in. wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego źródła od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów z zysków kapitałowych ustawodawca zamieścił w ustawie o CIT katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ustawy o CIT.

Stosownie do art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody:

z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych,
z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c.

Zgodnie natomiast z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Odnosząc się do powyższego, zauważyć należy, że przepis art. 7b ust. 1 ustawy o CIT zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych, co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tego źródła przychodów.

Cytowany wyżej art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT odnosi się do art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, zawierającego katalog praw stanowiących dla podatnika wartości niematerialne i prawne. Co natomiast istotne, w znowelizowanym ustawą zmieniającą art. 16b ust. 1 ustawy o CIT podkreślono, że dla uznania danego prawa za wartość niematerialną i prawną konieczne jest jego nabycie od innego podmiotu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada dwa ważne zezwolenia na prowadzenie działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Przychody uzyskiwane przez Spółkę na podstawie zezwoleń są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Jak stanowi ww. przepis, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1010 oraz z 2018 r. poz. 650), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z powyższej normy prawnej wynika, że ze zwolnienia dochodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych skorzystać mogą jedynie te podmioty, które:

prowadzą działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
działalność prowadzona jest na podstawie i w ramach posiadanego zezwolenia.

Powyższe oznacza, że w sytuacji gdy podmiot prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i na podstawie posiadanego zezwolenia ale przychody osiągnięte są z działalności innej niż wymieniona w Zezwoleniu, dochód osiągnięty w związku z tymi przychodami nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Z opisu sprawy wynika, także że Spółka zawarła z Kontrahentem umowę udzielenia licencji na korzystanie z know-how Spółki. Spółka jest właścicielem wszelkiego know-how w zakresie badania i rozwoju (research and development) odnoszącego się do komplementarnych produktów ceramiki sanitarnej. Na mocy Umowy Wnioskodawca udzielił na rzecz Kontrahenta wyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji na korzystanie z Know-How objętego Umową, będącego własnością Spółki.

Możliwość udzielenia przez Kontrahenta dalszej licencji (sublicencji) na Know-How Spółki innym podmiotom z Grupy rozumiana jest jako udzielenie niewyłącznej licencji na korzystanie z Know-How Spółki w związku z działaniami podejmowanymi przez sublicencjonobiorców. W zamian za udzielenie przez Spółkę Licencji, Kontrahent zobowiązany jest do zapłaty opłaty licencyjnej, kalkulowanej jako określony procent wartości całości sprzedaży netto uzyskanej przez jakąkolwiek spółkę z Grupy ze sprzedaży produktów wyprodukowanych przez Spółkę do podmiotów trzecich (tj. z wyłączeniem jakiejkolwiek sprzedaży wewnątrz Grupy). Umowa zastrzega płatność wynagrodzenia z tytułu udzielenia Licencji, płatnego w formie rozliczeń miesięcznych wewnątrz Grupy.

Podkreślenia wymaga okoliczność, że Know-How zostało wytworzone przez Spółkę samodzielnie w toku i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą – prawa majątkowe i niemajątkowe dotyczące Know-How nie zostały w szczególności nabyte przez Wnioskodawcę od jakiegokolwiek podmiotu trzeciego.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że ze względu na fakt, że będące przedmiotem wniosku Know-How zostały wytworzone przez Spółkę samodzielnie, prawa te nie mogą być uznane za wartości niematerialne i prawne o jakich mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT. Warunkiem koniecznym do spełnienia, aby określone prawa majątkowe uznać za wartości niematerialne i prawne jest bowiem ich nabycie od innego podmiotu. Taki wniosek wypływa z brzmienia powołanego wcześniej art. 16b ust. 1 ustawy o CIT. Wskazane przez Wnioskodawcę przychody uzyskiwane z udzielonej licencji Know-How, z uwagi na fakt ich wytworzenia przez Wnioskodawcę, nie mieszczą się w katalogu art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, w związku z czym przychody z ich zbycia nie stanowią przychodów wymienionych w art. 7b ust. 1 ustawy o CIT. Art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT odnosi się bowiem do art. 16b ustawy o CIT, tj. do kategorii praw stanowiących dla podatnika „wartości niematerialne i prawne” które to wartości są kreowane u podatnika wyłącznie poprzez nabycie danego prawa. Ww. operacja nie skutkuje zatem powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu z zysków kapitałowych, o którym mowa w powołanej regulacji. Otrzymane z tego tytułu przychody winny zostać rozpoznane jako przychody z innych źródeł.

Jednocześnie, przychód z tytułu udzielenia Licencji na Know-How nie będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT ze względu na to, że żadne z zezwoleń wydanych dla Spółki nie dotyczy działalności polegającej na udzielaniu licencji na Know-How.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin