Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.610.2018.2.KO
z 10 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 26 września 2018 r. (data wpływu 1 października 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 3961/126,
• prawidłowe – w zakresie opodatkowania sprzedaży działki 3957/125.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 3961/126 i 3957/125.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 września 2018 r. (data wpływu 1 października 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 września 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.610.2018.1.KO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sprzedaż nieruchomości, której zajęcia dokonał Wnioskodawca jako Komornik Sądowy. Nieruchomość zapisana jest w księdze wieczystej i stanowi własność osoby fizycznej (Pan M J PESEL NIP). Nieruchomość położona jest na dwóch działkach.

Działka nr 3957/125 o powierzchni 101 m² jest niezabudowana i stanowi część ogrodu przydomowego sąsiedniej nieruchomości. Na działce usytuowany jest słup linii elektrycznej. Działka 3961/126 (pow. 872 m²) jest ogrodzona, utwardzona żwirem. Jest zabudowana budynkiem warsztatu mechaniki precyzyjnej z zapleczem socjalnym. Stanowi część większego kompleksu budynków.

Nieruchomość został nabyta w drodze darowizny w 1991 r. Była to większa nieruchomość która została następnie podzielona na mniejsze działki (zniesiono współwłasność).

Dłużnik był podatnikiem podatku VAT w okresie od 05.07.1993 r. do 11.08.2015 r. (działalność gospodarcza zawieszona od 01.12.2012 r., wykreślony z ewidencji CEIDG decyzją z 15.12.2014 r.).

Budowa była prowadzona w latach 1996 - 2001 r. Pozwolenie na użytkowanie zostało udzielone 16.11.2001 r. Budynek był budowany w czasie kiedy dłużnik był czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dłużnik użytkował nieruchomość jako podatnik do zawieszenia działalności tj. do 30.11.2012 r. Po tej dacie nieruchomość jest wydzierżawiana. Dłużnik nie dokonuje żadnych nakładów co najmniej od końca 2012 r. Dzierżawca jest zobowiązany do ponoszenia kosztów podatków oraz zapewnienie pozostania nieruchomości w stanie niepogorszonym.

Pismem z 26 września 2018 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco:

1. Czy Dłużnik jest właścicielem słupa linii energetycznej posadowionego na działce nr 3957/125?

Dłużnik nie jest właścicielem słupa linii energetycznej posadowionego na działce 3987/125.

2. Jeżeli Dłużnik jest właścicielem słupa, to należy wskazać, czy jest to budowla w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego (Dz.U. z 2018 r., poz. 1202 z późn. zm.)?

Nie dotyczy (odp. do pkt 1)

3. Jeżeli słup jest budowlą to należy wskazać:

1. Czy Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy wytworzeniu/nabyciu budowli?
   Nie dotyczy (odp. do pkt 1 i 2)
   
2. Kiedy (w jakim miesiącu, roku) i w jaki sposób (w ramach jakiej czynności) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) budowli?
   Nie dotyczy (odp. do pkt l i 2)
   
3. Czy budowla były przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, jeśli tak to należy wskazać datę najmu budowli?
   Nie dotyczy (odp. do pkt l i 2)
   
4. Czy Dłużnik poniósł wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym budowli, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?
   Nie dotyczy (odp. do pkt l i 2)
   
5. Jeżeli Dłużnik poniósł ww. wydatki to czy były one wyższe niż 30% wartości budowli, kiedy zakończono ich ulepszenie, proszę podać dokładna datę?
   Nie dotyczy (odp. do pkt l i 2)
   
6. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na ppkt e należy wskazać, czy miało miejsce pierwsze zajęcie (używanie) budowli po jej ulepszeniu? Jeżeli tak, to kiedy i w jaki sposób ono wystąpiło. Należy podać miesiąc i rok oraz czynności?
   Nie dotyczy (odp. do pkt l i 2)
   
7. Czy budowla wykorzystywana były przez Dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?
   Nie dotyczy (odp. do pkt l i 2).
   

4. Jeżeli słup nie będzie przedmiotem dostawy, tylko sam grunt w postaci działki niezabudowanej nr 3957/125, należy wskazać na dzień sprzedaży:

• czy działka ta ma przeznaczenie budowlane zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu?

Należy także sformułować stanowisko odnośnie niezabudowanej działki.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka 3957/125 oznaczona jest symbolem CKXD - teren publicznych ciągów pieszojezdnych.

5. Czy ogrodzenie i utwardzenie żwirem posadowione na działce nr 3961/126 jest budowlą w rozumieniu ww. Prawa budowlanego, jeżeli tak, to należy wskazać (osobno dla każdej budowli):

Ogrodzenie jest budowlą, utwardzenie żwirem jest budowlą.

1. Czy Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy wytworzeniu/nabyciu budowli?
   Dłużnikowi przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego przy wytwarzaniu budowli (budowa płotu trwała w tym samym czasie co warsztatu).
   
2. Kiedy (w jakim miesiącu, roku) i w jaki sposób (w ramach jakiej czynności) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) budowli?
   Pierwsze używanie budowli nastąpiło w tym samym czasie co budynku warsztatu (pozwolenie na użytkowanie zostało udzielone 16.11.2001 r.).
   
3. Czy budowla były przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, jeśli tak to należy wskazać datę najmu budowli?
   Dłużnik użytkował nieruchomość jako podatnik do zawieszenia działalności tj. do 30.11.2012 r. Po tej dacie nieruchomość jest wydzierżawiana.
   
4. Czy Dłużnik poniósł wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym budowli, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?
   Dłużnik oświadcza, że nie ponosił.
   
5. Jeżeli Dłużnik poniósł ww. wydatki to czy były one wyższe niż 30% wartości budowli, kiedy zakończono ich ulepszenie, proszę podać dokładna datę?
   Dłużnik oświadcza, że nie ponosił.
   
6. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na ppkt e należy wskazać, czy miało miejsce pierwsze zajęcie (używanie) budowli po jej ulepszeniu? Jeżeli tak, to kiedy i w jaki sposób ono wystąpiło. Należy podać miesiąc i rok oraz czynności?
   Dłużnik oświadcza, że nie ponosił.
   
7. Czy budowla wykorzystywana były przez Dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?
   Nie.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej XXXXX podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czy też jest z niego zwolniona?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Sprzedaż nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż nie podlega zwolnieniu pomimo, że dłużnik nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej, a tym samym nie jest czynnym płatnikiem VAT. Nieruchomość była budowana i użytkowana przez niego w okresie kiedy to dłużnik był czynnym płatnikiem podatku VAT i przysługiwało mu prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 3961/126,
• prawidłowe – w zakresie opodatkowania sprzedaży działki 3957/125.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. W art. 43 ust. 1 ustawy, dla dostawy nieruchomości niezabudowanych (pkt 9 ww. przepisu) oraz nieruchomości zabudowanych budynkami, budowlami lub ich częściami (pkt 10 i pkt 10a) spełniających określone w tych przepisach warunki, ustawodawca przewidział bowiem zwolnienie od podatku VAT. Zwolnienie od podatku sprzedaży ww. towarów jest również możliwe w oparciu o normę art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zwolnienie od podatku, o którym mowa w przywołanym przepisie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: „Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”

Ponadto należy wskazać, że w kwestii pierwszego zasiedlenia w kontekście interpretacji pojęcia „ulepszenia” wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, w którym wskazał „(…) artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystania ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, w świetle art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Na podstawie art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2018 r., poz. 1202 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

W myśl art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród

Natomiast stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Obiektem liniowym jest natomiast – na podstawie art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zgodnie z art. 47 § 1-3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle zapisów art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego – częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Według art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Stosownie do art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego – urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Przesłanka ta jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w art. 49 Kodeksu cywilnego urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa. W rezultacie więc urządzenia te przestają być częścią składową nieruchomości, na której zostały wybudowane i nie stanowią własności właściciela tej nieruchomości. Dotychczasowy właściciel traci ich własność na rzecz właściciela instalacji, do której zostały one przyłączone, czyli na rzecz przedsiębiorcy sieciowego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że działka nr 3957/125 stanowi część ogrodu przydomowego sąsiedniej nieruchomości. Na działce usytuowany jest słup linii elektrycznej. Dłużnik nie jest właścicielem słupa linii energetycznej. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka 3957/125 oznaczona jest symbolem CKXD - teren publicznych ciągów pieszojezdnych.

Działka 3961/126 jest zabudowana budynkiem warsztatu mechaniki precyzyjnej z zapleczem socjalnym. Budowa była prowadzona w latach 1996-2001 r. Pozwolenie na użytkowanie zostało udzielone 16.11.2001 r. Budynek był budowany w czasie kiedy dłużnik był czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dłużnik użytkował nieruchomość jako podatnik do zawieszenia działalności tj. do 30.11.2012 r. Po tej dacie nieruchomość jest wydzierżawiana. Działka 3961/126 jest ogrodzona, utwardzona żwirem. Ogrodzenie jest budowlą, utwardzenie żwirem jest budowlą. Dłużnikowi przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego przy wytwarzaniu budowli. Pierwsze używanie budowli nastąpiło w tym samym czasie co budynku warsztatu (pozwolenie na użytkowanie zostało udzielone 16.11.2001 r.). Dłużnik użytkował nieruchomość jako podatnik do zawieszenia działalności tj. do 30.11.2012 r. Po tej dacie nieruchomość jest wydzierżawiana. Dłużnik nie poniósł wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym budowli, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budowle nie były wykorzystywane przez Dłużnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania dostawy działek nr 3961/126 i 3957/125.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa działki nr 3961/126, na której posadowiony jest budynek warsztatu mechaniki, ogrodzenie i utwardzenie żwirem będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku i budowli w 2001 r., a dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że Dłużnik nie poniósł wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zwolnieniu od podatku będzie również podlegała dostawa gruntu, na którym posadowiony jest budynek z uwagi na art. 29a ust. 8 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej opodatkowania działki nr 3961/126 jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania sprzedaży dotyczącej działki oznaczonej nr 3957/125, na której posadowiony jest słup linii energetycznej stwierdzić należy, że w związku z tym, iż dłużnik nie jest właścicielem linii energetycznej, przedmiotem planowanej sprzedaży będzie tylko i wyłącznie grunt. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka oznaczona jest symbolem CKXD – teren publicznych ciągów pieszojezdnych co wskazuje, że teren jest przeznaczony pod zabudowę. Tym samym dostawa przedmiotowej działki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawca – w odniesieniu do dostawy działki – nie może również skorzystać ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Z opisu sprawy nie wynika bowiem, aby działka była przez Dłużnika wykorzystywana wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku. Jak wskazano w opisie sprawy działka była przedmiotem dzierżawy.

Z uwagi na powyższe dostawę działki nr 3957/125 Wnioskodawca będzie zobowiązany opodatkować stawką VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 tej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w części opodatkowania sprzedaży działki 3957/125 należało uznać za prawidłowe, jednak z innej przyczyny niż wskazał Wnioskodawca.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.