Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.386.2018.2.WB
z 5 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2018 r. (data wpływu 23 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2018 r. (data wpływu 20 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na usługi lokalizacji wycieku wody dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym o powierzchni nieprzekraczającej 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m² – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na usługi lokalizacji wycieku wody dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym o powierzchni nieprzekraczającej 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m². Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 września 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie sposobu zwrotu ewentualnie nienależnej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma prowadzi działalność Usługową w zakresie osuszania budynków, lokalizacji wycieków wody oraz badań termowizyjnych. Działalność jest zarejestrowana i Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce, art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca informuje, że nie jest objęty zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca wykonuje swe usługi pod PKD 43.99.

Lokalizacja wycieków, w zależności od sytuacji wymaga różnych technologii wykonywania pomiarów termowizyjnych. W przypadku niektórych awarii niezbędne jest połączenie kilku metod i stosowanie ich jednocześnie. Z tego względu Zainteresowany korzysta m.in.:

• lokalizacja wycieków z metody akustycznej, którą Wnioskodawca określa miejsce wycieku w instalacji wodnej lub grzewczej na podstawie fal dźwiękowych. Za pomocą dokładnego pomiaru – na podstawie fal dźwiękowych przenoszonych przez wyciek – Wnioskodawca wskazuje miejsce wycieku w instalacji wodnej lub grzewczej;
• lokalizacja wycieków z metody termograficznej, w której Zainteresowany wykorzystuje kamery termowizyjne do lokalizowania przede wszystkim w instalacjach ciepłej wody i grzewczych, w tym instalacjach ogrzewania podłogowego, a także w przypadku problemów architektonicznych.
  
  

Lokalizacja wycieków wody przeprowadzana jest zarówno dla osób fizycznych, wspólnot mieszkaniowych, jak i przedsiębiorstw.

Wnioskodawca informuje, że jego kontrahenci, którzy prowadzą działalność gospodarczą nie są objęci zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Dla obiektów budownictwa mieszkaniowego (lub ich części) sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w dziale 11 tzn.:

• budynki mieszkalne jednorodzinne,
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe,
• budynki zbiorowego zamieszkania,
• lokali użytkowych oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w dziale 12.
  
  

Podczas badań termowizyjnych Wnioskodawca precyzyjnie lokalizuje mostki termiczne i obszary zawilgocenia, skutecznie wskazuje miejsce strat ciepła, źródła wycieków wody oraz ocenia obszar zawilgocenia.

W piśmie z dnia 14 września 2018 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał ponadto co następuje:

1. Budynki, w których Wnioskodawca będzie świadczył opisane usługi to budynki mieszkalne objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.
2. Ww. usługi będą świadczone przez Wnioskodawcę nie wyłącznie w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² albo w lokalach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekroczy 150 m², ale również w pozostałych lokalach mieszkalnych i w budynkach, które mają większą powierzchnię użytkową niż ww.
3. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie lokalizacji wycieku wody, stanowią:
   • roboty konserwacyjne, o których mowa w § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2017 r., poz. 839, z późn. zm.) dotyczące:
     1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
     2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

Konserwacją jest bowiem wszystko to, co prowadzi do utrzymania obiektu budowlanego w należytym stanie techniczno-użytkowym. Zatem ww. usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią bieżącą konserwację w rozumieniu art. 3 pkt 8 prawa budowlanego jako wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót niepolegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale mających na celu jego utrzymanie w dobrym stanie, zabezpieczenie przed szybkim zużyciem albo zniszczeniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi lokalizacji wycieku wody dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym o powierzchni nieprzekraczającej 300 m²; lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m² należy opodatkować stawką VAT w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi lokalizacji wycieku wody wykonywanych w nieruchomościach zaliczanych do społecznego programu mieszkaniowego dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni nieprzekraczającej 300 m²; lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m² są usługami, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8%.

Na podstawie § 3 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych 8%, stawka podatku VAT ma zastosowanie m.in. do:

• robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
• robót konserwacyjnych dotyczących:
  • obiektów budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych,
  • lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

− w zakresie w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont. Według takiej definicji wymienionej w § 3 punkcie 2 Rozporządzenia MF z dnia 23 grudnia 2013 r. Wnioskodawca stwierdza, że lokalizacja wycieku wody jest związana z konserwacją, a pomiar i wskazanie miejsca wycieku wiąże się z czynnością na stan elementów mieszkania.

W myśl ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, czy przebudowa obiektów budowalnych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym opodatkowana jest podatkiem VAT w wysokości 8% (art. 41 ust. 12 ustawy VAT).

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się:

• obiekty budownictwa mieszkaniowego (lub ich części) sklasyfikowane wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych wg PKOB w dziale 12;
• budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.
  
  

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

• budynki mieszkalne jednorodzinne o powierzchni większej niż 300 m²;
• lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
  
  

Art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o VAT.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone powyżej, obniżoną stawkę podatku stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W momencie, w którym powierzchnia nieruchomości przekroczy limity, preferencyjną stawkę VAT (8%) stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej – o czym stanowi art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zauważyć jednak należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania stawki obniżonej czy zwolnienia od podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146a pkt 2 ustawy).

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (art. 41 ust. 12a ww. ustawy).

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

• Budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,
• Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,
• Budynki zbiorowego zamieszkania – 113.
  
  

Należy zauważyć, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy, w tym pojęcie remontu i budowy, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

„Przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja i przebudowa powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, aby mogły korzystać z preferencyjnej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Jednocześnie, należy zauważyć, że w § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2017 r., poz. 839, z późn. zm.) wskazano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% m.in. do:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
   1. obiektów budownictwa mieszkaniowego (PKOB 11), lub ich części, z wyłączaniem lokali użytkowych,
   2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12

− w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 3 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Zgodnie z powołaną wyżej definicją zawartą w § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r., przez roboty konserwacyjne rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont. W tym miejscu wskazać należy, że ww. definicję ustawodawca wprowadził w celu odróżnienia robót konserwacyjnych od remontu. Przez roboty konserwacyjne rozumie się bowiem roboty, które nie polegają na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale mają na celu utrzymanie instalacji w dobrym stanie, w celu zabezpieczenia przed szybkim zużyciem się czy też zniszczeniem i dla utrzymania jej w celu użytkowania w stanie zgodnym z przeznaczeniem. Tak więc konserwacją będą prace wykonywane na bieżąco w węższym zakresie niż roboty budowlane określone jako remont.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność usługową w zakresie osuszania budynków, lokalizacji wycieków wody oraz badań termowizyjnych. Działalność jest zarejestrowana i Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce. Wnioskodawca informuje, że nie jest objęty zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wnioskodawca wykonuje swe usługi pod PKD 43.99. Lokalizacja wycieków, w zależności od sytuacji wymaga różnych technologii wykonywania pomiarów termowizyjnych. W przypadku niektórych awarii niezbędne jest połączenie kilku metod i stosowanie ich jednocześnie. Z tego względu Zainteresowany korzysta, m.in.: z lokalizacji wycieków metodą akustyczną, którą Wnioskodawca określa miejsce wycieku w instalacji wodnej lub grzewczej na podstawie fal dźwiękowych. Za pomocą dokładnego pomiaru – na podstawie fal dźwiękowych przenoszonych przez wyciek – Wnioskodawca wskazuje miejsce wycieku w instalacji wodnej lub grzewczej; lokalizacja wycieków z metody termograficznej, w której Zainteresowany wykorzystuje kamery termowizyjne do lokalizowania przede wszystkim w instalacjach ciepłej wody i grzewczych, w tym instalacjach ogrzewania podłogowego, a także w przypadku problemów architektonicznych. Lokalizacja wycieków wody przeprowadzana jest zarówno dla osób fizycznych, wspólnot mieszkaniowych jak i przedsiębiorstw. Podczas badań termowizyjnym Wnioskodawca precyzyjnie lokalizuje mostki termiczne i obszary zawilgocenia, skutecznie wskazuje miejsce strat ciepła, źródła wycieków wody oraz ocenia obszar zawilgocenia. Budynki w których Wnioskodawca będzie świadczył opisane usługi to budynki mieszkalne objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy. Ww. usługi będą świadczone przez Wnioskodawcę nie wyłącznie w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² albo w lokalach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekroczy 150 m² ale również w pozostałych lokalach mieszkalnych i w budynkach, które mają większą powierzchnię użytkową niż ww. świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie lokalizacji wycieku wody, stanowią: roboty konserwacyjne, o których mowa w § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia stawki podatku VAT na usługi lokalizacji wycieku wody dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym o powierzchni nieprzekraczającej 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m².

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa, zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynności wykonywane przez podatnika uznać można za roboty konserwacyjne bądź budowę, remont, modernizację, termomodernizację, przebudowę obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Jak wynika z przedstawionych w opisie sprawy informacji świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie lokalizacji wycieków wody, będą prowadzone w budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy. Ponadto co istotne w analizowanej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku – świadczone przez Zainteresowanego usługi w zakresie lokalizacji wycieku wody stanowią roboty konserwacyjne, o których mowa w § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r.

Tym samym skoro opisane we wniosku usługi świadczone przez Wnioskodawcę to roboty konserwujące, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. – które są wykonywane w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, tj. budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, w których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² albo w lokalach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m², to ww. usługi podlegają opodatkowaniu wg 8% stawki podatku VAT.

Reasumując, mając na uwadze dokonaną powyżej analizę przepisów prawa w kontekście zadanego przez Wnioskodawcę we wniosku pytania, stwierdzić należy, że opisane we wniosku usługi lokalizacji wycieku wody – będące robotami konserwacyjnymi, o których mowa w § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych, wykonywane w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym, tj. w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczających 300 m² albo w lokalach mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m² podlegają opodatkowaniu wg 8% stawki podatku VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku – pytania sformułowanego w części G poz. 75 wniosku ORD-IN₍₈₎, tj. kwestii określenia stawki podatku VAT na usługi lokalizacji wycieku wody dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym o powierzchni nieprzekraczającej 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m². Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.