Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.497.2018.1
z 26 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2018 r. (data wpływu 25 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. w zakresie ustalenia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą R., jako jednoosobowa działalność gospodarcza zarejestrowana z CEiDG i czynny podatnik VAT UE. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z zakresu robót remontowo-budowlanych na nieruchomościach, w szczególności z zakresu robót wykończeniowych polegających na montażu sufitów podwieszanych. Działalność jest prowadzona przy pomocy własnych pracowników lub podwykonawców na nieruchomościach na terenie Unii Europejskiej, w szczególności Wielkiego Księstwa Luksemburg. Usługi są świadczone na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą będących podatnikami podatku VAT, na podstawie zawartych umów, z materiałów powierzonych przez kontrahenta. W związku z powyższym Wnioskodawca ponosi normalne koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w szczególności dokonuje zakupu narzędzi. Po wykonaniu zawartych umów Wnioskodawca wystawia faktury VAT, w których uwidacznia kwotę podatku VAT. Firmy budowlane, świadczące swe usługi w szczególności na rynku luksemburskim zobowiązane są do odprowadzania podatku VAT w kraju wykonania usługi. Wszystkie firmy budowlane w Luksemburgu zobowiązane są do uzyskania numeru identyfikacji podatkowej VAT i tym samym zobowiązane są do wystawiania faktur VAT a następnie odprowadzają ten podatek na rachunek właściwego organu podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym podatek od wartości dodanej (VAT) naliczony w fakturach VAT wystawionych na rzecz zagranicznego kontrahenta, będącego podatnikiem podatku VAT z tytułu wykonanych usług remontowo-budowlanych, świadczonych na nieruchomościach na terenie Unii Europejskiej stanowi przychód w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?
   
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym o tym, czy podatek od wartości dodanej (VAT) naliczony w fakturach VAT wystawionych na rzecz zagranicznego kontrahenta, będącego podatnikiem podatku VAT z tytułu wykonanych usług remontowo-budowlanych, świadczonych na nieruchomościach na terenie Unii Europejskiej stanowi przychód w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie decydowała zapłata podatku VAT, w kraju w którym usługa była wykonana ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Wnioskodawca podziela w pełni pogląd prawny wyrażony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 7 marca 2018 r. I SA/Lu 1025/17, że w świetle art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f., u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług, którego adekwatną nazwę w zakresie obrotu unijnego na gruncie ustawy o VAT, w myśl art. 2 pkt 11 tej ustawy, jest określenie „podatek od wartości dodanej.” Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 u.o.p.d.f., źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza, zaś w myśl jej art. 14 ust. 1 za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, przy czym u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług, organ odwoławczy dodał, że zgodnie z art. 5a pkt 17 u.o.p.d.f., ilekroć mowa o ustawie o podatku od towarów i usług - oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054). W tej ostatniej, w art. 2 pkt 11 (...), wskazano, iż ilekroć w przepisach mowa jest o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą. Powyższe w sposób jednoznaczny oznacza, że ustawa o VAT wyraźnie rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej od pojęcia podatku od towarów i usług. Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Powyższe może oznaczać, że „podatek od wartości dodanej” obowiązujący w innym państwie członkowskim niż Polska, nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług, o którym mowa w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. W konsekwencji konstrukcja przepisów krajowych i unijnych może umożliwiać pomniejszenie podatku dochodowego wyłącznie o krajowy należny podatek od towarów i usług. Organy podatkowe często powołują się na orzeczenia zarówno wojewódzkich sądów administracyjnych, jak też Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. np. wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 567/15, wyrok WSA w Krakowie z 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 2006/14, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Po 537/13, wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 października 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 1240/12, wyrok NSA z dnia 15 lipca 2014 r., sygn. akt I FSK 568/13, wyrok NSA z 15 lipca 2014 r., sygn. akt I FSK 301/13, wyrok NSA z dnia 15 lipca 2014 r., sygn. Akt 1 FSK 1291/13, wyrok NSA z dnia 17 lipca 2012 r., sygn. akt I FSK 1575/11, wyrok NSA z dnia 17 lipca 2012 r., sygn. akt I FSK 1351/11, wyrok NSA z dnia 17 lutego 2015 r., sygn. akt II FSK 3181/12), w myśl których (...) polska ustawa o VAT rozróżnia pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług. Wnioskodawca ponownie w ślad za przytoczonym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 7 marca 2018 r. stoi na stanowisku, że mimo rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, należy w pełni podzielić pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego, przedstawiony w wyroku z dnia 4 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 1545/11, CBOSA, w którym uznano, że „podatek od wartości dodanej” jest synonimem „podatku od towarów i usług.” Rozróżnienie podatku od wartości dodanej od podatku od towarów i usług nie jest zasadne, bowiem mechanizm i konstrukcja prawna podatku określanego na gruncie prawa krajowego jako „podatek od towarów i usług”, a na gruncie prawa unijnego jako „podatek od wartości dodanej” są identyczne. W tym sensie powyższe pojęcia są synonimami, opisującymi ten sam podatek. Wniosek taki jest oparty na wykładni art. 2 pkt 11 ustawy o VAT, w myśl którego, na gruncie tej ustawy przez „podatek od wartości dodanej” rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą. Przepis ten, będący definicją legalną, pełni rolę porządkową, tzn. w celu osiągnięcia jasności znaczeniowej, nakazuje dany podatek nakładany na terytorium państw członkowskich UE określać jako „podatek od wartości dodanej”, podczas gdy adekwatną nazwą dla tego podatku, nakładanego na mocy ustawy o VAT, jest pojęcie „podatek od towarów i usług.” To, że omawiane określenia nie są literalnie tożsame, nie może zasadnie stawiać podatnika w gorszej sytuacji, dlatego że mimo, iż ponosi on koszt w tym samym istotowo podatku, to jednak inaczej określanym. Art. 14 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 43 u.p.d.o.f. odnoszą się do pewnej konstrukcji podatkowej. Jeżeli podatnik poniósł koszt, który wypełnia znamiona tej konstrukcji, to kwestia tego, jak została ona określona, jest drugorzędna. Odmienne ujęcie - przy uwzględnieniu tak horyzontu prawa krajowego, jak i obowiązującego w ramach UE - godziłoby w sensowność i celowość, jakie towarzyszą wprowadzeniu możliwości pomniejszenia przychodu o należny podatek od towarów i usług. Tym samym należy uznać, że w świetle art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f., u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług, którego adekwatną nazwą w zakresie obrotu unijnego na gruncie ustawy o VAT, w myśl art. 2 pkt 11 tej ustawy, jest określenie „podatek od wartości dodanej.” W konsekwencji, podatek od wartości dodanej zapłacony w Wnioskodawcę należy traktować na równi, z tym podatkiem jaki byłby zapłacony w Polsce. Stosując postanowienia art. 14 ust. 1 u.o.p.d.f., przychodem z działalności gospodarczej będą kwoty należne pomniejszone o należny podatek od towarów i usług, w tym przypadku pomniejszone o podatek od wartości dodanej zapłacony w Wnioskodawcę. Jeżeli przy tym, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 u.p.d.o.f - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z wyjątkami wskazanymi pod lit. a-c tego przepisu, to faktury dokumentujące poniesione w Wnioskodawcę koszty, poza powyższymi wyjątkami należy również księgować w kwotach netto.

Ad. 2

W odniesieniu do drugiego pytania to w ocenie Wnioskodawcy dla rozpoznania podatku od wartości dodanej jako przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, w rozumieniu art. 14 ust. 1 u.o.p.d.o.f. naliczonego w fakturach VAT z tytułu wykonanych na terenie Unii Europejskiej usług remontowo-budowlanych nie ma żadnego znaczenia. Przepis art. 14 ust. 1 u.o.p.d.o.f. w żaden sposób nie uzależnia wyłączenia z przychodu podatku VAT naliczonego w wystawionych fakturach od jego zapłaty w kraju wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług, oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710. z późn. zm.).

W myśl natomiast art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej, rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Zatem, przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług. Powyższe oznacza, że ustawa o podatku od towarów i usług wyraźnie rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług.

Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach. Tym samym, nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej (obrotowego) obowiązującego w innym państwie niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną z CEiDG i czynny podatnik VAT UE. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z zakresu robót remontowo-budowlanych na nieruchomościach. Działalność jest prowadzona przy pomocy własnych pracowników lub podwykonawców na nieruchomościach na terenie Unii Europejskiej, w szczególności Wielkiego Księstwa Luksemburg. Usługi są świadczone na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą będących podatnikami podatku VAT. Po wykonaniu zawartych umów Wnioskodawca wystawia faktury VAT, w których uwidacznia kwotę podatku VAT. Firmy budowlane, świadczące swe usługi w szczególności na rynku luksemburskim zobowiązane są do odprowadzania podatku VAT w kraju wykonania usługi.

W świetle przedstawionych przepisów brak jest podstaw prawnych, aby uzyskane na terytorium państw Unii Europejskiej, w szczególności Wielkiego Księstwa Luksemburg przychody pomniejszać o zapłacony tam podatek od wartości dodanej, ponieważ jak wskazano podatek ten nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług (nie jest tym podatkiem), o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem przychodem podlegającym opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej na terytorium państw Unii Europejskiej, w szczególności Wielkiego Księstwa Luksemburg, winny być przychody uzyskane ze świadczonych usług na terytorium tych państw wykazywane w wartości brutto, a więc bez ich pomniejszenia o podatek od wartości dodanej.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Sam fakt uiszczenia podatku od wartości dodanej nie uprawnia do pomniejszenia uzyskanego przychodu o jego kwotę. Podstawą prawną do skorzystania przez podatnika z możliwości odliczenia jest bowiem przepis prawa.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, Organ nie odniósł się do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu podatku od wartości dodanej opłaconego na terenie państw UE, ponieważ zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.