Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.528.2018.2.MP
z 15 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2018 r. (data wpływu 26 października 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowaniu gruntu wraz z prawem własności budynku mieszkalnego stanowiącego odrębną własność – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowaniu gruntu wraz z prawem własności budynku mieszkalnego stanowiącego odrębną własność.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 11 października 1997 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński z B.W.

W dniu 11 maja 2011 r. E. i M. małżonkowie W. zawarli ze swoim synem S.W. umowę darowizny w formie aktu notarialnego, na mocy której E. i M. małżonkowie W. darowali Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki położonej w T. przy ul. W. nr …., o powierzchni 0,1248 ha, oznaczonej nr 188, wraz z własnością znajdującego się na niej budynku mieszkalnego, stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności.

W dniu 10 października 2011 r. Wnioskodawca zawarł z żoną B.W. w formie aktu notarialnego umowę o rozszerzenie wspólności ustawowej, na mocy której małżonkowie S. W. i B.W. rozszerzyli wspólność ustawową na przysługujące Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki położonej w T. przy ul. W. …., o powierzchni 0,1248 ha, oznaczonej nr …., wraz z własnością znajdującego się na niej budynku mieszkalnego stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności.

Wyrokiem z dnia 22 czerwca 2012 r. w sprawie o sygn. akt …., Sąd Okręgowy w xx rozwiązał związek małżeński Wnioskodawcy i B.W. Wyrok uprawomocnił się w dniu 14 lipca 2012 r.

Postanowieniem z dnia 25 września 2017 r. Sąd Rejonowy w xx dokonał podziału majątku wspólnego Wnioskodawcy i B.W. Sąd postanowił, że w skład majątku wspólnego małżonków W. wchodzi prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w T. przy ul. W. …, o łącznej powierzchni 0,1248 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów numerami działek: 188/1 (o powierzchni 0,0624 ha) i 188/2 (o powierzchni 0,0624 ha) wraz z prawem własności budynków stanowiących odrębną nieruchomość i dokonał podziału majątku wspólnego ww. małżonków w ten sposób, że przyznał na wyłączną własność prawo użytkowania wieczystego i prawo własności budynków - zabudowaną działkę nr ….. B.W., zaś zabudowaną działkę nr 188/2 Wnioskodawcy. Jednocześnie Sąd zasądził od Wnioskodawcy na rzecz B. W. dopłatę w kwocie 38 600 zł (postanowienie uprawomocniło się dnia 17 października 2017 r.).

W dniu 20 grudnia 2017 r. Wnioskodawca zawarł z A.W. umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego, na mocy której Wnioskodawca sprzedał A.W. prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 188/2, położonej w T. przy ul. W. …. wraz z prawem własności posadowionego na niej budynku mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (objęte księgą wieczystą xx), za cenę 249 000 zł. Cena sprzedaży została zapłacona w całości. Zbycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości – prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr 188/2, położonej w T. przy ul. W. ….., wraz z prawem własności posadowionego na niej budynku mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, objętej księgą wieczystą xx, dokonanego w dniu 20 grudnia 2017 r. przez Wnioskodawcę, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości – prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr 188/2, położonej w T. przy ul. W. ….., wraz z prawem własności posadowionego na niej budynku mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, objęte księgą wieczystą xx, dokonanego dnia 20 grudnia 2017 r. przez Wnioskodawcę, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt lit. a) i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części, udziału w nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wnioskodawca już w dniu 11 maja 2011 r. nabył prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki położonej w T. przy ul. W. nr …., o powierzchni 0,1248 ha, oznaczonej nr 188, wraz z własnością znajdującego się na niej budynku mieszkalnego, stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności. Wnioskodawca stał się wówczas wyłącznym użytkownikiem wieczystym gruntu i wyłącznym właścicielem posadowionych na gruncie budynków.

Rozszerzenie małżeńskiej wspólności majątkowej na prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność budynków nie wpływa na zmianę oceny stanu faktycznego. Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 820/16: „wspólność małżeńska (łączna) to bowiem wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. W przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 26 lutego 1694 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.), nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej”.

Również ustanie wspólności majątkowej na skutek rozwodu i dokonanie podziału majątku stron obejmujące przyznanie Wnioskodawcy działki o wartości przewyższającej udział Wnioskodawcy w majątku wspólnym z jednoczesnym orzeczeniem obowiązku uiszczenia dopłaty na rzecz B. W., pozostaje bez znaczenia dla oceny chwili nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Naczelny Sąd Administracyjny we wskazanym powyżej orzeczeniu wprost wyjaśnił, że „skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) u.p.d.o.f. od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej”.

Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 8 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 2098/17, w którym wskazano, że zniesienie współwłasności małżeńskiej nie ma wpływu na określenie daty nabycia nieruchomości bądź udziału w tej nieruchomości. Skoro bowiem zniesienie współwłasności majątkowej m.in. wskutek orzeczenia sądu powoduje przekształcenie współwłasności ustawowej we współwłasność w częściach ułamkowych, to datę zniesienia współwłasności należy rozumieć nie jako datę nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., ale wyłącznie jako datę przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych. Jak trafnie zaznaczył Sąd, małżonek, który otrzymuje całą nieruchomość w wyniku podziału majątku wspólnego pozostaje zatem cały czas współwłaścicielem całej nieruchomości.

We wniosku podkreślono, że działka nr 188/2 została wyodrębniona geodezyjnie z działki nr 188 przy jej sądowym podziale, zaś oznaczona tym numerem nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę już w 2011 r. Sam podział geodezyjny działki nr 188 na działki nr 188/1 i nr 188/2, nie wpływa w żaden sposób na ocenę daty nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę. Zważywszy więc, że Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego działki nr 188, wraz z prawem własności położonego na niej budynku w dniu 11 maja 2011 r. i następnie w dniu 10 października 2018 r. wraz z małżonką objął te prawa ustrojem małżeńskiej wspólności ustawowej, stwierdzić należy, że w dniu odpłatnego zbycia (20 grudnia 2017 r.) przez Wnioskodawcę działki nr 188/2, wydzielonej z działki nr 188, upłynęło ponad pięć lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości przez Wnioskodawcę nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw, w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 11 października 1997 r. Wnioskodawca zawarł związek małżeński. W dniu 11 maja 2011 r. rodzice zawarli z Wnioskodawcą umowę darowizny w formie aktu notarialnego, na mocy której darowali Mu prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki o powierzchni 0,1248 ha, oznaczonej nr 188, wraz z własnością znajdującego się na niej budynku mieszkalnego, stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności. W dniu 10 października 2011 r. Wnioskodawca zawarł z żoną w formie aktu notarialnego umowę o rozszerzenie wspólności ustawowej, na mocy której małżonkowie rozszerzyli wspólność ustawową na przysługujące Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego zabudowanej działki o powierzchni 0,1248 ha, oznaczonej nr 188, wraz z własnością znajdującego się na niej budynku mieszkalnego stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności. Wyrokiem z dnia 22 czerwca 2012 r. Sąd Okręgowy rozwiązał związek małżeński Wnioskodawcy i żony. Wyrok uprawomocnił się w dniu 14 lipca 2012 r. Postanowieniem z dnia 25 września 2017 r. Sąd Rejonowy dokonał podziału majątku wspólnego Wnioskodawcy i żony. Sąd postanowił, że w skład majątku wspólnego małżonków wchodzi prawo użytkowania wieczystego nieruchomości o łącznej powierzchni 0,1248 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów numerami działek: 188/1 (o powierzchni 0,0624 ha) i 188/2 (o powierzchni 0,0624 ha), wraz z prawem własności budynków stanowiących odrębną nieruchomość i dokonał podziału majątku wspólnego małżonków w ten sposób, że przyznał na wyłączną własność prawo użytkowania wieczystego i prawo własności budynków – zabudowaną działkę nr 188/1 żonie, zaś Wnioskodawcy – zabudowaną działkę nr 188/2. Jednocześnie, Sąd zasądził od Wnioskodawcy na rzecz żony, dopłatę w kwocie 38 600 zł (postanowienie uprawomocniło się dnia 17 października 2017 r.). W dniu 20 grudnia 2017 r. Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego, na mocy której sprzedał prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr 188/2, wraz z prawem własności posadowionego na niej budynku mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość. Zbycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z przedstawionym opisem stanu faktycznego wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”. Ponadto, nie wskazuje również, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne − nie określa tym samym na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości (ich części, udziału). Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości (lub tych praw), bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, opisany w ustawie Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 888 § 1 tej ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Stosownie do powołanego przepisu podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością − art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Co do zasady, wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo. Ponadto, stosownie do art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny. Przykładowo, pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. II FSK 1110/14 oraz w wyroku z dnia 7 sierpnia 2015 r., sygn. akt I CA 185/15, LEX nr 1808658. Tak więc, skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA i WSA, przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. II FSK 456/15, wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. II FSK 313/14, wyrok NSA z dnia 31 maja 2017 r., sygn. II FSK 1236/15 (powołany we wniosku), wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. I SA/Rz 949/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r., sygn. I SA/Gd 964/14.

Nadmienić należy również, że kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków. W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Wobec powyższego w rozpatrywanej sprawie, za datę nabycia przez Wnioskodawcę będących przedmiotem odpłatnego zbycia w dniu 20 grudnia 2017 r. prawa wieczystego użytkowania działki gruntu nr 188/2, wraz z prawem własności posadowionego na niej budynku mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, należy uznać datę ich nabycia w drodze darowizny w dniu 11 maja 2011 r. Późniejsze opisane czynności prawne i zdarzenia prawne związane z rozszerzeniem wspólności ustawowej, rozwodem i ustaniem ustawowej wspólności małżeńskiej oraz podziałem majątku dorobkowego, nie mają w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia przez Wnioskodawcę prawa majątkowego i prawa własności nieruchomości.

Reasumując, w rozpatrywanej sprawie pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 2011 r., czyli upłynął on z dniem 31 grudnia 2016 r. Zatem, dokonane przez Wnioskodawcę w dniu 20 grudnia 2017 r. odpłatne zbycie prawa wieczystego użytkowania działki gruntu nr 188/2, wraz z prawem własności budynku mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, nastąpiło po upływie ww. pięcioletniego terminu i nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przychód uzyskany z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.