Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.532.2018.1.AS
z 10 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2018 r. (data wpływu 11 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem autobusów oraz usług służących obsłudze transportu miejskiego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższych zakresach.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego, zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest gminą, która ze względu na swój status wykonuje zadania gminy określone w ustawie o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.).

W ramach swojej działalności gmina ma zamiar zakupić nowe środki transportu publicznego w postaci autobusów (środki unijne pochodzące z PROW 2014-2020, gdzie we wniosku zaznaczono, iż VAT będzie wydatkiem niekwalifikowanym).

Udostępnienie usług na rzecz mieszkańców odbywać się będzie poprzez sprzedaż biletów, które wyznaczają podstawę opodatkowania, a stawka podatku VAT wynosi 8%. Obsługę techniczną w postaci wykonywania przewozów autobusowych mają realizować na zlecenie Gminy podmioty zewnętrzne. W związku z zamiarem zakupu nowych środków transportu publicznego, gmina planuje zawrzeć z firmą transportową umowę powierzenia, w ramach której Gmina będzie zlecać zleceniobiorcy wykonanie usług transportu gminnego przy wykorzystaniu sprzętu (autobusów) należącego do Gminy (usługodawcy), a udostępnionego zleceniobiorcy.

W konsekwencji, firma transportowa będzie realizować usługi transportowe na powierzonym majątku. Powierzenie autobusów firmom transportowym nie będzie wiązało się z obciążaniem tych firm przez Gminę żadnymi kosztami z uwagi na to, że autobusy będą używane wyłącznie w celu realizacji usług transportu, z tytułu realizacji których przychody w postaci wpływów ze sprzedaży biletów będzie czerpała Gmina.

Zgodnie z umową powierzenia, Zleceniobiorcy przysługiwać będzie prawo wykorzystywania udostępnionych przez Gminę środków trwałych (autobusów) wyłącznie do świadczenia usług transportu gminnego na rzecz Gminy. Zleceniobiorcy nie będą uprawnieni do wykorzystywania powierzonych środków transportu do świadczenia usług na rzecz osób trzecich.

W trakcie obowiązywania umowy powierzenia, przekazane autobusy będą znajdować się w ewidencji majątkowej Gminy. Firmy transportowe ponosić będą jedynie koszty bieżące związane z eksploatacją udostępnionych im środków trwałych (na przykład koszty paliwa, części zamiennych). Korzystanie przez Zleceniobiorcę ze środków trwałych, będzie odzwierciedlone w ostatecznej kalkulacji ceny za świadczone usługi przewozu, za które firmy będą miesięcznie wystawiać na Gminę faktury.

Jednocześnie Gmina informuje, że będzie wykazywała w swoich rejestrach i deklaracjach VAT przychody ze sprzedaży biletów komunikacji gminnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Gminie będzie przysługiwało prawo odliczania naliczonego podatku od towarów i usług od zakupu autobusów, które na podstawie umów zostaną powierzone firmom transportowym wykonującym na rzecz zlecającej usługi transportu gminnego, za które należność będzie pobierana przez Gminę poprzez sprzedaż biletów komunikacji miejskiej?
2. Czy Gminie będzie przysługiwało prawo odliczania podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez firmy transportowe z tytułu wykonywania usług obsługi transportu gminnego powierzonymi przez Gminę środkami transportu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi. W sytuacji, gdy Gmina ponosi ciężar ekonomiczny wydatków (w tym podatku naliczonego) na realizację zakupu środków transportu gminnego, które – w ramach realizacji spoczywających na niej zadań komunalnych – generują jednocześnie podatek należny, nie ma podstaw do pozbawienia jej prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesienia tych wydatków. Powyższej kwalifikacji wydatków nie zmienia okoliczność przekazania, ze względów organizacyjnych, wymienionych składników majątku do firm obsługujących wykonanie usług transportu gminnego.

Ponadto, w ocenie prawa Gminy do odliczania podatku naliczonego od zakupu środków transportu publicznego, należy mieć na względzie fundamentalną zasadę podatku od towarów i usług – zasadę neutralności tego podatku i z tego też względu zasadne jest uznanie, iż Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego VAT od wydatków poniesionych na inwestycję polegającą na zakupie autobusów, które posłużą wykonaniu opodatkowanych podatkiem VAT usług transportu gminnego.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy:

1. Gmina uzyska prawo pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT od zakupu autobusów, które posłużą wykonywaniu opodatkowanych podatkiem VAT usług transportu gminnego.
2. Gmina uzyska prawo pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT od nabycia usług firm transportowych służących obsłudze środków transportu gminnego.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wskazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 2016) regulujące kwestię publicznego transportu zbiorowego.

Operatorem publicznego transportu zbiorowego, stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, jest samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, publiczny transport zbiorowy może być wykonywany przez operatora publicznego transportu zbiorowego, zwanego dalej „operatorem”, lub przewoźnika spełniających warunki do podejmowania i wykonywania działalności w zakresie przewozu osób (…).

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy, publiczny transport zbiorowy odbywa się na zasadach konkurencji regulowanej, o której mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie oraz z uwzględnieniem potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, publiczny transport zbiorowy może odbywać się na podstawie:

1. umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego;
2. potwierdzenia zgłoszenia przewozu;
3. decyzji o przyznaniu otwartego dostępu.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest

1. gmina:
   1. na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
   2. której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie;
2. związek międzygminny – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin tworzących związek międzygminny.
   
   

Organizator może bezpośrednio zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w przypadku gdy świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ma być wykonywane przez podmiot wewnętrzny, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007, powołany do świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego, zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest gminą, która ze względu na swój status wykonuje zadania gminy określone w ustawie o samorządzie gminnym. W ramach swojej działalności, Gmina ma zamiar zakupić nowe środki transportu publicznego w postaci autobusów (środki unijne pochodzące z PROW 2014-2020, gdzie we wniosku zaznaczono, iż VAT będzie wydatkiem niekwalifikowanym). Udostępnienie usług na rzecz mieszkańców odbywać się będzie poprzez sprzedaż biletów, które wyznaczają podstawę opodatkowania, a stawka podatku VAT wynosi 8%. Obsługę techniczną w postaci wykonywania przewozów autobusowych mają realizować na zlecenie Gminy podmioty zewnętrzne. W związku z zamiarem zakupu nowych środków transportu publicznego, gmina planuje zawrzeć z firmą transportową umowę powierzenia, w ramach której Gmina będzie zlecać zleceniobiorcy wykonanie usług transportu gminnego przy wykorzystaniu sprzętu (autobusów) należącego do Gminy (usługodawcy), a udostępnionego zleceniobiorcy. W konsekwencji, firma transportowa będzie realizować usługi transportowe na powierzonym majątku. Powierzenie autobusów firmom transportowym nie będzie wiązało się z obciążaniem tych firm przez Gminę żadnymi kosztami z uwagi na to, że autobusy będą używane wyłącznie w celu realizacji usług transportu, z tytułu realizacji których przychody w postaci wpływów ze sprzedaży biletów będzie czerpała Gmina. Zgodnie z umową powierzenia, Zleceniobiorcy przysługiwać będzie prawo wykorzystywania udostępnionych przez Gminę środków trwałych (autobusów) wyłącznie do świadczenia usług transportu gminnego na rzecz Gminy. Zleceniobiorcy nie będą uprawnieni do wykorzystywania powierzonych środków transportu do świadczenia usług na rzecz osób trzecich. W trakcie obowiązywania umowy powierzenia, przekazane autobusy będą znajdować się w ewidencji majątkowej Gminy. Firmy transportowe ponosić będą jedynie koszty bieżące związane z eksploatacją udostępnionych im środków trwałych (na przykład koszty paliwa, części zamiennych). Korzystanie przez Zleceniobiorcę ze środków trwałych, będzie odzwierciedlone w ostatecznej kalkulacji ceny za świadczone usługi przewozu, za które firmy będą miesięcznie wystawiać na Gminę faktury. Gmina będzie wykazywała w swoich rejestrach i deklaracjach VAT przychody ze sprzedaży biletów komunikacji gminnej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego:

• w związku z zakupem autobusów, które zostaną powierzone firmom transportowym, wykonującym na rzecz zlecającej usługi transportu gminnego, za które należność będzie pobierana przez Gminę poprzez sprzedaż biletów komunikacji miejskiej,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez firmy transportowe z tytułu wykonywania usług obsługi transportu gminnego powierzonymi przez Gminę środkami transportu.
  
  

Jak wskazano wyżej, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Gmina w opisie sprawy wskazała, że „udostępnienie usług na rzecz mieszkańców odbywać się będzie poprzez sprzedaż biletów, które wyznaczają podstawę opodatkowania, a stawka podatku VAT wynosi 8%”. Ponadto Gmina wskazała, że w swoich rejestrach i deklaracjach VAT będzie wykazywała przychody ze sprzedaży biletów komunikacji gminnej.

Zatem Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu autobusów, które na podstawie umów zostaną powierzone firmom transportowym wykonującym na rzecz zlecającej usługi transportu gminnego w zakresie, w jakim będą służyły do wykonywania działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w związku z wątpliwościami Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez firmy transportowe z tytułu wykonywania usług obsługi transportu gminnego powierzonymi przez Gminę środkami transportu, należy wskazać, że, jak wskazała Gmina w opisie sprawy, obsługę techniczną w postaci wykonywania przewozów autobusowych, mają realizować podmioty zewnętrzne, na podstawie umowy powierzenia majątku (autobusów). Firmy te nie będą obciążane żadnymi kosztami, będą jedynie ponosić koszty bieżące związane z eksploatacją udostępnionych im środków trwałych. Zainteresowany wskazał również, że korzystanie przez firmy transportowe ze środków trwałych Gminy, będzie odzwierciedlone w ostatecznej kalkulacji ceny za świadczone usługi przewozu, za które firmy te będą miesięcznie wystawiać na Gminę faktury. Zatem należy stwierdzić, że w związku z udostępnieniem przez Gminę środków transportu (autobusów) firmom zewnętrznym, Wnioskodawcy również będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawianych przez firmy transportowe z tytułu wykonywania usług obsługi transportu gminnego powierzonymi przez Gminę środkami transportu (autobusami), w zakresie, w jakim te autobusy będą służyć opodatkowanej działalności gospodarczej.

Podsumowując, biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy i opis sprawy, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy:

• od zakupu autobusów, które na podstawie umów zostaną powierzone firmom transportowym wykonującym na rzecz Wnioskodawcy usługi transportu gminnego, za które należność będzie pobierana przez Gminę poprzez sprzedaż biletów komunikacji miejskiej,
• z faktur wystawianych przez firmy transportowe z tytułu wykonywania usług obsługi transportu gminnego powierzonymi przez Gminę środkami transportu (autobusami), w zakresie, w jakim autobusy będą służyć opodatkowanej działalności gospodarczej.
  
  

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ww. pytań, należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony opis sprawy, a zwłaszcza o informację, że świadczenie usług transportowych na rzecz mieszkańców odbywać się będzie poprzez sprzedaż biletów ze stawką VAT 8%. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, a w szczególności w sytuacji, gdy Gmina będzie nieodpłatnie wydawała bilety na rzecz osób innych niż uprawnione do nieodpłatnych przejazdów na podstawie ustaw i rozporządzeń oraz powszechnie obowiązujących aktów prawa miejscowego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.