2018.11.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.434.2018.2.AM
z 13 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 3 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2018 r. (data nadania 8 listopada 2018 r., data wpływu 9 listopada 2018 r.) na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku Nr 0114-KDIP2-2.4010.434.2018.1.AM z dnia 26 października 2018 r. (data nadania 29 października 2018 r., data doręczenia 2 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

zastosowania do kosztów licencji na znak towarowy wyłączenia, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe;

zastosowania do kosztów usług CRM wyłączenia, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania wyłączenia, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską spółką kapitałową, rezydentem podatkowym rozliczającym całość swoich dochodów w Polsce. Spółka prowadzi działalność w zakresie dystrybucji kosmetyków na rynku polskim poprzez sieć sklepów stacjonarnych oraz sklep internetowy (głównie do klientów indywidualnych).

Spółka jest częścią międzynarodowej grupy L., zajmującej się głównie produkcją i dystrybucją towarów ekskluzywnych (różny asortyment), w tym perfum i kosmetyków. Podmiotem bezpośrednio dominującym wobec Spółki jest E. (dalej: E.), spółka kapitałowa z siedzibą we Francji (francuski rezydent podatkowy). E. jest więc podmiotem powiązanym Spółki w rozumieniu przepisów art. 11 ustawy o PDOP.

Podział funkcji w ramach Grupy L.

E.– w ramach Grupy L. – pełni rolę podmiotu dominującego w strukturze segmencie S., w tym pełni funkcje strategiczne, zarządza procesami dystrybucyjnymi i oferowanym asortymentem, a także jest właścicielem kluczowych własności intelektualnych. E. działa na rynkach międzynarodowych m.in. zajmując się dystrybucją towarów handlowych na rynki docelowe i udostępnianiem lokalnym dystrybutorom zasobów (w tym własności intelektualnej) dla potrzeb efektywnej dystrybucji.

Spółka prowadzi działalność na polskim rynku i pełni funkcję lokalnego dystrybutora o ograniczonych ryzykach, uzyskując wsparcie w kluczowych obszarach od E.

Dystrybucja odbywa się – w zdecydowanej większości – na rzecz konsumentów (tj. Spółka nie pełni funkcji dystrybutora hurtowego, lecz dystrybutora detalicznego).

Dystrybucja na polskim rynku

Dystrybucja na polskim rynku odbywa się przez sieć sklepów stacjonarnych i sklep internetowy – prowadzonych (zarządzanych) przez Spółkę. Sklepy te oznaczone są marką S.

W ramach sklepów prowadzonych (zarządzanych) przez Spółkę następuje sprzedaż towarów marek ekskluzywnych (Spółka może mieć wyłączność na dystrybucję niektórych marek na polskim rynku albo też może być wiodącym dystrybutorem marek w Polsce) oraz marki własnej „S.” bądź też mogą być świadczone określone usługi kosmetyczne.

Adresatem oferty Spółki są konsumenci (klienci indywidualni) – kluczem do rozwoju sprzedaży jest atrakcyjna oferta handlowa, odpowiedni marketing oraz retencja klientów indywidualnych poprzez odpowiednie zarządzanie relacją z nimi (w tym utrzymywanie dynamicznej i intuicyjnej bazy klientów, która w odpowiednich momentach będzie inicjowała akcje marketingowe i sprzedażowe wobec określonych klientów).

Współpraca Spółki z E.

W związku z przyjętym modelem działalności i podziałem funkcji w Grupie L. (segment S.), Spółka prowadzi intensywną współpracę z E. m.in. w zakresie zakupu towarów handlowych (marki ekskluzywne i własne) do dystrybucji na polskim rynku, a także w zakresie wsparcia biznesowego oraz udostępniania kluczowych wartości niematerialnych i prawnych dla potrzeb identyfikacji wizualnej i zarządzania ofertą dla klienta indywidualnego. W szczególności Spółka nabywa od E. licencję na korzystnie ze znaku towarowego S. oraz usługę zarządzania relacją z klientami indywidualnymi (dalej: CRM).

Licencja na znak towarowy

Spółka zawarła z E. umowę wyłącznej i niezbywalnej licencji na używanie zarejestrowanego i chronionego znaku towarowego S. oraz koncepcji wizualnej sklepów oznaczonych znakiem (jako licencjodawca) udostępnia Spółce (jako licencjobiorcy) znak towarowy oraz koncepcję handlową, którą ta może wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (na zasadzie wyłączności), ale wyłącznie na terytorium Polski. Umowa licencji została zawarta w 2003 r.

Spółka ma możliwość promocji znaku towarowego na terytorium Polski, w tym poprzez prowadzenie lokalnych kampanii marketingowych. E. zajmuje się natomiast ochroną prawną znaku, w tym ponosi ryzyko naruszenia praw do znaku przez osoby trzecie.

Spółka wykorzystuje przedmiotową licencję poprzez m.in. oznaczanie sklepów stacjonarnych i sklepu internetowego, w których prowadzi sprzedaż marek ekskluzywnych i marki własnej S., a także wykorzystywaniem koncepcji (know-how) E. w zakresie urządzania sklepów, w tym m.in. poprzez odpowiedni rozkład asortymentu w sklepie. Dodatkowo, znak S. jest przez Spółkę wykorzystywany poprzez prowadzenie sprzedaży towarów (częściowo również usług) z zakresu marki własnej, która to sprzedaż jest sygnowana znakiem towarowym S.

Wynagrodzenie E. z tytułu licencji na znak towarowy i koncepcję sklepów (używanie znaku towarowego S.) jest kalkulowane w postaci stawki procentowej na podstawie wartości przychodów netto z tytułu sprzedaży detalicznej w perfumeriach oraz sprzedaży internetowej osiągniętej przez Spółkę.

Przedmiotowa licencja nie jest wprowadzona przez Spółkę do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w konsekwencji nie podlega amortyzacji dla celów podatkowych.

Usługa CRM

Spółka zawarła z E. umowę na świadczenie usługi CRM (zarządzanie relacją z klientami), w której E. występuje jako zleceniobiorca (świadczy usługę), zaś Spółka jako zleceniodawca (zamawiający usługę). Umowa została zawarta w 2008 r.

Usługa CRM dotyczy programu lojalnościowego, który prowadzi Spółka (faktycznie więc usługa CRM dotyczy klientów Spółki będących uczestnikami programu lojalnościowego Spółki). E. zapewnia Spółce niezbędne dane i informacje dla potrzeb prowadzenia tego programu oraz planowania działań marketingowych i sprzedażowych wobec klientów. Usługa CRM obejmuje m.in.:

dostarczenie raportów na temat programu lojalnościowego stworzonych poprzez przetwarzanie oraz analizę danych, które pomagają Spółce w spersonalizowaniu oferty oraz materiałów marketingowych,

badanie profilu klientów Spółki, rentowności kampanii marketingowych itp.,

I zarządzanie bazą danych Spółki, zapewnienie ochrony danych.

Usługa CRM jest powierzona E. z uwagi na know-how i narzędzia informatyczne, jakie posiada E.(te aktywa wykorzystuje E. w związku ze świadczeniem usług). Spółka zapewnia bazę klientów (w ramach programu lojalnościowego) oraz działania marketingowe, realizowane w oparciu o analizę danych dotyczących klientów.

Spółka wykorzystuje usługę CRM do zarządzania relacją z klientami będącymi uczestnikami programu lojalnościowego – dane pozwalają na odpowiednie planowanie promocji i sprzedaży (co przekłada się na przychody Spółki ze sprzedaży towarów i usług).

Wynagrodzenie E. za świadczenie usługi CRM jest określone jako część procenta rocznych przychodów ze sprzedaży netto osiągniętych przez Spółkę w związku ze sprzedażą produktów osobom posiadającym kartę programu lojalnościowego. Wynagrodzenie płatne jest zazwyczaj w okresach miesięcznych. Okresowe opłaty kalkulowane są na bazie budżetowanych wielkości sprzedaży (z późniejszą korektą).

Przyczyna wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego

Z uwagi na fakt, iż zakup licencji na znak towarowy S. i usługi CRM od E., która jest podmiotem powiązanym Spółki w rozumieniu art. 11 ustawy o PDOP, stanowi pozycję kosztową dla Spółki, Spółka powzięła wątpliwość, czy te koszty są objęte ograniczeniem określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Dla potrzeb niniejszego wniosku Spółka przyjmuje, iż koszty licencji na znak towarowy S. i koszty usługi CRM mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP i koszty te nie są klasyfikowane w katalogu kosztów niepodatkowych wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy, w świetle art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, koszty licencji na znak towarowy S. nabywanej od E.(podmiot powiązany) nie podlegają ograniczeniom określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP z uwagi na bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem przez Wnioskodawcę towarów i usług?
Czy, w świetle art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, koszty usługi CRM nabywanej od E. (podmiot powiązany) nie podlegają ograniczeniom określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP z uwagi na bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem przez Wnioskodawcę towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, koszty licencji na znak towarowy S. nabywanej od E. (podmiot powiązany) nie podlegają ograniczeniom określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP z uwagi na bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem przez Wnioskodawcę towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie Pytania 2.

W ocenie Spółki, w świetle art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, koszty usługi CRM nabywanej od E.(podmiot powiązany) nie podlegają ograniczeniom określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP z uwagi na bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem przez Wnioskodawcę towarów i usług.

Uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 1.

Jak stanowi art. 15e ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o PDOP, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty wszelkiego rodzaju koszty usług doradczych i przetwarzania danych, opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 PDOP, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o PDOP, i odsetek. Jednocześnie, w świetle art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP, opłatami objętymi restrykcjami są opłaty za korzystanie m.in. z następujących praw i wartości: autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą.

Mając na względzie fakt, iż Spółka ponosi koszty opłaty licencyjnej za znak towarowy S. na rzecz podmiotu powiązanego, o którym mowa w art. 11 ustawy o PDOP, tego typu koszt może podlegać restrykcjom określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Niemniej jednak, zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, powyższe ograniczenie nie ma zastosowania do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Oznacza to więc, że dany koszt nie będzie objęty restrykcją określoną w art. 15e ust.1 ustawy o PDOP, jeśli będzie (a) stanowił koszt uzyskania przychodu i (b) będzie pozostawał w bezpośrednim związku z wytworzeniem lub nabyciem towaru (świadczeniem usługi).

W przypadku Spółki, nie ulega wątpliwości, iż koszty opłaty licencyjnej będą kwalifikować się do wyłączenia określonego w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP.

(a) Tego typu koszty pozostają w związku z przychodami Spółki (ze sprzedaży towarów i usług na polskim rynku) - dają możliwość charakterystycznego oznaczenia sklepów, w których prowadzona jest sprzedaż Spółki (i generowane są przychody). Dlatego też, spełniają one definicję kosztu uzyskania przychodu określoną w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Dodatkowo, tego typu koszy nie są objęte ograniczeniami określonymi w przepisach art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

(b) Tego typu koszty są funkcjonalnie i bezpośrednio związane z towarami i usługami, które są przez Spółkę sprzedawane na polskim rynku. Sklepy stacjonarne i internetowe Spółki są oznaczone znakiem towarowym S., w których sprzedawane są towary marek ekskluzywnych i marek własnych (oznaczonych znakiem S.). Odpowiednie oznaczenie sklepów i towarów jest kluczowe z perspektywy klientów – daje im bowiem informację o odpowiedniej jakości i charakterystyce sprzedaży prowadzonej w ramach sklepu. Znak – rozpoznawalny w skali świata – jest więc dominującym elementem, wpływającym na sprzedaż towarów i usług realizowaną przez Spółkę w sklepach stacjonarnych i sklepie internetowym. Istnieje więc bezpośredni i funkcjonalny związek pomiędzy licencją na znak i odpowiednią koncepcję sklepów, a przychodami osiąganymi przez Spółkę ze sprzedaży towarów i usług. Spółka nie ma wątpliwości, iż brak wykorzystania znaku towarowego S. w prowadzonej działalności, skutkowałby dużo gorszymi wynikami sprzedaży realizowanymi przez Spółkę.

O bezpośrednim i funkcjonalnym związku kosztów licencji na znak towarowy ze sprzedażą towarów i usług Spółki świadczy również sposób kalkulacji wynagrodzenia za to świadczenie.

Wynagrodzenie należne E. jest bowiem skorelowane z przychodami ze sprzedaży realizowanymi w sklepach oznaczonych znakiem S. Jest ono więc niejako inkorporowane w przychodach uzyskiwanych ze sprzedaży towarów i usług w sklepach oznaczonych znakiem S., co świadczy o bezpośrednim i funkcjonalnym związku.

Powyższe podejście jest spójne z wyjaśnieniami Ministerstwa Finansów w zakresie interpretacji przepisu art. 15e ust. 11 ustawy o PDOP. Zgodnie z tymi wyjaśnieniami: „(...) przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT (...) nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi (...)”.

W związku z tym, zdaniem Spółki, prawidłowe będzie przyjęcie, że koszty opłaty licencyjnej za używanie znaku S., są wyłączone z ograniczenia określonego w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP na podstawie art. 15e ust. 11 ustawy o PDOP.

Uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 2.

Mając na względzie fakt, iż Spółka ponosi koszty usługi CRM na rzecz podmiotu powiązanego, o którym mowa w art. 11 ustawy o PDOP, tego typu koszt może podlegać restrykcjom określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

W przypadku Spółki, nie ulega wątpliwości, iż koszty usługi CRM będą kwalifikować się do wyłączenia określonego w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP.

Po pierwsze, koszty te pozostają w związku z przychodami i zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki, a dodatkowo nie są ujęte w katalogu kosztów niepodatkowych określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Po drugie, analogicznie, jak w przypadku kosztów opłaty licencyjnej, w przypadku koszu usługi CRM również istnieje bezpośredni i funkcjonalny związek pomiędzy tym kosztem a przychodami ze sprzedaży towarów i usług Spółki (możliwość uznania tego kosztu za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, w ocenie Spółki, nie podlega dyskusji).

Tego typu koszty są funkcjonalnie i bezpośrednio związane z towarami i usługami, które są przez Spółkę sprzedawane na polskim rynku. Zarządzanie relacją z klientami, uczestnikami programu lojalnościowego, ma wpływ na przychody generowane przez Spółkę ze sprzedaży towarów i usług do tych klientów. Dzięki odpowiedniej analizie danych i dotarciu do klientów, Spółka ma możliwość informowania i przekazywania im optymalnej oferty handlowej.

O bezpośrednim i funkcjonalnym związku kosztów usługi CRM świadczy również sposób kalkulacji wynagrodzenia za to świadczenie. Wynagrodzenie należne E. jest bowiem skorelowane z przychodami ze sprzedaży na rzecz uczestników programu lojalnościowego, a więc klientów Spółki w odniesieniu do których jest świadczona usługa CRM. Jest ono więc niejako inkorporowane w przychodach uzyskiwanych ze sprzedaży, co świadczy o bezpośrednim i funkcjonalnym związku.

W związku z tym, zdaniem Spółki, prawidłowe będzie przyjęcie, że koszty usługi CRM, są wyłączone z ograniczenia określonego w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP na podstawie art. 15e ust. 11 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

zastosowania do kosztów licencji na znak towarowy wyłączenia, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe;

zastosowania do kosztów usług CRM wyłączenia, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o PDOP, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. 2017 r., poz. 2175) z dniem 1 stycznia 2018 r. wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 15e ustanawiający ograniczenie w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie określonych usług niematerialnych.

Zgodnie z art. 15e ustawy o PDOP, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

– poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP wskazano:

autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

licencje,

prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,

wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Wprowadzenie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów podatników związanych z umowami, które generowały opłaty za korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych na rzecz podmiotów powiązanych miało na celu uszczelnienie systemu podatku dochodowego i przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania, co bezpośrednio wpływa na funkcjonowanie krajowego rynku wewnętrznego.

Ustawodawca w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, wyłączył z zakresu kosztów podlegających limitowaniu na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP, koszty usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru albo świadczeniem usługi.

Jak wskazuje Ministerstwo Finansów w wyjaśnieniach „Ograniczenie wysokości kosztów nabycia niektórych rodzajów usług i praw (art. 15e ustawy o CIT)”, s. 3, dostępnych na stronach MF (https://www.finanse,mf.gov.pl/documents/766655/2344865/Ograniczenie+wysoko% C5%9Bci +koszt%C3%B3w+niekt%C3%B3rych+rodzaj%C3%B3w+us%C5%82ug):

„To, że dana usługa lub prawo spełnia kryteria przedmiotowe i podmiotowe określone powyżej nie oznacza, iż w każdym przypadku koszt ich nabycia podlega limitowaniu na mocy art. 15e ustawy o CIT. Ustawa ta zawiera w tym zakresie wyłączenia odnoszące się do charakteru danej usługi (prawa), jak i statusu podmiotu ją świadczącego”.

Zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Oznacza to, że koszty opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania m.in. z licencji oraz know-how, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Kluczowe dla odczytania zakresu omawianego wyłączenia jest zatem precyzyjne ustalenie znaczenia pojęcia kosztów „bezpośrednio związanych” z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, odnosi się do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadzi do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy stwierdzić, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usług lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi. Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnym towarem lub usługą.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy w świetle art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, koszty licencji na znak towarowy S. nabywanej od E. (podmiot powiązany) nie podlegają ograniczeniom określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP z uwagi na bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem przez Wnioskodawcę towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła z E. umowę wyłącznej i niezbywalnej licencji na używanie zarejestrowanego i chronionego znaku towarowego S. oraz koncepcji wizualnej sklepów oznaczonych znakiem S. E. (jako licencjodawca) udostępnia Spółce (jako licencjobiorcy) znak towarowy oraz koncepcję handlową, którą ta może wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (na zasadzie wyłączności), ale wyłącznie na terytorium Polski. Umowa licencji została zawarta w 2003 r. Spółka ma możliwość promocji znaku towarowego na terytorium Polski, w tym poprzez prowadzenie lokalnych kampanii marketingowych. E. zajmuje się natomiast ochroną prawną znaku, w tym ponosi ryzyko naruszenia praw do znaku przez osoby trzecie. Spółka wykorzystuje przedmiotową licencję poprzez m.in. oznaczanie sklepów stacjonarnych i sklepu internetowego, w których prowadzi sprzedaż marek ekskluzywnych i marki własnej S., a także wykorzystywaniem koncepcji (know-how) E. w zakresie urządzania sklepów, w tym m.in. poprzez odpowiedni rozkład asortymentu w sklepie. Dodatkowo, znak S. jest przez Spółkę wykorzystywany poprzez prowadzenie sprzedaży towarów (częściowo również usług) z zakresu marki własnej, która to sprzedaż jest sygnowana znakiem towarowym S.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy należy uznać, że koszty licencji na znak towarowy ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego stanowią koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP.

Koszty licencji na znak towarowy są funkcjonalnie i bezpośrednio związane z towarami i usługami, które są przez Spółkę sprzedawane na polskim rynku. Sklepy stacjonarne i internetowe Spółki są oznaczone znakiem towarowym S., w których sprzedawane są towary marek ekskluzywnych i marek własnych (oznaczonych znakiem S.). Jak wskazuje Wnioskodawca – odpowiednie oznaczenie sklepów i towarów jest kluczowe z perspektywy klientów – daje im bowiem informację o odpowiedniej jakości i charakterystyce sprzedaży prowadzonej w ramach sklepu. Znak – rozpoznawalny w skali świata – jest więc dominującym elementem, wpływającym na sprzedaż towarów i usług realizowaną przez Spółkę w sklepach stacjonarnych i sklepie internetowym. Ponoszenie kosztów licencji warunkuje zatem możliwość sprzedaży produktów opatrzonych znakiem towarowym S.

O bezpośrednim i funkcjonalnym związku kosztów licencji na znak towarowy ze sprzedażą towarów i usług Spółki świadczy również sposób kalkulacji wynagrodzenia za to świadczenie. Wynagrodzenie E. z tytułu licencji na znak towarowy i koncepcję sklepów (używanie znaku towarowego S.) jest kalkulowane w postaci stawki procentowej na podstawie wartości przychodów netto z tytułu sprzedaży detalicznej w perfumeriach oraz sprzedaży internetowej osiągniętej przez Spółkę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, koszty licencji na znak towarowy nabywanej od podmiotu powiązanego nie podlegają ograniczeniom określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP z uwagi na bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem przez Wnioskodawcę towarów i usług, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również kwestia, czy w świetle art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, koszty usługi CRM nabywanej od E.(podmiot powiązany) nie podlegają ograniczeniom określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP z uwagi na bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem przez Wnioskodawcę towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka zawarła z E. także umowę na świadczenie usługi CRM (zarządzanie relacją z klientami), w której E. występuje jako zleceniobiorca (świadczy usługę), zaś Spółka jako zleceniodawca (zamawiający usługę). Umowa została zawarta w 2008 r. Usługa CRM dotyczy programu lojalnościowego, który prowadzi Spółka (faktycznie więc usługa CRM dotyczy klientów Spółki będących uczestnikami programu lojalnościowego Spółki). E. zapewnia Spółce niezbędne dane i informacje dla potrzeb prowadzenia tego programu oraz planowania działań marketingowych i sprzedażowych wobec klientów. Usługa CRM obejmuje m.in.:

dostarczenie raportów na temat programu lojalnościowego stworzonych poprzez przetwarzanie oraz analizę danych, które pomagają Spółce w spersonalizowaniu oferty oraz materiałów marketingowych,

badanie profilu klientów Spółki, rentowności kampanii marketingowych itp.,

I zarządzanie bazą danych Spółki, zapewnienie ochrony danych.

Usługa CRM jest powierzona E. z uwagi na know-how i narzędzia informatyczne, jakie posiada E. (te aktywa wykorzystuje E. w związku ze świadczeniem usług). Spółka zapewnia bazę klientów (w ramach programu lojalnościowego) oraz działania marketingowe, realizowane w oparciu o analizę danych dotyczących klientów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, koszty usługi CRM nabywanej od E. (podmiot powiązany) nie podlegają ograniczeniom określonym w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP z uwagi na bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem przez Wnioskodawcę towarów i usług.

Z tak przedstawionym stanowiskiem nie można się zgodzić.

W art. 15e ust. 11 pkt 1 wyłączono z zakresu kosztów podlegających limitowaniu na podstawie art. 15e ust. 1 updop, koszty usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru albo świadczeniem usługi. Kluczowe dla odczytania zakresu omawianego wyłączenia jest zatem precyzyjne ustalenie znaczenia pojęcia kosztów „bezpośrednio związanych” z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP odnosi się bowiem do sposobu związania kosztu z „wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”.

Celem tego wyłączenia – w zakresie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami ze sprzedaży towaru lub usługi – jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej.

Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP – w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. – nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza wyrażenia kosztu związanego z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi prowadzi do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy stwierdzić, że koszt, o którym mowa w omawianym przepisie, to koszt usług lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi. Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnym towarem lub usługą.

Powyżej wskazaną argumentację, zakładającą odrębne rozumienie przesłanek zawartych w wyżej wymienionych artykułach w oparciu o ich językową odmienność, potwierdzają wyjaśnienia opublikowane przez Ministerstwo Finansów w dniu 23 kwietnia 2018 r. (dalej: „Wyjaśnienia”) odnoszące się do stosowania art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP.

W ocenie tut. organu koszty usług wskazanych przez Wnioskodawcę należy rozpoznać jako koszty ogólne służące działalności Wnioskodawcy, ponoszone bez związku z konkretnym produktem lub usługą. Zarządzanie relacją z klientem ma wpływ na przychody generowane przez Spółkę, ale trudno uznać, że obiektywnie kształtują cenę konkretnych – sprzedawanych przez Wnioskodawcę na polskim rynku produktów i usług.

Pomimo, że wynagrodzenie należne podmiotowi powiązanemu za usługi CRM skorelowane jest z przychodami ze sprzedaży na rzecz uczestników programu lojalnościowego nie można uznać, że są „inkorporowane” w konkretnych, jednoznacznie możliwych do zidentyfikowania produktach czy usługach, jako koszt ich wytworzenia lub nabycia. Należy w tym miejscu podkreślić, iż pojęcie „koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami” nie jest tożsame z pojęciem „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”. Za przyjęciem takiej tezy przemawia bowiem odrębność sformułowań, którymi ustawodawca posłużył się w art. 15 ust. 4 oraz art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, odwołując się odpowiednio do „kosztów związanych bezpośrednio z przychodami” i „kosztów związanych bezpośrednio z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi”. Świadczenie usług zarządzania, w tym zarządzania relacją z klientem nie jest bowiem kosztem, który wpływa na finalną cenę konkretnej usługi lub produktu, gdyż z przedstawionego wniosku opisu nie wynika, aby koszt ten był w konkretny sposób alokowany w cenie konkretnej usługi lub produktu. W ocenie tut. organu opisanych we wniosku usług CRM nie można uznać za usługi niezbędne do wytworzenia lub nabycia usług i produktów ani też nie stanowią części składowych świadczonych usług czy oferowanych przez Spółkę produktów.

Przykłady kosztów bezpośrednio związanych z wytwarzaniem towarów/usług zostały wskazane w projekcie ustawy nowelizującej. Są to koszty nabywanych od spółek powiązanych usług projektowych, które są wykorzystywane przy produkcji polskiej spółki meblarskiej czy koszty usług reasekuracji, które są związane ze świadczeniem usług ubezpieczenia. Wskazane przez autora projektu koszty są częściami składowymi towarów bądź usług wytwarzanych przez podatnika. Takie koszty, przypisane do konkretnej usługi bądź towaru, są niezbędne dla wytworzenia oraz bezpośrednio wpływają na cenę. W przedmiotowej sprawie mamy natomiast do czynienia z nabywanymi usługami, które mają jedynie charakter pomocniczy – cena nabywanych Usług CRM jest wprawdzie związana z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami ze sprzedaży usług i produktów osobom posiadającym kartę programu lojalnościowego, ale nie wpływa bezpośrednio na cenę sprzedaży tych produktów i usług, tak jak jest to w przypadku ceny projektu nabywanego przez spółkę meblarską.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie, wyłączenie, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP, nie będzie mieć zastosowania, co oznacza, że koszty usług CRM będą podlegać ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin