Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.638.2018.1.KBR
z 9 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2018 r. (data wpływu 14 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki podatku VAT 8% dla wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług krótkotrwałego zakwaterowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania stawki podatku VAT 8% dla wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług krótkotrwałego zakwaterowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni jest właścicielką lokalu mieszkalnego (zlokalizowanego w budynku sklasyfikowanym jako mieszkalny). Lokal ten dostosowany jest do pełnienia funkcji lokalu przeznaczonego na cele krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU: 55.20.19.0). Lokal ten jest w pełni umeblowany, wyposażony w łazienkę, kuchnię, miejsce do spania i wypoczynku. Drzwi do lokalu posiadają automatyczny zamek kodowy umożliwiający dostęp do lokalu osobom, które wykupiły usługę zakwaterowania przez Internet lub telefonicznie - bez konieczności bezpośredniego kontaktu z właścicielem lokalu. Wnioskodawczyni, w celu maksymalizacji dochodów z lokalu, zawarła z przedsiębiorcą, świadczącym usługi krótkotrwałego zakwaterowania, umowę najmu tego lokalu przeznaczonego do krótkotrwałego zakwaterowania osób. W ramach zawartej umowy, kontrahent Wnioskodawczyni udostępnia lokal osobom fizycznym (turystom, podróżnym, osobom w delegacji) w celu krótkotrwałego zakwaterowania, która to usługa mieści się w grupowaniu PKWiU 55 i takie właśnie usługi są świadczone w lokalu należącym do Wnioskodawczyni. Kontrahent samodzielnie pozyskuje klientów (podnajemców), obsługuje ich, pobiera opłaty i wystawia im faktury we własnym imieniu. Wnioskodawczyni z tytułu zawartej umowy otrzymuje od kontrahenta wynagrodzenie ryczałtowe, na bazie miesięcznej, niezależne od faktycznej liczby gości i okresu ich pobytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy do czynności udostępnienia lokalu na cele krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz kontrahenta i wynagrodzenia otrzymywanego od kontrahenta zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku od towaru i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, do czynności udostępnienia lokalu na cele krótkotrwałego zakwaterowania na rzecz kontrahenta i wynagrodzenia otrzymywanego od kontrahenta zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku od towaru i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi, co do zasady 22%. Niemniej jednak na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy o VAT stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Wskazana powyżej podstawowa stawka podatku VAT ma zastosowanie jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

W tym miejscu należy podkreślić, że ustawodawca w poz. 163 załącznika nie poprzedził „PKWiU 55” symbolem „ex”, co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich towarów i usług zawierających się w tym grupowaniu.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy o VAT, wynosi 8%. W przedstawionym przez Wnioskodawczynię opisie stanu faktycznego wskazano, iż zawarta przez Wnioskodawcę z kontrahentem umowa będzie w swojej treści wskazywała cel w jakim lokal będzie wykorzystywany - tj. świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania. Zastosowanie przez Wnioskodawczynię względem usług na rzecz kontrahenta wskazanej powyżej stawki podatku VAT (tj. w wysokości 8% VAT) uzależnione jest od tego, czy świadczone usługi będą podlegały zaklasyfikowaniu w opisanym powyżej dziale 55 PKWiU jako „Usługi związane z zakwaterowaniem” wymienione w pozycji nr 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Zakwalifikowanie usługi do PKWiU 55 przesądza zatem, że ma do niej zastosowanie obniżona stawka 8% VAT. Wnioskodawczyni podkreśla, iż przedstawione przez nią stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacjach Dyrektora KIS z 1 sierpnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.396.2018.2.JP, 25 czerwca 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.230.2018.2.KOM, 13 marca 2018 r., sygn. 0112-KDIL2-3.4012.34.2018.1.AŻ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych. Tutejszy organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego.

Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU wskazanego przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676). Jednakże zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia oraz § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 2017 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2017 r. poz. 2453), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2018 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

Zastosowanie preferencyjnych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do niej.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 8%), pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Ponadto, zgodnie z pkt 1 objaśnień do ww. załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik. Oznacza to, że w przypadku gdy towar lub usługa wymieniony w załączniku nr 3 do ustawy, jednocześnie na mocy innego przepisu korzysta ze zwolnienia od podatku lub podlega opodatkowaniu stawką niższą niż 8%, to zapis załącznika nie znajduje dla danego towaru lub usługi zastosowania.

Ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem „ex” co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich usług zawierających się w tym grupowaniu.

W tym miejscu warto odnieść się do samego pojęcia „zakwaterowanie”. W związku z tym, że nie zostało ono zdefiniowane w ustawie o VAT, przy ustalaniu jego zakresu znaczeniowego należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN „zakwaterować” znaczy „przydzielić komuś miejsce czasowego zamieszkania”. Z kolei „zakwaterować się” znaczy „zamieszkać gdzieś tymczasowo”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni jest właścicielką lokalu mieszkalnego (zlokalizowanego w budynku sklasyfikowanym jako mieszkalny). Lokal ten dostosowany jest do pełnienia funkcji lokalu przeznaczonego na cele krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU: 55.20.19.0). Lokal ten jest w pełni umeblowany, wyposażony w łazienkę, kuchnię, miejsce do spania i wypoczynku. Drzwi do lokalu posiadają automatyczny zamek kodowy umożliwiający dostęp do lokalu osobom, które wykupiły usługę zakwaterowania przez Internet lub telefonicznie - bez konieczności bezpośredniego kontaktu z właścicielem lokalu. Wnioskodawczyni, w celu maksymalizacji dochodów z lokalu, zawarła z przedsiębiorcą, świadczącym usługi krótkotrwałego zakwaterowania, umowę najmu tego lokalu przeznaczonego do krótkotrwałego zakwaterowania osób. W ramach zawartej umowy, kontrahent Wnioskodawczyni udostępnia lokal osobom fizycznym (turystom, podróżnym, osobom w delegacji) w celu krótkotrwałego zakwaterowania, która to usługa mieści się w grupowaniu PKWiU 55 i takie właśnie usługi są świadczone w lokalu należącym do Wnioskodawczyni. Kontrahent samodzielnie pozyskuje klientów (podnajemców), obsługuje ich, pobiera opłaty i wystawia im faktury we własnym imieniu. Wnioskodawczyni z tytułu zawartej umowy otrzymuje od kontrahenta wynagrodzenie ryczałtowe, na bazie miesięcznej, niezależne od faktycznej liczby gości i okresu ich pobytu.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy czynności wynajmu lokalu na cele krótkotrwałego zakwaterowania, podlegają opodatkowaniu stawką 8%.

Analizując zatem przedstawiony opis sprawy i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni będzie świadczyła usługę wynajmu lokalu mieszkalnego na rzecz przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie usług krótkotrwałego zakwaterowania, i jednocześnie usługi te, jak wskazała Wnioskodawczyni, są/będą usługami krótkotrwałego zakwaterowania mieszczącymi się pod symbolem PKWiU 55.20.19.0, to podlegają i podlegać będą opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2, jako wymienione w poz. 163 zał. nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.