Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.256.2018.1.PK
z 5 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 5 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przechowywani faktur i faktur korygujących w formie elektronicznej oraz prawa do odliczenia podatku z tak przechowywanych faktur i faktur korygujących - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przechowywani faktur i faktur korygujących w formie elektronicznej oraz prawa do odliczenia podatku z tak przechowywanych faktur i faktur korygujących.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT, członkiem międzynarodowej grupy realizującej różnego rodzaju projekty, w tym z branży transportowej. Spółka projektuje, produkuje oraz instaluje systemy i urządzenia dla transportu szynowego w kraju i za granicą.

Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa towary i usługi od kontrahentów mających siedzibę na terytorium Polski, jak również od podmiotów mających siedzibę na terytorium UE oraz innych krajów. Z uwagi na skalę działalności, Spółka otrzymuje dużą ilość faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, faktur korygujących, not księgowych, rachunków, paragonów, itp. Dodatkowo, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka ponosi wydatki związane z podróżami służbowymi pracowników, do których należą m.in. koszty noclegów, koszty przejazdów taksówkami, koszty biletów kolejowych, autobusowych, lotniczych, koszty posiłków, koszty parkingów i opłaty za autostrady. W celu rozliczenia przedmiotowych wydatków, pracownik dostarcza Spółce dowód wystąpienia danego wydatku (w szczególności fakturę, paragon, rachunek) w postaci w jakiej go otrzymał, zgodnie z procedurą Spółki.

Obecnie Spółka przechowuje wszelkie dokumenty źródłowe m.in. faktury, rachunki, paragony, bilety, faktury korygujące itp., w ich oryginalnej formie, tj. dokumenty otrzymywane papierowo przechowywane są w formie papierowej. Z uwagi na skalę prowadzonej przez Spółkę działalności i znaczne ilości otrzymywanych dokumentów, papierowa forma archiwizacji dokumentów wiąże się dla Spółki z wysokimi kosztami administracyjnymi. W konsekwencji, Spółka rozważa podjęcie działań mających na celu usprawnienie procesu archiwizacji i obiegu dokumentów, a także minimalizację kosztów z tym związanych. Działania te polegałyby na wdrożeniu systemu elektronicznej archiwizacji dokumentów zakupowych (Vdesk) oraz rozbudowaniu funkcjonalności systemu Concur dedykowanego do rozliczania podróży służbowych. W tym celu dowody uzyskane w formie papierowej podlegałyby digitalizacji tj. wprowadzeniu do systemu księgowego w postaci danych cyfrowych (w formie skanu). Dokumenty te przechowywane byłyby przez Spółkę wyłącznie we wskazanej formie elektronicznej, a otrzymane wersje papierowe dokumentów byłyby niszczone (utylizowane).

System Vdesk i Concur zakłada przechowywanie dokumentów (skanów) na dedykowanym serwerze Spółki. Dokumenty przechowywane będą w formie nieedytowalnej (PDF, TIF), jako odrębne pliki dla każdego otrzymanego dokumentu, co skutkować będzie niemożnością modyfikacji ich zawartości. Przejrzystość/czytelność zdigitalizowanych dokumentów będzie zapewniona poprzez wykorzystanie odpowiedniej jakości sprzętu do skanowania - pracownicy Spółki będę poinstruowani co do technicznych i systemowych wymagań w tym zakresie. Treści zamieszczone na obrazie (skanie) nie będą odbiegać od treści zawartych na ich papierowych odpowiednikach, a planowany przez Spółkę sposób zabezpieczenia tak sporządzonej dokumentacji uniemożliwi ingerencję w ich treść przez cały okres przechowywania, aż do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (zarchiwizowane elektronicznie dokumenty będą dostępne w Spółce co najmniej przez okres wynikający z przepisów ustawy o rachunkowości i przepisów podatkowych).

Sposób archiwizacji dokumentów przewiduje przechowywanie ich w podziale na okresy rozliczeniowe (dane z systemów Vdesk i Concur w połączeniu z głównym systemem Spółki czyli Baan), co umożliwiać będzie szybkie odszukanie i dostęp do tych dokumentów. Ponadto, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, Spółka zapewni bezzwłoczny dostęp do przechowywanych w formie elektronicznej dokumentów, a także umożliwi bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych z nich wynikających.

Spółka pragnie również podkreślić, iż będzie gromadził dodatkowo dokumentację potwierdzającą związek pomiędzy zdygitalizowanymi dokumentami, a faktycznymi zdarzeniami gospodarczymi, które dokumentują (polecenia odbycia podróży służbowej, zamówienia od kontrahentów, korespondencję handlową i wewnętrzną, umowy handlowe, dokumenty magazynowe, itp.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów podatkowych (ustawy VAT, Ordynacji podatkowej) dopuszczalnym jest aby obieg i przechowywanie otrzymanych dokumentów (m.in. faktur VAT, faktur korygujących) odbywał się wyłącznie w formie elektronicznej na zasadach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego w sytuacji, gdy ich wersje papierowe zostaną zniszczone (zutylizowane)?
2. Czy Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach lub fakturach korygujących, w tym dotyczących podróży służbowych (zakładając, że faktury te dokumentują wydatki dające prawo do odliczenia VAT naliczonego oraz spełnione są ogólne warunki odliczenia podatku VAT) w sytuacji, gdy będą one archiwizowane przez Spółkę jedynie w formie elektronicznej zgodnie z procedurą przedstawioną w opisie zdarzenia przyszłego, natomiast ich wersje papierowe zostaną zniszczone (zutylizowane)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Spółka stoi na stanowisku, iż w świetle przepisów podatkowych dopuszczalnym jest aby obieg i przechowywanie otrzymanych dokumentów (m.in. faktur VAT, faktur korygujących, rachunków, paragonów i innych dokumentów źródłowych) odbywał się wyłącznie w formie elektronicznej, gdy ich wersje papierowe zostaną zniszczone (zutylizowane). Poniżej przedstawione zostało uzasadnienie przyjętego stanowiska.

W myśl art. 112a ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.; dalej: ustawa VAT) podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego:

• w podziale na okresy rozliczeniowe,
• w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie,
• w sposób zapewniający autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność.
  
  

Na podstawie art. 112a ust. 4 ustawy o VAT podatnicy są zobligowani zapewnić naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur, a w przypadku faktur przechowywanych w formie elektronicznej - również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.

Definicje pojęć takich jak autentyczność pochodzenia oraz integralność treści zostały zawarte w art. 106m ustawy VAT. Jak wynika z ust. 1 powołanego przepisu sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury określa sam podatnik. Za autentyczność pochodzenia faktury uznaje się „pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury”. W świetle powyższego, celem zawartego w ustawie wymogu autentyczności pochodzenia faktury jest zapewnienie, że została ona wystawiona przez podmiot, który rzeczywiście zrealizował udokumentowane nią transakcje. O integralności treści faktury można mówić natomiast wtedy, gdy „w fakturze nie zmieniono danych, które powinno zawierać faktura”. Mając to na uwadze, należy uznać, że konieczność zapewnienia integralności faktury ma na celu zagwarantowanie, że nie dokonano w jej treści jakichkolwiek modyfikacji. W ocenie Spółki zmiana formatu pliku (w tym zmiana sposobu przechowywania z formy papierowej na elektroniczną), w którym faktura została zapisana, nie powinna zostać uznana za uchybienie przedmiotowego wymogu.

Ustawa VAT nie definiuje terminu czytelności faktury. Jednakże, zdaniem Spółki pod tym pojęciem należy rozumieć możliwość łatwego odczytania danych zawartych na fakturze. Należy również zaznaczyć, iż w świetle art. 106m ust. 4 ustawy VAT autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić, za pomocą „dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą, a dostawą towarów lub świadczeniem usług”. Przedmiotowe pojęcia „kontroli biznesowych” oraz „wiarygodnej ścieżki audytu”, które zostały powołane w cytowanym przepisie nie zostały zdefiniowane w ustawie VAT. Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych (wyrażonym przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 maja 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.21.2017.2.JN) termin „kontrola biznesowa” należy interpretować, jako „proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania.” Wskazana kontrola biznesowa powinna zapewniać wiarygodną ścieżkę kontrolną, za pomocą której istnieje możliwość powiązania konkretnej faktury ze stanowiącą podstawę do jej wystawienia transakcją. Co więcej, kontrole biznesowe powinny być dostosowane do wielkości działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. Jako przykład kontroli biznesowych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 maja 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.120.2017.1.RD wskazał „posiadanie dokumentów uzupełniających, takich jak zamówienie, umowa, dokument transportowy czy wezwanie do zapłaty, które będą towarzyszyły zaistniałym transakcjom handlowym”. Określenie „wiarygodna ścieżka audytu” w świetle poglądu prezentowanego przez organy podatkowe (m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, z dnia 14 kwietnia 2017 r., sygn. 0112-KDILI-3.4012.6.2017.1.AP) oznacza, że „związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów podatku VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą, a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla fakt, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki, przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek pozostawia się uznaniu podatnika”.

Przepisy ustawy VAT nie nakładają na podatników obowiązku przechowywania dokumentów źródłowych w ich oryginalnej postaci. Co prawda, art. 247 ust. 2 Dyrektywy 2006/112A/VE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej daje możliwość państwom członkowskim UE nałożenia obowiązku przechowywania faktur w oryginalnej postaci, w jakiej zostały przesłane lub udostępnione, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej, niemniej jednak polski ustawodawca z przedmiotowej możliwości nie skorzystał. W konsekwencji należy uznać, że przepisy ustawy VAT nie zabraniają stosowania elektronicznej archiwizacji faktur otrzymywanych w formie papierowej, pod warunkiem jednak, że zostaną spełnione ustawowo określone przesłanki wspomniane wcześniej.

Dodatkowo należy stwierdzić, że w odniesieniu do dokumentów zakupowych innych niż faktury VAT (przykładowo paragony, rachunki) przepisy ustawy o VAT nie nakładają na podatników żadnych warunków dotyczących ich przechowywania. W konsekwencji zdaniem Spółki nic nie stoi na przeszkodzie, aby również pozostałe dokumenty otrzymane przez podatnika w formie papierowej były przez niego archiwizowane wyłącznie w wersji elektronicznej.

Zdaniem Spółki, zaprezentowany w opisie zdarzenia przyszłego wniosku sposób obiegu i archiwizacji otrzymanych dokumentów będzie spełniać wszystkie warunki określone w przepisach ustawy VAT. Otrzymywane dokumenty będą przechowywane do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób, który zapewni łatwy dostęp oraz ich wyszukanie. Jednocześnie, w przypadku ewentualnej kontroli podatkowej lub na odpowiednie żądanie uprawnionych organów Spółka będzie w stanie zapewnić niezwłoczny dostęp do otrzymanych faktur (lub ich duplikatów) oraz umożliwić pobranie przedmiotowych plików, jak również przetworzenie danych w nich zawartych. Ponadto, zachowana zostanie autentyczność pochodzenia faktur, ich integralność oraz pełna czytelność. W odniesieniu do skanów dokumentów źródłowych autentyczność pochodzenia wynika bezpośrednio z faktu, że wersja elektroniczna dokumentu źródłowego stanowić będzie wierne odzwierciedlenie jego papierowego odpowiednika otrzymanego przez Spółką, tym samym, w odniesieniu do każdego dokumentu źródłowego, Spółka będzie miała pewność co do podmiotu wystawiającego dany dokument oraz co do jego treści. Dokumentom źródłowym nadawany będzie nieedytowalny format elektroniczny, uniemożliwiający ingerencję w ich treść za pomocą powszechnie dostępnego oprogramowania czy edytorów tekstu, przez cały okres ich przechowywania, aż do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zachowana zatem zostanie integralność dokumentów. Planowany do wdrożenia przez Spółkę sposób obiegu i archiwizacji dokumentów spowoduje, że elektroniczny zapis obrazu dokumentu stanowić będzie wierne odzwierciedlenie jego papierowego odpowiednika. Czytelność zdigitatizowanych dokumentów będzie zapewniona poprzez wykorzystanie odpowiedniej jakości sprzętu do skanowania. W rezultacie, Dokumenty źródłowe zapisane w formie elektronicznej będą dobrej jakości graficznej, dzięki czemu zachowana będzie czytelność i przejrzystość faktur archiwizowanych w formie elektronicznej.

Spółka pragnie podkreślić, że zapewnienie autentyczności pochodzenia, integralności treści oraz czytelności dokumentów źródłowych będzie wspomagane poprzez wewnętrzne systemy kontroli kontrahentów. Przykładami kontroli wewnętrznych przeprowadzanych w Spółce w odniesieniu do dokumentów źródłowych będzie: weryfikacja kontrahentów, gromadzenie dokumentów uzupełniających takich jak polecenie odbycia podróży służbowej, korespondencja handlowa i wewnętrzna, umowy, potwierdzenie wykonania usługi dokumentowanej fakturą itp. Ponadto, każdy dokument źródłowy poddawany będzie kontroli biznesowej poprzez proces weryfikacji pod względem formalnym oraz merytorycznym przez pracowników odpowiedzialnych za księgowość Spółki. Tylko dokumenty źródłowe, które pozytywnie przejdą proces weryfikacji będą mogły być podstawą do ich rozpoznania dla celów rachunkowych i podatkowych. W ocenie Spółki powyższe zapewni „wiarygodną ścieżka audytu” pomiędzy dokumentami źródłowymi a faktycznymi zdarzeniami gospodarczymi. Dodatkowo jak już wspomniano powyżej, sposób obiegu i archiwizacji dokumentów źródłowych odbywać się będzie z podziałem na okresy rozliczeniowe w sposób zapewniający wyszukania wybranych dokumentów oraz bezzwłoczny do nich dostęp.

Zgodnie z art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.; dalej; Ordynacja) podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej, przy czym Ordynacja nie reguluje w jakiej formie ma to nastąpić (elektronicznej czy papierowej). Również przepisy wykonawcze do Ordynacji nie wskazują na formę archiwizowania dokumentów otrzymanych od kontrahentów. W konsekwencji, zdaniem Spółki, także przepisy Ordynacji nie stoją na przeszkodzie, aby zarówno faktury, rachunki jak również pozostałe dokumenty związane z rozliczeniami podatkowymi, otrzymane przez podatnika w formie papierowej były przez niego archiwizowane wyłącznie w wersji elektronicznej, gdzie wersja papierowa będzie niszczona (utylizowana).

Stanowisko, zgodnie z którym dopuszczalne jest aby obieg i przechowywanie dokumentów źródłowych (faktur, faktur korygujących, rachunków, paragonów) odbywał się w formie elektronicznej bez konieczności przechowywania ich w wersji papierowej znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe przykładowo:

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 maja 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.187.2018.1.JF,
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 września 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.424.2017.1.RD.
  
  

Ad 2.

Spółka stoi na stanowisku, że przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach lub fakturach korygujących, w tym dotyczących podróży służbowych (zakładając, że faktury te dokumentują wydatki dające prawo do odliczenia VAT naliczonego oraz spełnione są ogólne warunki odliczenia podatku VAT) w sytuacji, gdy będą one archiwizowane przez Spółkę jedynie w formie elektronicznej, natomiast ich wersje papierowe zostaną zniszczone (zutylizowane). Poniżej przedstawiono uzasadnienie przyjętego stanowiska.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie zaś z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług lub dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Natomiast w myśl art. 86 ust. 10 w zw. z art. 86 ust. 10b ustawy VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje, co do zasady, w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, jednak nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Mając na uwadze powyższe przepisy podmiot jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego, gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• odliczenia dokonuje podatnik VAT,
• w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy,
• towary lub usługi, w związku z nabyciem których podatek VAT został naliczony, są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych VAT,
• podatnik otrzymał fakturę/dokument celny dokumentującą tę transakcję.
  
  

Ponadto, konieczne jest również wystąpienie braku przesłanek negatywnych określonych przez ustawodawcę w art. 88 ustawy o VAT.

Regulacje ustawy VAT nie warunkują zatem prawa do odliczenia VAT naliczonego od tego w jakiej formie (elektronicznej czy papierowej) otrzymana została faktura, ani też w jaki sposób jest archiwizowana. W konsekwencji, forma w jakiej Spółka przechowuje faktury, w związku z którymi przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego, dokumentujące nabywane towary i usługi (w tym np. dotyczące wyjazdów służbowych), nie powinna mieć wpływu na powstanie, realizację czy też zachowanie prawa do odliczenia VAT naliczonego.

W konsekwencji, archiwizowanie wyłącznie w formie elektronicznej faktur VAT otrzymanych papierowo, na zasadach opisanych w zdarzeniu przyszłym, daje Spółce prawo do odliczenia VAT naliczonego z otrzymanych faktur (przy założeniu spełnienia powyżej wskazanych przesłanek).

Zaprezentowane stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach podatkowych, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 kwietnia 2017 r., sygn. 1462-IPPP2.4512.150.2017.1.IZ,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPP2.4512.1034.2016.3.WN.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie przechowywani faktur i faktur korygujących w formie elektronicznej oraz prawa do odliczenia podatku z tak przechowywanych faktur i faktur korygujących jest prawidłowe

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie prawa do odliczenia oraz sposobu przechowywania faktur i faktur korygujących w formie elektronicznej.

Natomiast w zakresie obiegu i przechowywania otrzymanych dokumentów (rachunków, paragonów i innych dokumentów źródłowych) w formie elektronicznej wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawców i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach - ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.