Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-507/14/JK
z 3 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2014 r. (data wpływu 9 września 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą niedoborów wyrobów węglowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą niedoborów wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej produkuje i dokonuje dystrybucji energii cieplnej. W procesie produkcji wykorzystuje wyroby węglowe określone w art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, kod CN 2701. Zużycie wyrobów węglowych podlega zwolnieniu na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 8 ww. ustawy. Wnioskodawca magazynuje miał węglowy na ogrodzonych i monitorowanych składach opałowych znajdujących się na terenach trzech kotłowni. Przynajmniej raz w roku przeprowadzane są inwentaryzacje magazynów opału zgodnie z rocznym planem inwentaryzacji majątku Spółki. W 2013 r. inwentaryzacje magazynów opału przeprowadzono w miesiącu czerwcu (data rozpoczęcia 20 czerwca 2013 r.) na terenie dwóch kotłowni (A i B), a na terenie trzeciej kotłowni (C) w miesiącu lipcu (data rozpoczęcia 19 lipca 2013 r.). W trakcie inwentaryzacji w magazynach opału, obmiaru geodezyjnego pryzm miału węglowego w magazynach dwóch pierwszych kotłowni dokonała zewnętrzna firma geodezyjna, natomiast obmiar pryzmy miału węglowego na składzie opałowym trzeciej kotłowni przeprowadził powołany przez Spółkę poleceniem służbowym zespół spisowy. W oparciu o operaty techniczne z pomiaru kubatury węgla na dwóch pierwszych składach oraz obmiar zespołu w trzecim składzie, zespół spisowy na podstawie zważonych prób ustalił ciężar właściwy 1 m³ miału węglowego. Ilość wyrobów węglowych zużywanych na cele produkcyjne w dwóch pierwszych kotłowniach szacowana jest na podstawie wskazań wag zamontowanych na taśmociągach nawęglania, a w przypadku trzeciej kotłowni (mała kotłownia) szacunkowo w oparciu o pomiar objętości przekazywanego do zużycia opału.

W trakcie weryfikacji różnic inwentaryzacyjnych stwierdzono znaczący niedobór miału węglowego w magazynie opału kotłowni B (1.011,65 ton) oraz w magazynie opału kotłowni C (115,15 ton). Zarząd Spółki podjął decyzję o powołaniu Zespołu, którego zadaniem było sprawdzenie prawidłowości przyjęcia i rozchodu opału oraz sposobu jego rozliczania w kotłowniach. Wyniki kontroli przeprowadzone przez Zespół wskazały na brak przesłanek do stwierdzenia kradzieży opału.

Spółka w dniu 4 września 2013 r. podjęła decyzję o przeprowadzeniu powtórnej inwentaryzacji opału na składach opałowych kotłowni B i C. W dniu 9 września 2013 r. zewnętrzna firma geodezyjna dokonała obmiaru pryzm miału węglowego w magazynie B, a w magazynie opału C obmiaru dokonał zespół spisowy. Wyniki weryfikacji różnic inwentaryzacyjnych komisja inwentaryzacyjna przedstawiła Zarządowi Spółki w dniu 19 września 2013 r. (magazyn opału C - niedobór 117,57 ton) i w dniu 20 września 2013 r. (magazyn opału B - niedobór opału 1.060,46 ton). W związku z brakiem jakichkolwiek przesłanek wskazujących na kradzież opału oraz z uwagi na składowanie opału na terenie otwartym, gdzie jest on narażony na działanie czynników atmosferycznych (opady deszczu, śniegu, temperatura powietrza), które powodują między innymi zmianę ciężaru właściwego a tym samym zmianę kaloryczności, co wpływa na niedokładne ustalenie ilości wydanego do produkcji energii cieplnej opału pomimo jego ważenia, Zarząd Spółki podjął w dniu 30 września 2013 r. decyzję o uznaniu niedoborów w magazynie B i magazynie C jako niezawinione. Niedobory wyrobów węglowych powstałych podczas magazynowania Spółka zaliczyła do ubytków wyrobów węglowych w świetle przepisów art. 9a ust. 1 pkt 8 oraz naliczyła i zapłaciła podatek akcyzowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka słusznie naliczyła i odprowadziła podatek akcyzowy od ubytków wyrobów węglowych w oparciu o przepisy ustawy o podatku akcyzowym art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c w nawiązaniu do art. 9a ust. 1 pkt 8 w brzmieniu przepisów wg stanu do dnia 19 września 2013 r.?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółki, przy rozliczaniu ubytków (niedoborów) wyrobów węglowych wynikających z inwentaryzacji opału niesłusznie zasugerowała się datą rozpoczęcia inwentaryzacji, tj. 19 lipca 2013 i odniosła się do przepisów ustawy o podatku akcyzowym art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c wg stanu z dnia 19 września 2013 r., ponieważ na dzień rozpoczęcia inwentaryzacji nie była wiadoma ilość niedoboru. Ostatecznie ilość niedoboru ustalono w drodze przeprowadzonej inwentaryzacji oraz po przeprowadzeniu czynności sprawdzających.

Zdaniem Spółki, inwentaryzacje w magazynach opału B i C przeprowadzone w miesiącu lipcu (data rozpoczęcia 19 lipca 2013 r.) do czasu całkowitego ich rozliczenia, tj. kontroli prawidłowości przyjęcia i rozchodu opału oraz sposobu jego rozliczania w kotłowniach A, B i C oraz po zatwierdzeniu w dniu 30 września 2013 r. przez Zarząd Spółki ponownych inwentaryzacji w magazynach opału B i C (rozpoczęcie w dniu 9 września 2013 r.) nie stanowiły podstawy do ustalenia wysokości ubytków wyrobów węglowych.

W ocenie Spółki, dopiero zatwierdzenie Protokołów weryfikacji różnic inwentaryzacyjnych ze stwierdzonymi niedoborami w magazynie opału B w ilości 1.060,46 ton oraz w magazynie opału C w ilości 117,57 ton przez Zarząd Spółki w dniu 30 września 2013 r. było podstawą do ustalenia wysokości ubytków.

Zdaniem Spółki, naliczenie i odprowadzenie podatku akcyzowego za ubytki wyrobów węglowych było nieprawidłowe ponieważ od dnia 20 września 2013 r. nastąpiła zmiana przepisów ustawy o podatku akcyzowym, a ostateczne ustalenie wielkości niedoborów nastąpiło w dniu 30 września 2013 r., tj. w dniu rozliczenia i zatwierdzenia przez Zarząd Spółki protokołów różnic inwentaryzacyjnych będących skutkiem przeprowadzonych inwentaryzacji i kontroli przychodów i rozchodów magazynowych oraz przyczyn powstania niedoboru. Ponieważ Zarząd Spółki zatwierdził ostateczne niedobory w magazynach opału B i C w dniu 30 września 2013 r., tym samym Spółka niesłusznie naliczyła i odprowadziła podatek akcyzowy za ubytki wyrobów węglowych magazynowanych w oparciu o przepis ustawy o podatku akcyzowym art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c w nawiązaniu do art. 9a ust. 1 pkt 8 w brzmieniu przepisów wg stanu do dnia 19 września 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 °C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
   
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
   
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
   
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
   
4. import wyrobów węglowych;
   
5. eksport wyrobów węglowych;
   
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
   
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
   
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Przy czym stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c ustawy, ubytki wyrobów akcyzowych – to wszelkie straty wyrobów węglowych przemieszczanych lub magazynowanych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie „sprzedaży wyrobów węglowych”, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
   
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
   
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
   
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
   
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
   
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Ponadto, stosownie do art. 16 ust. 3a ustawy, podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy jest obowiązany przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomić pisemnie o tym właściwego naczelnika urzędu celnego. Powiadomienie powinno zawierać dane dotyczące tego podmiotu i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w szczególności imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, adres jego siedziby lub zamieszkania, NIP lub REGON oraz określenie rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 10 ust. 1a ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności.

Z opisu wniosku wynika, że Spółka jest producentem i dystrybutorem energii cieplnej. W procesie produkcji wykorzystuje wyroby węglowe o kodzie CN 2701. Zużycie wyrobów węglowych do celów opałowych korzysta ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy. Wnioskodawca magazynuje miał węglowy na ogrodzonych i monitorowanych składach opałowych znajdujących się na terenach trzech kotłowni. Przynajmniej raz w roku przeprowadzane są inwentaryzacje magazynów opału. W 2013 r. inwentaryzacje magazynów opału przeprowadzono w miesiącu czerwcu (data rozpoczęcia 20 czerwca 2013 r.) na terenie dwóch kotłowni (A i B), a na terenie trzeciej kotłowni (C) w miesiącu lipcu (data rozpoczęcia 19 lipca 2013 r.). W toku weryfikacji różnic inwentaryzacyjnych stwierdzono niedobór miału węglowego w magazynie opału kotłowni B oraz w magazynie opału kotłowni C. Przyjęto brak przesłanek do stwierdzenia kradzieży opału.

W dniu 4 września 2013 r. podjęto decyzję o przeprowadzeniu powtórnej inwentaryzacji opału na składach opałowych kotłowni B i C. Wynik weryfikacji różnic inwentaryzacyjnych z dnia 19 września 2013 r. i w dniu 20 września 2013 r. potwierdził niedobór opału. Zarząd Spółki podjął w dniu 30 września 2013 r. decyzję o uznaniu niedoborów w magazynie B i magazynie C jako niezawinione. Niedobory wyrobów węglowych powstałych podczas magazynowania Spółka zaliczyła do ubytków wyrobów węglowych w świetle przepisów art. 9a ust. 1 pkt 8 oraz naliczyła i zapłaciła podatek akcyzowy.

Wątpliwości dotyczyły kwestii, czy Spółka słusznie naliczyła i odprowadziła podatek akcyzowy od ubytków wyrobów węglowych w oparciu o przepisy ustawy o podatku akcyzowym art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c w nawiązaniu do art. 9a ust. 1 pkt 8 w brzmieniu przepisów wg stanu z dnia 19 września 2013 r.?

W ocenie Spółki, naliczenie i odprowadzenie podatku akcyzowego w związku z powstaniem niedoborów wyrobów węglowych było nieprawidłowe, ponieważ od dnia 20 września 2013 r. nastąpiła zmiana przepisów ustawy o podatku akcyzowym, a ostateczne ustalenie wielkości niedoborów nastąpiło w dniu 30 września 2013 r., tj. w dniu rozliczenia i zatwierdzenia przez Spółkę protokołów różnic inwentaryzacyjnych będących skutkiem przeprowadzonych inwentaryzacji i kontroli przychodów i rozchodów magazynowych oraz przyczyn powstania niedoboru. Ponieważ Spółka zatwierdziła ostateczne niedobory w magazynach opału B i C w dniu 30 września 2013 r., tym samym niesłusznie naliczyła i odprowadziła podatek akcyzowy za ubytki wyrobów węglowych magazynowanych w oparciu o przepis ustawy o podatku akcyzowym art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c w nawiązaniu do art. 9a ust. 1 pkt 8 w brzmieniu przepisów wg stanu do dnia 19 września 2013 r.

Na wstępie podkreślić należy, że ustawodawca zdefiniował, stanowiące przedmiot opodatkowania akcyzą, ubytki wyrobów akcyzowych, jako straty wyrobów węglowych przemieszczanych lub magazynowanych przez pośredniczący podmiot węglowy. Tym samym straty wyrobów węglowych powstające podczas ich przemieszczania i magazynowania przez Wnioskodawcę − który nie jest pośredniczącym podmiotem węglowym – powstałe po potwierdzeniu odbioru wyrobów węglowych na dokumencie dostawy wystawianym przez pośredniczący podmiot węglowy nie są ubytkami w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym i nie podlegają opodatkowaniu jako ubytki.

Jednocześnie jednak należy zauważyć, iż zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
   
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
   
3. przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.);
   
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
   
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
   
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
   
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.);
   
8. przez zakłady energochłonne do celów opałowych;
   
9. przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Przy czym zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3.

W myśl przepisów art. 31a ust. 5-7 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 4:

• może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia,

• powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych,

• wraz z dokumentem dostawy powinna być przechowywana do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Jednakże jak zaznaczono wcześniej, zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że jeżeli ilość wyrobów węglowych wynikająca ze strat powstałych u Wnioskodawcy podczas ich magazynowania, tj. powstałych po potwierdzeniu odbioru ich ilości na dokumencie dostawy wystawionym przez pośredniczący podmiot węglowy, nie została zużyta do celów objętych zwolnieniem z akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, ilość ta (strata wyrobów węglowych powstała u Wnioskodawcy) niezależnie od stopnia zawinienia Wnioskodawcy i okoliczności zewnętrznych podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 6 ustawy, jako użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy.

Tym samym w przedmiotowej sprawie wszelkie straty (niedobory) wyrobów węglowych powstałe po ich odbiorze potwierdzonym przez Wnioskodawcę na dokumencie dostawy (niezależnie od stopnia zawinienia podatnika i okoliczności zewnętrznych) występujące podczas magazynowania dokonywanego przez Wnioskodawcę są przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy.

W świetle powyższego, podstawą opodatkowania strat wyrobów węglowych nie są przepisy art. 9a ust. 1 pkt 8 i art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c, lecz unormowanie zawarte w art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy.

Zatem Spółka, w opisanym stanie faktycznym, powinna rozliczyć należny podatek akcyzowy nie z tytułu ubytków wyrobów węglowych lecz z tytułu użycia tych wyrobów do celów innych niż zwolnione od akcyzy. Stanowisko tutejszego organu znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2014 r. sygn. akt I GSK 1071/13.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że obowiązek podatkowy związany z powstaniem strat (użycia) wyrobów węglowych w kotłowni B powstał przed dniem 20 czerwca 2013 r., a w kotłowni C przed dniem 19 lipca 2013 r. W związku z powyższym powstałe u Wnioskodawcy straty wyrobów węglowych powinny zostać opodatkowane akcyzą na zasadach ogólnych zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu powstania obowiązku podatkowego w akcyzie.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa – art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.