Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.572.2019.2.ASZ
z 31 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 września 2019 r. (data wpływu 17 września 2019 r.) uzupełnionym pismem z 4 października 2019 r. (data wpływu 9 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy realizacji projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy realizacji projektu pn. „…”.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 października 2019 r. (data wpływu 9 października 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 1 października 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.572.2019.1.ASZ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 4 października 2019 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina Miejska zrealizowała projekt pn. „…”. Przedsięwzięcie zostało dofinansowane ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, w ramach osi priorytetowej 4 – Efektywność energetyczna, 4c – Priorytet Inwestycyjny: Wspieranie efektywności energetycznej, inteligentnego zarządzania energią i wykorzystania odnawialnych źródeł energii w infrastrukturze publicznej, w tym w budynkach publicznych i w sektorze mieszkaniowym; Działanie 3 – Kompleksowa modernizacja energetyczna budynków; Poddziałanie 2 – Efektywność energetyczna w budynkach mieszkalnych. Dofinansowanie na podstawie umowy z dnia 28 września 2018 r. Data rozpoczęcia realizacji projektu: 1 października 2017 r., data rozpoczęcia rzeczowej realizacji projektu 1 grudnia 2018 r., data finansowego zakończenia realizacji projektu (dokonanie ostatecznej płatności) 30 września 2019 r. W ramach realizacji projektu Gmina poniosła następujące rodzaje wydatków objętych podatkiem od towarów i usług: 1. roboty budowlane: ogólnobudowlane i sanitarne. Opisane wydatki, w części kwalifikowalnej zostały dofinansowane w 80,99% ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i wkładu własnego Gminy w 19,01%. Środki EFRR w rozumieniu § 12 ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r., w sprawie zwolnień od podatków od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. 2018.701) nie są środkami bezzwrotnej pomocy zagranicznej, a zatem nie jest możliwe ubieganie się o zwrot podatku od towarów i usług w oparciu o przepisy zawarte w tym rozporządzeniu.

Gmina Miejska w ramach projektu zrealizowała termomodemizacje dwóch budynków mieszkalnych komunalnych w zakresie: docieplenia ścian zewnętrznych i dachów, wymiany pokrycia dachowego, wymiany stolarki okiennej i drzwiowej, wykonania robót towarzyszących, rozbiórki istniejących urządzeń grzewczych i wykonaniem instalacji c.o. i c.w.u. z przyłączeniem do miejskiej sieci grzewczej, wykonania konserwacji i renowacji elewacji budynku zabytkowego. Głównym celem projektu jest uzyskanie co najmniej 25% oszczędności energii na budynkach przy ul. J. 1 B-C i ul. J. 4 począwszy od 2019 r. Cel projektu wpisuje się bezpośrednio w cele Osi Priorytetowej 4 „Efektywność energetyczna” a w szczególności w priorytet inwestycyjny 4c „Wspieranie efektywności energetycznej, inteligentnego zarządzania energią i wykorzystania odnawialnych źródeł energii w infrastrukturze publicznej, w tym w budynkach publicznych i w sektorze mieszkaniowym”, gdyż efektem realizacji projektu jest kompleksowa modernizacja energetyczna budynku/budynków należących do zasobów mieszkaniowych.

Szczegółowe cele projektu:

1. Zwiększenie efektywności energetycznej budynków – Gmina zamierza w wyniku realizacji projektu zwiększyć efektywność energetyczną budynku, co w konsekwencji przyczyni się do uzyskania wymiernych oszczędności w zakresie ponoszonych kosztów zakupu energii cieplnej przez poszczególne gospodarstwa domowe. Należy dodać, że oszczędności te de facto będą oszczędnościami beneficjentów ostatecznych (mieszkańców), bowiem Gmina nie jest sprzedawcą ciepła a jedynie operatorem odpowiadającym za prawidłowe jego rozliczenie pomiędzy poszczególne lokale (mieszkalne).
2. Redukcja emisji pyłów oraz szkodliwych gazów będących wynikiem spalania węgla – Realizacja projektu przyczyni się także do redukcji pyłów oraz szkodliwych gazów będących wynikiem spalania węgla – poprzez mniejszą ilość zapotrzebowania na energię cieplną.
3. Podnoszenie poziomu życia mieszkańców – Zwiększenie efektywności energetycznej budynku i zarazem jego modernizacja (w sensie technicznym) pozwoli podnieść ogólny poziom zadowolenia mieszkańców. Dodatkowo poziom tego zadowolenia będzie wspierany przekazem informacji dotyczących pozytywnego wpływu na lokalne środowisko przyrodnicze. Projekt będzie służył wszystkim interesariuszom (Gminie, mieszkańcom modernizowanego energetycznie budynku oraz mieszkańcom osiedla) i przyczyni się do rozwiązania wszystkich zdefiniowanych w projekcie problemów.
   
   

Wskaźniki produktu:

1. Liczba gospodarstw domowych z lepszą klasą zużycia energii – szt. 19;
   
2. Liczba zmodernizowanych energetycznie budynków – 2 szt.;
   
3. Powierzchnia użytkowa budynków poddanych termomodernizacji – 1073,84 m²;
   
4. Szacowany roczny spadek emisji gazów cieplarnianych 131,86 ton równoważnika C02/rok
   
   

Wskaźniki rezultatu:

1) Ilość zaoszczędzonej energii cieplnej – 1101,12 GJ/rok; zmniejszenie zużycia energii końcowej w wyniku realizacji projektu – 1101,12 GJ/rok.

Właścicielem projektu po jego rzeczowym i finansowym zakończeniu będzie Gmina, która utrzyma założone i osiągnięte w projekcie wskaźniki przez co najmniej 5 lat od zakończenia projektu. Projekt, po jego rzeczowym i finansowym zakończeniu, będzie bezpośrednio zarządzany przez jednostki organizacyjne Gminy: Urząd Miasta i spółkę prawa handlowego –Towarzystwo Budownictwa Społecznego – Z. sp. z o.o. Gmina posiada odpowiednio przygotowaną kadrę oraz strukturę organizacyjną przygotowaną merytorycznie do realizacji zadań związanych z zarządzaniem projektem zarówno w trakcie jego realizacji, jak i po jej zakończeniu.

Przedmiotowy projekt dotyczy budowy publicznej infrastruktury utworzonej w celu zaspokojenia potrzeb wspólnoty, nie zalicza się do generujących dochód z tytułu jej użytkowania, w związku z czym wydatek poniesiony na przebudowę infrastruktury objętej projektem nie służy czynnościom opodatkowanym.

Gmina zrealizowała również przedmiotowe zadanie w celu realizacji zadań własnych, w tym zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty z zakresu: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej; wodociągów i zaopatrzenia w wodę; kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz; gminnego budownictwa mieszkaniowego; promocji gminy; (art. 7 ust. 1 pkt 1, 3, 7 i 18 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2019r. poz. 506 t.j. 2019.03.15).

Gmina nie zwracała się nigdy o zwrot podatku od towarów i usług zapłaconego w ramach realizacji zadania uznając za prawidłowe, że nie ma możliwości do jego odliczenia, ze względu na brak bezpośredniego i bezspornego związku zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi przez tego samego podatnika. Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.

W piśmie z 4 października 2019 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, wskazano następujące informacje:

Gmina udostępnia Spółce mienie komunalne na podstawie: uchwał z dnia 28 maja 1998 r. oraz z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie przekształcenia Miejskiego Zarządu Gospodarki Lokalami w TBS – podjętych przez Radę Miejską oraz Aktu Notarialnego Repertorium A z 12 lutego 1999 r. stanowiącego akt założycielski Spółki. Gmina Miejska posiada 100 % udziału Spółki. Spółka przejęła zasoby, zobowiązania i należności związane z dotychczasową działalnością Miejskiego Zarządu Gospodarki Lokalami. Spółka zarządza mieniem komunalnym (zasobami mieszkaniowymi) Gminy i jest jednostką organizacyjną Gminy. Gmina pozyskała środki z RPOWiM 2014-2020 i zrealizowała termomodemizację budynków mieszkalnych komunalnych przy ul. J. 1 B-C i nr 4, będącego w zasobie Gminy i w zarządzie Spółki. Budynki komunalne są przekazywane w zarząd spółki nieodpłatnie – dotyczy to też budynków przy ul. J. 1 B-C i Nr 4.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z opisaną sytuacją, Gmina Miejska ma możliwość odliczenia podatku od towarów i usług zapłaconego przy ponoszonych wydatkach, związanych z realizacją zadania polegającego na kompleksowej modernizacji energetycznej budynków przy ul. J. 1 B-C i J. 4?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku o towarów i usług (Dz.U. z 2018 poz. 2174), podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki tzn. odliczenia tego podatku dokonuje podatnik podatku VAT oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego, związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz nie podlegających temu podatkowi. Sytuacja taka ma właśnie miejsce w opisanym zdarzeniu, w związku z tym gminie na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie tej ustawy. Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu, podatkiem od towarów i usług, podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; 2) eksport towarów; 3) import towarów na terytorium kraju; 4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; 5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, przy czym w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych; natomiast stosownie do art. 2 ust 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2019 poz.506), gmina posiada osobowość prawną, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Katalog zadań własnych gminy zawarty został w cytowanej wyżej ustawie o samorządzie gminnym w art. 7 ust. 1 przedmiotowej ustawy, mówi iż zaspakajanie potrzeb wspólnoty, należy do zadań własnych gminy. Zadania własne obejmują w szczególności sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej
2. wodociągów i zaopatrzenia w wodę; kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;
3. gminnego budownictwa mieszkaniowego;
4. promocji gminy.
   
   

Z przedstawionych zadań wynika, że realizacja projektu, należy w całości do zadań własnych gminy. Należy tu zauważyć, że ustawa nie wylicza tu szczegółowo zakresu zadań w sprawach; ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej; wodociągów i zaopatrzenia w wodę; kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz; gminnego budownictwa mieszkaniowego; promocji gminy. Wszystkie te sprawy związane z realizacją przedmiotowego zadania są zadaniami własnymi gminy. Wybudowana infrastruktura została udostępniona nieodpłatnie. Z opisanego zdarzenia wynika, że z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacja projektu. Gminie nie przysługuje też prawo do odzyskania tego podatku, gdyż środki otrzymane na realizację projektu nie są środkami, o których mowa w § 12 ust. 2 i 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 roku, w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. 2018.701 t.j. z dn. 2018.04.1)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Generalna zasada wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy, wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1, 3, 7 i 18 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy; w szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1) ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;

2) wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;

7) gminnego budownictwa mieszkaniowego;

18) promocji gminy.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa (art. 9 ust. 3 ustawy). Zadaniami użyteczności publicznej, w rozumieniu ustawy, są zadania własne gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych (art. 9 ust. 4 ww. ustawy).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina zrealizowała projekt polegający na kompleksowej modernizacji energetycznej budynku przy ul. J. 1 B-C i ul. J. 4. Projekt, po jego rzeczowym i finansowym zakończeniu, będzie bezpośrednio zarządzany przez jednostki organizacyjne Gminy: Urząd Miasta i spółkę prawa handlowego – Towarzystwo Budownictwa Społecznego – Z. sp. z o.o. Budynki komunalne są przekazywane w zarząd spółki nieodpłatnie – dotyczy to też budynków przy ul. J. 1 B-C i Nr 4.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT w związku z realizacją ww. projektu.

Ustawa z 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 712 ze zm.) określa zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W myśl art. 2 cyt. ustawy – gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Stosownie do art. 9 powołanej ustawy o gospodarce komunalnej jednostki samorządu terytorialnego mogą tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, a także mogą przystępować do takich spółek.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o gospodarce komunalnej poza sferą użyteczności publicznej gmina może tworzyć spółki prawa handlowego i przystępować do nich, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1. istnieją niezaspokojone potrzeby wspólnoty samorządowej na rynku lokalnym;
2. występujące w gminie bezrobocie w znacznym stopniu wpływa ujemnie na poziom życia wspólnoty samorządowej, a zastosowanie innych działań i wynikających z obowiązujących przepisów środków prawnych nie doprowadziło do aktywizacji gospodarczej, a w szczególności do znacznego ożywienia rynku lokalnego lub trwałego ograniczenia bezrobocia.
   
   

Poza sferą użyteczności publicznej gmina może tworzyć spółki prawa handlowego i przystępować do nich również wówczas, jeżeli zbycie składnika mienia komunalnego mogącego stanowić wkład niepieniężny gminy do spółki albo też rozporządzenie nim w inny sposób spowoduje dla gminy poważną stratę majątkową (art. 10 ust. 2 ww. ustawy).

Przepis art. 10a cyt. wyżej ustawy określa natomiast, że:

1. W spółkach z udziałem jednostek samorządu terytorialnego działa rada nadzorcza.
2. Do rad nadzorczych w spółkach z udziałem jednostek samorządu terytorialnego stosuje się przepisy Kodeksu spółek handlowych, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy.
   
   

Stosownie do wyżej wskazanego art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne. Przepis ten nie stanowi dostatecznej podstawy prawnej do tworzenia osób prawnych przez gminę, wskazuje jednak, że tworzenie jednostek organizacyjnych wynika z potrzeby realizacji zadań gminy. Spółki handlowe są wyodrębnionymi strukturami organizacyjnymi posiadającymi podmiotowość prawną (a nawet osobowość prawną w przypadku spółek kapitałowych), pozostają zatem poza strukturą jednostki samorządu terytorialnego, która je utworzyła.

Zatem spółka prawa handlowego, o której mowa we wniosku, jako osoba prawna prowadząca działalność gospodarczą, jest podmiotem odrębnym od gminy i wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie jest gminną jednostką organizacyjną.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy wskazać, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zasada ta wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Przedstawiony przez Gminę opis stanu faktycznego w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż efekty zrealizowanego projektu nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Z treści wniosku wynika, że przedmiotowy projekt dotyczy budowy publicznej infrastruktury utworzonej w celu zaspokojenia potrzeb wspólnoty, nie zalicza się do generujących dochód z tytułu jej użytkowania. Gmina wskazała również, że wydatek poniesiony na przebudowę infrastruktury objętej projektem nie służy czynnościom opodatkowanym. Przedmiotowe zadanie zostało zrealizowane w zakresie zadań własnych na podstawie art. 7 ust. l pkt 1, 3, 7 i 18 ustawy o samorządzie gminnym, a budynki są przekazywane w zarząd spółki nieodpłatnie.

Tym samym Wnioskodawca nie spełniając przesłanki, o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie pytania Wnioskodawcy. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
• z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
  
  

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.