Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.593.2019.1.MDO
z 10 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy − przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2019 r. (data wpływu 9 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku z tytułu realizacji projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku z tytułu realizacji projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina w … 2019 r. zorganizowała ogólnodostępną imprezę gminną pn. „…”. Wydarzenie odbyło się w plenerze, wstęp był bezpłatny. W ramach imprezy gminnej zorganizowany został koncert muzyczny oraz różnego rodzaju gry i zabawy dla uczestników, np. (...)

W trakcie imprezy gminnej wokół sceny koncertowej znajdowały się stoiska handlowe lokalnych stowarzyszeń i przedsiębiorców, oferujące uczestnikom imprezy możliwość zapoznania się z regionalnymi produktami (…). Stoiska te były odpłatnie wynajmowane przez Gminę na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.

Wydatki poniesione przez Gminę w związku z organizacją imprezy gminnej nie obejmowały kosztów związanych z wynajmem stanowisk handlowych.

Gmina na organizację imprezy gminnej otrzymała dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach poddziałania „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność”.

Wydatki Gminy związane z organizacją imprezy gminnej dotyczyły wyłącznie gaży i noclegu artystów występujących podczas ww. koncertu, wynagrodzenia obsługi konferansjerskiej, wypożyczenia przenośnych toalet, wynajmu ochrony, wynajmu sceny i nagłośnienia, zakupu figurek oraz wydruku plakatów i ulotek, reklamujących wydarzenie. Przedmiotowe koszty zostały udokumentowane przez kontrahentów fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego. Gmina ponownie zwraca uwagę, że ww. wydatki nie dotyczyły kosztów przygotowania stanowisk handlowych będących przedmiotem wynajmu.

Wnioskodawca podkreśla, że wstęp na imprezę gminną był nieodpłatny i jej celem było zaspokojenie potrzeb kulturalnych mieszkańców oraz turystów odwiedzających region (…) i promocja regionu. Jej organizacja nie miała na celu osiągnięcia zysku przez Gminę.

W związku z powyższym wskazana impreza gminna została zrealizowana przez Gminę w związku z jej działalnością jako organu publicznego stosownie do zadań własnych gminy wskazanych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zgodnie bowiem z treścią art. 7 ust. 1 pkt 9 i 18 wspomnianej ustawy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Ponadto w szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. kultury i promocji gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawo do odliczenia podatku VAT, naliczonego z faktur, które otrzymała w związku z wydatkami poniesionymi w wyniku organizacji imprezy gminnej – „…”?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktur, które otrzymała w związku z wydatkami poniesionymi w wyniku organizacji imprezy gminnej pn. „…”.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego będą one uznane za podatników VAT natomiast w pozostałym zakresie, np. w przypadku wykonywania zadań własnych nałożonych na nie odrębnymi przepisami, nie będą występować jako podatnicy VAT.

Na mocy art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami i promocji gminy (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 18 ww. ustawy).

Wnioskodawca zorganizował imprezę gminną, na którą wstęp był nieodpłatny. Tym samym nie wiązała się ona z osiągnięciem zysku, lecz miała na celu zaspokojenie potrzeb kulturalnych mieszkańców i turystów odwiedzających (…) oraz promocję regionu.

Wydarzenie było zatem bezpłatne i dostępne dla każdego zainteresowanego.

Ponadto, stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zatem aby dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego konieczne jest spełnienie określonych warunków:

• odliczenie jest dokonywane przez podatnika VAT,
• towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności podatkowanych.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz przywołane powyżej przepisy wynikające z ustawy o VAT oraz ustawy o samorządzie gminnym należy podkreślić, iż celem organizacji imprezy gminnej była realizacja zadań własnych Gminy wynikających z odrębnych przepisów. Wnioskodawca nie działał w tym zakresie w roli przedsiębiorcy. Oznacza to, że przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nie zostały spełnione i Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego w zakresie wydatków na imprezę gminną.

Powyższe stanowisko w analogicznych stanach faktycznych zostało potwierdzone m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 września 2017 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4012.101.2017.l.WR, w której wskazał, że: „jak wynika z okoliczności sprawy realizacja projektu nie była wykorzystana do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Impreza zrealizowana przez Gminą byłą ogólnodostępna, a wstęp na nią był bezpłatny. Wobec powyższego, skoro Wnioskodawca w związku z realizacją projektu, nie działał będzie jako podatnik podatku VAT, a efekt realizacji projektu nie był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to stwierdzić należy, że nie został spełniony warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 sierpnia 2019 r. sygn. 0112-KDIL4.4012.304.2019.1.EB, w której wskazał, że: „W ramach operacji przewidziano działania: Przeprowadzenia imprezy promującej truskawkę (....) z licznymi konkursami dla uczestników. Zaplanowano zaproszenie producentów, którzy będą promowali i oferowali swoje produkty. Zaplanowano konkursy ukierunkowane na promowanie truskawki. Przewidziano liczne quizy i nagrody (...) Podsumowując, Wnioskodawca nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów dokonywanych w związku z realizacją projektu sfinansowanego ze środków funduszy strukturalnych Unii Europejskiej w ramach działania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 sierpnia 2019 r. sygn. 0112-KDIL1-2.4012.311.2019.1.ISN, w której wskazał, że: „Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że organizacja festynu nie miała związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Impreza miała charakter ogólnodostępny zarówno dla turystów, jak również mieszkańców Gminy (...). Podsumowując, Wnioskodawca nie ma możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących poniesione wydatki inwestycyjne w odniesieniu do organizacji festynu pn. Tożsame stanowisko potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lipca 2018 r. sygn. I FSK 756/16 w którym wskazał, że: „Należy podkreślić, że samorządowa instytucja kultury jest podmiotem powołanym przede wszystkim do realizacji zadań własnych gminy dla dobra mieszkańców gminy w zakresie prowadzenia działalności kulturalnej (również przez organizacje imprez kulturalnych). W świetle powyższych okoliczności zupełnie niezasadne jest twierdzenie podnoszone przez Sąd pierwszej instancji, które prowadzi do wniosku, że skarżąca (jednostka organizacyjna gminy powołana w celu realizacji jej zadań własnych z zakresu działalności kulturalnej) organizowała „bezpłatne” imprezy plenerowe, po to by zwiększyć wysokość osiąganych przez siebie obrotów opodatkowanych. Bezsprzecznie bowiem celem organizacji takich imprez nie było odpłatne świadczenie usług reklamy i promocji sponsorów i innych osób prawnych oraz świadczenie usług wynajmu stoisk i dzierżawy powierzchni pod działalność handlową, gastronomiczną i rozrywkową. Wszystkie odpłatne usługi świadczone przez skarżącą w związku z organizacją imprez kulturalnych były jedynie pochodną ich organizacji. Bez wątpliwości jeżeli bezpośrednim celem skarżącej byłoby osiągnięcie zysku to nie zorganizowałby imprezy kulturalnej na którą wstęp jest bezpłatny. (,..)Tym samym za błędne należy uznać wyrażone przez Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku wytyczne dla organu wskazujące na konieczność dodatkowego zbadania charakteru związku spornych wydatków z organizacją imprez kulturalnych oraz przedstawienia dodatkowej argumentacji przemawiającej za zasadnością odmowy przyznania skarżącej prawa do odliczenia VAT w związku z poniesieniem takich wydatków.

Konkludując, w ocenie Wnioskodawcy impreza gminna pn. „…” została zorganizowana przez Gminę działającą, jako organ władzy publicznej w zakresie realizowania zadań nałożonych na nią przez ustawę o samorządzie gminnym.

Tym samym zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Gmina nie ma prawa do odliczenia VAT z faktur, które otrzymała w związku z wydatkami poniesionymi w celu organizacji imprezy gminnej, ponieważ nabyte towary i usługi nie były związane z działalnością opodatkowaną Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi jedynie wtedy, gdy spełnione zostaną określone warunki. Przepis ten wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl ust. 6 powołanego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W świetle art. 7 ust. 1 tej ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki (art. 7 ust. 1 pkt 10).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w ramach realizacji przedmiotowego projektu. Nie są bowiem spełnione warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – zakupy nabywane w ramach przedmiotowego projektu nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną – jak wskazano we wniosku organizacja festynu w ramach przedmiotowego projektu nie miała związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Impreza miała charakter ogólnodostępny a za udział w imprezie nie były pobierane żadne opłaty.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.