Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.381.2019.2.SJ
z 8 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu 22 sierpnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z 30 września 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono 1 października 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz sformułowanie pytania w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny 1. Bank w dniu 20 lipca 2015 r. zgodnie z Uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 29 grudnia 2014 r. przejął od Dłużnika Spółki z o.o., aktem notarialnym nieruchomość – budynek rehabilitacyjno-usługowy, w zamian za zwolnienie z części długu wynikającego z zaciągniętych kredytów bankowych. Lokale znajdujące się w przejętej nieruchomości zostały częściowo wydzierżawiane (ok. 70% p.u.), zgodnie z ich przeznaczeniem na działalność usługową. Należny czynsz dzierżawy i za media jest powiększany o podatek VAT. Budynek został oddany w użytkowanie decyzją z dnia 11 sierpnia 2012 r. i użytkowany był przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Następnie został wniesiony aportem do Spółki z o.o. utworzonej przez dotychczasowego właściciela obiektu. Prawo własności nieruchomości Spółka nabyła na podstawie umowy przeniesienia prawa własności i ruchomości tytułem pokrycia udziałów w kapitale zakładowym Spółki z o.o. z 26 marca 2014 r. Cena przejętej przez Bank nieruchomości w łącznej wysokości (…) zł (w tym: wartość gruntu – (…) zł, wartość budynku – (…) zł) nie obejmowała podatku VAT, gdyż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku upłynął ponad dwuletni okres.

1. Powyższa nieruchomość ewidencjonowana jest w księgach Banku, jako aktywa do zbycia. 3. Bank od dnia przejęcia nieruchomości podejmuje próby sprzedaży nieruchomości, w terminie do 5 lat od daty przejęcia.
2. Dłużnik będący właścicielem przejmowanej nieruchomości w zamian za długi, był zarejestrowanym podatnikiem VAT.
3. Bank jest zarejestrowanym płatnikiem podatku VAT.
4. W skład ww. nieruchomości nie wchodzą grunty rolne ani nieruchomości mieszkalne.
   
   

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Czynność nabycia (przejęcia) przez Bank w dniu 20 lipca 2015 r. nieruchomości, tj. budynku rehabilitacyjno-usługowego od dłużnika nie została udokumentowana wystawioną na Bank fakturą VAT z wykazanym podatkiem, co Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości.
2. Bank nie poniósł wydatków na ulepszenie 30% wartości początkowej nieruchomości.
3. Obecnie Bank wydzierżawia (wynajmuje) 76% powierzchni – pozostała część w miarę możliwości też jest przeznaczona do wynajęcia.
4. Dzierżawcy nie ponosili nakładów na ulepszenie ww. nieruchomości.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 30 września 2019 r.).

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Bank zastosuje stawkę podatku VAT zwolnioną przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości z art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz z art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT, czy też ma obowiązek zastosowania stawki podstawowej, tj. 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, według Banku, zachodzą przesłanki ewentualnego zwolnienia z podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a, a mianowicie: – w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 a) zwalnia się od podatku: „10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że: a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów (...)”. Zwolnienie zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 a) ma zastosowanie gdy spełnione są dwa warunki: a) w stosunku do tej nieruchomości nie przysługiwało sprzedającemu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, np. dlatego, że zakup nie podlegał opodatkowaniu VAT lub był od tego podatku zwolniony, b) dłużnik lub sprzedający nie ponosił wydatków na ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Analizując przesłanki zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT od sprzedaży należy również mieć na uwadze przepis art. 43 ust. 7a ustawy, który mówi: ,,Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślić należy, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 sierpnia 2019 r.) – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Natomiast przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.) – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu – w stanie prawnym od 1 września 2019 r.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Dodatkowo wskazać należy, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z kolei, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Bank) w dniu 20 lipca 2015 r. zgodnie z Uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 29 grudnia 2014 r. przejął od Dłużnika Spółki z o.o., aktem notarialnym nieruchomość – budynek rehabilitacyjno-usługowy, w zamian za zwolnienie z części długu wynikającego z zaciągniętych kredytów bankowych. Lokale znajdujące się w przejętej nieruchomości zostały częściowo wydzierżawiane (ok. 70% p.u.), zgodnie z ich przeznaczeniem na działalność usługową. Należny czynsz z dzierżawy i za media jest powiększany o podatek VAT. Budynek został oddany w użytkowanie decyzją z dnia 11 sierpnia 2012 r. i użytkowany był przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Następnie został wniesiony aportem do Spółki z o.o. utworzonej przez dotychczasowego właściciela obiektu. Prawo własności nieruchomości Spółka nabyła na podstawie umowy przeniesienia prawa własności i ruchomości tytułem pokrycia udziałów w kapitale zakładowym Spółki z o.o. z 26 marca 2014 r. Cena przejętej przez Bank nieruchomości w łącznej wysokości 5.720.000,00 zł (w tym: wartość gruntu – (…) zł, wartość budynku – (…) zł) nie obejmowała podatku VAT, gdyż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku upłynął ponad dwuletni okres. Bank od dnia przejęcia nieruchomości podejmuje próby sprzedaży nieruchomości, w terminie do 5 lat od daty przejęcia. Dłużnik będący właścicielem przejmowanej nieruchomości w zamian za długi, był zarejestrowanym podatnikiem VAT. Bank jest zarejestrowanym płatnikiem podatku VAT. W skład ww. nieruchomości nie wchodzą grunty rolne ani nieruchomości mieszkalne. Ponadto Zainteresowany wskazał, że czynność nabycia (przejęcia) przez Bank w dniu 20 lipca 2015 r. nieruchomości, tj. budynku rehabilitacyjno-usługowego od dłużnika nie została udokumentowana wystawioną na Bank fakturą VAT z wykazanym podatkiem, a Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości. Bank nie poniósł wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości. Obecnie Bank wydzierżawia (wynajmuje) 76% powierzchni – pozostała część w miarę możliwości też jest przeznaczona do wynajęcia. Dzierżawcy nie ponosili nakładów na ulepszenie ww. nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku od towaru i usług, czy też będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%.

W celu ustalenia, czy w niniejszej sprawie dla wskazanej we wniosku nieruchomości zabudowanej budynkiem rehabilitacyjno-usługowym, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. budynku miało miejsce pierwsze zasiedlenie warunkujące zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zbycie przedmiotowej nieruchomości, tj. budynku rehabilitacyjno-usługowego będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż nastąpi po jego pierwszym zasiedleniu. W świetle obowiązującego od 1 września 2019 r. brzmienia art. 2 pkt 14 ustawy, oddanie do użytkowania budynku pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub też rozpoczęcie użytkowania go na cele własne spełnia wymóg pierwszego zasiedlenia. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że Wnioskodawca wszedł w posiadanie ww. budynku w lipcu 2015 r., a sam budynek został oddany do użytkowania decyzją z dnia 11 sierpnia 2012 r. i był użytkowany (początkowo) przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Na przedmiotowy budynek Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie nieruchomości w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej nieruchomości, wydatków takich nie ponosili też dzierżawcy lokali.

Tym samym, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Ponadto, od momentu pierwszego zasiedlenia budynku rehabilitacyjno-usługowego, do chwili dostawy przedmiotowej nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Zatem w odniesieniu do transakcji dostawy tej nieruchomości zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, zbycie przez Bank nieruchomości będącej przedmiotem wniosku będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy – co do zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości – uznano za prawidłowe.

Tut. organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.