2019.10.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-3.4012.288.2019.1.RMA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.288.2019.1.RMA
z 1 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2019 r. (data wpływu 2 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania kart-zdrapek oraz kuponów uprawniających do odbioru darmowej sztuki towaru - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania kart-zdrapek oraz kuponów uprawniających do odbioru darmowej sztuki towaru.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest organizatorem sieci sklepów, działających w większości na zasadzie franczyzy. Towary oferowane w Sklepach nabywane są przez Sklepy głównie od Spółki.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca planuje realizować różnorodne akcje, mające na celu promowanie produktów sprzedawanych w Sklepach, m.in.:

loterię zdrapkową;
dystrybucję kuponów uprawniających do odbioru darmowej sztuki towaru.

Loteria zdrapkowa

W ramach akcji Spółka planuje emisję określonej puli kart-zdrapek, które wręczane będą nieodpłatnie klientom Sklepów. Przekazania kart-zdrapek na rzecz klientów będą dokonywały Sklepy w imieniu Wnioskodawcy. Przekazanie to będzie stanowiło pierwsze wprowadzenie kart-zdrapek do obrotu. Część spośród wydanych kart-zdrapek będzie uprawniała klienta do odbioru nagrody w dowolnie wybranym przez niego Sklepie. Innymi słowy, klient, który otrzyma zwycięską kartę-zdrapkę, będzie mógł odebrać za darmo wskazany na niej towar lub usługę.

Nagrodą będzie konkretnie określony na karcie-zdrapce towar lub usługa (dla których Spółka będzie znać stawkę VAT w momencie emisji karty-zdrapki). Towar ten, znajdujący się w asortymencie Sklepów, czy też ofertowana usługa, dostępne będą dla klientów tylko na terytorium Polski. Przedmiotowe towary mogą być nabywane przez Sklepy od Spółki po stałej, jednakowej dla wszystkich franczyzobiorców cenie, lub cena ta może się różnić w poszczególnych przypadkach. W zależności od ustaleń zawartych w umowach między Spółką a Sklepami, również cena sprzedaży wskazanego na karcie-zdrapce towaru może być taka sama we wszystkich Sklepach, lub różnić się w poszczególnych lokalizacjach. Tym samym mogą zdarzyć się sytuacje, w których Spółka, emitując kartę-zdrapkę, będzie w chwili tej emisji znała wartość podatku należnego z tytułu dostawy towarów i sytuacje, w których wartość tego podatku nie będzie Spółce znana.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że zarówno Spółka, jak i Sklepy będą miały prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów będących przedmiotem kart-zdrapek. Spółka zakłada również, że nieodpłatnie przekazywane klientom towary w zamian za zwycięską kartę-zdrapkę, mogą stanowić prezenty o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT.

Co do zasady, koszty opisanych działań promocyjnych poniesie Wnioskodawca. W zależności od wybranego modelu rozliczeń, Spółka albo zwróci Sklepom koszty loterii (tj. koszt wydanych nagród) poprzez dokonanie okresowej korekty sprzedaży albo odkupi od Sklepów określone towary w momencie zgłoszenia przez klienta chęci wymiany karty-zdrapki na nagrodę.

Na podstawie umów zawartych między Spółką a Sklepami, każdy Sklep zobowiąże się do wydania, we własnym imieniu lub w imieniu Spółki (w zależności od wybranego modelu biznesowego), wskazanych towarów lub świadczenia usług w zamian za posiadaną przez klienta kartę-zdrapkę.

Kupony uprawniające do odbioru darmowej sztuki towaru

Wnioskodawca planuje również emisję puli kuponów reprezentujących prawo do darmowego odbioru dodatkowej sztuki określonego produktu. Kupony te zostaną odpłatnie wydane przez Wnioskodawcę producentowi towarów. Producent, na etapie pakowania produktów, umieści otrzymane od Spółki kupony w losowo wybranych opakowaniach produktów. Produkty te na późniejszym etapie będą nabywane przez Wnioskodawcę, po czym będą sprzedawane przez niego do Sklepów i włączane do asortymentu Sklepów. Sklepy będą prowadzić sprzedaż nabytych od Spółki produktów - także tych zawierających kupony uprawniające do odbioru darmowej sztuki towaru.

Klient, który zakupi produkt, w którym znajdować się będzie przedmiotowy kupon, będzie mógł odebrać za darmo wskazany na nim towar. Towar ten będzie konkretnie określony na kuponie (a więc Spółka będzie znać właściwą dla niego stawkę VAT i kwotę podatku należnego z tytułu dostawy towaru, już w momencie emisji kuponu). Towar ten, znajdujący się w asortymencie Sklepów, dostępny będzie dla klientów tylko na terytorium Polski.

Na mocy umów zawartych pomiędzy Spółką a Sklepami, Sklepy zobowiążą się również do wydania wskazanych towarów w zamian za posiadany przez klienta kupon - w imieniu swoim lub Wnioskodawcy. Podobnie, jak w przypadku kart-zdrapek, Spółka będzie zobowiązana odkupić towary od Sklepów lub zwrócić Sklepom koszty akcji poprzez dokonanie okresowej korekty sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca zna wartość podatku należnego z tytułu dostawy towarów wskazanych na karcie-zdrapce, planowana przez Wnioskodawcę emisja karty-zdrapki podlega opodatkowaniu VAT jako transfer bonu jednego przeznaczenia, o którym mowa w art. 2 pkt 43 ustawy o VAT?
Czy planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż kuponu uprawniającego do odbioru darmowej sztuki towaru podlega opodatkowaniu VAT jako transfer bonu jednego przeznaczenia, o którym mowa w art. 2 pkt 43 ustawy o VAT?
Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie zna wartości podatku należnego z tytułu dostawy towarów wskazanych na karcie-zdrapce, wykorzystanie tej karty-zdrapki będzie podlegało opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla bonu różnego przeznaczenia, o którym mowa w art. 2 pkt 44 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Planowana przez Wnioskodawcę emisja karty-zdrapki podlega opodatkowaniu VAT jako transfer bonu jednego przeznaczenia, o którym mowa w art. 2 pkt 43 ustawy o VAT.
Planowana przez Wnioskodawcę emisja kuponu uprawniającego do odbioru darmowej sztuki towaru podlega opodatkowaniu VAT jako transfer bonu jednego przeznaczenia, o którym mowa w art. 2 pkt 43 ustawy o VAT.
W sytuacji, gdy Wnioskodawca nie zna wartości podatku należnego z tytułu dostawy towarów wskazanych na karcie-zdrapce, wykorzystanie tej karty-zdrapki będzie podlegało opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla bonu różnego przeznaczenia, o którym mowa w art. 2 pkt 44 ustawy o VAT.

Uzasadnienie do pytania nr 1 i pytania nr 2

Wnioskodawca wskazuje, że poniższe uzasadnienie jest wspólne dla zdarzenia przyszłego zawartego w pytaniu nr 1 i pytaniu nr 2.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca pragnie zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie (...) które nie stanowi dostawy towarów.

Następnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, że od dnia 1 stycznia 2019 r. do ustawy o VAT wprowadzone zostały dodatkowe przepisy mające na celu implementację dyrektywy Rady (UE) 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi (Dz. Urz. UE L 177 z 1 lipca 2016 r.). Nowe regulacje mają zastosowanie wyłącznie do bonów wyemitowanych po dniu 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z art. 2 pkt 41 ustawy o VAT przez bon rozumie się instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 43 ustawy o VAT, bon jednego przeznaczenia to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu. Za bony SPV będą zatem uznane bony, w przypadku których w momencie ich emisji wiadomo już, w jakim państwie członkowskim należy odprowadzić należny podatek VAT w chwili wymiany bonu na towary lub usługi, wiadomo też, jaka jest kwota należnego podatku.

Emisja bonu, w myśl art. 2 pkt 42 ustawy, to pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje, w opinii Wnioskodawcy, emitowane przez niego instrumenty, tj. karty-zdrapki oraz kupony uprawniające do odbioru darmowej sztuki towaru, będą spełniały definicję bonu wskazaną w art. 2 pkt 41 ustawy o VAT. Sklepy będą bowiem zobowiązane do wydania określonych towarów/usług w zamian za te instrumenty. Tym samym klient, posiadając:

wydaną mu przez Spółkę kartę-zdrapkę,

kupon uprawniający do odbioru darmowej sztuki towaru,

będzie miał świadomość możliwości wymiany ich na określony towar/usługę, a więc niejako dokonania tą kartą-zdrapką/kuponem uprawniającym do odbioru darmowej sztuki towaru zapłaty za wskazany na niej towar/usługę.

Dodatkowo należy podkreślić, że na instrumentach emitowanych przez Wnioskodawcę wprost wskazany będzie towar/usługa, który ma zostać dostarczony, oraz tożsamość dostawcy (dowolnie wybrany Sklep z sieci).

W zakresie kwalifikacji bonu Wnioskodawca stoi natomiast na stanowisku, że emitowane przez niego karty-zdrapki (w sytuacji, gdy Wnioskodawca w chwili emisji zna kwotę podatku należnego z tytułu dostawy wskazanych na nich towarów), jak również kupony uprawniające do odbioru darmowej sztuki towaru, stanowią bony jednego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 ust. 41 ustawy. Jak już bowiem wskazano, aby bon mógł zostać zdefiniowany jako bon jednego przeznaczenia, niezbędne jest, aby w chwili emisji, a więc pierwszego wprowadzenia takiego bonu do obrotu, znane były miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług objętych bonem oraz kwota należnego podatku.

Wskazane bony, emitowane przez Wnioskodawcę, spełniają w jego ocenie oba powyższe warunki. Za takim stanowiskiem, w opinii Spółki, przemawiają poniższe argumenty:

W chwili pierwszego wprowadzenia bonu do obrotu (którą w przypadku kart-zdrapek jest chwila ich wydania klientom, natomiast w przypadku kuponów uprawniających do odbioru darmowej sztuki towaru - moment sprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz producenta), Wnioskodawcy znane są wszystkie informacje pozwalające na ustalenie miejsca dostawy towarów/świadczenia usług objętych bonem, w rozumieniu art. 22 ustawy o VAT. Ze względu na fakt, że redempcja bonu może zostać dokonana w dowolnym Sklepie, miejscem dostawy zawsze będzie terytorium kraju.

W chwili pierwszego wprowadzenia bonu do obrotu Wnioskodawca będzie również posiadał informację dotyczącą wysokości stawki VAT. Na bonie zostanie bowiem precyzyjnie określony towar/usługa, który może zostać odebrany w zamian za ten bon. Tym samym, biorąc pod uwagę fakt, że towary/usługi będą wydawane wyłącznie w Sklepach należących do sieci, Wnioskodawca już w chwili emisji bonu będzie w stanie ustalić kwotę podatku należnego z tytułu dostawy tych towarów/usług.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, emitowane przez niego karty-zdrapki (w sytuacji, gdy Wnioskodawca w chwili emisji zna kwotę podatku należnego z tytułu dostawy wskazanych na nich towarów) oraz kupony uprawniające do odbioru darmowej sztuki towaru stanowią bony jednego przeznaczenia w rozumieniu art. 2 pkt 43 ustawy o VAT. Tym samym, zarówno emisja kart-zdrapek, jak również sprzedaż kuponów, będą opodatkowane VAT na zasadach przewidzianych dla tego rodzaju bonów.

Uzasadnienie do pytania nr 3

Jak zostało już wskazane w uzasadnieniu do pytania nr 1 i 2, zgodnie z art. 2 pkt 43 ustawy o VAT, bon jednego przeznaczenia to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Za bon różnego przeznaczenia natomiast, w myśl art. 2 pkt 44 ustawy o VAT, rozumie się bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

Uwzględniając powyższe regulacje, w opinii Wnioskodawcy, w sytuacji gdy Spółka w momencie emisji nie będzie znała ostatecznej ceny produktu wskazanego na karcie-zdrapce, karta ta nie będzie stanowiła bonu jednego przeznaczenia. Nie zostanie bowiem spełniony jeden z podstawowych warunków wskazanych w definicji, a mianowicie, nie będzie możliwe wskazanie kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów. Tym samym, w takim przypadku karta-zdrapka powinna zostać zakwalifikowana jako bon różnego przeznaczenia.

Zgodnie z art. 8b ustawy o VAT, w przypadku transakcji przeprowadzonej z wykorzystaniem bonu MPV, dopiero rzeczywista dostawa towarów lub usług w zamian za taki bon, przyjęty przez dostawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia, podlega opodatkowaniu VAT. Wszelkie wcześniejsze przekazania bonów, jak również ich pierwotna emisja, nie stanowią natomiast czynności opodatkowanej.

Tym samym, zdaniem Spółki, w analizowanym zdarzeniu przyszłym, opodatkowaniu podlegać będzie dostawa towarów dokonanych przez Sklepy w zamian za posiadane przez klienta karty-zdrapki. Natomiast emisja kart-zdrapek i ewentualne późniejsze transfery, znajdą się poza zakresem opodatkowania VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1c ustawy o VAT, do transakcji z wykorzystaniem bonów wydawanych nieodpłatnie stosuje się odpowiednio przepisy o nieodpłatnej dostawie towarów i nieodpłatnym świadczeniu usług.

Nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, jeżeli podatnik był uprawniony, w całości lub w części, do odliczenia VAT z tytułu nabycia tych towarów, zrównane zostało z odpłatną, a tym samym opodatkowaną, dostawą.

Biorąc pod uwagę fakt, że wydana nieodpłatnie karta-zdrapka uprawniała będzie klienta do odbioru wskazanego na niej towaru należącego do przedsiębiorstwa Sklepów, a dodatkowo Sklepy będą uprawnione do odliczenia VAT z tytułu ich nabycia, powyższe warunki w analizowanym zdarzeniu przyszłym zostaną spełnione.

W przypadku nieodpłatnej dostawy towarów w zamian za bon różnego przeznaczenia, zgodnie z art. 29a ust. 1c ustawy o VAT, podstawę opodatkowania określa się jako:

cenę zakupu towarów, lub

cenę zakupu towarów podobnych, lub

koszt wytworzenia, ustalony w momencie dostawy tych towarów (gdy nie ma ceny zakupu).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie zna wartości podatku należnego z tytułu dostawy towarów wskazanych na karcie-zdrapce, opodatkowaniu podlegać będzie dostawa towarów zrealizowana z wykorzystaniem tej karty-zdrapki. W praktyce, podstawą opodatkowania w tym przypadku będzie, w zależności od przyjętego modelu biznesowego:

cena, za jaką nastąpi odsprzedaż towarów Spółce przez Sklepy, lub

cena, za jaką Sklepy nabędą te towary od Spółki (w przypadku, gdy Spółka nie dokona odkupu towarów, tylko rozliczy się ze Sklepami na podstawie okresowej korekty sprzedaży).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Ad 1-2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Od dnia 1 stycznia 2019 r. do ustawy o podatku od towarów i usług zostały wprowadzone dodatkowe przepisy mające na celu implementację dyrektywy Rady (UE) 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi (Dz. Urz. UE L 177 z 1 lipca 2016 r.). Celem wprowadzonych przepisów jest uproszczenie, modernizacja i ujednolicenie przepisów ustawy VAT mających zastosowanie do bonów na towary lub usługi. Nowe regulacje mają zastosowanie wyłącznie do bonów wyemitowanych po dniu 31 grudnia 2018 r.

W myśl art. 2 pkt 41 ustawy przez bon rozumie się instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 43 ustawy, bon jednego przeznaczenia to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Natomiast przez bon różnego przeznaczenia rozumie się bon inny niż bon jednego przeznaczenia (art. 2 pkt 44 ustawy).

Zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy, transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

Wprowadzenie definicji bonu na towary i usługi jest nie tylko istotne ze względu na potrzebę harmonizacji opodatkowania podatkiem VAT w odniesieniu do transakcji z wykorzystaniem bonów w UE, lecz także ze względu na potrzebę unikania zakłóceń konkurencji. Celem tej definicji jest również rozróżnienie pomiędzy bonami, które można wymienić na towary i usługi a instrumentami płatniczymi, które służą tylko i wyłącznie do realizacji płatności, gdyż opodatkowanie bonów podatkiem VAT jako specyficznego środka płatniczego i instrumentów płatniczych jest różne.

Z uwagi na fakt, że bony w praktyce mogą nabierać coraz więcej cech, które charakteryzują instrumenty płatnicze, w każdym przypadku należy badać czy płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub czy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest znana z góry - wówczas taki instrument zachowuje swój charakter bonu.

Wymiana bonu na towary lub usługi nie jest płatnością, lecz stanowi wykonanie prawa będącego następstwem płatności, której dokonano w związku z emisją bonu przez emitenta lub przejęciem go przez kolejnego posiadacza. W sytuacjach zaś, gdy środki przechowywane lub przedpłacone wykorzystywane są do pokrycia kosztów towarów lub usług, prawo do takich towarów lub usług powstaje dopiero przy dokonaniu płatności. Różni się jednak od wykonania prawa nabytego przez posiadacza bonu. Przy korzystaniu z bonu w zależności od jego rodzaju, VAT będzie naliczany w chwili transferu bonu albo w chwili skorzystania z bonu.

Z opisu przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest organizatorem sieci sklepów działających w większości na zasadzie franczyzy. Towary oferowane w Sklepach nabywane są głównie od Spółki.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca planuje realizować różnorodne akcje, mające na celu promowanie produktów sprzedawanych w Sklepach, m.in.:

loterię zdrapkową;

dystrybucję kuponów uprawniających do odbioru darmowej sztuki towaru.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania jako transfer bonu jednego przeznaczenia planowanej emisji karty-zdrapki (gdy Wnioskodawca zna wartość podatku należnego z tytułu dostawy towarów wskazanych w karcie) i sprzedaży kuponu uprawniającego do odbioru darmowej sztuki towaru.

W odniesieniu do rozróżnienia bonu jednego przeznaczenia od bonu różnego przeznaczenia wskazać należy, że związane jest to z odmiennym traktowaniem tych bonów w świetle podatku VAT. Istotą tego rozróżnienia jest to, czy w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na które bon ostatecznie zostanie wymieniony, w momencie emisji bonu, dostępnych jest wystarczająco dużo informacji, by stwierdzić, gdzie ma nastąpić opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Zatem gdy powyższe dane są możliwe do określenia, tj. w momencie emisji bonu można określić jego miejsce opodatkowania oraz wysokość podatku należnego, to mamy do czynienia z bonem jednego przeznaczenia. W pozostałych przypadkach, tj. gdy nie można ustalić miejsca opodatkowania w momencie emisji bonu lub nie jest znana kwota podatku należnego, mamy do czynienia z bonami różnego przeznaczenia.

Opisane we wniosku karty-zdrapki oraz kupony uprawniające do odbioru darmowej sztuki towaru spełniają definicję bonu, o której mowa w ww. art. 2 pkt 41 ustawy. W zamian za te instrumenty Sklepy (tj. podmioty na nich wskazane) będą bowiem zobowiązane do wydania określonych towarów/usług (wskazanych również na tych instrumentach).

Jednocześnie instrumenty te należy uznać za bony jednego przeznaczenia. Znane jest bowiem miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług objętych bonem (kartą-zdrapką lub kuponem uprawniającym do odbioru darmowej sztuki towarów) – towar czy usługa, znajdujący się w asortymencie Sklepów, będzie dostępny dla klientów tylko na terytorium Polski. Jednocześnie Wnioskodawca będzie posiadać informację dotyczącą wysokości należnego podatku z tytułu emisji tych instrumentów. Jak bowiem wskazano w przedstawionym opisie, emitując kartę-zdrapkę Wnioskodawca w jednych z sytuacji będzie znał wartość podatku należnego z tytułu dostawy towarów z tej zdrapki (tj. będzie znana cena tych towarów). Tak będzie również przy emisji kuponu uprawniającego do odbioru darmowej sztuki towaru – kupon ten będzie bowiem dotyczyć konkretnego towaru, dla którego Wnioskodawca zna właściwą stawkę i kwotę podatku należnego.

Zatem emitowane przez Wnioskodawcę karty-zdrapki (w sytuacji, gdy Wnioskodawca w chwili emisji zna kwotę podatku należnego z tytułu dostawy wskazanych na nich towarów) oraz kupony uprawniające do odbioru darmowej sztuki towaru, stanowią bony jednego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 43 ustawy. Tym samym emisja kart-zdrapek i sprzedaż kuponów będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług na zasadach dla nich przewidzianych, tj. stosownie do uregulowań art. 8a ust. 1 ustawy, gdzie transfer bonu jednego przeznaczenia jest opodatkowany i uznaje się go za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

Stanowisko w zakresie pytań nr 1-2 jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że interpretacje indywidualne wydawane są w oparciu o opis sprawy podany we wniosku. Tym samym tut. Organ przyjął za fakt w tym przypadku podaną przez Wnioskodawcę informację, że w chwili emisji karty-zdrapki uprawniającej do odbioru konkretnego towaru czy usługi, są mu znane wszelkie informacje pozwalające na ustalenie miejsca świadczenia oraz stawki i kwoty podatku. Ponadto zastrzec należy, że powyższe rozstrzygnięcie odnosi się wyłącznie do tych kart-zdrapek, które są kartami z nagrodą, bowiem karty tzw. „puste” (do niczego nieuprawniające) nie stanowią bonów w rozumieniu ww. przepisów ustawy.

Ad 3.

Z wyżej przedstawionego opisu wynika, że Wnioskodawca planuje m.in. emisję określonej puli kart-zdrapek, które wręczane będą nieodpłatnie klientom Sklepów. Nagrodą będzie konkretnie określony na karcie-zdrapce towar lub usługa (dla których Spółka będzie znać stawkę VAT w momencie emisji karty-zdrapki). Przedmiotowe towary mogą być nabywane przez Sklepy od Spółki po stałej, jednakowej dla wszystkich franczyzobiorców cenie, lub cena ta może się różnić w poszczególnych przypadkach. W zależności od ustaleń zawartych w umowach między Spółką a Sklepami, również cena sprzedaży wskazanego na karcie-zdrapce towaru może być taka sama we wszystkich Sklepach, lub różnić się w poszczególnych lokalizacjach. Tym samym mogą zdarzyć się sytuacje, w których Spółka, emitując kartę-zdrapkę, nie będzie znała wartości podatku należnego z tytułu dostawy towarów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania jako bon różnego przeznaczenia wykorzystania karty-zdrapki w ww. sytuacji (tj. gdy Wnioskodawca nie zna wartości podatku należnego z tytułu dostawy towarów wskazanych na tej karcie).

Stosownie do art. 2 pkt 44 ustawy, przez bon różnego przeznaczenia rozumie się bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

Jak wyżej wskazano, gdy w momencie emisji bonu można określić jego miejsce opodatkowania oraz wysokość podatku należnego, to mamy do czynienia z bonem jednego przeznaczenia. W pozostałych przypadkach, tj. gdy nie można ustalić miejsca opodatkowania w momencie emisji bonu lub nie jest znana kwota podatku należnego, mamy do czynienia z bonami różnego przeznaczenia.

Taka sytuacja będzie występować w przypadku, gdy Wnioskodawca w momencie emisji nie będzie znać ostatecznej ceny produktu wskazanego na karcie-zdrapce. Karta ta nie będzie bonem jednego przeznaczenia. Nie zostanie bowiem spełniony jeden z podstawowych warunków, zdefiniowanych w art. 2 pkt 43 ustawy, tj. nie będzie możliwe wskazanie kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów. Tym samym w tej sytuacji karta-zdrapka będzie kwalifikowana jako bon różnego przeznaczenia.

Zgodnie z art. 8b ust. 1 ustawy, faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu różnego przeznaczenia.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Reasumując, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie zna wartości podatku należnego z tytułu dostawy towarów wskazanych na karcie-zdrapce, karta ta będzie bonem różnego przeznaczenia i opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegać dostawa towarów zrealizowana z wykorzystaniem tej karty-zdrapki (w sytuacji, gdy towary nie będą prezentami o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy).

Stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Zakres interpretacji wyznaczają pytania sformułowane przez Wnioskodawcę, zatem wszelkie inne wątpliwości poruszone we wniosku, w tym kwestia podstawy opodatkowania, czy też sposób rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a sklepami, o których mowa we własnym stanowisku Wnioskodawcy dotyczącym tego pytania, nie mogą być objęte przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia. Jednocześnie powtórzyć należy, że interpretacja indywidualna oparta jest ściśle na przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie zdarzenia przyszłego, w szczególności na tym, że w odniesieniu do części kart-zdrapek Wnioskodawca w momencie emisji nie zna wartości podatku należnego. Tym samym interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, w tym w sytuacji, gdy Wnioskodawca zna w momencie emisji kwotę podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin