Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.227.2019.2.AMS
z 24 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2019 r. (data wpływu - 28 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 14 sierpnia 2019 r. (data wpływu - 20 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania sprzedaży działki (X) – jest nieprawidłowe,
• opodatkowania sprzedaży działki (Y) – jest prawidłowe,
• opodatkowania sprzedaży działki (Z) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki: (X) i (Y) oraz (Z). Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z 24 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.227.2019.1.AMS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą posiada prawo użytkowania wieczystego nieruchomości dla których prowadzone są w Sądzie Rejonowym (…) księgi wieczyste (…). Księgi te obejmują odpowiednio działki (X), (Y) oraz druga księga działkę (Z). Zgodnie z zapisami ksiąg wieczystych działki (X) i (Y) posiadają powierzchnię (…) zapisane są jako tereny przemysłowe oraz inne tereny zabudowane. Działka (Z) posiada powierzchnię (…) i zgodnie z wpisem w księdze wieczystej stanowi działkę niezabudowaną. Treść drugiej księgi nie zgadza się ze stanem faktycznym oraz zapisami widniejącymi w rejestrze gruntów oraz rejestrem budynków. Zgodnie z tymi dokumentami 3 budynki z 10 budynków posadowionych na działce (Y) posadowione są również częściowo na działce (Z). Nadto działka (Z) zabudowana jest dwoma budynkami jednokondygnacyjnymi niemieszkalnymi. Rodzaj użytków działki (Z) oznaczony został dla powierzchni (…) jako tereny zabudowane, zaś dla obszaru (…) tereny rekreacyjne - wypoczynkowe. Opisane wyżej nieruchomości Wnioskodawca nabył do przedsiębiorstwa na podstawie umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (…)., w której skład one wchodziły. Nieruchomości te stanowią funkcjonalną całość (…) i zgodnie z wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości (…) położone są na terenach odpowiednio działka (X) - urządzeń gazownictwa - stacja redukcyjno-pomiarowa, a działka (Y) i działka (Z) - zabudowy usług turystycznych – ośrodek wypoczynkowy. Całość ośrodka została następnie wydzierżawiona w dniu (…) w celu świadczenia usług turystycznych. Odkąd nieruchomości zostały nabyte w ramach ZCP nie dokonywano na nich żadnych ulepszeń, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Obecnie Wnioskodawca planuje zbycie na podstawie umowy sprzedaży wszystkich 3 działek wraz z budynkami. W celach porządkowych Wnioskodawca planuje również przed sprzedażą wpisać działkę (Z) do księgi wieczystej z powodów opisanych powyżej, a mianowicie ze względu na fakt, że wszystkie 3 działki stanowią całość gospodarczą.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. obiekty budowlane znajdujące się na działce (X) powinny zostać zakwalifikowane jako Rurociągi sieci rozdzielczej gazu naziemne i podziemne (…);
2. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem przedmiotowej budowli;
3. Właściciel rozpoczął używanie dnia (…), wraz z pozostałymi elementami nabywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
4. Wnioskodawca nie dokonywał jakichkolwiek nakładów związanych z przedmiotową działką;
5. budowle posadowione na działce (X) wchodziły w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w ramach umowy dzierżawy zostały udostępnione Dzierżawcy jako infrastruktura techniczna. Nie stanowiły jednak własności Wnioskodawcy, ale (…), której w związku z ww. faktem przysługuje roszczenie o zasiedzenie służebności przesyłu na prawie użytkowania wieczystego nieruchomości obejmującej działkę (X) względnie o ustanowienie służebności przesyłu. Dzierżawa działek stanowiła czynność opodatkowaną VAT;
6. cały kompleks został oddany w dzierżawę, a od dnia oddania w dzierżawę upłynęło więcej niż dwa lata. Same budowle stanowią jednak własność (…)i ich użytkowanie wynika z umów podpisanych z ww. podmiotem, na podstawie nieujawnionej w księgach wieczystych służebności przesyłu.
   
   

Jednocześnie uzupełniając opis stanu faktycznego Wnioskodawca wskazuje, że opisane nieruchomości Wnioskodawca nabył do przedsiębiorstwa na podstawie umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa z dnia (…), w której skład one wchodziły, po pierwszym zasiedleniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż ww. działek będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług (UPTU), zasada wyrażona w art. 29a ust. 8 ustawy stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Tym samym grunt związany ze zbywanym budynkiem opodatkowany jest zgodnie z zasadami dotyczącymi posadowionych na nim budynków. Zgodnie z UPTU dostawa budynków podlega zwolnieniu od opodatkowania. W przepisie art. 43 ust. 10 UPTU ustawodawca zwolnił z opodatkowania dostawę budynków z wyjątkiem budynków, których dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, lub pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 UPTU to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. W opisanym wyżej przypadku, do nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę wraz z budynkami doszło w (…) od pierwszego użytkownika, już po pierwszym zasiedleniu. Zbycie budynków będzie korzystało więc ze zwolnienia objętego art. 43 ust. 10. W związku z powyższym dostawa ww. działek również będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

• w zakresie opodatkowania sprzedaży działki (X) za – nieprawidłowe,
• w zakresie opodatkowania sprzedaży działki (Y) za – prawidłowe,
• w zakresie opodatkowania sprzedaży działki (Z) za – prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji przedstawionych w opisie sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego działek: (X), (Y) oraz (Z). Przedmiotowe zabudowane działki (Y) i (Z) oraz działkę (X) Wnioskodawca nabył do swojego przedsiębiorstwa (…) na podstawie umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nabycie to było dokonane po pierwszym zasiedleniu. Nieruchomości stanowią funkcjonalną całość i zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego położone są: działka (X) – na terenach urządzeń gazownictwa – stacja redukcyjno-pomiarowa, natomiast działka (Y) i działka (Z) – na terenach zabudowy usług turystycznych – ośrodek wypoczynkowy. Na działce (X) znajdują się obiekty budowlane zakwalifikowane jako Rurociągi sieci rozdzielczej gazu nadziemne i podziemne. Budowle te stanowią własność (…). Natomiast działka (Y) i działka (Z) łącznie zabudowane są dziesięcioma budynkami mieszkalnymi, ponadto na działce (Z) znajdują się dodatkowo dwa budynki jednokondygnacyjne niemieszkalne. Od momentu nabycia nieruchomości w ramach ZCP (…) Wnioskodawca nie dokonywał na nich żadnych ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał również, że cały kompleks został oddany w dzierżawę, która stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT, a od dnia oddania w dzierżawę upłynęło więcej niż dwa lata.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż działek: (X), (Y) oraz (Z) będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawca dokonując transakcji zbycia działki (X), objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, na której usytuowane są obiekty budowlane nie będące w posiadaniu Wnioskodawcy będzie dokonywał dostawy, której przedmiotem będzie sam grunt. Znajdujące się na tej działce budowle nie stanowią własności Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przepisy prawa należy stwierdzić, że dla zamierzonej czynności Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy), a powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem dostawa działki niezabudowanej (X) stanowiącej prawo użytkowania wieczystego Wnioskodawcy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Z kolei, zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów), będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi.

Przez tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy ponadto zauważyć, że ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1945 ze zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Rozpatrując pojęcie ,.grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.). W rozumieniu tej ustawy przez „budowę” należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (art. 3 pkt 6).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a) ww. ustawy, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W rozpatrywanej sprawie działka (X) objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i położona jest na terenach urządzeń gazownictwa (tereny przemysłowe oraz inne tereny zabudowane).

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów, jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

W analizowanym przypadku miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, obejmujący działkę (X) przewiduje jej przeznaczenie pod zabudowę. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że na działce (X) znajdują się obiekty budowlane, które nie stanowią jego własności, zaklasyfikowane jako rurociągi sieci rozdzielczej gazu naziemne i podziemne. Pozwala to na stwierdzenie, że ww. działka spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy.

Wobec powyższego działka (X), którą Wnioskodawca planuje sprzedać nie stanowi terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W konsekwencji dostawa działki (X) nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy wskazać, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• konieczny jest brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, wskazał, że cały kompleks (ośrodek) został oddany w dzierżawę w celu świadczenia usług turystycznych. Dzierżawa działek stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

W związku z powyższym przesłanka warunkująca prawo do zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 – wykorzystywanie nieruchomości wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku w stanie faktycznym sprawy nie została spełniona.

Reasumując, z uwagi na fakt, że dla zamierzonej czynności Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, czynność ta będzie stanowiła dostawę towarów w świetle ustawy o VAT i nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, sprzedaż działki (X) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c. art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z kolei na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2392). dodano do ustawy art. 146aa ust. 1 pkt 1, zgodnie z którym - w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż 6% - stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Tym samym, sprzedaż działki (X) będzie opodatkowana stawką 23% podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do dostawy działki (X) należy uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do działki (Y) zabudowanej budynkami mieszkalnymi oraz działki (Z), która zabudowana jest dodatkowo dwoma budynkami jednokondygnacyjnymi niemieszkalnymi, które mają być przedmiotem dostawy, wskazać należy przepisy określone w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT dotyczące zakresu i zasad zwolnień od podatku od towarów i usług dostawy budynków, budowli i ich części.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej samej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego działki (Y) oraz działki (Z) wraz z posadowionymi na tych działkach budynkami mieszkalnymi i budynkami jednokondygnacyjnymi niemieszkalnymi. Wnioskodawca przedmiotowe działki nabył (…) w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, po pierwszym zasiedleniu. Wnioskodawca wskazał również, że od momentu nabycia nie zostały poniesione wydatki na ulepszenie wskazanych nieruchomości.

W celu ustalenia, czy w rozpatrywanej sprawie dla dostawy działki (Y) oraz działki (Z) znajdzie zastosowanie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową jest rozstrzygnięcie kwestii, czy i kiedy względem budynków znajdujących się na działkach nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie, zarówno z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, Dyrektywa VAT) oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa posadowionych na działkach (Y) oraz (Z) budynków nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. W stosunku do tych budynków – jak wskazuje opis sprawy – doszło do pierwszego zasiedlenia jeszcze przed nabyciem ich przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca jednoznacznie podał, że opisane nieruchomości nabył do swojego przedsiębiorstwa (…) po pierwszym zasiedleniu, a odkąd zostały nabyte nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie budynków. Równocześnie od pierwszego zasiedlenia upłynęły co najmniej dwa lata, tym samym dostawa działki (Y) oraz działki (Z) wraz z posadowionymi budynkami będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stawisko Wnioskodawcy odnośnie zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy działki (Y) i działki (Z) w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jako element zdarzenia przyszłego przyjęto, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, że przedmiotem sprzedaży będą wyłącznie nieruchomości, tj. działka (X) i (Y) oraz (Z), które wchodziły w skład nabytej przez Wnioskodawcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Tym samym kwestia ewentualnej sprzedaży przez Wnioskodawcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie była przedmiotem interpretacji, gdyż z zadanego pytania i wskazanych przez Wnioskodawcę przepisów prawa nie wynika by zagadnienie to było przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.