Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.403.2019.2.KR
z 26 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2019 r. (data wpływu 15 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2019 r. (data wpływu 9 września 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 27 sierpnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.403.2019.1.KR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 27 sierpnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 29 sierpnia 2019 r.). W dniu 9 września 2019 r. (nadano w dniu 5 września 2019 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 3 marca 2006 r. zmarła mama Wnioskodawcy – J. W mieszkaniu z mamą mieszkał brat Wnioskodawcy – Z. W kwietniu 2013 r. zmarł brat Wnioskodawcy. Po jego śmierci Wnioskodawca spłacił jego wszystkie zadłużenia osobiste i zadłużenia w opłatach za mieszkanie. Wnioskodawca zaczął opłacać mieszkanie i złożył wniosek do Sądu Rejonowego o sprawę spadkową (mieszkanie). Wnioskodawca opłacił podatek od spadków i darowizn od kwoty 30 000 zł w wysokości 813 zł. Sprawa ta trwała kilka lat i zakończyła się ugodą w dniu 18 grudnia 2018 r.

J. miała 4 synów, więc było 4 spadkobierców mieszkania w udziale 1/4 każdy:

  1. zmarły J. – dziedziczenie przez córkę – A.P.,
  2. zmarły Z. – dziedziczenie przez tróje dzieci – K., A.B. i T.,
  3. zmarły H. – dziedziczenie przez żonę – H. – udziały przekazane na rzecz Wnioskodawcy,
  4. M. – Wnioskodawca.

Od kwietnia 2013 r. do grudnia 2018 r. Wnioskodawca ponosił koszty za mieszkanie. W skład kosztów wchodziły opłaty za czynsz, wodę, energię elektryczną i ogrzewanie gazowe. Koszty te były opodatkowane zgodnie z informacjami zawartymi na fakturach. Koszty te łącznie wyniosły 29 664 zł.

Koszty te zgodnie z punktem nr 3 ugody z dnia 18 grudnia 2018 r. zostały zakwalifikowane jako koszty konieczne i obciążają każdego ze spadkobierców:

  1. H. – 7 416 zł – koszty przejęte przez M. (Wnioskodawca),
  2. M. (Wnioskodawca) – 7 416 zł,
  3. A.P. – 7 416 zł,
  4. K. – 2 472 zł,
  5. A.B. – 2 472 zł,
  6. T. – 2 472 zł.

Razem koszty dla Wnioskodawcy do zwrotu (pkt 3-6): 14 832 zł.

Koszty te zostały zwrócone Wnioskodawcy poprzez pomniejszenie Jego zobowiązania do spłaty pozostałych spadkobierców.

Zgodnie z ugodą z dnia 18 grudnia 2018 r. 100% udziałów mieszkaniowych zostało Wnioskodawcy przekazane wraz z zobowiązaniem Wnioskodawcy do spłaty w określonym terminie pozostałych spadkobierców w wysokości:

  1. 22 584 zł dla A.P.,
  2. 6 637 zł dla K.,
  3. 6 637 zł dla A.B.,
  4. 6 637 zł dla T.

Zobowiązania te razem wyniosły: 42 495 zł.

Wnioskodawca wskazał, że do wniosku załączył dowody wpłaty (przelewy bankowe) na konta bankowe pozostałych spadkobierców. Powyższe kwoty to dochód pozostałych spadkobierców, który zgodnie z Ordynacją podatkową będzie zgłoszony i opodatkowany przez pozostałych spadkobierców.

Dodatkowo od zobowiązań Wnioskodawcy zostały odjęte koszty, które poniósł w związku z pogrzebem Z. i ze spłatą jego zadłużeń odpowiednio:

  1. 891 zł – K.,
  2. 891 zł – A.B.,
  3. 891 zł – T.,

Razem: 2 674 zł.

Kwoty te pomniejszają rzeczywisty dochód jaki Wnioskodawca uzyskał przy sprzedaży nieruchomości. Jest to zwrot Jego wcześniej poniesionych kosztów.

W dniu 18 marca 2019 r. nieruchomość została sprzedana aktem notarialnym za kwotę 120 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że stwierdzenie nabycia spadku po zmarłej matce Wnioskodawcy – J. nastąpiło na podstawie postanowienia sądu. Postanowienie to uprawomocniło się w dniu 19 października 2017 r.

W skład masy spadkowej po matce Wnioskodawcy wchodził wkład mieszkaniowy związane ze spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu wraz z wyposażeniem przedmiotowego mieszkania, w łącznej wartości 120 000 zł.

W dniu 12 marca 2019 r. dokonano przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność lokalu mieszkalnego. Przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność lokalu mieszkalnego dokonano aktem notarialnym w trybie art. 12 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz 845, z późn. zm.). Wszystkie zadłużenia wobec Spółdzielni Mieszkaniowej z tytułu opłat eksploatacyjnych były uregulowane przez Wnioskodawcę jeszcze przed przekształceniem mieszkania.

Udział w spadku w postaci wkładu mieszkaniowego wg spadkobierców:

  • udział 3/12 – M. (Wnioskodawca),
  • udział 3/12 – H.,
  • udział 3/12 – A.P.,
  • udział 1/12 – K.,
  • udział 1/12 – A.B.,
  • udział 1/12 – T.

W dniu 25 stycznia 2018 r. w drodze umowy o dział spadku po zmarłej J., H. zrzekła się wszelkich roszczeń i udziałów w spadku po J. na rzecz Wnioskodawcy.

Ugoda z dnia 18 grudnia 2018 r. dotyczyła działu spadku po zmarłej J. w postaci wkładu mieszkaniowego, ustalenia spadku po zmarłym Z., podziału ponoszenia kosztów utrzymania mieszkania od dnia śmierci Z., tj. 11 kwietnia 2013 r. do grudnia 2018 r., poniesienia kosztów urządzenia pogrzebu Z., oraz zasądzenia od spadkobiercy M. (Wnioskodawcy) spłat na rzecz pozostałych spadkobierców, oraz podziału kosztów zastępstwa adwokackiego. Ugoda ta została zawarta w Sądzie Rejonowym. Dział spadku został przeprowadzony po zmarłej J. i zmarłym Z.

Spadkobiercy wkładów mieszkaniowych i udziały w spadku po zmarłej J. to:

  1. H. – 1/4,
  2. M. – 1/4,
  3. Z. – 1/4,
  4. A.P – 1/4.

Jedynym spadkobiercą po zmarłym H. była jego żona H., która zrzekła się udziałów na rzecz M.

Spadkobiercy 1/4 wkładów mieszkaniowych i udziały w spadku po zmarłym Z. to:

  1. K. – 1/3,
  2. A.B. – 1/3,
  3. T. – 1/3.

Podział ponoszenia kosztów utrzymania mieszkania obciążenia wg spadkobierców:

  1. H. – 3/12,
  2. A.P. – 3/12,
  3. M. – 3/12,
  4. K. – 1/12,
  5. A.B. – 1/12,
  6. T. – 1/12.

Ugoda ta przyznaje 100% wkładu mieszkaniowego na wyłączną własność M. (Wnioskodawcy) i jednocześnie zobowiązuje go do spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców wymienionych kwot.

Wartość rynkowa majątku mieściła się w udziale spadku. W ugodzie wyceniono wartość mieszkania na kwotę 120 000 zł i za dokładnie taką kwotę zostało sprzedane mieszkanie. Po spłacie pozostałych spadkobierców Wnioskodawca uzyskał kwotę odpowiednią do udziałów.

Wnioskodawca sprzedał nieruchomość w 2019 r. jako osoba fizyczna nieprowadząca żadnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

  1. Czy zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zgodnie z ustawą o podatku od spadków i darowizn, Wnioskodawca prawidłowo wyliczy podatek od sprzedaży nieruchomości, gdzie do Jego kosztów uzyskania przychodu zaliczy: koszty utrzymania nieruchomości (opłaty utrzymanie spadku w postaci opłat eksploatacyjnych), koszty spłaty zobowiązań pozostałych spadkobierców, koszt opłaconego podatku przy składaniu wniosku o sprawę spadkową?
  2. Czy zgodnie z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca nie musi zapłacić żadnego podatku od sprzedaży nieruchomości, ponieważ zbył nieruchomość w drodze działu spadku, a wysokość osiągniętego Jego dochodu nie była większa niż wysokość przysługującego Mu udziału w spadku?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r., Nr 80, poz. 350, z późn. zm.) oraz zgodnie z ustawą o podatku od spadków i darowizn, zapłaci On podatek od faktycznie osiągniętego przychodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku, pomniejszonego o koszty uzyskania przychodu, tj.: koszty utrzymania nieruchomości (opłaty utrzymanie spadku w postaci opłat eksploatacyjnych), koszty spłaty zobowiązań pozostałych spadkobierców, koszt opłaconego podatku przy składaniu wniosku o sprawę spadkową.

Zgodnie z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca nie musi zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych od sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku, gdzie uzyskany dochód nie był większy niż wysokość przysługującego Mu udziału w spadku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5 oraz ust. 7, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli nieruchomości lub prawa majątkowe określone przez art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie (dokonane poza działalnością gospodarczą) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę. Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia lub odpłatnego zbycia, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i forma ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2006 r. zmarła mama Wnioskodawcy. W mieszkaniu z mamą mieszkał brat Wnioskodawcy – Z. W kwietniu 2013 r. zmarł brat Wnioskodawcy. Po jego śmierci Wnioskodawca spłacił jego wszystkie zadłużenia osobiste i zadłużenia w opłatach za mieszkanie. Wnioskodawca zaczął opłacać mieszkanie i złożył wniosek do Sądu Rejonowego o sprawę spadkową (mieszkanie). Wnioskodawca opłacił podatek od spadków i darowizn. Sprawa trwała kilka lat i zakończyła się ugodą w dniu 18 grudnia 2018 r.

W skład masy spadkowej po matce Wnioskodawcy wchodził wkład mieszkaniowy związany ze spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu wraz z wyposażeniem przedmiotowego mieszkania, w łącznej wartości 120 000 zł.

Mama Wnioskodawcy miała 4 synów – spadkobierców mieszkania w udziale 1/4 każdy:

  1. zmarły J. – dziedziczenie przez córkę – A.P.,
  2. zmarły Z. – dziedziczenie przez tróje dzieci – K., A.B. i T.,
  3. zmarły H. – dziedziczenie przez żonę – H. – udziały przekazane na rzecz Wnioskodawcy,
  4. M. – Wnioskodawca.

Udział w spadku w postaci wkładu mieszkaniowego wg spadkobierców:

  • udział 3/12 – M. (Wnioskodawca),
  • udział 3/12 – H.,
  • udział 3/12 – A.P.,
  • udział 1/12 – K.,
  • udział 1/12 – A.B.,
  • udział 1/12 – T.

W dniu 25 stycznia 2018 r. w drodze umowy o dział spadku po zmarłej mamie Wnioskodawcy, H. zrzekła się wszelkich roszczeń i udziałów w spadku po zmarłej na rzecz Wnioskodawcy.

Ugoda z dnia 18 grudnia 2018 r. dotyczyła działu spadku po zmarłej mamie Wnioskodawcy w postaci wkładu mieszkaniowego, ustalenia spadku po zmarłym Z., podziału ponoszenia kosztów utrzymania mieszkania od dnia śmierci Z., tj. 11 kwietnia 2013 r. do grudnia 2018 r., poniesienia kosztów urządzenia pogrzebu Z., oraz zasądzenia od spadkobiercy M. (Wnioskodawcy) spłat na rzecz pozostałych spadkobierców, oraz podziału kosztów zastępstwa adwokackiego. Ugoda ta została zawarta w Sądzie Rejonowym. Dział spadku został przeprowadzony po zmarłej mamie Wnioskodawcy i zmarłym Z.

Od kwietnia 2013 r. do grudnia 2018 r. Wnioskodawca ponosił koszty za mieszkanie. W skład kosztów wchodziły opłaty za czynsz, wodę, energię elektryczną i ogrzewanie gazowe. Koszty te były opodatkowane zgodnie z informacjami zawartymi na fakturach. Koszty te łącznie wyniosły 29 664 zł.

Koszty te zgodnie z punktem nr 3 ugody z dnia 18 grudnia 2018 r. zostały zakwalifikowane jako koszty konieczne i obciążają każdego ze spadkobierców:

  1. H. – 7 416 zł – koszty przejęte przez M. (Wnioskodawca),
  2. M. (Wnioskodawca) – 7 416 zł,
  3. A.P. – 7 416 zł,
  4. K. – 2 472 zł,
  5. A.B. – 2 472 zł,
  6. T. – 2 472 zł.

Koszty te zostały zwrócone Wnioskodawcy poprzez pomniejszenie Jego zobowiązania do spłaty pozostałych spadkobierców.

Zgodnie z ugodą z dnia 18 grudnia 2018 r. Wnioskodawcy przyznano 100% wkładu mieszkaniowego na wyłączną własność i jednocześnie zobowiązano Go do spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców kwot:

  1. A.P. – 22 584 zł,
  2. K. – 6 637 zł,
  3. A.B. – 6 637 zł,
  4. T. – 6 637 zł,
  5. H. – bez spłat.

Dodatkowo od zobowiązań Wnioskodawcy zostały odjęte koszty, które poniósł w związku z pogrzebem Z.B. i ze spłatą jego zadłużeń odpowiednio:

  1. 891 zł K.,
  2. 891 zł A.B.,
  3. 891 zł T.

W dniu 12 marca 2019 r. dokonano przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność lokalu mieszkalnego. Przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność lokalu mieszkalnego dokonano aktem notarialnym w trybie art. 12 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz 845, z późn. zm.). Wszystkie zadłużenia wobec Spółdzielni Mieszkaniowej z tytułu opłat eksploatacyjnych były uregulowane przez Wnioskodawcę jeszcze przed przekształceniem mieszkania.

Wnioskodawca sprzedał nieruchomość w 2019 r. jako osoba fizyczna nieprowadząca żadnej działalności gospodarczej.

Powołując się na przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) należy wskazać, że w myśl art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Stosownie do art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast w myśl art. 925 Kodeksu cywilnego, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Wskazać w tym miejscu ponadto należy, że Kodeks cywilny zawiera również wyjaśnienie, co należy rozumieć pod pojęciem nieruchomości. Otóż w rozumieniu art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Oprócz ww. klasyfikacji Kodeks cywilny wprowadza również pojęcie ograniczonych praw rzeczowych, do których zgodnie z art. 244 § 1 zaliczają się: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipotekę regulują odrębne przepisy (art. 244 § 2 ww. Kodeksu).

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Natomiast kwestię nabycia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego reguluje ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 845, z późn. zm.). Stosownie do art. 9 ust. 1 tejże ustawy, przez umowę o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia zobowiązuje się oddać osobie, na rzecz której ustanowione jest prawo, lokal mieszkalny do używania, a osoba ta zobowiązuje się wnieść wkład mieszkaniowy oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i w statucie spółdzielni. Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego może być ustanowione na rzecz członka spółdzielni albo członka spółdzielni i jego małżonka.

W przypadku spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego właścicielem i zarządzającym mieszkaniem jest spółdzielnia mieszkaniowa. Osoby zamieszkujące w takich mieszkaniach jedynie je użytkują; nie posiadają do nich tytułu własności. Mogą używać mieszkanie, ale nie są jego właścicielami.

Natomiast stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego jest niezbywalne, nie przechodzi na spadkobierców i nie podlega egzekucji.

Wyjaśnienia wymaga, że w przypadku spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego dziedziczeniu podlega wyłącznie wkład mieszkaniowy związany z tym prawem, a nie samo prawo, które przysługiwało spadkodawcy. W takiej sytuacji bowiem właścicielem spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego jest spółdzielnia mieszkaniowa.

Natomiast kwestię przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego we własność reguluje przepis art. 12 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w myśl którego, na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego:

  1. spłaty przypadającej na ten lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami, a jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków – spłaty przypadającej na ten lokal części umorzenia kredytu w kwocie podlegającej odprowadzeniu przez spółdzielnię do budżetu państwa;
  2. spłaty zadłużenia z tytułu opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1.

Z przepisu tego wynika, że po spełnieniu określonych warunków, na rzecz osoby, której przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu spółdzielnia ma obowiązek z członkiem spółdzielni zawrzeć umowę przeniesienia własności lokalu.

Należy jednak zauważyć, że z art. 14 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wynika, że wykluczenie możliwości dziedziczenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu nie narusza uprawnień spadkobierców do dziedziczenia wkładu mieszkaniowego związanego z takim prawem.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w przypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w następstwie śmierci uprawnionego lub w przypadkach, o których mowa w art. 11, roszczenia o zawarcie umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego przysługują jego osobom bliskim.

Do zachowania roszczeń, o których mowa w ust. 2 i 3, konieczne jest złożenie w terminie jednego roku pisemnego zapewnienia o gotowości zawarcia umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego. W przypadku zgłoszenia się kilku uprawnionych, rozstrzyga sąd w postępowaniu nieprocesowym, biorąc pod uwagę w szczególności okoliczność, czy osoba uprawniona na podstawie ust. 2 zamieszkiwała z byłym członkiem. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego przez spółdzielnię terminu wystąpienia do sądu, wyboru dokonuje spółdzielnia. Jeżeli o roszczeniu rozstrzygał sąd, osoby, które pozostawały w sporze, niezwłocznie zawiadamiają o tym spółdzielnię. Do momentu zawiadomienia spółdzielni o tym, komu przypadło spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, osoby te odpowiadają solidarnie za opłaty, o których mowa w art. 4 ust. 1 (art. 15 ust. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych).

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, że w drodze spadku po matce Wnioskodawca w żadnym wypadku nie nabył prawa własności do lokalu mieszkalnego, ale nabył jedynie prawo do udziału we wkładzie mieszkaniowym związanym ze spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu mieszkalnego. Prawo do całego wkładu mieszkaniowego związanego ze spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu mieszkalnego Wnioskodawca nabył w wyniku działu spadku po matce Wnioskodawcy.

Jednakże dopiero data ustanowienia aktem notarialnym odrębnej własności lokalu mieszkalnego jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do tego momentu Wnioskodawca nie miał żadnych praw własnościowych do lokalu mieszkalnego. Tym samym, pięcioletni termin określony w przywołanym przepisie może być liczony jedynie od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia prawa zbywalnego, czyli przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność lokalu mieszkalnego, co w omawianej sprawie nastąpiło w dniu 12 marca 2019 r.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przedmiotem spadku po zmarłej matce Wnioskodawcy oraz działu spadku po matce było prawo do wkładu mieszkaniowego związane ze spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu mieszkalnego, które jest niezbywalne i nie podlega dziedziczeniu.

Wobec powyższego, na gruncie przedmiotowej sprawy Wnioskodawca nabył prawo własności do przedmiotowego lokalu mieszkalnego w wyniku przeniesienia na Niego własności tegoż lokalu przez spółdzielnię mieszkaniową w dniu 12 marca 2019 r. i to właśnie ta data – jako data nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest kluczowa dla skutków podatkowych sprzedaży tegoż lokalu.

Zatem, na kanwie opisanego we wniosku stanu faktycznego, ani data nabycia przez spadkodawcę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani data działu spadku, nie są datami nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu mieszkalnego – w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w konsekwencji czego daty te są obojętne dla skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego w 2019 r. stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana przed upływem pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

  • dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
  • dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl bowiem art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 tejże ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

W terminie określonym w ust. 1 (tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym), z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3 (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Na mocy bowiem art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Z kolei na podstawie art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Katalog wydatków stanowiących koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia (sprzedaży) nieruchomości nabytych odpłatnie zawarty w cytowanym przepisie art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że w żadnym wypadku nie dopuszcza się zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innych wydatków niż wymienione. Zatem, sam fakt poniesienia przez podatnika wydatku nie upoważnia go jeszcze w sposób automatyczny do zaliczenia tego wydatku do kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ma bezpośredni wpływ na uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości przychód, lecz tylko ten, który pozostaje w takim związku, że poniesienie go miało wpływ na nabycie nieruchomości.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu każdy wydatek wymaga zatem nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale też z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Nie wystarczy bowiem samo subiektywne przekonanie podatnika o wpływie poniesionego przez niego wydatku na osiągniecie przychodu. Wydatek musi zostać poniesiony celowo i być zasadny z punktu widzenia nabycia nieruchomości lub stanowić nakład zwiększający jej wartość. Pojęcie kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy zatem wszystkich tych wydatków, które zbywca musiał ponieść aby nabyć zbywaną przez siebie nieruchomość lub wydatków, które poniósł jako nakłady, celem zwiększenia jej wartości. Tylko w taki sposób wolno pomniejszyć przychód z odpłatnego zbycia – odejmując tym samym wydatki poniesione uprzednio na nabycie zbywanej nieruchomości powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość tej nieruchomości, poczynione w czasie jej posiadania.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w związku ze sprzedażą przedmiotowego lokalu mieszkalnego będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, a w konsekwencji czy będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu koszty utrzymania lokalu mieszkalnego w postaci opłat eksploatacyjnych, koszty spłaty zobowiązań pozostałych spadkobierców oraz koszt opłaconego podatku dotyczącego sprawy spadkowej.

Ponieważ do nabycia przez Wnioskodawcę własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego nie doszło (jak już wcześniej wykazano) w drodze spadku bądź działu spadku, ale w wyniku przeniesienia na Niego własności tegoż lokalu przez spółdzielnię mieszkaniową w dniu 12 marca 2019 r., koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży tegoż lokalu mieszkalnego ustalić należy nie na podstawie art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale na podstawie art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że warunkiem przekształcenia lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo własności jest pokrycie kosztów zadania inwestycyjnego w części przypadającej na ten lokal (o czym traktuje zacytowany wyżej art. 12 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych).

Przeniesienie własności lokalu uzależnione zostało więc od spełnienia przez członka spółdzielni określonych warunków finansowych, tj. został on zobowiązany do spłaty przypadającej na ten lokal części zobowiązań związanych z budową lokalu mieszkalnego, w tym spłaty odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami. Natomiast w sytuacji, gdy spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków, członek spółdzielni zobowiązany jest również do spłaty przypadającej na ten lokal części umorzenia kredytu w kwocie podlegającej odprowadzeniu przez spółdzielnię do budżetu państwa.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego są wszelkie wydatki poniesione na jego nabycie, tj. wydatki związane z pokryciem kosztów budowy przypadających na ten lokal.

Kolejnym warunkiem jest spłata zadłużenia z tytułu opłat związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na lokal, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni.

Zgodnie z przepisem art. 4 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Jednakże fakt, że najemca reguluje takie zadłużenie wobec spółdzielni nie oznacza jeszcze, że wydatki te stanowią koszt nabycia ww. lokalu mieszkalnego. Ponoszenie kosztów związanych z eksploatacją mieszkania (np. opłaty za czynsz, opłaty licznikowe oraz za gaz itp.) nie stanowią udokumentowanych kosztów nabycia ani też udokumentowanych nakładów, które zwiększyły wartość lokalu.

Do kosztów nabycia lokalu nie mogą zostać zaliczone wydatki na spłatę zadłużenia z tytułu opłat eksploatacyjnych. Opłaty eksploatacyjne lokator winien był bowiem pokrywać na bieżąco, gdyż obowiązek ten był związany z użytkowaniem lokalu. Wydatki te nie mogą być kosztem nabycia lokalu będącego odrębną własnością, gdyż nie ma między ich poniesieniem a nabyciem żadnego związku przyczynowo-skutkowego. Wydatki ponoszone w celu spłaty z tego tytułu długu wobec spółdzielni, nie wynikają z faktu związanego z nabyciem lokalu, lecz z faktu nieterminowego uiszczania opłat, którymi obciążane było spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego zajmowane przez najemcę. Dlatego też wszelkie wydatki związane z zadłużeniem najemcy wobec spółdzielni mieszkaniowej wynikłe z eksploatacji lokalu mieszkalnego i utrzymania nieruchomości nie stanowią kosztu nabycia lokalu. Lokator (bądź też następca prawny lokatora), który posiada zadłużenie z tytułu opłat eksploatacyjnych podlegające spłacie w momencie kiedy chciałby przekształcić prawo lokatorskie w odrębną własność nie może być więc uprzywilejowany wobec lokatorów, którzy takiego zadłużenia nie mają. Lokatorzy ci tego rodzaju wydatków ponoszonych regularnie nie mogą traktować jako kosztu nabycia prawa odrębnej własności. Zatem, lokator (bądź też następca prawny lokatora), który w odróżnieniu od nich zadłużenie posiada i musi je uregulować, aby móc przekształcić prawo lokatorskie w odrębną własność, również spłaty tego zadłużenia nie zaliczy do kosztów nabycia prawa odrębnej własności, a tym samym nie potraktuje jako kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży.

Zatem, za koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą zostać uznane wydatki poniesione z tytułu opłat eksploatacyjnych oraz wydatki poniesione na spłatę zadłużenia z tytułu opłat eksploatacyjnych. Nie wiążą się one bowiem bezpośrednio z nabyciem przedmiotowego prawa majątkowego, a jedynie stanowią wykonanie ciążącego na członku spółdzielni mieszkaniowej obowiązku wynikającego z art. 4 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w myśl którego członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Podkreślenia wymaga fakt, że nabycie przedmiotowego lokalu mieszkalnego nie jest w żaden sposób uzależnione od spłaty zobowiązań pozostałych spadkobierców objętych w ramach wspólnych rozliczeń spadkobierców w związku z podziałem spadku, a także poniesienia kosztów związanych z opłaceniem podatku dotyczącego sprawy spadkowej.

Warunkiem nabycia przez Wnioskodawcę części wkładu będącej przedmiotem działu spadku dokonanego w 2018 r. była m.in. spłata spadkobierców, która uwzględniała w ramach wspólnych rozliczeń spadkobierców spłatę zobowiązań pozostałych spadkobierców.

Wydatek poniesiony na spłatę zobowiązań pozostałych spadkobierców nie stanowi kosztu nabycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność, będącego przedmiotem odpłatnego zbycia. Powyższe nie pozwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia tego lokalu stanowiącego odrębną własność wydatków związanych ze spłatą zobowiązań pozostałych spadkobierców.

Nabycie własności lokalu mieszkalnego nie nastąpiło bowiem w wyniku spadku po zmarłej matce bądź działu spadku, ale w drodze przeniesienia przez spółdzielnię mieszkaniową własności na rzecz osoby, której przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu. To oznacza, że spłata zobowiązań pozostałych spadkobierców nie została poniesiona w celu nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Pozostali spadkobiercy posiadali jedynie prawo do udziału w spadku, którego przedmiotem był wkład mieszkaniowy. Lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność Wnioskodawca nabył samodzielnie.

Spłaty zobowiązań pozostałych spadkobierców dokonane przez Wnioskodawcę są jedynie wydatkami uwzględnionymi w ramach wspólnych rozliczeń spadkobierców w związku z podziałem spadku. Nie stanowią natomiast wydatków na nabycie lokalu mieszkalnego, jak również nie są nakładami na nieruchomość dokumentowanymi fakturą VAT i zwiększającymi wartość tej nieruchomości. Nie mogą zatem stanowić kosztu uzyskania przychodu z tytułu jego odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Nie ma również związku przyczynowo-skutkowego między sprzedażą lokalu mieszkalnego a spłatą zobowiązań pozostałych spadkobierców, dlatego w myśl ww. art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spłata nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia.

Kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nie stanowią również koszty związane z opłaceniem podatku dotyczącego sprawy spadkowej, gdyż brak jest związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ich poniesieniem a nabyciem przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawca nabył prawo własności do przedmiotowego lokalu mieszkalnego w dniu 12 marca 2019 r., tj. w wyniku przeniesienia na Niego własności tegoż lokalu przez spółdzielnię mieszkaniową. Tym samym, sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego w 2019 r. stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostało dokonane przed upływem pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty spłaty zobowiązań pozostałych spadkobierców objętych w ramach wspólnych rozliczeń spadkobierców w związku z podziałem spadku oraz koszty związane z opłaceniem podatku dotyczącego sprawy spadkowej, nie będą stanowić dla Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy. Ponadto wskazać należy, że koszty, o których mowa we wniosku, jakie Wnioskodawca był zobowiązany ponieść, aby uzyskać prawo własności do przedmiotowego lokalu mieszkalnego w drodze umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego tj. wydatki poniesione z tytułu opłat eksploatacyjnych oraz wydatki poniesione na spłatę zadłużenia z tytułu opłat eksploatacyjnych, nie mieszczą się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości określonego w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj