Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.485.2019.2.MM
z 23 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2019 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu autobusów wykorzystywanych wyłącznie do czynności opodatkowanych – jest prawidłowe,
• prawa do odliczenia części podatku naliczonego przy planowanym nabyciu autobusów, które będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych, jak i do czynności niepodlegających opodatkowaniu i sposobu wyliczenia tego podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu autobusów wykorzystywanych wyłącznie do czynności opodatkowanych oraz prawa do odliczenia części podatku naliczonego przy planowanym nabyciu autobusów, które będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych, jak i do czynności niepodlegających opodatkowaniu i sposobu wyliczenia tego podatku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat ... jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z dniem 1 stycznia 2017 r. podjął scentralizowane rozliczenie VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami. Są to jednostki budżetowe oraz jeden zakład budżetowy. W roku 2017 rozpoczął swoją działalność zakład budżetowy – Powiatowy Zakład Transportu Publicznego. Podstawowym celem i przedmiotem działania zakładu budżetowego jest wykonywanie zadania własnego Powiatu o charakterze ponadgminnym, tj. bieżące zaspokajanie zbiorowych potrzeb w zakresie transportu zbiorowego, wynikającego z art. 4 ustawy o samorządzie powiatowym z dnia 5 czerwca 1998 r. Zakład budżetowy pokrywa koszty swojej działalności z przychodów własnych oraz z otrzymanej dotacji z budżetu Powiatu. Zakład budżetowy prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

1. Zaistniały stan faktyczny.

Powiat dokonał zakupu nowych środków transportu publicznego w postaci autobusów. Przez autobusy, o których mowa w niniejszym wniosku, rozumie się pojazdy samochodowe konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą (art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy o VAT). Pojazdy te, na podstawie decyzji Zarządu Powiatu, zostały nieodpłatnie przekazane zakładowi budżetowemu (protokołem zdawczo-odbiorczym) i będą eksploatowane przez zakład budżetowy w celu świadczenia usług odpłatnego transportu publicznego. Autobusy zakupione zostały z zamiarem wykorzystania ich wyłącznie do wykonania czynności opodatkowanych przez zakład budżetowy Powiatu. Zakup pojazdów –autobusów udokumentowany został fakturami VAT wystawionymi na rzecz nabywcy: Powiatu …., odbiorcy Starostwa Powiatowego w ….

2. Zdarzenie przyszłe.

Powiat w przyszłości planuje zakup kolejnych autobusów (pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, w myśl art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy o VAT) i przekazanie ich swojemu zakładowi budżetowemu. Nie wyklucza jednak wykorzystywania ich do wykonywania czynności będących poza zakresem VAT, tj. np. na cele wyjazdów pracowników Starostwa i jednostek Powiatu na wycieczki współfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz jednocześnie na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Zakład budżetowy do tej pory nie wyliczył i nie stosował prewskaźnika, a zatem odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 86 ust. 2a, ani proporcji przy zastosowaniu art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

W związku z powyższym opisem ostatecznie zadano w uzupełnieniu wniosku następujące 2 pytania.

1. Czy Powiatowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych przez Powiat (odbiorcę Starostwo Powiatowe) autobusów, przekazanych następnie zakładowi budżetowemu Powiatu, jeśli wykorzystywane będą tylko do czynności opodatkowanych podatkiem VAT?
2. Czy Powiatowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu autobusów, które Powiat zamierza kupić i przekazać zakładowi budżetowemu Powiatu, jeśli autobusy wykorzystywane będą do czynności gospodarczych oraz czynności znajdujących się poza zakresem VAT (wykorzystywanie przez inne jednostki budżetowe powiatu, w tym Starostwo Powiatowe)?

Powiat prosi o interpretację prawa do odliczenia podatku VAT z opisanej czynności przyszłej oraz sposobu wyliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

Zdaniem Powiatu

1. Przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu autobusów kupionych przez Powiat (odbiorca Starostwo Powiatowe), przekazanych następnie zakładowi budżetowemu, jeśli pojazdy te związane będą wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, tj. opodatkowanym świadczeniem usług przewozu osób.
2. Przysługiwać będzie częściowe prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu autobusów kupionych przez Powiat (odbiorca Starostwo Powiatowe), przekazanych następnie zakładowi budżetowemu, jeśli pojazdy te wykorzystywane będą do czynności znajdujących się poza zakresem VAT oraz jednocześnie podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Powiat stoi na stanowisku, iż odliczenie podatku VAT od kupionego w przyszłości autobusu odbyłoby się w deklaracji Starostwa Powiatowego, jako jednostki obsługującej Powiat, i pierwotnego nabywcy autobusu, lecz z wykorzystaniem prewskaźnika obliczonego dla zakładu budżetowego – Powiatowego Zakładu T. P., obliczonego zgodnie z art. 86 ust. 2a-2h oraz ust. 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Wówczas prewskaźnik uwzględniałby kwotę dotacji celowych otrzymywanych przez zakład budżetowy ze środków Powiatu w odpowiednim roku kalendarzowym (w związku z tym, iż zakład budżetowy prowadzi tyko działalność opodatkowaną podatkiem VAT, wartość obliczonego wskaźnika wynikać będzie z udziału uzyskanej dotacji w całości dochodów wynikających ze sprzedaży opodatkowanej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu autobusów wykorzystywanych wyłącznie do czynności opodatkowanych,
• nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia części podatku naliczonego przy planowanym nabyciu autobusów, które będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych, jak i do czynności niepodlegających opodatkowaniu i sposobu wyliczenia tego podatku.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 przywołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Regulacja zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z treści wniosku – autobusy, o których w nim mowa, zostały kupione przez Powiat z zamiarem wykorzystywania ich wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych przez zakład budżetowy Powiatu i w taki sposób rzeczywiście są/będą wykorzystywane, to – w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – Powiatowi przysługiwało/przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy ich zakupie. Prawo to przysługiwało/przysługuje, o ile nie zachodziły/nie zachodzą wyłączenia wskazane w art. 88 tej ustawy.

W konsekwencji stanowisko Powiatu do pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Wątpliwości Powiatu dotyczą także kwestii prawa do odliczenia części podatku naliczonego przy planowanym zakupie autobusów, które mają być wykorzystywane zarówno na potrzeby działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, jaki i działalności będącej poza zakresem opodatkowania tym podatkiem.

W kontekście powyższego należy wskazać, że – w myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 przywołanego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych.

Zatem zgodnie z ww. regulacjami, podatnikowi, co do zasady, przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Od zasady tej ustawodawca przewidział jednak wyjątki.

I tak – na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 lit. b nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Rozpatrując to zagadnienie należy dodatkowo wskazać, że ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 605), zwanej dalej ustawą zmieniającą, wprowadzono do ustawy o podatku od towarów i usług m.in. art. 86 ust. 2a-2h i ust. 22.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści ust. 2b przywołanego artykułu, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z ust. 2c ww. artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy ust. 2e tego artykułu, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne, o czym stanowi ust. 2f tegoż artykułu.

Na podstawie ust. 2g ww. artykułu, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Stosownie do ust. 6 przywołanego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Według ust. 9a tego artykuły, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z ust. 10 ww. artykułu, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Jak stanowi art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

W myśl ust. 22 wskazanego artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). Należy zauważyć, że wśród wymienionych w ww. rozporządzeniu podmiotów Minister Finansów wskazał m.in. jednostki samorządu terytorialnego.

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl § 2 pkt 8 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to:

1. urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
2. jednostkę budżetową,
3. zakład budżetowy.

W przypadku jednostek samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez nią działalności i dokonywanych przez nią nabyć ustala się odrębnie dla każdej z utworzonych przez jednostkę samorządu terytorialnego jednostek organizacyjnych realizujących jej zadania. Tym samym proporcja, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy powinna zostać obliczona, zgodnie z ww. przepisami rozporządzenia, dla każdej z jednostek samorządu terytorialnego oddzielnie.

I tak, zgodnie z § 3 ust. 4 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku zakładu budżetowego sposób ustalony według wzoru:

A x 100

X = −−−−−−−−−

P

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez zakład budżetowy, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

P – przychody wykonane zakładu budżetowego.

Przez przychody wykonane zakładu budżetowego – stosownie do § 2 pkt 11 rozporządzenia – rozumie się przychody zakładu budżetowego w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane temu zakładowi z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty dotacji, które zostały zwrócone, wynikające ze sprawozdania z wykonania planu finansowego, z których zakład ten pokrywał koszty swojej działalności, wykonując przypisane mu zadania jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem odsetek od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tego zakładu budżetowego oraz odszkodowań należnych temu zakładowi innych niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

W myśl § 3 ust. 5 rozporządzenia, dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, dochody wykonane jednostki budżetowej oraz przychody wykonane zakładu budżetowego nie obejmują odpowiednio dochodów lub przychodów uzyskanych z tytułu:

1. dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane odpowiednio przez jednostkę samorządu terytorialnego lub jednostkę organizacyjną jednostki samorządu terytorialnego do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane odpowiednio do środków trwałych jednostki samorządu terytorialnego lub jednostki organizacyjnej jednostki samorządu terytorialnego – używanych na potrzeby prowadzonej przez te jednostki działalności;
   
2. transakcji dotyczących:
   
   
   
   1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
      
   2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
      

Wyłączenie powyższych transakcji z dochodów wykonanych urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, jednostki budżetowej jednostki samorządu terytorialnego i przychodów wykonanych zakładu budżetowego (mianownik proporcji) zapewnia spójność z wyłączeniem tych transakcji z obrotu z działalności gospodarczej (licznik proporcji) i ma na celu „oczyszczenie” kwoty dochodów/przychodów przyjmowanych do wyliczenia proporcji z danych, które mogłyby zniekształcić proporcję.

Zaproponowana metoda ma charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu udziału „obrotów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą opodatkowania podatkiem od towarów usług. Z uwagi na fakt, że w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, jednostki budżetowej, zakładu budżetowego (realizujących zadania jednostki samorządu terytorialnego) utrudnione jest wyliczenie „obrotu” uzyskanego z tytułu czynności pozostających poza systemem VAT przyjęto zasadę – dla celów zastosowania sposobu obliczenia proporcji – że całkowity „obrót” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą ustawy o podatku od towarów i usług odpowiada wysokości zrealizowanych przez ten urząd/jednostkę budżetową/zakład budżetowy dochodów/przychodów, z uwzględnieniem środków przeznaczonych na zasilenie. W tak zdefiniowanych dochodach/przychodach mieszczą się zarówno dochody/przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, jak i działalności niemającej charakteru gospodarczego. Kwota, która pozostanie po odjęciu dochodów/przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, odpowiada zatem niejako „cenie” lub „obrotowi” z tytułu świadczonych przez ten urząd/jednostkę budżetową/zakład budżetowy w imieniu jednostki samorządu terytorialnego zadań mieszczących się poza systemem podatku od towarów i usług.

W myśl § 8 przywołanego rozporządzenia, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego i przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 86a ust. 1 ustawy, gdyż – jak wskazuje treść wniosku – przedmiotem zakupu będą pojazdy (autobusy) spełniające warunki zawarte w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy. Niemniej jednak, ze względu na przewidywany sposób wykorzystywania tych pojazdów, Powiatowi nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu, ale prawo do odliczenia części tego podatku na zasadach określonych w art. w art. 86 ust. 2a-2h ustawy i § 3 ust. 4 przywołanego rozporządzenia.

Jakkolwiek Powiat prawidłowo uznał, że będzie mu przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług, to ze względu na wywiedzenie tego prawa także z nieistniejącego przepisu art. 86 ust. 33 ww. ustawy, stanowisko Powiatu do pytania nr 2 całościowo uznano za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że wydana interpretacja w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, w tym obowiązku uwzględnienia przy wyliczaniu tzw. „prewskaźnika” dotacji celowych otrzymywanych przez Zakład i zasadności odliczenia podatku naliczonego w deklaracji Starostwa Powiatowego, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu spraw, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostaną określone odmienne stany faktyczne, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.