Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.278.2019.3.MO
z 13 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z poźn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 czerwca 2019 r. (data wpływu 26 czerwca 2019 r.), uzupełnionym 30 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków w związku z emisją akcji i wejściem na Giełdę Papierów Wartościowych (pytania oznaczone we wniosku nr 1-3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2019 r., wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków w związku z emisją akcji i wejściem na Giełdę Papierów Wartościowych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 13 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.278.2019.2.MO 0115-KDIT1-1.4012.417.2019.4.IK UNP: 782551 wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 30 sierpnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT. Spółka jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka prowadzi działalność w obszarze produkcji i wydawania gier na platformy mobilne, sprzedawanych zarówno w kraju jak i za granicą. Gry wydawane są w modelu, w którym gracz (użytkownik) nie dokonuje zapłaty za udostępnienie mu gry. Spółka uzyskuje jednak przychody (realizuje sprzedaż) z zakupów dokonywanych przez użytkowników w ramach danej gry lub z wyświetlania reklam.

Spółka zakończyła w 2019 r. proces prowadzący do debiutu na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie (dalej: „GPW”) w ramach tzw. pierwszej oferty publicznej (dalej: „IPO”).

Oferta publiczna obejmowała publiczną sprzedaż istniejących akcji na okaziciela Spółki (dalej: Akcje Sprzedawane) oraz publiczną subskrypcję nowo emitowanych (dalej: Nowe Akcje) akcji Spółki (dalej razem: „Akcje Oferowane”). W związku z emisją nowych akcji doszło do podwyższenia kapitałów Spółki, w tym jej kapitału zakładowego, przy czym nowo emitowane akcje stanowiły jedynie część całości Akcji Oferowanych.

W ocenie Wnioskodawcy, przeprowadzone IPO przyniosło i przyniesie w przyszłości wiele korzyści dla Spółki (poza uzyskaniem samego finansowania), w tym m.in. wzmocniło wizerunek Spółki na rynku poprzez rozpowszechnienie wiedzy o Spółce i jej działalności gospodarczej, czy też podniosło jej wiarygodność i prestiż w oczach inwestorów oraz poprawiło efektywność działalności operacyjnej Spółki.

Z uwagi na przeprowadzany debiut na GPW, Spółka poniosła już, a także ponosić będzie w przyszłości wydatki związane z przygotowaniem i prawidłowym przeprowadzeniem IPO.

Wydatki poniesione i ponoszone przez Spółkę można podzielić na kilka kategorii, według poniższego klucza:

1. Koszty domów maklerskich;
2. Koszty doradztwa prawnego;
3. Koszty doradztwa finansowego;
4. Koszty audytora;
5. Koszty marketingu;
6. Koszty administracyjne;
7. Koszty podwyższenia kapitału zakładowego.

(zwane dalej: „Kosztami Emisji”).

Koszty domów maklerskich

Na koszty tej grupy składa się:

• wynagrodzenie domu maklerskiego pełniącego rolę oferującego i doradcy finansowego odpowiedzialnego za pośredniczenie w proponowaniu nabycia Akcji Oferowanych oraz pełniący rolę organizatora i koordynatora projektu polegającego na przygotowaniu i przeprowadzeniu IPO;
• wynagrodzenie biura maklerskiego pełniącego rolę współoferującego i będącego podmiotem odpowiedzialnym za pośredniczenie w proponowanym nabyciu Akcji Oferowanych w transzy inwestorów indywidualnych;
• wynagrodzenie domu maklerskiego współprowadzącego księgę popytu i podmiotu współodpowiedzialnego za koordynację i organizację spotkań z inwestorami, a także wykonywanie innych czynności zwyczajowo wykonywane przez firmy inwestycyjne w przypadku ofert publicznych akcji.
  
  

Powyżsi usługodawcy to podmioty będące domami maklerskimi lub biurami maklerskimi, wykonującymi swą działalność na podstawie odpowiednich przepisów oraz zezwoleń wydanych przez Komisję Nadzoru Finansowego (dalej: „DM”).

Szczegółowo, w ramach swoich obowiązków DM zobowiązane były m.in. do:

• koordynacji współpracy wszystkich zaangażowanych w IPO stron;
• opracowania strategii i koncepcji IPO;
• opracowania harmonogramu procesu IPO;
• koordynacji przygotowania prospektu emisyjnego;
• pre-marketingu oferty publicznej (wstępna wycena, przygotowanie prezentacji dla inwestorów);
• przygotowania wybranych elementów prospektu emisyjnego;
• przygotowywania komunikatów aktualizujących;
• uczestnictwa w postępowaniu przez KNF w sprawie zatwierdzenia prospektu emisyjnego;
• przygotowania raportu analitycznego o Spółce;
• obsługi subskrypcji Akcji Oferowanych (spotkania z inwestorami, przedstawienie rekomendacji ceny emisyjnej, przygotowanie wzorów dokumentów, przeprowadzenie oferty publicznej jako oferujący, budowanie lub współprowadzenie księgi popytu, przyjmowanie zapisów i wpłat na akcje, rozliczenie emisji);
• koordynacji rejestracji akcji w KDPW i dopuszczenia na GPW.
  
  

Wynagrodzenie DM składa się z kwot wynagrodzenia stałego oraz wynagrodzenia za sukces, w przypadku spełnienia określonych warunków przeprowadzenia IPO. Przy czym Spółka uiszcza wynagrodzenie za sukces kalkulowane jedynie od wartości (ilości) Nowych Akcji.

Koszty doradztwa prawnego

Koszty doradztwa prawnego obejmują wynagrodzenie podmiotu pełniącego rolę doradcy prawnego przy przeprowadzaniu IPO i obejmują m.in. sporządzenie wybranych części prospektu emisyjnego oraz świadczenie usług prawnych w postępowaniach administracyjnych związanych z IPO.

Koszty doradztwo finansowego.

Na tę grupę wydatków składają koszty pozostałych podmiotów pełniących rolę doradcze wobec Spółki w ramach szeroko rozumianego procesu IPO, w zakresie tzw. doradztwa finansowego:

• doradztwo w zakresie struktury i harmonogramu oferty;
• analiza danych finansowych pod kątem prezentacji dla inwestorów;
• weryfikacja prognoz finansowych;
• wsparcie w zakresie ustalenia wyceny Spółki;
• przygotowanie prezentacji na temat Spółki;
• wsparcie w dyskusjach z analitykami;
• bieżące doradztwo w zakresie przygotowania oferty i w jej trakcie;
• przygotowywanie sprawozdania finansowego lub danych do niego;
• dostosowywania procedur panujących w Spółce do standardów branżowych wymaganych od podmiotów notowanych na GPW.
  
  

Wynagrodzenie doradców składa się z kwot wynagrodzenia stałego oraz wynagrodzenia za sukces, w przypadku spełnienia określonych warunków przeprowadzenia IPO. Przy czym Spółka uiszcza wynagrodzenie za sukces kalkulowane jedynie od wartości (ilości) Nowych Akcji.

Koszty audytora

W ramach kosztów audytora Spółka wypłacała wynagrodzenie dla podmiotu pełniącego funkcję biegłego rewidenta, tj. podmiotu odpowiedzialnego za badanie sprawozdania finansowego Spółki, w tym wydającego opinię o historycznych informacjach finansowych.

Koszty marketingu

Poza wskazanymi powyżej wydatkami, w ramach IPO Spółka ponosiła i będzie ponosić także wydatki na promocję i marketing oferty publicznej, w tym koszty agencji marketingowych i PR, koszty organizacji konferencji prasowych, spotkań z analitykami oraz inwestorami. Na koszty te składać się będą także koszty podróży przedstawicieli Spółki w ramach wspomnianych spotkań i wydarzeń, a także koszty druku i dystrybucji materiałów marketingowych i promocyjnych.

Koszty administracyjne

Spółka ponosiła lub będzie ponosić koszty o charakterze administracyjnym, w tym:

• koszty druku, dystrybucji i publikacji prospektu emisyjnego;
• opłaty administracyjne na rzecz KNF, KDPW i GPW, w tym za zatwierdzenie prospektu emisyjnego, za wprowadzenie akcji do obrotu, czy też notowanie akcji Spółki.
  
  

Koszty podwyższenia kapitału zakładowego

Końcowo, Spółka ponosiła lub będzie ponosić koszty związane bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego, tj.:

• koszty opłat notarialnych, sądowych oraz opłat skarbowych;
• koszty podatku od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego.
  
  

Ujęcie kosztów w księgach rachunkowych

Ponieważ w ramach IPO, jak zostało wspomniane, dochodzi do sprzedaży akcji istniejących oraz emisji i oferty nowych akcji, Spółka dokonała kalkulacji udziału akcji nowo emitowanych w stosunku do wszystkich akcji dopuszczanych do obrotu.

W oparciu o tak ustaloną proporcję, koszty IPO ponoszone do tej pory przez Spółkę (z kategorii 1-6 powyżej) zostały odpowiednio alokowane, tj.:

• koszty przyporządkowane księgowo do emisji nowych akcji zostały ujęte jako rozliczenia międzyokresowe kosztów (RMK) i w momencie emisji skorygowały wartość kapitału zapasowego z emisji (agio emisyjne);
• koszty w pozostałej części, ujęte uprzednio także na RMK zostały ujęte w kosztach rachunkowych w latach 2018 i 2019.
  
  

Z powyższego „rozliczenia kluczem” wyłączone zostało wynagrodzenie za sukces, uiszczane w ramach kosztów z kategorii 1 i 3. Ponieważ wynagrodzenie to było w całości kalkulowane w oparciu o Nowe Akcje (ich wartość), całość kosztów związanych z wynagrodzeniem za sukces została odniesiona na kapitał zapasowy (agio emisyjne).

Podobnie, koszty z kategorii 7, czyli bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału, zostały w całości rozliczone z kapitałem zapasowym, jako że wiązały się jedynie z podniesieniem kapitału Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia Kosztów Emisji z kategorii 1-5 do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych?
2. Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia Kosztów Emisji z kategorii 6 do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych?
3. Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia Kosztów Emisji z kategorii 7 do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych?

(pytania oznaczone we wniosku nr 1-3)

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Spółka jest uprawniona do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych w punktach 1-5 w niniejszym wniosku, tj. kosztów domów maklerskich, kosztów doradztwa prawnego, kosztów doradztwa finansowego, kosztów audytora i kosztów marketingu w całości, jako że nie są to koszty bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego.
2. Spółka uprawniona jest do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych w punkcie 6 w niniejszym wniosku, tj. kosztów administracyjnych w części, w jakiej koszty te dotyczą Akcji Sprzedawanych, jako że w tym zakresie nie są to koszty związane bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego.
3. Spółka nie jest uprawiona do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych w punkcie 7 w niniejszym wniosku, tj. kosztów podwyższenia kapitału zakładowego.
   
   

Ad. 1-3

a) Wstęp - uchwała NSA

Analizując możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z IPO, należy odwołać się przede wszystkim do uchwały składu 7 sędziów NSA z 24 stycznia 2011 r., sygn. akt FPS 6/10, której teza stanowi, że:

„Tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do reguł wyrażonych w treści art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.) w zw. z art. 15 ust. 1 tej ustawy.”

W uzasadnieniu uchwały nadto wskazano, że:

,,(...) gdyby nie wyłączenie z przychodów w art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy wpłaty na kapitał zakładowy, również w przypadku jego podwyższenia stanowiłyby przychód spółki kapitałowej. Na zasadzie wyrażonej w art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p. przychód ten brany byłby w rachunku wyliczenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Tego rodzaju przychód, a »nie- przychód« z mocy art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy jest pomijany dla celów podatkowych. Jeden ze skutków tej regulacji stanowi to, że wydatki bezpośrednio powiązane tym przychodem i warunkujące jego wystąpienie w postaci wniesienia podwyższonego kapitału nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Ocena ta nie może jednak zostać rozciągnięta na tę część wydatków ogólnych spółki kapitałowej, których poniesienie tego rodzaju związku już nie cechuje tzw. koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej służące zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i nie wykazujące związku z konkretnym przychodem. Zgodzić należy się zatem z oceną, że wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są one typowymi kosztami pośrednimi związanymi z prowadzona działalnością gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu.

Podsumowując stwierdzić należy, że tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 4 oraz art. 7 ust. 1 i 2 w związku z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.”

Jednocześnie jednak, powyższe stanowisko dotyczy IPO, w ramach którego dokonywana jest emisja wyłącznie nowych akcji. A zatem, argumenty i wskazania z cytowanej uchwały NSA odnosić się będą tylko do części wydatków, jeżeli w ramach IPO dochodzi do oferowania zarówno akcji istniejących, jak i nowych (dopiero emitowanych).

Zgodnie z wytycznymi zawartymi w uchwale NSA o tym, czy dane koszty związane z emisją akcji stanowią, czy nie stanowią koszty uzyskania przychodów, jest to, czy są one bezpośrednio związane z wyłączonymi z przychodów na mocy szczególnego przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) środkami otrzymanymi na podwyższenie kapitału zakładowego.

Z kolei, o takiej kwalifikacji decyduje kryterium niezbędności poniesienia ww. kosztów do przeprowadzenia podwyższenia kapitału zakładowego w drodze emisji akcji: tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego (warunkujące to podwyższenie), nie są kosztami uzyskania przychodów. Przy czym chodzi o takie wydatki, które są niezbędne z obiektywnego (a nie subiektywnego) punktu widzenia.

Za takie wydatki powszechnie uznaje się koszty, których poniesienie w związku z podwyższeniem kapitału jest wymuszone przez przepisy prawa: opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty giełdowe, oraz z drugiej strony koszty czynności faktycznych niezbędnych do przeprowadzenia emisji akcji i podwyższenia kapitału zakładowego: koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji.

Natomiast wydatki, które nie są niezbędne, a jedynie przydatne do przeprowadzenia procesu emisji akcji, są kwalifikowane jako koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej, pośrednio związane z przychodami i jako takie stanowią one koszty uzyskania przychodów.

Do kosztów tego typu w przywołanej uchwale zaliczono wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji, a zatem wszelkie usługi wspomagające emisję (czy też szerzej IPO), które mogą (a nie muszą) zostać wykonane lub zakupione.

W szczególności (co wynika z porównania treści pytania prawnego skierowanego do NSA i tezy samej uchwały) za koszty takie uznano:

• koszty doradztwa finansowego i prawnego,
• przygotowania prospektu emisyjnego,
• czy promowanie oferowanych akcji.

Powyższe tezy powinny więc stanowić punkt wyjścia dla dalszej oceny stanowiska Spółki, w ramach niniejszego wniosku.

b) Koszty usług związanych z IPO (kategorie 1-5 z zakresu Kosztów Emisji)

Odnosząc powyższe tezy wynikające z uchwały NSA oraz jednolitego orzecznictwa organów i sądów, należy stwierdzić, że koszty z kategorii 1-5, a zatem:

• Koszty domów maklerskich;
• Koszty doradztwa prawnego;
• Koszty doradztwa finansowego;
• Koszty audytora;
• Koszty marketingu;

-będą w całości stanowiły kosztu uzyskania przychodów, jako że nie są bezpośrednio związane z uzyskaniem finansowania, poprzez emisję akcji (i podwyższenie kapitału).

Powyższe usługi nie stanowią bowiem warunku sine qua non przeprowadzenia podwyższenia kapitału, lecz mają na celu zapewnienie profesjonalnej pomocy przy prowadzonych przez Spółkę działaniach. Brak jest więc podstaw do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów powyższych wydatków, obejmujących wskazane usługi lub opłaty.

Co więcej, powyższe wydatki nie tylko przyczyniają się do uzyskania finansowania przez Spółkę, ale mają istotnie korzystny wpływ na jej działalność ogólną jako podmiotu gospodarczego. Jak wskazano w treści niniejszego wniosku, zdaniem Spółki przeprowadzone IPO przyniosło i przyniesie w przyszłości wiele korzyści, w tym m.in. wzmocniło wizerunek Spółki na rynku poprzez rozpowszechnienie wiedzy o Spółce i jej działalności gospodarczej, czy też podniosło jej wiarygodność i prestiż w oczach inwestorów oraz poprawiło efektywność działalności operacyjnej Spółki.

Tym bardziej więc widoczny jest związek omawianych wydatków z ogółem działalności osoby prawnej, a nie tylko pozyskaniem przez nią finansowania.

Powyższe rozumienie przepisów ustawy o CIT potwierdza także orzecznictwo organów podatkowych. Przykładowo należy wskazać na stanowiska wyrażone m.in.:

• w interpretacji z 10 października 2018 r. znak 0114-KDIP2-2.4010.374.2018.l.AS, w której Dyrektor KIS jednoznacznie potwierdził, że koszty emisji (w tym opłaty na rzecz DM, koszty doradztwa), stanowią w całości koszty uzyskania przychodów, nawet w przypadku gdy dokonywana jest jedynie emisja nowych akcji;
• w interpretacji z 1 września 2017 r. znak 0111-KDIB2-1.4010.91.2017.BKD, w której Dyrektor KIS potwierdził, że koszty nabycia usług doradztwa prawnego, badania prawnego, sporządzenia prospektu emisyjnego, doradztwa inwestycyjnego etc. (w ramach planowanej emisji akcji) stanowią koszty uzyskania przychodów;
• w interpretacji z 21 czerwca 2017 r. znak IBPB-1-2/4510-389/15-1/MS, w której potwierdzono, że za koszty uzyskania przychodów, rozliczane podatkowo w dniu ich poniesienia (związane z przeprowadzeniem emisji akcji i podwyższeniem kapitału zakładowego) należy uznać m.in. usługi prawne, wynagrodzenie domu maklerskiego, w tym związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego.
  
  

W cytowanej powyżej interpretacji z 21 czerwca 2017 r. za koszt uzyskania przychodów uznano zarówno przysługujące DM wynagrodzenie stałe, jak i wynagrodzenie od sukcesu, uzależnione od iloczynu liczby przydzielonych w ramach oferty akcji i ich ceny emisyjnej. Stanowisko to Spółka w pełni podziela.

Należy bowiem uznać, że wynagrodzenie od sukcesu na rzecz domu maklerskiego jest wyłącznie uzależnione od powodzenia dokonanej przez Spółkę emisji akcji. W żaden sposób jednak nie warunkuje możliwości dokonania skutecznej emisji nowych akcji. Nie można też w żadnym wypadku przyjąć, że jego poniesienie wynika z jakiegokolwiek wymogu prawa, czy też jest ono konieczne z innej (obiektywnej) przesłanki. Takie wynagrodzenie dzieli de facto los kwalifikacji prawnej pozostałej części wynagrodzenia DM, a jego wydzielenie wynika wyłącznie z przyjętych ustaleń pomiędzy Spółką a poszczególnymi DM (lub innymi usługodawcami).

Mając na uwadze, powyższe, należy wskazać, że kosztem uzyskania przychodów dla Spółki będzie całość wynagrodzenia z tytułu usług (świadczeń) wskazanych w pkt 1-5 wniosku.

c) Koszty administracyjne (kategoria 6 z zakresu Kosztów Emisji)

W przywołanej uchwale składu NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10, jednoznacznie stwierdzono, że opłaty giełdowe stanowią koszty, bez których nie byłoby możliwe podwyższenie kapitału zakładowego, w związku z czym nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Podobnie jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w przywołanej uchwale wprost wskazano koszty druku prospektu emisyjnego.

Przy czym, w specyficznej sytuacji Spółki, należy przyjąć, że:

• koszty druku, dystrybucji i publikacji prospektu emisyjnego;
• opłaty administracyjne na rzecz KNF, KDPW i GPW, w tym za zatwierdzenie prospektu emisyjnego, za wprowadzenie akcji do obrotu, czy też notowanie akcji Spółki;

-będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów tylko w tej części, w jakiej zostały alokowane (odniesione) do samego podwyższenia kapitału zakładowego.

Nie ma bowiem podstaw - do wyłączenia powyższych opłat i wydatków w sytuacji, w której dotyczą one wprowadzenia do obrotu regulowanego akcji już istniejących, gdyż - jak wskazano w uchwale NSA - w przypadku braku emisji akcji całość kosztów IPO może stanowić koszt uzyskania przychodu. Zdaniem Spółki, wyłączenie powyższych wydatków z kosztów uzyskania przychodów w całości byłoby nieproporcjonalne i naruszało treść art. 15 ustawy o CIT.

Skoro więc powyższy wydatek:

• został faktycznie poniesiony;
• ma związek z przychodem (w rozumieniu ogólnym, tj. związku z działalnością Spółki);
• nie jest wyłączony z kosztów podatkowych na mocy regulacji szczególnej,

-koszt ten, w części odpowiadającej wartości Akcji Sprzedawanych (w stosunku do Akcji Oferowanych) będzie stanowił koszty uzyskania przychodów dla Spółki.

d) Koszty podwyższenia kapitału zakładowego (kategoria 7 z zakresu Kosztów Emisji)

Ostatnią kategorią, która została ujęta w niniejszym wniosku są:

• koszty opłat notarialnych, sądowych oraz opłat skarbowych;
• koszty podatku od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego.
  
  

Zdaniem Spółki, są to wydatki bezsprzecznie podlegające wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów jako bezpośrednio związane z emisją nowych akcji. Są to też jednoznacznie te wydatki (ich rodzaje i kategorie), które zostały wymienione w uchwale NSA.

Poza tym, w przypadku omawianej kategorii, nie można wydatków przyporządkować do Nowych Akcji i Akcji Sprzedawanych, gdyż wynikają one bezpośrednio z faktu podwyższenia kapitału zakładowego (np. są w oparciu o kwotę podwyższenia kalkulowane - jak w przypadku PCC).

Tak więc, niezależnie od alokacji księgowej, wydatki z kategorii 7 nie mogą dla Spółki stanowić kosztów uzyskania przychodów w CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się w za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, że każdą sytuację należy oceniać odrębnie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu lub jego zachowania oraz zabezpieczenia. Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może się zdarzyć, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, bowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

1. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
2. koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
   
   

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność. Gdy związek między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Natomiast, koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wydatki, których nie można bezpośrednio przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zauważyć należy, że „pośrednie” koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego funkcjonowania osoby prawnej, koszty administracyjne, itp.

Dla ustalenia momentu potrącalności kosztów konieczna jest przede wszystkim ocena charakteru związku przyczynowego pomiędzy wydatkami, a osiąganymi przychodami. Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. koszty pośrednie) są odrębnie unormowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 15 ust. 4, 4b-4d.

Należy podkreślić, że kwalifikowanie wydatków do kosztów bezpośrednich lub pośrednich jest możliwe tylko w odniesieniu do tych kosztów, które stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zakończyła w 2019 r. proces prowadzący do debiutu na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie w ramach tzw. pierwszej oferty publicznej. Oferta publiczna obejmowała publiczną sprzedaż istniejących akcji na okaziciela Spółki oraz publiczną subskrypcję nowo emitowanych akcji Spółki. W związku z emisją nowych akcji doszło do podwyższenia kapitałów Spółki, w tym jej kapitału zakładowego, przy czym nowo emitowane akcje stanowiły jedynie część całości Akcji Oferowanych. Z uwagi na przeprowadzany debiut na GPW, Spółka poniosła już, a także ponosić będzie w przyszłości wydatki związane z przygotowaniem i prawidłowym przeprowadzeniem IPO.

Wydatki poniesione i ponoszone przez Spółkę można podzielić na kilka kategorii, według poniższego klucza:

1. Koszty domów maklerskich;
2. Koszty doradztwa prawnego;
3. Koszty doradztwa finansowego;
4. Koszty audytora;
5. Koszty marketingu;
6. Koszty administracyjne;
7. Koszty podwyższenia kapitału zakładowego.
   
   

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia uznania wymienionych powyżej wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy, w tym miejscu konieczne jest odwołanie się do treści art. 12 ust. 4 pkt 4 updop.

W myśl powyższego przepisu, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Z kolei treść art. 7 ust. 1 i ust. 2 updop stanowi, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 1 updop, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 updop wynika, że wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki. Zatem, przepis ten dotyczy przychodów wyłączonych z przychodów opodatkowanych, neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu powołanego przepisu art. 7 ust. 1 i ust. 2 updop.

Z przytoczonej definicji dochodu wynika, że stanowi on różnicę pomiędzy przychodami, a kosztami jego uzyskania. W myśl art. 15 ust. 1 updop, koszty uzyskania przychodów nie mogą być związane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 updop zostały wyłączone.

Wobec powyższego, koszty ponoszone w celu utworzenia lub powiększenia kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 updop, a więc koszty poniesione na utworzenie lub powiększenie źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszty podatkowe, chociażby pośrednio były zorientowane na uzyskanie przychodów, gdyż inny jest cel ich poniesienia.

Wskazać więc należy, że wydatków związanych w sposób wyraźny i bezpośredni z czynnościami mającymi na celu podwyższenie kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów, bowiem odnoszą się one do przychodu niestanowiącego przychodu podatkowego w myśl powołanego art. 12 ust. 4 pkt 4 updop.

Skoro więc przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, nie spełniają bowiem zasadniczego warunku, tj. poniesienia w celu osiągnięcia przychodu podatkowego. Stanowi to element przesądzający o ich kwalifikacji prawnej.

Z uwagi na regulację art. 12 ust. 4 pkt 4 updop, należy rozdzielić wydatki na te, które pozostają w bezpośrednim związku z przychodem związanym z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, tj. które warunkują podwyższenie kapitału zakładowego i inne pozostałe wydatki stanowiące koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej.

I tak, wydatki bezpośrednio powiązane z przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 updop i warunkujące jego wystąpienie w postaci podwyższonego kapitału nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, tym samym koszty jego uzyskania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów opisanych w punktach 1-5 tj. kosztów domów maklerskich, kosztów doradztwa prawnego, kosztów doradztwa finansowego, kosztów audytora, kosztów marketingu, jako że nie są to koszty bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego. Zauważyć należy, że koszty administracyjne w części, w jakiej koszty te dotyczą Akcji Sprzedawanych tj. koszty druku, dystrybucji i publikacji prospektu emisyjnego, opłaty administracyjne na rzecz KNF, KDPW i GPW, w tym za zatwierdzenie prospektu emisyjnego, za wprowadzenie akcji do obrotu, czy też notowanie akcji Spółki, będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów tylko w tej części, w jakiej dotyczą one wprowadzenia do obrotu regulowanego akcji już istniejących, gdyż nie są związane z podwyższeniem kapitału zakładowego. Natomiast, odnośnie poniesionych przez Spółkę Kosztów Emisji tj. koszty opłat notarialnych, sądowych oraz opłat skarbowych, koszty podatku od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego, podlegają one wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów jako bezpośrednio związane z emisją nowych akcji, a tym samym podwyższeniem kapitału zakładowego.

Reasumując, stanowisko Spółki zgodnie z którym:

• jest uprawniona do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych w punktach 1-5 w niniejszym wniosku, tj. kosztów domów maklerskich, kosztów doradztwa prawnego, kosztów doradztwa finansowego, kosztów audytora i kosztów marketingu w całości, jako że nie są to koszty bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego,
• uprawniona jest do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych w punkcie 6 w niniejszym wniosku, tj. kosztów administracyjnych w części, w jakiej koszty te dotyczą Akcji Sprzedawanych, jako że w tym zakresie nie są to koszty związane bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego,
• Spółka nie jest uprawiona do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych w punkcie 7 w niniejszym wniosku, tj. kosztów podwyższenia kapitału zakładowego,

należy uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 4-5 zostaną/zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.