Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.390.2019.1.SJ
z 16 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu 27 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. nabyła w grudniu 2012 r. zabudowane nieruchomości budynkiem szpitala specjalistycznego oraz budynkami gospodarczymi, udokumentowane fakturą VAT. Zbycie nieruchomości zwolnione było z podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Nieruchomość składa się z działki nr 13 o powierzchni 0,0842 ha, położonej w A, na której posadowiony jest budynek gospodarczy i studnia oraz działki nr 188 o powierzchni 0,2738 ha, położonej w A zabudowanej budynkiem szpitala i budynkiem centralnej tlenowni. Po nabyciu budynek szpitala był używany przez Spółkę do świadczenia usług medycznych a jednocześnie na podstawie decyzji z dnia 9 grudnia 2011 r. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na nadbudowę/przebudowę poddasza budynku D szpitala wraz z adaptacją poddasza budynku głównego oraz wskazanych przez inwestora pomieszczeń II piętra budynku głównego na oddział anestezjologii i intensywnej terapii – rozpoczęto prace budowalne modernizacji szpitala. Prace zostały zakończone w kwietniu 2013 r. i decyzją z dnia 29 lipca 2013 r. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego udzielono pozwolenia na użytkowanie rozbudowanej części szpitala powiatowego. Przebudowano poddasze budynku głównego A szpitala z przeznaczeniem na pomieszczenia socjalno-budowlane oraz magazyny oraz budynek D szpitala wraz z adaptacją poddasza budynku głównego oraz niektórych pomieszczeń II piętra budynku głównego na oddział anestezjologii i intensywnej terapii. Ponadto dobudowano klatkę schodową oraz windę. Rozbudowa szpitala powiatowego niezbędna była w związku z realizacją programu dostosowawczego zatwierdzającą decyzję Wojewody. Po przebudowie szpital był używany do sierpnia 2015 roku, do momentu kiedy został oddany w dzierżawę. Umowa dzierżawy trwała do marca 2017 r., kiedy to Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 31 marca 2017 r., uznał za bezskuteczną w stosunku do masy upartości Spółka S.A. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w B umowę sprzedaży zawartą w dniu 7 maja 2015 r. na mocy której Spółka S.A. zbyła prawo własności obu nieruchomości na rzecz C Sp. z o.o. oraz umowę sprzedaży zawartą w dniu 11 sierpnia 2015 r. na mocy której D Spółka Akcyjna nabyła od C Sp. z o.o. obie nieruchomości.

Po ww. wyrokach obie nieruchomości znajdują się w masie upadłości Spółki w upadłości likwidacyjnej. Syndykiem masy upadłości jest spółka E.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie nieruchomości przez syndyka od 1 września 2019 r. korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, jeśli po nabyciu nieruchomości w 2012 r. nastąpiło pierwsze zasiedlenie nieruchomości, poprzez przejęcie nieruchomości do użytkowania przez użytkownika i podatnik nie poniósł wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej budynku?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, w brzemieniu nadanym temu przepisowi od 1 września 2019 r., nowelą ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 1520), przez pierwsze zasiedlenie – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Natomiast na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Ostatni przepis oznacza, że jeśli dostawa budynku następuje po dwóch latach od pierwszego zasiedlenia, dostawa nieruchomości korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług. Pierwsze zasiedlenie to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zmiana redakcyjna ww. przepisu podyktowana jest orzeczeniem TSUE C-308/16 z dnia 16 listopada 2017 r., w którym Trybunał uznał, że art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Jeszcze przed zmianą ww. przepisów sądownictwo administracyjne zgodnie przyjmowało, że przez „oddanie do użytkowania”, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozumieć: przekazanie prawa do korzystania z budynków, czyli: sprzedaż, wydzierżawienie, wynajęcie, czy oddanie do używania (użytkowania) (np. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 września 2018 r., I FSK 1854/16).

Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 8 ww. ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem o ile dostawa budynku korzysta ze zwolnienia, zbycie zabudowanej nieruchomości wraz z gruntem również korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

„Stosownie do przepisu art. 51 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2015 r., poz. 233), uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym wyznacza sędziego -komisarza oraz syndyka albo nadzorcę sądowego, albo zarządcę.

Zgodnie z art. 157 ust. 1 ww. ustawy, syndykiem, nadzorcą sądowym albo zarządcą może być osoba fizyczna posiadająca licencję syndyka.

Jak stanowi art. 160 ust. 1 cyt. ustawy, w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk, zarządca oraz nadzorca sądowy dokonują czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym.

W świetle cytowanych przepisów, upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego to stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych. We wszelkich postępowaniach, stroną w znaczeniu materialnym pozostaje upadły – to on jest podmiotem praw i obowiązków, natomiast syndykowi przysługuje legitymacja formalna do występowania w tych postępowaniach; jest on stroną w znaczeniu formalnym. W zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika ze wszystkimi prawnymi tego stanu rzeczy konsekwencjami. W świetle powyższego, syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację wszystkich obowiązków podatnika i płatnika przez upadłego” (interpretacja indywidualna Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 8 maja 2015 r., IPPP3/4512-133/15-2/KB).

W konkluzji w sytuacji, gdy po nabyciu Spółka S.A. rozpoczęło używanie budynku szpitala oraz budynków gospodarczych na potrzeby świadczenia usług medycznych, nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku na podstawie przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT i podatnik nie poniósł wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej budynku – jego dostawa przez syndyka od 1 września 2019 r. spełnia kryterium zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka Akcyjna nabyła w grudniu 2012 r. zabudowane nieruchomości budynkiem szpitala specjalistycznego oraz budynkami gospodarczymi, udokumentowane fakturą VAT. Nieruchomość składa się z działki nr 13 o powierzchni 0,0842 ha, położonej w A, na której posadowiony jest budynek gospodarczy i studnia oraz działki nr 188 o powierzchni 0,2738 ha, położonej w A zabudowanej budynkiem szpitala i budynkiem centralnej tlenowni. Po nabyciu budynek szpitala był używany przez Spółkę S.A. do świadczenia usług medycznych a jednocześnie na podstawie decyzji z dnia 9 grudnia 2011 r. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na nadbudowę/przebudowę poddasza budynku D szpitala wraz z adaptacją poddasza budynku głównego oraz wskazanych przez inwestora pomieszczeń II piętra budynku głównego na oddział anestezjologii i intensywnej terapii – rozpoczęto prace budowalne modernizacji szpitala. Prace zostały zakończone w kwietniu 2013 r. i decyzją z dnia 29 lipca 2013 r. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego udzielono pozwolenia na użytkowanie rozbudowanej części szpitala powiatowego. Przebudowano poddasze budynku głównego A szpitala z przeznaczeniem na pomieszczenia socjalno-budowlane oraz magazyny oraz budynek D szpitala wraz z adaptacją poddasza budynku głównego oraz niektórych pomieszczeń II piętra budynku głównego na oddział anestezjologii i intensywnej terapii. Ponadto dobudowano klatkę schodową oraz windę. Po przebudowie szpital był używany do sierpnia 2015 roku, do momentu kiedy został oddany w dzierżawę. Umowa dzierżawy trwała do marca 2017 r., kiedy to Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 31 marca 2017 r. uznał za bezskuteczną w stosunku do masy upartości Spółki S.A. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w B umowę sprzedaży zawartą w dniu 7 maja 2015 r. na mocy której Spółka S.A. zbyła prawo własności obu nieruchomości na rzecz C Sp. z o.o. oraz umowę sprzedaży zawartą w dniu 11 sierpnia 2015 r. na mocy której D Spółka Akcyjna nabyła od C Sp. z o.o. obie nieruchomości.

Po ww. wyrokach obie nieruchomości znajdują się w masie upadłości Spółka S.A. w upadłości likwidacyjnej. Syndykiem masy upadłości jest spółka E.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy zbycie nieruchomości przez syndyka od 1 września 2019 r. korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jeśli po nabyciu nieruchomości w 2012 r. nastąpiło pierwsze zasiedlenie nieruchomości, poprzez przejęcie nieruchomości do użytkowania przez użytkownika i podatnik nie poniósł wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej budynku.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że stosownie do przepisu art. 51 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2019 r., poz. 498) – uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym wyznacza sędziego-komisarza i zastępcę sędziego-komisarza oraz syndyka.

Zgodnie z art. 157 ust. 1 ww. ustawy – funkcję syndyka może pełnić osoba fizyczna, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych i licencję doradcy restrukturyzacyjnego.

Jak stanowi art. 160 ust. 1 cyt. ustawy – w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego.

W świetle zatem cytowanych przepisów, wszelkie czynności realizowane przez syndyka w stosunku do majątku upadłego mające charakter odpłatnej dostawy lub świadczenia usług są realizowane w imieniu upadłego. W takim przypadku uznać należy, że w dalszym ciągu czynności te są realizowane w ramach działalności gospodarczej upadłego i w jego imieniu.

Wyjaśnić należy, że podmiotowość prawnopodatkowa w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę po ogłoszeniu upadłości nie ustaje, a syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację obowiązków podatnika. Syndyk masy upadłości ponosi również odpowiedzialność za rzetelność i niewadliwość prowadzonych ksiąg podatkowych.

Zatem, ogłoszenie upadłości nie zmienia statusu podatnika podatku od towarów i usług, w szczególności nie powoduje, że podatnikiem przestaje być upadły, a zostaje nim syndyk masy upadłości.

W świetle powyższego, upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych.

Odnośnie zatem wszelkich odpłatnych czynności, tj. dostaw towarów oraz świadczenia usług wykonywanych na rachunek upadłego w następstwie decyzji zarządczych syndyka, podatnikiem VAT – świetle art. 15 ust. 1 ustawy – pozostaje upadły, którego działalność gospodarcza jest prowadzona w szczególnym zakresie i formie. W postępowaniu upadłościowym syndyk w sensie materialnoprawnym działa w interesie wierzycieli, a także upadłego, co oznacza, że podejmuje w tym postępowaniu czynności, z których podmioty te uzyskują jakąś korzyść. Jednakże należy zauważyć, że syndyk nie wstępuje w prawa i obowiązki podatnika. Podatnikiem pozostaje przedsiębiorca, ale w związku z jego upadłością rozliczenia z organami podatkowymi są nadzorowane przez syndyka.

W analizowanej sprawie, planowana przez syndyka masy upadłości sprzedaż nieruchomości stanowić będzie odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.) – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30%. wartości początkowej.
   
   

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W celu ustalenia, czy w niniejszej sprawie dla wskazanej we wniosku nieruchomości zabudowanej budynkiem szpitala oraz budynkami gospodarczymi, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. budynków miało miejsce pierwsze zasiedlenie warunkujące zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że w przypadku nieruchomości zabudowanej budynkiem szpitala oraz budynkami gospodarczymi, doszło do pierwszego zasiedlenia, a od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, do nabycia zabudowanej nieruchomości doszło w grudniu 2012 r. i od tego momentu nieruchomość została przejęta do użytkowania przez użytkownika, jednocześnie poniesione wydatki na ulepszenie budynku nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku.

Zatem, z uwagi na fakt, że od momentu pierwszego zasiedlenia (tj. od momentu rozpoczęcia użytkowania na potrzeby własne Spółki) budynku szpitala oraz budynków gospodarczych, do chwili dostawy przedmiotowej nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata, a ponadto Podatnik nie ponosił nakładów na ulepszenie budynku, przekraczających 30% jego wartości początkowej, to w odniesieniu do transakcji dostawy tej nieruchomości zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji również zbycie gruntu, na którym znajduje się budynek szpitala oraz budynki gospodarcze, korzysta ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Reasumując, zbycie przez syndyka nieruchomości będącej przedmiotem wniosku od 1 września 2019 r. korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.