INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17.08.2011 r. (data wpływu 22.08.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.08.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą i prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki komandytowej, która prowadzi pełną księgowość zgodnie z ustawą o rachunkowości. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz czynnym podatnikiem VAT a sprzedaż jest w całości opodatkowana. Z uwagi na przewidywany rozwój działalności gospodarczej Wnioskodawca rozważa przystąpienie do Spółki z o.o. i kontynuację działalności już jako osoba prawna. Zatem przyszły stan faktyczny opisany poniżej może dotyczyć także osoby prawnej.

Z jednym z potencjalnych kontrahentów polskich zamierza, jako spółka podpisać umowę, której cechy byłyby następujące:

1. przyszły kontrahent toczy obecnie spór o uznanie swoich praw do majątku nieruchomego położonego w Warszawie,
2. ponieważ kontrahent chce skupić się na innych sprawach biznesowych pragnie powierzyć zarządzanie tym sporem innemu podmiotowi który zna problem oraz posiada odpowiednią wiedzę i doświadczenie - w tym celu negocjuje ze spółką Wnioskodawcy,
3. szczegółowe uregulowania umowne byłyby następujące:
   • spółka Wnioskodawcy podejmie się zarządzania wyżej wymienionym sporem,
   • zarządzanie będzie polegało na bezpośrednim reprezentowaniu kontrahenta i podejmowaniu odpowiednich działań w obszarach, które nie wymagają bardziej specjalistycznej wiedzy niż wiedza firmy (np. w kwestiach rachunkowości, finansów i podatków),
   • firma Wnioskodawcy będzie zamawiała w miarę potrzeby usługi specjalistyczne lub usługi wymagające odpowiednich uprawnień posiadanych przez świadczącego (np. usługi prawnicze - adwokackie lub radcowskie - w celu reprezentowania przed sądami; usługi rzeczoznawcze w celu dokonania wycen majątku; specjalistyczne usługi audytorskie, itp.)
   • zakup usług specjalistycznych będzie następował w imieniu i na rachunek spółki Wnioskodawcy — to znaczy, że faktury będą wystawiane na Wnioskodawcę, ponieważ będzie ona reprezentować kontrahenta wobec podmiotów trzecich.
   • wynagrodzenie za usługę będzie określone na zasadzie tzw. sukcesu — to znaczy, że odpowiednio określone umownie wynagrodzenie stanie się wymagalne wyłącznie w razie wygrania sporu, o którym była mowa na wstępie opisu stanu faktycznego,
   • tak określone wynagrodzenie wynika z przewidywanej wygranej w sporze,
   • wynagrodzenie będzie opodatkowane VAT według stawki 23%.
   
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w takim przyszłym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie uprawniony do pomniejszenia VAT należnego o VAT naliczony poniesiony w związku z ponoszeniem kosztów (realizacją zakupów) w ramach wykonywania wyżej opisanej umowy...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przyszła umowa będzie miała charakter odpłatny a wynagrodzenie za osiągnięcie celu będzie opodatkowane VAT według stawki 22%. Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ma charakter ogólny i odnosi się także do możliwości odliczenia VAT naliczonego w związku ze sprzedażą przyszłą. Taka jest zarówno linia orzecznictwa europejskiego, jak też polskiego. W orzecznictwie podkreśla się, że prawo do odliczenia VAT naliczonego związane jest z nabyciem statusu podatnika i nabywaniem towarów lub usług w tym charakterze (tzn. dla celów prowadzenia działalności gospodarczej) niezależnie od tego, czy faktycznie towary i usługi zostały wykorzystane do działalności opodatkowanej.

Na przykład w sprawie 268/83 (orzeczenie z dnia 14 lutego 1985 D.A. Rompelman and E.A. Rompelman-Van Deelen vs Minster van Fnancien) przyznano prawo do odliczenia podatnikom którzy nabyli prawo do uzyskania własności budowanego budynku, mając zamiar późniejszego wykorzystania go w działalności gospodarczej przy czym przysługiwało im ono od momentu poniesienia wydatku i nie mogło być odłożone do momentu rozpoczęcia działalności opodatkowanej. W omawianym stanie faktycznym, zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia VAT naliczonego w momencie jego poniesienia, ponieważ jest (i będzie) czynnym podatnikiem VAT a usługa którą będzie świadczył (zlecenie) będzie co do zasady sprzedażą opodatkowaną (chociaż rozliczenie - obowiązek podatkowy nastąpi w przyszłości).

Podobnie w sprawie C-408/98 (orzeczenie z dnia 22 lutego 2001 Abbey National pIc vs Commissioners ot Customs Excise) Trybunał wywiódł, że dla powstania prawa do odliczenia nie jest konieczne wystąpienie jakiejkolwiek transakcji opodatkowanej. W związku z powyższym należy uznać, że dla powstania prawa do odliczenia wystarczające jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy podatkiem naliczonym a tą częścią działalności podatnika, która jest przedmiotem opodatkowania VAT. Ponieważ całość działalności Wnioskodawcy jest i będzie opodatkowana VAT, zaistnieje uprawnienie do pełnego odliczenia VAT naliczonego.

Na gruncie polskim należy w tym względzie przytoczyć uzasadnienie wyroku NSA z 29 czerwca 1998 (I SA/Wr 1235/97), adekwatnego także do ustawodawstwa VAT po 1 maja 2004 w którym stwierdzono „Ustawodawca w żadnym z przepisów nie nakazuje jednak podatnikowi analizowania czy poczynione przez niego zakupy służą do sprzedaży opodatkowanej (…) w terminie, w którym może dokonać obniżenia podatku naliczonego o należny, czy też posłużą czynnościom opodatkowanym w przyszłości”. Orzeczenie to bezpośrednio można zastosować do opisywanego przyszłego stanu faktycznego.

Z orzecznictwa ETS oraz orzecznictwa sądów polskich konsekwentnie wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego nie może być ograniczone ani pod względem czasu ani pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem żaden przywilej (ulga podatkowa) ale fundamentalne prawo podatnika VAT.

Podsumowując, należy wspomnieć na koniec uzasadnienie orzeczenia ETS w sprawie C-37/95 (orzeczenie z dnia 15 stycznia 1998, Belgische Staat vs Ghent Coal Terminal NV) w którym Trybunał stwierdził, że system odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzeniu działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat o ile sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Innymi słowy, jeżeli wydatki obciążone VAT związane co do zasady z działalnością opodatkowaną, to istnieje obiektywne uprawnienie do odliczenia VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym;
7. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86a ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym;
8. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.
   
   

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych pod warunkiem, że nie zaistnieją żadne z okoliczności wymienionych w art. 88 ustawy. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza więc możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku VAT rozważa przystąpienie do spółki z o.o. i kontynuację dotychczasowej działalności. Jak wskazał w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zamierza podpisać umowę z jednym przyszłych kontrahentów w ramach której Wnioskodawca zająłby się zarządzaniem sporem kontrahenta dotyczącym uznania praw do majątku nieruchomości położnej w Warszawie. W związku z realizacją zadań wynikających z ww. umowy Wnioskodawca nabywać będzie od innych podmiotów usługi specjalistyczne lub usługi wymagające odpowiednich uprawnień. Wynagrodzenie Wnioskodawcy określone w umowie stanie się wymagalne wyłącznie w razie wygrania sporu i będzie opodatkowane stawką VAT w wysokości 23%. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywanymi usługami w ramach realizacji umowy z kontrahentem.

Ustawa o VAT nie precyzuje, jaki charakter ma mieć związek pomiędzy dokonaniem określonych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Związek ten może mieć charakter bezpośredni, tj. w pewnych przypadkach możliwe jest jednoznaczne wskazanie, że zakupione przez podatnika towary lub usługi zostały wykorzystane do wykonania określonej transakcji opodatkowanej. Ustawodawca nie zawęża jednak prawa do odliczenia podatku naliczonego wyłącznie do tego rodzaju przypadków. Związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych może mieć również charakter pośredni, gdy zakupów tych nie można wprawdzie przyporządkować do określonych transakcji opodatkowanych, jednak służą one działalności gospodarczej podatnika, opodatkowanej podatkiem VAT. Istnienie takiego pośredniego związku nabywanych towarów i usług z prowadzeniem przez podatnika działalności opodatkowanej VAT jest wystarczające z punktu widzenia przesłanki odliczenia określonej w art. 86 ust. 1. Powyższe stanowisko jest konsekwencją zasady neutralności podatku VAT dla podatników prowadzących działalność opodatkowaną tym podatkiem, kluczowej zasady, na której zbudowany jest system podatku od wartości dodanej.

Należy zatem uznać, że w okolicznościach gdy Wnioskodawcy uda się pozytywnie rozwiązać spór kontrahenta co do praw do nieruchomości, nabywane usługi specjalistyczne od innych podmiotów będą miały bezpośredni związek z przyszłą sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy. Natomiast w sytuacji gdy Wnioskodawcy nie uda się wygrać sporu i jego wynagrodzenie od kontrahenta nie będzie wymagalne, należy uznać, że ponoszone wydatki na zakup usług specjalistycznych od kontrahentów będą miały pośredni związek z ogólną opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy.

Reasumując przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz w oparciu o powołane przepisy prawa należy uznać, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług związanych z realizacją przedmiotowej umowy, z uwagi na związek (odpowiednio pośredni lub bezpośredni) poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi.

Mając na uwadze powyższe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego odo osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.