Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.256.2019.2.HD
z 9 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2019 r. (data wpływu 2 lipca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 2 września 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wpłatą emerytury z zagranicy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 2 września 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wpłatą emerytury z zagranicy.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Bank X. zwany dalej Bankiem, wykonuje czynności bankowe w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, w tym prowadzi rachunki bankowe dla klientów Banku.

Bank jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych na rachunek bankowy wpłat z tytułu emerytur i rent.

Klientka przedłożyła Bankowi dokument, z którego wynika, że w okresie od maja 2019 r. będzie miała wypłacaną emeryturę w funtach brytyjskich (GBP). Jednakże do Banku emerytura wpływa na rachunek bankowy Klientki w złotych polskich (PLN). W tytule nie jest podana wysokość kwoty pierwotnej, tj. GBP, ani wysokość kursu, tylko w języku angielskim jest zamieszczona informacja, że jest to emerytura/renta wdowia. Nadawcą jest C. Bank (adres angielski).

Bank kontaktował się z bankiem pośredniczącym, tj. C. Bankiem w O., który oświadczył, że Klientka zleciła wypłatę w złotówkach.

W związku z tym Wnioskodawca nie dokonywał żadnych przewalutowań.

Klientka posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzn. rezydencję podatkową i nieograniczony obowiązek podatkowy) w Polsce. Klientka posiada obywatelstwo polskie i angielskie.

Emerytura otrzymywana przez Klientkę z Wielkiej Brytanii stanowi emeryturę wypłacaną lub pochodzącą z funduszy utworzonych przez Wielką Brytanię. Emerytura ta nie jest wypłacana z tytułu świadczonych usług pozostających w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wielką Brytanię, jej jednostkę terytorialną lub organ lokalny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca – według obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od zagranicznej emerytury od kwoty w złotych (PLN) jaka wpłynęła na rachunek Klientki, czy też Wnioskodawca powinien dokonać przeliczenia świadczenia (z funtów brytyjskich (GBP) na PLN), a jeśli tak, to według jakiego kursu, z jakiego dnia?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od zagranicznej emerytury pobieranej przez Klientkę z Wielkiej Brytanii, wyliczoną od kwoty wyrażonej w złotych (PLN), jaka wpłynęła na rachunek Klientki prowadzony przez Bank.

Z przedstawionego powyżej stanu faktycznego wynika, że Klientka Banku ma otrzymywać emeryturę/rentę z Wielkiej Brytanii.

W pierwszej kolejności należy upewnić się, czy Polska jest dla Klientki Banku miejscem zamieszkania w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Klientka Banku objęta pytaniem spełnia ww. przesłanki.

Ww. przepisy art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (a także ust. 1, 2a i 2b) stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z wniosku wynika, że Klientka Banku otrzymuje emeryturę z Wielkiej Brytanii. W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą więc przepisy Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. podpisanej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresu podatków od dochodu i od zysków majątkowych.

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 Konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Przepisy art. 18 ust. 2 stanowią zaś:

1. Jakakolwiek emerytura wypłacana lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, lub jego jednostkę terytorialną albo organ lokalny, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Bez względu na postanowienia punktu a) niniejszego ustępu, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego Państwa.

Z treści zacytowanego powyżej art. 18 ust. 2 lit. b) wynika więc wyjątek od zasady z art. 17 Konwencji, zgodnie z którym w przypadku „pobierania” emerytury w Wielkiej Brytanii taka emerytura podlega opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie czyli w Polsce, jeżeli dana osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego Państwa.

Bank jest więc w takiej sytuacji zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od takiego świadczenia.

Zgodnie bowiem z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca pełni funkcję płatnika zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od wypłaconych klientom emerytur i rent z zagranicy.

Realizacja funkcji płatnika miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych możliwa jest wyłącznie wówczas, gdy Wnioskodawca (Bank) dysponuje wiedzą/informacjami nie tylko w zakresie możliwości jednoznacznej identyfikacji przelewu, jako wypłaty z tytułu emerytury lub renty zagranicznej, ale również w zakresie instytucji wypłacającej, charakteru świadczenia (czyli jakiego rodzaju jest to świadczenie emerytalne/rentowe), a przede wszystkim waluty oraz systemu dokonywania wypłat przez upoważnione instytucje zabezpieczenia społecznego danego kraju.

Zgodnie z przepisami art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W przedstawionym stanie faktycznym Klientka otrzymuje na rachunek bankowy wpłatę w złotówkach (PLN) – otrzymuje więc przychód nie w walucie obcej lecz w PLN. W świetle powyższego Bank nie ma podstaw ani możliwości dokonania przeliczenia walut.

W związku powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, Bank powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od zagranicznej emerytury wyliczoną od kwoty wyrażonej w złotych (PLN), jaka wpłynęła na rachunek Klientki prowadzony przez Bank.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a wyżej cytowanej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840, z późn. zm.) określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jak wynika z wniosku, Klientka przedłożyła Wnioskodawcy (bank) – który jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych na rachunek bankowy wpłat z tytułu emerytur i rent – dokument, z którego wynika, że w okresie od maja 2019 r. będzie miała wypłacaną emeryturę w funtach brytyjskich (GBP). Jednakże do Banku emerytura wpływa na rachunek bankowy Klientki w złotych polskich (PLN). W tytule nie jest podana wysokość kwoty pierwotnej, tj. GBP, ani wysokość kursu, tylko w języku angielskim jest zamieszczona informacja, że jest to emerytura/renta wdowia. Nadawcą jest C. Bank (adres angielski). Bank pośredniczący – C. Bank w O. – oświadczył, że Klientka zleciła wypłatę w złotówkach. W związku z tym Wnioskodawca nie dokonywał żadnych przewalutowań. Klientka posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzn. rezydencję podatkową i nieograniczony obowiązek podatkowy) w Polsce. Klientka posiada obywatelstwo polskie i angielskie. Emerytura otrzymywana przez Klientkę z Wielkiej Brytanii stanowi emeryturę wypłacaną lub pochodzącą z funduszy utworzonych przez Wielką Brytanię. Emerytura ta nie jest wypłacana z tytułu świadczonych usług pozostających w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wielką Brytanię, jej jednostkę terytorialną lub organ lokalny.

Stosownie do art. 17 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Artykuł 18 ust. 2 Konwencji stanowi zaś, że:

1. Jakakolwiek emerytura wypłacana lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, lub jego jednostkę terytorialną albo organ lokalny, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa lub jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
2. Bez względu na postanowienia punktu a) niniejszego ustępu, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i jest obywatelem tego Państwa.

Wskazane przepisy jednoznacznie regulują, że – co do zasady – emerytura wypłacana z Wielkiej Brytanii osobie, która ma miejsce zamieszkania w Polsce – podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy tzw. emerytur z funduszy publicznych, których zasady opodatkowania reguluje art. 18 Konwencji.

Zauważyć trzeba, że art. 18 ust. 2 ww. Konwencji dotyczy emerytur wypłacanych z tytułu uprzednio wykonywanej pracy, jednakże nie każdej emerytury, a wyłącznie związanej z usługami na rzecz wypłacającego ją państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego. Nadmienić należy, że wspomniane przepisy dotyczą osób piastujących funkcje publiczne w ramach administracji publicznej (tj. państwowej czy samorządowej). W znaczeniu potocznym tego terminu – bowiem przepisy podatkowe nie definiują „funkcji publicznych” – funkcjonariuszem publicznym jest osoba będąca pracownikiem administracji publicznej, nie pełniąca funkcji wyłącznie usługowych (np. sędzia), a także osoba korzystająca z ochrony prawnej z mocy przepisu szczególnego (np. poseł, senator, radny). W przypadku tej emerytury podlega ona – co do zasady opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. Wyjątkiem jest jednak sytuacja, gdy taką emeryturę otrzymuje osoba, która mieszka w Polsce i jest obywatelem Polski. Wówczas tego rodzaju emerytura podlega opodatkowaniu tylko i wyłącznie w Polsce.

Zatem w przedmiotowej sprawie świadczenie emerytalne z Wielkiej Brytanii wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce (a w przypadku art. 18 ust. 2 pkt b Umowy – również obywatelstwo polskie) podlegają opodatkowaniu w Polsce według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11a ust. 1 ww. ustawy przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest m.in. emerytura.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W świetle art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Zgodnie z art. 35 ust. 3 tej ustawy zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1e, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Podatnik przy odbiorze emerytury lub renty, o której mowa w ust. 3, może wpłacić płatnikowi ustaloną zaliczkę w złotych. Wpłatę tę uznaje się za zaliczkę potrąconą przez płatnika (art. 35 ust. 3a ww. ustawy).

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3, jeżeli zaliczkę pobierają płatnicy określeni w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, a podatnik przed pierwszą wypłatą należności w roku podatkowym lub przed upływem miesiąca, w którym zaczął osiągać takie dochody, złoży płatnikowi oświadczenie według ustalonego wzoru, że nie osiąga równocześnie innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 30-30c oraz art. 30e. Przepis art. 27 ust. 1b pkt 2 stosuje się odpowiednio (art. 35 ust. 4 ww. ustawy).

Na mocy art. 35 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w ust. 3-8, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez płatnika ze środków podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy stwierdzić należy, że w związku z wypłatą Klientce świadczeń emerytalnych z Wielkiej Brytanii na Wnioskodawcy, jako płatniku – na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ciąży obowiązek obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Ponadto, w związku z tym, że Klientka zleciła wypłatę emerytury z Wielkiej Brytanii w złotówkach, to Wnioskodawca nie dokonuje przeliczania na złote tego świadczenia. Zgodzić zatem należy się z Wnioskodawcą, że powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od zagranicznej emerytury wyliczoną od kwoty wyrażonej w złotych (PLN), jaka wpłynęła na rachunek Klientki prowadzony przez Bank.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.