Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.343.2019.2.MR
z 2 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2019 r. (data wpływu 24 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2019 r. (data wpływu 23 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Prokurenta;
• nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku dla wykonywanych przez Prokurenta czynności.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ww. zakresów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 sierpnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o dokonanie dodatkowej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W maju 2019 r. uchwałą zarządu Spółki (dalej: Spółka, Wnioskodawca) udzielono prokury samoistnej. Prokurent jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Prokurent posiada status zarejestrowanego czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Zasady wynagradzania ustalono w odrębnej umowie. W Spółce Prokurent nie pełni funkcji członka zarządu ani rady nadzorczej, a jedynie funkcję prokurenta. Jako osoba prowadząca działalność gospodarczą wystawił on fakturę VAT za czynności prokurenta opodatkowane stawką 23%. Dochody uzyskane z tytułu prokury zostały zaliczone do przychodów „z innych źródeł”. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

W piśmie z dnia 23 sierpnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Ad 1

Prokurent prowadzi działalność w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Oprócz wykonywania w Spółce czynności Prokurenta, w innej spółce jest członkiem zarządu oraz wykonuje czynności na podstawie kontraktu menadżerskiego.

Ad 2

Prokurent wykonując czynności, za które wystawia fakturę, wykonuje je we własnym imieniu i na rzecz Spółki.

Ad 3 i Ad 4

Wynagrodzenie, które Prokurent otrzymuje od Spółki stanowi przychody z tzw. „innych źródeł” na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 5

Czynności wykonywane przez Prokurenta nie mają związku z zapisami ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2017 r., poz. 2190).

Ad 6

Prokurent do wykonywania powierzonych mu czynności wykorzystuje własne narzędzia pracy.

Ad 7

Odpowiedzialność Prokurenta wynika z Kodeksu spółek handlowych.

Ad 8

W związku z udzieleniem prokury samoistnej Prokurentowi przyznano wynagrodzenie miesięczne w stałej wysokości.

Ad 9

Powołanie Prokurenta nastąpiło na podstawie uchwały Zarządu Spółki, z tego względu nie została zawarta umowa o pracę.

Ad 10

Spółka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W związku, z tym nabywane przez Spółkę czynności, za które Prokurent wystawia fakturę służą do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może odliczyć podatek naliczony z faktury wystawionej przez Prokurenta dokumentującej wysokość jego wynagrodzenia?
2. Czy wystawiając fakturę należało te czynności opodatkować stawką VAT 23%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonywane przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w ramach prokury należy opodatkować stawką 23% i fakturę wystawioną przez Prokurenta na rzecz Spółki należy traktować na zasadach ogólnych, co daje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z niej wynikającego.

Prokura jest pełnomocnictwem udzielanym przez przedsiębiorcę, podlegającym obowiązkowemu wpisowi do rejestru przedsiębiorców. Instytucja prokury podlega przepisom kodeksu cywilnego. Zakres prokury obejmuje umocowanie do wszystkich czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością prokura jest ustanawiana na podstawie jednomyślnej uchwały zarządu. Funkcja prokurenta może być pełniona bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem przyznanym na mocy uchwały zarządu. Prokurent może pełnić swoją funkcję jedynie na podstawie uchwały zarządu, bez zawierania odrębnej umowy ze spółką. Nie ma także przeszkód dla zawarcia między spółką a prokurentem osobnej umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej lub innego stosunku prawnego (który należy rozpatrywać osobno, jeżeli nie jest on związany z pełnieniem funkcji prokurenta).

Samo powołanie prokurenta uchwałą zarządu nie powoduje powstania w tym zakresie jakiegokolwiek stosunku prawnego między spółką a prokurentem poza stosunkiem pełnomocnictwa. W szczególności wykonywanie obowiązków prokurenta nie jest równoznaczne z zawarciem umowy o pracę, ani umowy cywilnoprawnej ze spółką.

W konsekwencji nie istnieje podstawa do uznania wynagrodzenia przyznanego prokurentowi uchwałą zarządu za przychód ze stosunku pracy. Świadczenie pieniężne wypłacane prokurentowi należy zatem zakwalifikować do podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodów z innych źródeł na podstawie art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności i wykonującym zlecenie czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich.

Z przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że prokura jest pełnomocnictwem stosowanym przez spółkę handlową w sytuacji, gdy przedstawiciele ustawowi nie są w stanie sprostać swym obowiązkom reprezentowania spółki na zewnątrz, obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Prokurenta można uznać za samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. Nabywane natomiast są one przez Spółkę wyłącznie w związku z opodatkowaną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze dokumentującej wykonane przez niego czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Kwestię odliczenia podatku VAT reguluje art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Przepis ten stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Rozstrzygnięcie o prawie do odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego na wystawionej przez Prokurenta fakturze VAT wymaga uprzedniego rozważenia, czy opisana we wniosku transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Następnie, w wyniku dokonanego w ten sposób ustalenia, możliwe będzie rozstrzygnięcie czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego VAT z ww. faktury wystawionej przez Prokurenta.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego wyżej artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

W myśl art. 15 ust. 3a ustawy, przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Z powołanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

1. wykonywania tych czynności,
2. wynagrodzenia oraz
3. odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Zatem, w przypadku łącznego spełnienia ww. warunków, czynności podejmowanych przez osobę fizyczną nie uznaje się za czynności wykonywane w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej. To powoduje, że osoba taka nie działa w tym przypadku w charakterze podatnika VAT, a zatem wykonywane czynności nie podlegają opodatkowaniu VAT.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Stosownie do art. 106a ust 2 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności (…).

Z powyższego wynika, że obowiązek wystawienia faktur spoczywa na podatniku w przypadku sprzedaży rozumianej zgodnie z art. 2 pkt 22 ww. ustawy, jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka udzieliła prokury samoistnej. Prokurent jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, posiada status zarejestrowanego czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Zasady wynagradzania ustalono w odrębnej umowie. W Spółce Prokurent nie pełni funkcji członka zarządu ani rady nadzorczej, a jedynie funkcję prokurenta. Jako osoba prowadząca działalność gospodarczą wystawił on fakturę VAT za czynności prokurenta opodatkowane stawką 23%. Dochody uzyskane z tytułu prokury zostały zaliczone do przychodów „z innych źródeł”. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Prokurent prowadzi działalność w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Oprócz wykonywania w Spółce czynności Prokurenta, w innej Spółce jest członkiem zarządu oraz wykonuje czynności na podstawie kontraktu menadżerskiego. Prokurent wykonując czynności, za które wystawia fakturę, wykonuje je we własnym imieniu i na rzecz Spółki. Wynagrodzenie, które Prokurent otrzymuje od Spółki stanowi przychody z tzw. „innych źródeł” na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czynności wykonywane przez Prokurenta nie mają związku z zapisami ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2017 r., poz. 2190). Prokurent do wykonywania powierzonych mu czynności wykorzystuje własne narzędzia pracy. Odpowiedzialność Prokurenta wynika z Kodeksu spółek handlowych. W związku z udzieleniem prokury samoistnej Prokurentowi przyznano wynagrodzenie miesięczne w stałej wysokości. Powołanie Prokurenta nastąpiło na podstawie uchwały Zarządu Spółki, z tego względu nie została zawarta umowa o pracę. Spółka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W związku, z tym nabywane przez Spółkę czynności, za które Prokurent wystawia fakturę służą do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Mając powyższe na uwadze, jak również powołane przepisy, należy wskazać, że w przedmiotowej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 15 ust. 3 ustawy, bowiem przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu pełnienia funkcji prokurenta nie zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze przede wszystkim powołany art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Stąd też należy ustalić w oparciu o ww. przepis, czy osoba pełniąca funkcję Prokurenta w Spółce działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Aby dokonać tego ustalenia należy przybliżyć regulacje prawne dotyczące instytucji prokurenta.

Zgodnie z art. 1091 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sadowego, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Nie można ograniczyć prokury ze skutkiem wobec osób trzecich, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej (art. 1091 § 2 ww. ustawy).

Z przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że prokura jest pojęciem prawnym z zakresu pełnomocnictwa stosowanego przez spółkę handlową w sytuacji, gdy przedstawiciele ustawowi nie są w stanie sprostać swym obowiązkom reprezentowania spółki na zewnątrz. Podstawową przyczyną uzasadniającą ustanowienie prokury jest odciążenie ustawowych reprezentantów spółki od czasochłonnych obowiązków składania oświadczeń woli w imieniu spółki. Prokura z reguły ma miejsce w tych spółkach, w których ustawowi przedstawiciele z racji rozległego charakteru spraw spółki nie są w stanie sprawnie wykonywać obowiązków reprezentacji, wskutek czego mogłyby ucierpieć interesy spółki. Z kolei, kluczową cechą prokury jest stypizowany przepisami bezwzględnie wiążącymi zakres uprawnień prokurenta względem osób trzecich.

Spółka powołując prokurentów uzyskuje swych reprezentantów o zakresie uprawnień w zasadzie zbliżonym do zakresu jej reprezentacji przez ustawowych przedstawicieli. Zasadnicza różnica pomiędzy prokurentem a ustawowym przedstawicielem spółki handlowej tkwi przede wszystkim w ograniczeniu prokury jedynie do sfery reprezentacji spółki z wykluczeniem sfery podejmowania decyzji gospodarczych w imieniu spółki. Skutki działań prokurenta odnoszą się bezpośrednio do sfery prawnej reprezentowanego. Zatem również ryzyko w związku z tymi czynnościami ponosi reprezentowany.

Odnosząc zatem powyżej wykazane ograniczenia wynikające z instytucji prokury do definicji podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy należy zwrócić uwagę, że podatnikami są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą.

O tym czy dana czynność ma charakter samodzielnej działalności gospodarczej, decydują kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi.

O wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług można zatem mówić w przypadku, gdy zleceniobiorcę będą łączyć ze zleceniodawcą więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy, jako że nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności, będących przedmiotem wskazanych umów, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający. Oznacza to, że z treści zawartych umów wynikać winno zobowiązanie, które w swej istocie kładzie na zlecającego odpowiedzialność, zamiast na zleceniobiorcę.

Mając zatem na względzie, że w przedmiotowej sprawie Prokurent umocowany jest do sfery reprezentacji Spółki z wykluczeniem sfery podejmowania decyzji gospodarczych w imieniu Spółki oraz fakt, że skutki działań Prokurenta odnoszą się bezpośrednio do sfery prawnej reprezentowanego, czyli Spółki należy uznać, że czynności wykonywane przez Prokurenta nie mają charakteru samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że Prokurent, uzyskujący z tego tytułu przychody, nie jest uznawany – w świetle art. 15 ust. 1 ustawy – za podatnika tego podatku. Tym samym, w zakresie czynności dotyczących funkcji Prokurenta nie ma on podstaw by dokumentować je fakturą z wykazaną stawką podatku 23%.

Reasumując, czynności wykonywanych przez Prokurenta nie można uznać za samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym nie ma on podstaw do wystawienia na rzecz Spółki faktury VAT ze stawką 23%.

Wnioskodawca uważa, że czynności wykonywane przez Prokurenta należy opodatkować stawką 23% i fakturę wystawioną przez Prokurenta na rzecz Spółki należy traktować na zasadach ogólnych, co daje Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego z niej wynikającego.

Z powyższym stanowiskiem Wnioskodawcy nie można się w pełni zgodzić, bowiem zgodnie z powołanym art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wcześniej wskazano, czynności wykonywane przez Prokurenta nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem z tak otrzymanej faktury od Prokurenta Wnioskodawca – uwzględniając brzmienie przepisu art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – nie ma prawa do odliczenia podatku.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.