Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.258.2019.1.ŁS
z 30 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2019 r. (data wpływu 3 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków informacyjnych związanych z wypłatą raty wynagrodzenia za przekazanie sieci kanalizacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków informacyjnych związanych z wypłatą raty wynagrodzenia za przekazanie sieci kanalizacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca działa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Na podstawie ww. ustawy, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przejmowania sieci wodociągowej i kanalizacyjnej od osób fizycznych, które wybudowały z własnych środków te urządzenia. Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie. Wnioskodawca przejmuje odpłatnie urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne na podstawie zawartych umów z osobami fizycznymi w oparciu o art. 31 ww. ustawy oraz o art. 49 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 49 K.c. osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1 i jest ich właścicielem, może żądać aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Wnioskodawca wartość odpłatnego wynagrodzenia ustala na podstawie: operatu szacunkowego wykonanego przez uprawnionego rzeczoznawcę lub okazanej faktury przez osoby, które z własnych środków wybudowały przejmowane urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne. W przypadku faktur wartość ta nie przekracza kosztów wybudowanych urządzeń, pomniejszonych o wartość zużycia, a w przypadku operatu szacunkowego przyjmowana jest wartość wynikająca z wyceny, lecz nie wyższa niż rzeczywisty koszt ich wybudowania. W 2012 r. Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży sieci kanalizacyjnej z osobą fizyczną, która wybudowała przedmiotową sieć z własnych środków, płatną w następujących terminach: I rata dnia 31 marca 2019 r., II rata dnia 31 marca 2020 r. Zapłata I raty za urządzenie kanalizacyjne nastąpiła w wymaganym terminie. Wartość przedmiotu umowy ustalono na podstawie przedstawionych faktur za wykonanie robót pomniejszonych o wartość zużycia. Odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wytworzenie) sieci kanalizacyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawić osobie fizycznej PIT-11 z tytułu zapłaconej I raty wynagrodzenia za odpłatne przejęcie sieci kanalizacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota wypłaconego wynagrodzenia w 2019 r. za odpłatne przejęcie sieci kanalizacyjnej będzie stanowić dla podatnika będącego osobą fizyczną przychód, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca w którym nastąpiło nabycie (wytworzenie). Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie miał obowiązku sporządzenia PIT-11 osobom fizycznym, które wybudowały z własnych środków urządzenie kanalizacyjne i przekazały je odpłatnie na Jego rzecz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wskazane w pkt 9 tego przepisu inne źródła.

Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, do którego jednakże należy zaliczyć tylko te przychody, które nie mogą zostać zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowanego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie innych niż nieruchomość rzeczy następuje przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia rzeczy, należy więc w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).

Zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższego przepisu wynika więc, że rzeczą ruchomą jest każdy przedmiot materialny niebędący nieruchomością.

Z kolei zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 ww. Kodeksu).

Natomiast na podstawie art. 49 § 1 ustawy Kodeks cywilny urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 Kodeksu cywilnego).

W myśl natomiast art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2018 r., poz. 1152 ze zm.) osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca działa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Na podstawie ww. ustawy, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przejmowania sieci wodociągowej i kanalizacyjnej od osób fizycznych, które wybudowały z własnych środków te urządzenia. Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie. Wnioskodawca przejmuje odpłatnie urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne na podstawie zawartych umów z osobami fizycznymi w oparciu o art. 31 ww. ustawy oraz o art. 49 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 49 K.c. osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1 i jest ich właścicielem, może żądać aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Wnioskodawca wartość odpłatnego wynagrodzenia ustala na podstawie: operatu szacunkowego wykonanego przez uprawnionego rzeczoznawcę lub okazanej faktury przez osoby, które z własnych środków wybudowały przejmowane urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne. W przypadku faktur wartość ta nie przekracza kosztów wybudowanych urządzeń, pomniejszonych o wartość zużycia, a w przypadku operatu szacunkowego przyjmowana jest wartość wynikająca z wyceny, lecz nie wyższa niż rzeczywisty koszt ich wybudowania. W 2012 r. Wnioskodawca zawarł umowę sprzedaży sieci kanalizacyjnej z osobą fizyczną, która wybudowała przedmiotową sieć z własnych środków, płatną w następujących terminach: I rata dnia 31 marca 2019 r., II rata dnia 31 marca 2020 r. Zapłata I raty za urządzenie kanalizacyjne nastąpiła w wymaganym terminie. Wartość przedmiotu umowy ustalono na podstawie przedstawionych faktur za wykonanie robót pomniejszonych o wartość zużycia. Odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wytworzenie) sieci kanalizacyjnej.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne przekazanie sieci kanalizacyjnej – stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stanowi źródło przychodu jakim jest odpłatne zbycie innych rzeczy. Skoro bowiem mamy tu do czynienia z umową odpłatnego przekazania sieci kanalizacyjnej, oznacza to, że przedmiotem tej umowy są urządzenia, które – w świetle cyt. art. 49 Kodeksu cywilnego – po fizycznym połączeniu z siecią przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej. Przy czym, nabycie przez osobę, która poniosła koszty budowy urządzeń stanowiących elementy odcinka sieci kanalizacyjnej – w kontekście przywołanego art. 49 ww. Kodeksu – ma miejsce w momencie ich przyłączenia do sieci. Wtedy bowiem dane urządzenia uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej (wcześniej, tj. przed przyłączeniem były składnikiem nieruchomości).

Należy w tym miejscu jeszcze raz podkreślić, iż odpłatne zbycie tzw. „innych rzeczy” (rzeczy ruchomych) po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy, tj. po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie stanowi źródła przychodu i tym samym nie rodzi obowiązku podatkowego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w 2012 r. zawarł umowę sprzedaży sieci kanalizacyjnej z osoba fizyczną, która wybudowała sieć z własnych środków. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje również, że odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wytworzenie) sieci kanalizacyjnej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro odpłatne zbycie – przekazanie na rzecz Wnioskodawcy sieci kanalizacyjnej nastąpiło przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym doszło do Jej nabycia (wytworzenia), to dla osoby fizycznej, która wybudowała (wytworzyła) ww. sieć, stanowi to przychód do opodatkowania ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreślenia przy tym również wymaga, że w przypadku odpłatnego zbycia ruchomości moment powstania przychodu związany jest z momentem zawarcia umowy sprzedaży, a nie z faktycznym otrzymaniem pieniędzy (ceny sprzedaży). Wynika to z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. (..) Oznacza to, że w niniejszej sprawie przychód podlegający opodatkowaniu powstał w dacie zawarcia umowy sprzedaży sieci kanalizacyjnej, bez znaczenia jest natomiast moment faktycznego uzyskania pieniędzy w niej oznaczonych.

W związku z tym Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia informacji o dochodach, pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, wypłaconym stypendium oraz przychodach z innych źródeł (PIT-11) z tytułu wypłaconej w 2019 r. I raty wynagrodzenia za odpłatne przejęcie sieci kanalizacyjnej. Osoba fizyczna, która wybudowała (wytworzyła) sieć kanalizacyjną zobowiązana była w zeznaniu składanym za 2012 r. wykazać dochód z odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.