Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.274.2019.2.KP
z 21 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2019 r. (data wpływu 24 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 lipca 2019 r. (data wpływu 26 lipca 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 28 czerwca 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 16 lipca 2019 r.) oraz pismem z dnia 6 sierpnia 2019 r. (data wpływu 14 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT przekazania przez Wnioskodawcę działki siedliskowej zabudowanej budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi w zamian za odszkodowanie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT przekazania przez Wnioskodawcę działki siedliskowej zabudowanej budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi w zamian za odszkodowanie. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 22 lipca 2019 r. (data wpływu 26 lipca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu nr 0114-KDIP1-3.4012.274.2019.1.KP z dnia 28 czerwca 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 16 lipca 2019 r.) oraz pismem z dnia 6 sierpnia 2019 r. (data wpływu 14 sierpnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzą grunty orne oraz działki zabudowane budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Całe gospodarstwo Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia po rodzicach w marcu 1995 roku. Gospodarstwo rolne (PKD: 0150Z uprawy rolne połączone z chowem i hodowlą zwierząt - działalność mieszana) Wnioskodawca rozpoczął prowadzić w wieku 15 lat (po utracie rodziców). Do dnia dzisiejszego jest to podstawowa działalność Wnioskodawcy, który nie jest rolnikiem ryczałtowym. Dodatkowo od 2000 roku Wnioskodawca prowadzi osobną działalność gospodarczą (PKD: 4312Z przygotowanie terenu pod budowę) i jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca otrzymał zawiadomienie ze Starostwa Powiatowego o wydaniu decyzji, że działka nr 799 oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działka siedliskowa z budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi wchodząca w skład gospodarstwa zostanie poddana wywłaszczeniu na rozbudowę drogi powiatowej wraz z rozbudową skrzyżowania z drogą powiatową. Ww. działka nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani innych o podobnym charakterze. Nie była modernizowana od momentu odziedziczenia. W kwietniu 2019 r. zostało Wnioskodawcy wypłacone odszkodowanie. Ponieważ w chwili obecnej w dalszym ciągu Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne i jednocześnie jest płatnikiem VAT z dodatkowej działalności gospodarczej czy będzie obowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu otrzymania odszkodowania za wywłaszczenie. Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że we wniosku o interpretację indywidualną błędnie wskazał, że nie jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca oświadcza, że jest rolnikiem ryczałtowym i z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT od otrzymanego odszkodowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, działka siedliskowa przeznaczona pod wywłaszczenie była wykorzystywana do prowadzenia gospodarstwa rolnego i nigdy nie była wykorzystywana do celów dodatkowej działalności gospodarczej. Działka siedliskowa należy do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Działka ta jest objęta miejscowym planem zagospodarowania jako tereny budowlane (art. 2 pkt 33). Od momentu odziedziczenia Wnioskodawca nie dokonywał żadnych modernizacji budynków posadowionych na tej działce i nie ponosił też żadnych kosztów na rozbudowę i modernizację, w związku z tym Wnioskodawca nie obniżał kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Między pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości (działki wraz z budynkami) upłynął okres dłuższy niż dwa lata. W myśl art. 43 ustawy o VAT dostawa ww. nieruchomości będącej wynikiem wywłaszczenia podlegać będzie zwolnieniu z VAT. Wnioskodawca uważa, że dopełnione są wszelkie warunki by odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia było zwolnione z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że co do zasady, warunkiem uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z cyt. wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności towarów w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2019 r., poz. 801, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ww. ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji, nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, iż podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe oznacza, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy ww. orzeczenia wynika m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzą grunty orne oraz działki zabudowane budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi związane z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Całe gospodarstwo Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia po rodzicach w marcu 1995 roku. Gospodarstwo rolne (PKD: 0150Z uprawy rolne połączone z chowem i hodowlą zwierząt - działalność mieszana). Do dnia dzisiejszego jest to podstawowa działalność Wnioskodawcy. Dodatkowo od 2000 roku Wnioskodawca prowadzi osobną działalność gospodarczą (PKD: 4312Z przygotowanie terenu pod budowę) i jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca otrzymał zawiadomienie ze Starostwa Powiatowego o wydaniu decyzji, że działka nr 799 oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działka siedliskowa z budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi wchodząca w skład gospodarstwa zostanie poddana wywłaszczeniu na rozbudowę drogi powiatowej wraz z rozbudową skrzyżowania z drogą powiatową. Ww. działka nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani innych o podobnym charakterze. Nie była modernizowana od momentu odziedziczenia. W kwietniu 2019 r. zostało Wnioskodawcy wypłacone odszkodowanie. Ponadto Wnioskodawca oświadczył, że jest rolnikiem ryczałtowym i z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy jest On zobowiązany do zapłaty podatku VAT od otrzymanego odszkodowania.

Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione. Wnioskodawca odziedziczył wyżej wymienioną działkę wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego po rodzicach. Zainteresowany wskazał, że przedmiotowa działka była wykorzystywana do prowadzenia gospodarstwa rolnego i nigdy nie była wykorzystywana do celów dodatkowej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych modernizacji oraz ww. działka nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Ponadto, co najważniejsze, Zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przygotowania terenu pod budowę, jednakże wywłaszczona działka, nie była wykorzystywana w tej działalności gospodarczej, ponieważ służyła do prowadzenia gospodarstwa rolnego (PKD: 0150Z uprawy rolne połączone z chowem i hodowlą zwierząt). Jak wskazał Wnioskodawca jest podatnikiem ryczałtowym i z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W rozpatrywanej sprawie, sprzedaż ww. nieruchomości tj. działki siedliskowej zabudowanej budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi, będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Zatem należy uznać, że Wnioskodawca w wyniku dokonania czynności wywłaszczenia ww. działki nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, dla Wnioskodawcy z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zatem nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, że w myśl art. 43 ustawy o VAT dostawa ww. nieruchomości będącej wynikiem wywłaszczenia podlegać będzie zwolnieniu z VAT, ponieważ jak wyżej ustalono w wyniku przedmiotowej transakcji Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W związku z nieuznaniem Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki pod rozbudowę drogi, rozstrzyganie kwestii dotyczących opodatkowania VAT otrzymanego odszkodowania jest bezpodstawne.

Tym samym w związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.