Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.114.2019.2.MM
z 21 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 7 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.), uzupełnionym 7 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 23 lipca 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.114.2019.1.MM wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 7 sierpnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 29 stycznia 2016 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonali przedpłaty w kwocie 15.000 zł do Spółdzielni Mieszkaniowej celem nabycia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego.

Ponieważ Spółdzielnia nie miała uregulowanej sytuacji podziału gruntu pod tą nieruchomością i sprawy były w toku, w dniu 1 kwietnia 2016 r. małżonkowie podpisali ze Spółdzielnią umowę najmu ww. lokalu do czasu przekształcenia w odrębną własność.

W dniu 27 grudnia 2018 r. Spółdzielnia miała już uregulowane sprawy podziału gruntu w związku z tym małżonkowie dokonali wpłaty 75.000 zł (różnica wartości mieszkalnia) do kasy Spółdzielni celem przekształcenia lokalu w odrębną własność. Małżonkowie dokonali również wpłaty 1.675,35 zł, tj. kosztów podziału gruntu pod tą nieruchomością.

W dniu 28 grudnia 2018 r. miało dojść do podpisania aktu notarialnego ale Wnioskodawczyni została poinformowana przez notariusza o konieczności zapłaty 2% podatku od czynności cywilnoprawnych. Faktura VAT z 29 stycznia 2016 r. wskazuje, że nabycie prawa do lokalu jest zwolnione z podatku VAT.

Umowa między Wnioskodawczynią i jej mężem a Spółdzielnią dotyczy nabycia lokalu mieszkalnego i stanowi umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności.

Umowa nabycia odrębnej własności lokalu zostanie zawarta między małżonkami a Spółdzielnią i będzie to umowa sprzedaży z zachowaniem przepisów Kodeksu cywilnego.

Spółdzielnia z tytułu dokonania tej czynności nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług i będzie z tego podatku zwolniona.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zasadne jest pobieranie przez notariusza 2% podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ umowa, na podstawie której wraz z mężem nabędzie prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego będzie umową sprzedaży w rozumieniu ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny i z tytułu tej transakcji Spółdzielnia będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zatem nie jest zasadne pobieranie 2% podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1519) – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie natomiast do art. 535 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U z 2019 r., poz. 1145) – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje – w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – stawki podatku od umowy sprzedaży wynoszą:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym − 2%,
2. innych praw majątkowych − 1%.
   
   

Na podstawie art. 10 ust. 1 ww. ustawy – podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu – notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Jak wynika z przywołanych przepisów, zawarcie umowy sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym, a w przypadku, gdy umowa sprzedaży jest dokonywana w formie aktu notarialnego obowiązkiem notariusza (jako płatnika) jest pobór tego podatku.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierzają nabyć od Spółdzielni lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność. Umowa nabycia odrębnej własności lokalu będzie umową sprzedaży z zachowaniem przepisów Kodeksu cywilnego. W dniu 28 grudnia 2018 r. gdy miało dojść do podpisania aktu notarialnego, Wnioskodawczyni została poinformowana o konieczności zapłaty 2% podatku od czynności cywilnoprawnych. Zdaniem Wnioskodawczyni, pobieranie 2% podatku nie jest zasadne, ponieważ z tytułu tej transakcji Spółdzielnia będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze argument Wnioskodawczyni, który jej zdaniem przesądza o braku konieczności pobierania podatku od czynności cywilnoprawnych, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni prawo do wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność, wiąże z treścią ww. art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym należy wyjaśnić, że z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona. Przy czym, mimo zwolnienia z podatku od towarów i usług, wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie będzie miało miejsca wówczas, gdy czynność będzie dotyczyć m.in. umowy sprzedaży a jej przedmiotem będzie m.in. nieruchomość, tj. lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność. Zwolnienie z opodatkowania od towarów i usług umowy sprzedaży nieruchomości nie wywołuje bowiem wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wynika to z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zatem aby umowa sprzedaży nieruchomości była wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, transakcja ta musi być faktycznie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tzn. nie może być zwolniona z tego podatku.

Tymczasem w omawianej sprawie ani Wnioskodawczyni, ani Spółdzielnia z tytułu planowanej czynności nie zapłacą podatku od towarów i usług, ponieważ Spółdzielnia będzie z tego podatku zwolniona. Powyższe oznacza, że zwolnienie ww. umowy sprzedaży z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie spowoduje, że czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując, w omawianej sprawie pobranie przez notariusza podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy sprzedaży będzie postępowaniem prawidłowym i zgodnym z prawem. Zawierając umowę sprzedaży Wnioskodawczyni stanie się stroną czynności cywilnoprawnej, której dokonanie spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Natomiast fakt, że z tytułu dokonania opisanej czynności żadna ze stron nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług oznacza, że w omawianej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w zacytowanym wyżej art. 2 pkt 4 ustawy. Z tego też względu stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.