2019.08.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.360.2019.2.IK
z 14 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym, który wpłynął do tut. Organu 6 czerwca 2019 r., uzupełnionym pismem 19 lipca 2019 r. (data wpływu 24 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu dostawy udziałów w nieruchomości oraz opodatkowania tej dostawy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 lipca 2019 r. (data wpływu 24 lipca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 15 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.360.2019.1.IK.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania pana R.B.,
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania panią K.B.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcy są małżeństwem, obywatelami polskimi posiadającymi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Umów małżeńskich majątkowych nie zawierali. Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. Wnioskodawcy na mocy umowy darowizny z dnia 27 lutego 1996 r. stali się współwłaścicielami (wraz z siostrą Wnioskodawczyni i jej mężem, po 1/2 części) nieruchomości o powierzchni 9903 m², położonej w C., ul. H. nr 46, oznaczonej jako działka nr 6/1, dla której Sąd Rejonowy w C. prowadził księgę wieczystą. Na podstawie umowy o zniesienie współwłasności z dnia 16 listopada 2006 r., Wnioskodawcy stali się właścicielami na zasadzie wspólności ustawowej, działki nr 6/4 o obszarze 5026 m², powstałej w wyniku podziału działki nr 6/1 (składającej się na nieruchomość opisaną powyżej). Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów na nieruchomość obejmująca działkę nr 6/4, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą KW nr (…), składają się użytki stanowiące w całości grunty orne (oznaczone symbolami R IVb, RV). Wnioskodawcy nie nabywali ww. nieruchomości w drodze zakupu, a stali się jej właścicielami w drodze umowy darowizny a następnie podziału i zniesienia współwłasności nieruchomości będącej przedmiotem umowy darowizny. Przedmiotowa nieruchomość położona jest na terenie nie objętym aktualnie planem zagospodarowania przestrzennego. Przedmiotowa nieruchomość ma kształt prostokąta o szerokości ok. 18 m i długości ok. 280 m. Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana na cele rolne przed dokonaniem jej darowizny na rzecz Wnioskodawców oraz okresowo również w okresie późniejszym była obsiewana przez sąsiada Wnioskodawców, z tytułu czego Wnioskodawcy nie otrzymywali żadnych przychodów. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawców na cele związane z działalnością gospodarczą. Wnioskodawcy ponosili jedynie koszty związane z obciążenia publicznoprawnymi wynikające z faktu bycia posiadania prawa własności gruntu. Nieruchomość nie była też przedmiotem żądnych umów cywilnoprawnych tj. umowy dzierżawy czy najmu. Wnioskodawcy nie byli wcześniej zainteresowani sprzedażą nieruchomości. Właściciele sąsiadującej, przylegającej nieruchomości do nieruchomości Wnioskodawców otrzymali oferty zakupu dot. części ich nieruchomości ale z zastrzeżeniem, żeby przyszła transakcja sprzedaży obejmowała też zakup części gruntów wchodzących w obszar nieruchomości Wnioskodawców, tak aby działka będące przedmiotem ewentualnej umowy sprzedaży uzyskała kształt zbliżony do kwadratu. Wnioskodawcy podjęli decyzje o zamiarze sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawcy wraz z właścicielami sąsiadującej, przylegającej nieruchomości podjęli decyzje o przeprowadzeniu geodezyjnego podziału obu nieruchomości.

Zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami w przypadku braku planu miejscowego, podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 94 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami). W roku 2018 Wnioskodawcy dokonali podziału nieruchomości, na podstawie decyzji Prezydenta Miasta C., odpowiednio z dnia 12 stycznia 2018 r. dot. określenia sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu oraz z dnia 28 sierpnia 2018 r. dot. zatwierdzenia podziału nieruchomości. Oba postępowania zakończone wydaniem powyższych decyzji prowadzone były z wniosku Wnioskodawców oraz właścicieli przylegającej nieruchomości sąsiadującej. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczyła całych nieruchomości a nie poszczególnych działek i jako taka ma charakter deklaratoryjny, co oznacza że nie konstytuuje żadnych praw czy obowiązków nie przewidzianych ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie tworzy nowej sytuacji prawnej a jedynie stwierdza i sankcjonuje stan rzeczy. Decyzja określa jedynie możliwości zagospodarowania terenu i nie zmienia przeznaczenia terenu. W wyniku podziału nieruchomość Wnioskodawców została podzielona na 7 działek. W roku bieżącym, z inicjatywy właścicieli przylegającej nieruchomości ich nieruchomość została uzbrojona w przyłącze elektroenergetyczne z możliwością w przyszłości przyłączenia do ww. urządzenia w celu zasilania pozostałych działek. Poza wskazanymi czynnościami, związanymi z podziałem nieruchomości Wnioskodawcy nie dokonywali żadnych innych czynności dot. przedmiotowej nieruchomości ani nie ponosili innych nakładów na przedmiotową nieruchomość, tj. budowa ogrodzenia, budowa dróg wewnętrznych, czynności marketingowe czy inne mające na celu reklamę przedmiotowej nieruchomości w celu jej sprzedaży, tym zamieszczanie ogłoszenia o sprzedaży czy zleceniu profesjonalnemu pośrednikowi nieruchomości sprzedaż nieruchomości.

W styczniu bieżącego roku Wnioskodawcy dokonali jednej transakcji sprzedaży części nieruchomości (jednej działki), z uwzględnieniem szczególnych wymagań nabywcy, w ten sposób, że transakcja sprzedaży obejmowała swoim obszarem, obszar wyodrębnionej w wyniku podziału działek, działkę Wnioskodawców, oraz obszar przylegającej działki wchodzącej w obszar przylegającej nieruchomości sąsiedniej. Nabywcy nieruchomości samodzielnie, wystąpili w wnioskiem do Prezydenta Miasta C. o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu położenia nabytej nieruchomości, obejmującej w części obszar działki zakupionej od Wnioskodawców oraz obszar działki zakupiony od właścicieli nieruchomości sąsiadującej, przylegającej do nieruchomości Wnioskodawców. Wnioskodawcy w przyszłości planują sprzedaż pozostałych działek, przy czym transakcje sprzedaży będą przebiegały w ten sam sposób co sprzedaż pierwszej działki, tzn. transakcje sprzedaży będą obejmowały swoim obszarem, obszar wyodrębnionej w wyniku podziału działek, działkę Wnioskodawców oraz obszar przylegającej działki wchodzącej w obszar przylegającej nieruchomości sąsiedniej, zgodnie z dokonanym podziałem geodezyjnym obu nieruchomości.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca oraz Zainteresowana niebędącą stroną postępowania, zakładają, że w przypadku sprzedaży pozostałych działek mogą być zawierane umowy przedwstępne na takich samych warunkach jak przy sprzedaży pierwszej działki, tj. warunek uzyskania przez nabywców decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu obejmującego działkę będącą przedmiotem transakcji sprzedaży.

Wnioskodawca oraz Zainteresowana niebędącą stroną postępowania nie udzielali i nie będą udzielać nabywcom działek pełnomocnictwa do występowania w ich imieniu w postępowaniach administracyjnych mających na celu uzyskanie stosowanych decyzji koniecznych dla rozpoczęcia inwestycji budowlanych przez nabywców poszczególnych działek.

Wnioskodawca oraz Zainteresowana niebędącą stroną postępowania z tytułu sprzedaży jednej działki, która miała miejsce w marcu 2019, nie odprowadzali podatku VAT, nie składali deklaracji VAT oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Środki uzyskane ze sprzedaży działki zostały przeznaczone na bieżące potrzeby Wnioskodawcy oraz Zainteresowanej niebędącą stroną postępowania.

Obecnie Wnioskodawca oraz Zainteresowana niebędącą stroną postępowania nie posiadają nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, oprócz wskazanej we wniosku.

Środki uzyskane z ewentualnej sprzedaży działek w przyszłości Wnioskodawca oraz Zainteresowana niebędącą stroną postępowania będą przeznaczone na ich bieżące potrzeby.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana sprzedaż działek, wydzielonych w wyniku podziału nieruchomości, dokonana przez Wnioskodawców będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawców zrealizowana transakcja jak też planowane w przyszłości transakcje nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Wnioskodawców. Wnioskodawcy w przedmiotowych transakcja nie występują jako podatnicy w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, iż przedmiotowe transakcje sprzedaży nie są realizowane w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym temu przepisowi na podstawie ustawy z dnia 07 grudnia 2012 r., zmieniającej przepis z dniem 01 kwietnia 2013 r. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Istotnym jest zatem również okoliczność, czy dana transakcja dokonywana również przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług, dokonywana jest w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, w zakresie której jest on już podatnikiem podatku od towarów i usług

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie nieruchomość nie została przez Wnioskodawców nabyta w drodze umowy sprzedaży a stała się częścią ich majątku w drodze umowy darowizny oraz zniesienia współwłasności. Nieruchomość od dnia nabycia nie była wykorzystywana przez Wnioskodawców w celach zarobkowych. Nieruchomość nie były przedmiotem najmu, dzierżawy. W stosunku do przedmiotowych działek nie były podejmowane działania związane z przygotowaniem działek do sprzedaży, którym można by przypisać charakter czynności wykonywanych w sposób ciągłu dla celów zarobkowych. Zainteresowani kupnem sami zgłosili się z ofertą zakupu. Wszystko to zatem wyklucza handlowy cel transakcji sprzedaży przedmiotowych działek. W tej konkretnej sprawie czynność sprzedaży będzie się mieścić się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym, do których unormowania ustawy o podatku od towarów i usług zastosowania nie mają. W orzecznictwie wskazuje się również, że istotne znaczenie ma zamiar jaki towarzyszył przy zakupie gruntów. Takie stanowisko potwierdza NSA w wyroku z dnia 12 stycznia 2010 r. sygn. akt: I FSK 1626/08, stwierdzając, że jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za podatnika w tym zakresie. W innym orzeczeniu, WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 27 czerwca 2007 r., sygn. akt: I SA/Bk 399/06, wskazał, że w każdym przypadku istotne znaczenie powinien mieć zamiar nabycia przedmiotowych gruntów (które są później sprzedawane przez takiego nabywcę). Jeśli z okoliczności sprawy wynika, że zamiarem nabycia było późniejsze odprzedanie gruntów, to - zasadniczo - należałoby takiego sprzedawcę uznać za podatnika VAT w zakresie tych sprzedaży. Jeśli natomiast sprzedawca gruntów nabywał te grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, wówczas co do zasady w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntów nie powinien być traktowany jako podatnik VAT W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie nabywali nieruchomości a otrzymali ją w darowiźnie. Podobnie przyjął NSA w wyroku z dnia 23 stycznia 2009 roku, sygn. akt: I FSK 1629/07, w którym podkreślił, że decydujące znaczenie mają zamiar i okoliczności nabycia składników majątku, w szczególności to, czy nabycie dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb podatnika, czy też miało związek z prowadzoną działalnością handlową. W doktrynie podnosi się (A Bartosiewicz, VAT Komentarz, WK 2016), że dokonując analizy konkretnego przypadku, należy zwrócić uwagę na okoliczności towarzyszące nabyciu, a także na moment nabycia oraz na czas dzielący nabycie i zbycie oraz okoliczności sprzedaży i przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży (czy konsekwentnie pozostają one w majątku prywatnym, czy też są używane w działalności gospodarczej).

Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako „TSUE”) w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie ocenił Trybunał okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów, zdaniem Trybunału może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustaw o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży udziału w prawie własności nieruchomości podejmował/będzie podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, że Wnioskodawca (Zainteresowany będący strona postępowania) oraz Zainteresowany niebędący stroną postepowania – małżeństwo, zamierzają sprzedać kilka działek. Małżeństwo nabyło działkę w drodze umowy. Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana na cele rolne przed dokonaniem jej darowizny na rzecz małżeństwa oraz okresowo również w okresie późniejszym była obsiewana przez sąsiada Wnioskodawców, z tytułu czego małżonkowie nie otrzymywali żadnych przychodów. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Małżonków na cele związane z działalnością gospodarczą. Nieruchomość nie była też przedmiotem żądnych umów cywilnoprawnych tj. umowy dzierżawy czy najmu. Małżonkowie nie byli wcześniej zainteresowani sprzedażą nieruchomości. Właściciele sąsiadującej, przylegającej nieruchomości do nieruchomości Małżonków otrzymali oferty zakupu dot. części ich nieruchomości ale z zastrzeżeniem, żeby przyszła transakcja sprzedaży obejmowała też zakup części gruntów wchodzących w obszar nieruchomości Małżonków, tak aby działka będące przedmiotem ewentualnej umowy sprzedaży uzyskała kształt zbliżony do kwadratu. Małżonkowie wraz z właścicielami sąsiadującej, przylegającej nieruchomości podjęli decyzje o przeprowadzeniu geodezyjnego podziału obu nieruchomości. W roku 2018 Małżonkowie dokonali podziału nieruchomości, na podstawie decyzji Prezydenta Miasta C., odpowiednio z dnia 12 stycznia 2018 r. dot. określenia sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu oraz z dnia 28 sierpnia 2018 r. dot. zatwierdzenia podziału nieruchomości. Oba postępowania zakończone wydaniem powyższych decyzji prowadzone były z wniosku Małżonków oraz właścicieli przylegającej nieruchomości sąsiadującej. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczyła całych nieruchomości a nie poszczególnych działek i jako taka ma charakter deklaratoryjny, co oznacza że nie konstytuuje żadnych praw czy obowiązków nie przewidzianych ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie tworzy nowej sytuacji prawnej a jedynie stwierdza i sankcjonuje stan rzeczy. Decyzja określa jedynie możliwości zagospodarowania terenu i nie zmienia przeznaczenia terenu. W wyniku podziału nieruchomość została podzielona na 7 działek. W roku bieżącym, z inicjatywy właścicieli przylegającej nieruchomości ich nieruchomość została uzbrojona w przyłącze elektroenergetyczne z możliwością w przyszłości przyłączenia do ww. urządzenia w celu zasilania pozostałych działek. Poza wskazanymi czynnościami, związanymi z podziałem nieruchomości Wnioskodawcy nie dokonywali żadnych innych czynności dot. przedmiotowej nieruchomości ani nie ponosili innych nakładów na przedmiotową nieruchomość. W styczniu bieżącego roku Wnioskodawcy dokonali jednej transakcji sprzedaży części nieruchomości (jednej działki), z uwzględnieniem szczególnych wymagań nabywcy, w ten sposób, że transakcja sprzedaży obejmowała swoim obszarem, obszar wyodrębnionej w wyniku podziału działek, działkę Wnioskodawców, oraz obszar przylegającej działki wchodzącej w obszar przylegającej nieruchomości sąsiedniej. Nabywcy nieruchomości samodzielnie, wystąpili w wnioskiem do Prezydenta Miasta C. o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu położenia nabytej nieruchomości, obejmującej w części obszar działki zakupionej od Wnioskodawców oraz obszar działki zakupiony od właścicieli nieruchomości sąsiadującej, przylegającej do nieruchomości Wnioskodawców. Wnioskodawcy w przyszłości planują sprzedaż pozostałych działek, przy czym transakcje sprzedaży będą przebiegały w ten sam sposób co sprzedaż pierwszej działki, tzn. transakcje sprzedaży będą obejmowały swoim obszarem, obszar wyodrębnionej w wyniku podziału działek, działkę Wnioskodawców oraz obszar przylegającej działki wchodzącej w obszar przylegającej nieruchomości sąsiedniej, zgodnie z dokonanym podziałem geodezyjnym obu nieruchomości.

Środki uzyskane ze sprzedaży działki zostały przeznaczone na bieżące potrzeby Wnioskodawcy oraz Zainteresowanej niebędącą stroną postępowania.

Obecnie Wnioskodawca oraz Zainteresowana niebędącą stroną postępowania nie posiadają nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, oprócz wskazanej we wniosku.

W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych gruntów Wnioskodawca i Zainteresowany niebędący strona postępowania wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku VAT. W rozpatrywanej sprawie dostawę gruntu można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca i Zainteresowany niebędący stroną postępowania będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku VAT nie mają zastosowania.

Reasumując należy stwierdzić – mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe (w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby, sygn. akt C-l80/10 i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć, sygn. akt C-181/10), że sprzedaż przedmiotowych działek gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę i Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania za podatnika tego podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin