Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.370.2019.2.AJ
z 7 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2019 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniach 12 i 25 lipca 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży produktów wytworzonych w ramach warsztatów terapii zajęciowej oraz braku obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży tych produktów przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 12 i 25 lipca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży produktów wytworzonych w ramach warsztatów terapii zajęciowej oraz braku obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży tych produktów przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Stowarzyszenie prowadzi nieodpłatną i odpłatną działalność pożytku publicznego w zakresie pomocy społecznej. Celem Stowarzyszenia jest działanie na rzecz tworzenia najkorzystniejszych warunków do pełnego fizycznego i osobowego rozwoju osób niepełnosprawnych oraz umożliwienia im aktywnego i godnego uczestnictwa w życiu społecznym, a także pomoc ich rodzinom. Swoje cele Stowarzyszenie prowadzi poprzez organizowanie i prowadzenie m. in. warsztatów terapii zajęciowej na podstawie art. 10-10f ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zawodowej. Przedmiotowe działania mają na celu ogólną poprawę rozwoju i sprawności niezbędnych do samodzielnego i niezależnego funkcjonowania osób niepełnosprawnych.

Według powyższych przepisów uczestnikami Warsztatów Terapii Zajęciowej mogą być osoby niepełnosprawne niezdolne do pracy, posiadające orzeczenie o stopniu niepełnosprawności ze wskazaniem do uczestnictwa w warsztatach terapii zajęciowej.

Stowarzyszenie w ramach Warsztatów Terapii Zajęciowej rehabilituje osoby niepełnosprawne poprzez zajęcie terapeutyczne polegające na tworzeniu drobnych prac, w tym m.in. stroiki, ozdoby, prace plastyczne. Wytworzone przedmioty posiadają znikomą wartość ekonomiczną.

Działalność warsztatu jest działalnością o charakterze niezarobkowym zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej. Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmioty wytwarzane przez Warsztaty Terapii Zajęciowej mają dla nabywcy niewielką wartość ekonomiczną i nie przynoszą mu istotnej korzyści. Są to wyroby rękodzieła artystycznego m.in. świeczki, kartki okolicznościowe, ozdoby świąteczne itp. Cena wytwarzanych produktów jest niższa niż cena rynkowa i nie jest wyższa od poniesionych kosztów. Wpłacane przez nabywców kwoty za wytworzone przez uczestników warsztatów terapii zajęciowej przedmioty rękodzieła artystycznego są dobrowolne na zasadzie darowizny. Kwoty otrzymane za przedmioty wytwarzane w ramach Warsztatów Terapii Zajęciowej nie odzwierciedlają ich wartości, są nieekwiwalentne do wartości towaru oraz niezależne od ceny.

Stowarzyszenie oprócz kwot otrzymywanych od nabywców przedmiotów wytwarzanych w ramach Warsztatów Terapii Zajęciowej w 2018 r. osiągnęło obrót ze sprzedaży wyrobów/usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w ramach prowadzonego przez Stowarzyszenie Zakładu Aktywności Zawodowej w kwocie: 634.582,26 zł. Natomiast od 1 stycznia 2019 r. Stowarzyszenie nie osiąga obrotu ze sprzedaży wyrobów/usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Wobec Stowarzyszenia powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w związku z prowadzoną działalnością Zakładu Aktywności Zawodowej. Od 1 stycznia 2019 r. Zakład Aktywności Zawodowej prowadzony przez Stowarzyszenie został wyodrębniony organizacyjnie i finansowo w strukturze Stowarzyszenia i uzyskał odrębny NIP i REGON, w związku z tym od 2019 r. Stowarzyszenie nie prowadzi sprzedaży. Od 1 stycznia 2020 r. zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Stowarzyszenie rezygnuje ze statusu czynnego podatnika podatku VAT.

W świetle obowiązujących przepisów dotyczących prowadzenia kas fiskalnych, Stowarzyszenie od 1 stycznia 2020 r. będzie zwolnione z obowiązku ewidencjonowania, gdyż nie przekroczy obrotu 20.000 zł w poprzednim roku podatkowym.

Obecnie Stowarzyszenie nie figuruje w rejestrze przedsiębiorców w KRS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Czy w związku z dokonywaniem sprzedaży przedmiotów wytworzonych w ramach Warsztatów Terapii Zajęciowej powinna być rejestrowana za pośrednictwem kasy fiskalnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 22 ustawy, normuje pojęcie sprzedaży tj.: przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Z powyżej przytoczonych przepisów, wynika przede wszystkim, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów oraz świadczenie usług realizowane na terytorium kraju, jeżeli ma charakter odpłatny. W związku z faktem, iż sama ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji odpłatności, należy jej szukać w innych źródłach prawa lub w orzecznictwie. I tutaj orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje, że z odpłatnością mamy do czynienia wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem. Zapłata powinna więc nastąpić jako konsekwencja dostawy towarów. Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie przedmiotów wytwarzanych przez uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej nie spełnia tego warunku. Ewentualny dochód będzie przeznaczany jest na rehabilitację i integrację społeczną podopiecznych. Zapłata będzie dokonywana w celu udzielenia pomocy społecznej jaką jest przekazanie określonej sumy pieniędzy na wsparcie uczestników i podopiecznych, a dokładniej ich integrację społeczną. Przekazana suma pieniędzy stanowić będzie w istocie wartość symboliczną, albowiem wytwarzane przedmioty mają znikomą wartość ekonomiczną. Osoba dokonująca zakupu pracy, przedmiotu wytworzonego, w rzeczywistości przekazuje darowiznę na rzecz osób niepełnosprawnych a przekazana w zamian rzecz ma wymiar symboliczny i działanie terapeutyczne.

Podobne stanowisko prezentował Minister Finansów, co potwierdza pismo z dnia 21 kwietnia 2017 r. skierowane do Przewodniczącego Wojewódzkiej Społecznej Rady ds. Osób Niepełnosprawnych w Kielcach (PTI.812.16.2017.QHK.142.2) oraz pismo z dnia 9 marca 2017 r., znak PT3.054.1.2017.LBE.96, stanowiące odpowiedź na interpelację nr 10000 z dnia 16 lutego 2017 r. Powyższe znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (0112-KDIL1-1.4012.1742.2017.2.OA, czy 0111-KDIB3- 2.4012.753.2017.1.AZ).

Odnosząc się do kwestii prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawca wskazał, że skoro w ramach osiągniętych przychodów, w których nastąpiło przekazanie przedmiotów wytworzonych przez uczestników warsztatów terapii zajęciowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc jednoczenie nie ma obowiązku rejestracji przedmiotowej sprzedaży na kasie fiskalnej.

Zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zatem, przepis ten stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób prywatnych (tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych) są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Mając na uwadze stan faktyczny w przedmiotowej kwestii stanowiący, że przekazanie określonego dobra ma wymiar symboliczny oraz, że wartość prac jest znikoma, uznać należy, że nie dochodzi w tym wypadku do konieczności nabijania sprzedaży na kasę fiskalną, gdyż nie mamy do czynienia z poborem wynagrodzenia z tytułu sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast z art. 2 pkt 22 ustawy wynika, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych przepisów wynika, że dana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu wówczas, gdy dany podmiot – dokonując jej – będzie działał w charakterze podatnika, to znaczy, gdy czynność zostanie dokonana w okolicznościach pozwalających na przypisanie jej cech działalności gospodarczej, a zatem jeśli będzie miała ona charakter profesjonalny i ciągły. Posiadanie statusu podatnika VAT nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki, należy uznać za rodzącą obowiązki w podatku VAT.

Tym samym należy stwierdzić, że dany podmiot będzie podatnikiem tylko w odniesieniu do czynności podlegających opodatkowaniu, które wykonywał będzie w ramach działalności gospodarczej. Wykonywanie określonych czynności – będących dostawą towarów czy też świadczeniem usług – niemające miejsca w ramach działalności gospodarczej, nie jest działaniem w charakterze podatnika, a w konsekwencji – nie podlega opodatkowaniu.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że zakres opodatkowania podatkiem VAT determinowany jest przez dwa czynniki:

• przedmiotowy – opodatkowaniu podlega wyłącznie dostawa towarów i świadczenie usług oraz
• podmiotowy – dostawa i świadczenie usług muszą być dokonane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Istotne jest to, że obie te przesłanki muszą być spełnione łącznie.

Należy zwrócić uwagę, że zarówno na podstawie przepisów krajowych, jak i wspólnotowych, aby dana czynność podlegała VAT, musi być dokonywana przez podatnika tego podatku działającego w tym charakterze (tj. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). Nie każde więc działanie podatnika będzie czynnością opodatkowaną VAT.

Na gruncie niniejszej sprawy należy wskazać, że na podstawie art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1172 z późn. zm.), do podstawowych form aktywności wspomagającej proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych zalicza się uczestnictwo tych osób w warsztatach terapii zajęciowej, zwanych dalej „warsztatami”.

Stosownie do art. 10a ust. 1 ww. ustawy, warsztat oznacza wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo placówkę stwarzającą osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia.

Realizacja przez warsztat celu, o którym mowa w ust. 1, odbywa się – stosownie do zapisu art. 10a ust. 2 ww. ustawy – przy zastosowaniu technik terapii zajęciowej, zmierzających do rozwijania:

1. umiejętności wykonywania czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej;
2. psychofizycznych sprawności oraz podstawowych i specjalistycznych umiejętności zawodowych, umożliwiających uczestnictwo w szkoleniu zawodowym albo podjęcie pracy.

W myśl art. 10a ust. 3 ww. ustawy, terapię realizuje się na podstawie indywidualnego programu rehabilitacji, w którym określa się:

1. formy rehabilitacji;
2. zakres rehabilitacji;
3. metody i zakres nauki umiejętności, o których mowa w ust. 2;
4. formy współpracy z rodziną lub opiekunami;
5. planowane efekty rehabilitacji;
6. osoby odpowiedzialne za realizację programu rehabilitacji.

Szczegółowe zasady tworzenia, działania i dofinansowywania warsztatu terapii zajęciowej, uregulowane są w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 63, poz. 587).

Zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia, warsztat działa na podstawie regulaminu organizacyjnego zatwierdzonego przez jednostkę prowadzącą warsztat. Regulamin organizacyjny warsztatu określa w szczególności:

1. prawa i obowiązki uczestnika warsztatu;
   
2. sposób ustalania wysokości środków finansowych otrzymywanych przez uczestnika warsztatu w ramach treningu ekonomicznego i gospodarowania nimi;
   
3. organizację pracy i zajęć;
   
4. sposób dowozu uczestników do warsztatu;
   
5. obowiązki kierownika warsztatu w zakresie:
   
   
   
   1. zapewnienia odpowiednich warunków pracy i organizowanych zajęć,
      
   2. planowania:
      
      
      
      1. rozkładu zajęć w warsztacie,
         
      2. przerw wakacyjnych uczestników warsztatu,
         
      3. urlopów pracowników.
         

W świetle § 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, działalność warsztatu jest działalnością o charakterze niezarobkowym.

Dochód ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników warsztatu w ramach realizowanego programu terapii przeznacza się, w porozumieniu z uczestnikami warsztatu, na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników (§ 10 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Powołane wyżej przepisy art. 5, art. 7 i art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług zawierają podstawowe zasady opodatkowania tym podatkiem. Z przepisów tych wynika przede wszystkim, że opodatkowaniu podlegają dostawa towarów oraz świadczenie usług realizowane na terytorium kraju. Ponadto dostawa towarów bądź świadczenie usług podlegają opodatkowaniu jeżeli mają charakter odpłatny. Tylko pozytywne ustalenia w powyższych aspektach upoważniają do stwierdzenia, że miała miejsce transakcja podlegająca opodatkowaniu.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia odpłatności. W języku potocznym odpłatność oznacza zapłatę, wynagrodzenie w zamian za rzecz (towar) lub zachowanie (usługę). Należy podkreślić, że pojęcie ,,odpłatna dostawa” powinno być rozumiane jako ekonomiczne korzyści dla sprzedającego.

W dorobku orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego dochodzi do dostawy towarów, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz sprzedawcy. Ponadto, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dostarczonym towarem a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy towaru.

Zatem dostawa towarów jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT jeżeli następuje za wynagrodzeniem oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. O opodatkowaniu podatkiem VAT czynności dostawy towarów decyduje zatem jej odpłatność.

W ocenie tut. organu, przy sprzedaży prac, o których mowa we wniosku, warunek istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towaru a odpłatnością nie jest/nie będzie spełniony.

Wnioskodawca wskazał bowiem, że prace wytworzone przez osoby niepełnosprawne w ramach warsztatów terapii zajęciowej posiadają znikomą wartość ekonomiczną.

Wytwarzane przedmioty mają dla nabywcy niewielką wartość ekonomiczną i nie przynoszą mu istotnej korzyści. Są to wyroby rękodzieła artystycznego m.in. świeczki, kartki okolicznościowe, ozdoby świąteczne itp., których cena jest niższa niż cena rynkowa i nie jest wyższa od poniesionych kosztów. Kwoty otrzymane za przedmioty wytwarzane w ramach Warsztatów Terapii Zajęciowej nie odzwierciedlają ich wartości, są nieekwiwalentne do wartości towaru oraz niezależne od ceny. Wpłacane przez nabywców kwoty za wytworzone przez uczestników warsztatów terapii zajęciowej przedmioty rękodzieła artystycznego są dobrowolne na zasadzie darowizny. Jak wskazano, ewentualny dochód będzie przeznaczany na rehabilitację i integrację społeczną podopiecznych.

W okolicznościach analizowanej sprawy, zapłata dokonywana przez nabywcę nie jest zatem konsekwencją dostawy towaru, tj. pracy wykonanej w ramach terapii zajęciowej przez osobę niepełnosprawną. Z perspektywy nabywcy takiej pracy, jej zakup jest jedynie specyficzną formą udzielenia pomocy, polegającej na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele uczestników WTZ. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, nabywany towar nie ma bowiem dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak ,,cegiełki” w zamian za darowizny).

Nabywcę prac należy zatem postrzegać jako darczyńcę, a warsztaty terapii zajęciowej i osoby niepełnosprawne, jako podmiot obdarowany.

Tym samym wskazać należy, że sprzedaż wytworzonych przez uczestników warsztatów terapii zajęciowej w ramach terapii prac takich jak: świeczki, kartki okolicznościowe, ozdoby świąteczne itp. nie stanowi/nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż prac uczestników terapii zajęciowej nie stanowi/nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym nie jest zasadne opodatkowywanie przez Wnioskodawcę podatkiem VAT tych czynności.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej należy wskazać, że obowiązek ten wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z tym przepisem (w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2019 r.), podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Jak już wcześniej wskazano, przez sprzedaż – na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy – należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle powołanych przepisów, na gruncie niniejszej sprawy należy tutejszy organ podziela stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie ma on obowiązku dokonywania ewidencji sprzedaży przedmiotów wytworzonych przez osoby niepełnosprawne w ramach warsztatów terapii zajęciowej. Jak już bowiem wskazano, sprzedaż ta nie stanowi/nie będzie stanowiła odpłatnej dostawy towarów, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług a tym samym nie stanowi/nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższego zatem wynika, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w tym zakresie.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo nadmienia się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będących przedmiotem zapytania, tj. braku opodatkowania sprzedaży produktów wytworzonych w ramach warsztatów terapii zajęciowej oraz braku obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży tych produktów przy zastosowaniu kasy rejestrujące, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii poruszonych we wniosku, w tym m.in. kwestii statusu prawnopodatkowego Wnioskodawcy oraz ewentualnego zwolnienia podmiotowego z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w 2020 r. bowiem w tym zakresie nie zadano pytania, jak również nie przedstawiono własnego stanowiska w sprawie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do WSA w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.