Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.291.2019.2.IP
z 8 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2019 r. (data wpływu 30 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2019 r. (data wpływu 21 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania usługi świadczonej przez Gminę na rzecz mieszkańców w związku z realizacją projektu pn. „Energia słoneczna (...)” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania usługi świadczonej przez Gminę na rzecz mieszkańców w związku
z realizacją projektu pn. „Energia słoneczna (...). Wniosek uzupełniono w dniu 21 czerwca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina przygotowuje się do realizacji projektu pn. „Energia słoneczna (...)”. Dnia 6 sierpnia 2018 r. Wójt Gminy A. podpisał umowę o dofinansowanie projektu.

Projekt realizowany będzie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 w ramach Osi Priorytetowej 4 Energia przyjazna środowisku, Działanie 4.1 Wsparcie wykorzystania OZE. Wartość dofinansowania nie przekroczy 85% kosztów kwalifikowalnych projektu.

Gmina A., zgodnie z podpisaną umową o dofinansowanie, zobowiązana jest do składania raportów zarówno sprawozdawczych jak i finansowych w tym wniosków o zaliczkę lub refundację poniesionych kosztów. Całość procedury dotyczącej rozliczenia reguluje umowa o dofinansowanie oraz system S(...).

Gmina A., zgodnie z podpisaną umową o dofinansowanie, zobowiązana jest do osiągnięcia w okresie realizacji zakładanych wskaźników produktu oraz utrzymania przez okres trwałości wykazanych we wniosku o dofinansowanie wskaźników rezultatu. Niewywiązanie się z powyższych postanowień skutkuje:

1. nałożeniem korekty finansowej jeśli zmiana nie jest istotna,
2. rozwiązaniem umowy o dofinansowanie co wiąże się ze zwrotem otrzymanej dotacji wraz z ustalonymi w umowie odsetkami. Wysokość otrzymanego dofinansowania była zależna od ilości kolektorów słonecznych, gdyż ilość ta wpływa na wartość wydatków kwalifikowanych i niekwalifikowanych projektu, ponadto wysokość otrzymanego dofinansowania była zależna wyłącznie od ilości kolektorów słonecznych. Na etapie aplikowania o środki UE Wnioskodawca (Gmina A.) zadeklarowała chęć montażu 223 instalacji płaskich kolektorów słonecznych na budynku lub na gruncie.
   
   

Projekt zlokalizowany jest na terenie 22 miejscowości Gminy A.. Rezultatem przeprowadzonych działań będzie uruchomienie 223 systemów OZE wykorzystywanych docelowo przez prywatne gospodarstwa domowe do procesów wsparcia produkcji energii cieplnej (na potrzeby podgrzewania c.w.u.) w oparciu o promieniowanie słoneczne. Projekt obejmuje również koszty studium wykonalności wraz z projektami grupowymi, nadzór inwestorski oraz promocję projektu. Wszystkie faktury dokumentujące poniesione wydatki związane z realizowanym projektem pn. „Energia słoneczna (...)” wystawiane będą przez wykonawców na Gminę A.

Wnioskodawca (Gmina A.) otrzymane dofinansowanie przeznaczy zgodnie z wnioskiem i umową o dofinansowanie na sfinansowanie w 85% wydatków (netto) na opracowanie dokumentacji konkursowej (Studium Wykonalności, dokumentacji technicznej), zakup i montaż instalacji kolektorów słonecznych, a także na zarządzanie projektem, aplikację na urządzenia mobilne, inspektora nadzoru i działania promocyjne.

Organem odpowiedzialnym za zrealizowanie projektu będzie wyłącznie Gmina A.

Gmina na pokrycie wkładu własnego zawrze umowy cywilno-prawne, zgodnie z którymi właściciele budynków mieszkalnych wpłacą do 15% wysokości zakładanych kosztów instalacji. Po okresie utrzymania trwałości projektu, czyli po upływie 5 lat od otrzymania ostatniej płatności, instalacje zostaną protokolarnie przekazane mieszkańcom – właścicielom posesji na własność. W momencie przeniesienia własności instalacji właściciel budynku nie będzie ponosił już żadnych kosztów wobec Gminy A., a więc Gmina nie osiągnie z tego tytułu żadnych przychodów. Prace budowlane/montażowe na budynkach będą wykonywane w ramach termomodernizacji tych budynków.

Świadczenia dokonane na rzecz mieszkańców w oparciu o umowę na montaż instalacji solarnych wraz z dostawą urządzeń oraz uruchomienie takich układów ma charakter usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Umowa z mieszkańcami będzie przewidywać możliwość odstąpienia od umowy zarówno przez mieszkańców, jak i przez Gminę w przypadku:

1. gdy wyliczona po rozstrzygnięciu postępowań przetargowych na dostawę i montaż instalacji kolektorów słonecznych, wysokość wpłaty mieszkańca okaże się wyższa niż wielkość szacowana (oszacowana wstępnie), mieszkaniec ma prawo do odstąpienia od Umowy bez naliczenia przez Gminę kary. Prawo to przysługuje mieszkańcowi w terminie 1 miesiąca od pisemnego poinformowania go o wysokości łącznej wpłaty mieszkańca. Odstąpienie od Umowy winno być zgłoszone pisemnie w Urzędzie Gminy. Brak zgłoszenia w terminie, Strony (Gmina A. i Mieszkaniec) zgodnie uznają jako akceptację powyższej wysokości wpłaty Mieszkańca i uczestnictwo Mieszkańca w Projekcie;
2. jeżeli z przyczyn technicznych, stwierdzonych przez dostawcę instalacji i potwierdzonych przez Inspektora Nadzoru, nie ma możliwości montażu instalacji na budynku Mieszkańca ani też na jego nieruchomości, Gmina odstąpi od Umowy. Uiszczone wpłaty Mieszkańca podlegają zwrotowi na rzecz Mieszkańca w wartości nominalnej bez naliczania odsetek;
3. Gmina będzie mogła odstąpić od realizacji zadania pomimo zawartej z Właścicielem posesji umowy w przypadku rezygnacji z projektu lub z innego ważnego powodu już w trakcie realizacji projektu (nieprzewidywalne sytuacje). W takiej sytuacji Właścicielowi posesji nie będą przysługiwały żadne roszczenia prawne, za wyjątkiem zwrotu wniesionych wpłat w kwotach netto.
   
   

Gmina podpisując umowę z wykonawcą robót budowlanych na montaż instalacji solarnych z materiałów i urządzeń wykonawcy wraz z uruchomieniem instalacji wejdzie w rolę podmiotu świadczącego usługę wykonywaną w ramach wykorzystania lokalnych odnawialnych źródeł energii. Gmina A. jako Wnioskodawca posiada stosowne umowy dla wszystkich mieszkańców. Jedyną odnotowaną różnicą w umowach jest wysokość wpłaty mieszkańca, która jest uzależniona od typu instalacji. Wszystkie inne warunki i postanowienia pozostają identyczne dla wszystkich uczestników projektu.

Gmina A. jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Środki z dofinansowania w wysokości do 85% kosztów kwalifikowalnych wpłyną na konto Gminy. Wpłaty dokonywane przez mieszkańców (właścicieli budynków) mają charakter obowiązkowy. Realizacja inwestycji, czyli montaż kompletnych instalacji solarnych, będzie uzależniona od wpłat dokonanych przez poszczególnych mieszkańców. W przypadku braku wpłat (rezygnacji mieszkańców) Gmina A. odstąpi od realizacji projektu i tym samym
z przyznanego dofinansowania.

Panele słoneczne w zależności od możliwości montowane będą na dachach, elewacjach jednorodzinnych budynków mieszkalnych lub na gruncie. Powierzchnia prywatnych budynków mieszkalnych, na których będą zamontowane instalacje solarne nie przekracza 300 m².

Budynki mieszkalne, na których będą montowane instalacje solarne nie są zaliczane do budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) wszystkie budynki na których montowane będą kolektory słoneczne mają klasyfikację 1.11.111.1110, tj. Budynki mieszkalne jednorodzinne.

Ze względu na lokalny zasięg oddziaływania projektu grupę interesariuszy stanowią przede wszystkim właściciele i mieszkańcy gospodarstw domowych, w których zostaną docelowo zainstalowane instalacje solarne.

Gmina A. zdefiniowała poniższe problemy odnoszące się do przedmiotowego projektu:

1. wysoka emisja do atmosfery dwutlenku węgla powstałego przy spalaniu drewna i węgla oraz ich materiałów, które mogą powodować emisję innych szkodliwych związków,
2. emisja do atmosfery szkodliwych substancji przenoszonych w wyniku spalania odpadów stałych (np. tworzywa sztuczne, płody rolne, guma, produkty higieniczne i inne),
3. szczególna kłopotliwość wynikająca z dymienia kominów gospodarstw domowych w okresie letnim, spowodowana koniecznością podgrzania wody, która jest mocno niekorzystnie odczuwalna w otoczeniu ze względu na wysoką temperaturę powietrza,
4. brak dostępu do sieci gazowniczej na terenie całej Gminy A. oraz wysokie koszty podłączenia do sieci rozproszonych terytorialnie gospodarstw,
5. konieczność używania do przygotowania ciepłej wody użytkowej paliw stałych, które są szerzej dostępne, lecz powodują dużą produkcję dwutlenku węgla,
6. brak możliwości obniżenia kosztów przygotowania C.W.U w oparciu o tradycyjne nieodnawialne surowce – ceny węgla i drewna nie stają się niższymi pomimo upowszechniania stosowania OZE,
7. wysokie koszty początkowe wyposażenia gospodarstwa domowego w instalacje oparte na energii odnawialnej,
8. niski poziom dochodowości gospodarstw domowych, które nie mają wystarczających środków aby skorzystać z dotacji NFOŚiGW,
9. brak możliwości instalacji solarnych na dachach budynków pokrytych azbestem i konieczność poniesienia dodatkowego kosztu zmiany pokrycia,
10. brak możliwości korzystania z wysokiego nasłonecznienia naszego regionu w celu obniżenia kosztów funkcjonowania gospodarstwa domowego,
11. konieczność wywiązania się ze zobowiązań i celów określonych w Strategii Europa 2020 przez władze lokalne, wojewódzkie, krajowe i europejskie.
    
    

W przypadku pozostałych kategorii interesariuszy (Gmina A., IZ RPO, Urząd Marszałkowski Województwa) identyfikuje się następujące problemy na które projekt w sposób pośredni lub bezpośredni będzie oddziaływał:

1. niski poziom zapewnienia bezpieczeństwa środowiskowego mieszańców regionu,
2. ograniczone możliwości upowszechniania i rozwoju technologii OZE na obszarze Gminy A. wynikające z wysokich kosztów początkowych oraz braku świadomości dotyczącej korzyści z używania tej infrastruktury.
   
   

Realizacja projektu poprzez montaż instalacji kolektorów słonecznych posłuży dywersyfikacji źródeł energii poprzez wykorzystanie energii słonecznej. Wysoki koszt instalacji solarnych był dotychczas barierą finansową dla mieszkańców Gminy, których nie było stać na ich drogi montaż. Dzięki realizacji przedmiotowej inwestycji, to obciążenie finansowe zostanie z nich zdjęte, co jednocześnie przełoży się na zmniejszenie ostatecznych kosztów produkcji energii ze źródeł odnawialnych. Dzięki realizacji projektu zostanie osiągnięty pozytywny efekt ekologiczny – ograniczone zostanie zużycie surowców konwencjonalnych, których spalanie powoduje emisję zanieczyszczeń do powietrza i efekt cieplarniany. Konsekwencją będzie poprawa stanu środowiska naturalnego w regionie. Pozytywnym efektem będzie rozwój obszaru wiejskiego, wzrost atrakcyjności gospodarczej i poprawa warunków życia lokalnej społeczności. Inwestycja promująca odnawialne źródła energii poprawi wizerunek Gminy jako regionu proekologicznego i dbającego o jakość życia swoich mieszkańców. Ponadto, skutkować może wzrostem liczby turystów odwiedzających obszar i dywersyfikacją działalności prowadzonej przez mieszkańców poprzez tworzenie przedsiębiorstw w sektorze turystycznym.

W piśmie z dnia 19 czerwca 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Gmina A. informuje, że we wniosku ORD-IN w poz. 74 jasno wskazano, że dnia 6 sierpnia 2018 r. Wójt Gminy A. już podpisał umowę o dofinansowanie projektu. Tym samym Beneficjent już realizuje przedmiotowy projekt.

Dodatkowo Gmina A. nie byłaby w stanie ponieść samodzielnie całości wydatków związanych z realizacją zadań projektowych. Tym samym w sytuacji, gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania nie przystąpiłaby do realizacji inwestycji.

Gmina A. informuje, że dnia 6 sierpnia 2018 r. Wójt Gminy A. już podpisał umowę o dofinansowanie projektu, w której poziom dofinansowania wynosi 85% kosztów kwalifikowanych. Zgodnie z informacjami zawartymi we wniosku ORD-IN w poz. 74, na pokrycie wkładu własnego zawrze umowy cywilno-prawne, zgodnie z którymi właściciele budynków mieszkalnych wpłacą do 15% wysokości zakładanych kosztów instalacji.

Zmiana poziomu dofinansowania uzależniona jest od wielu czynników, tj. zakończona procedura przetargowa na wyłonienie dostawców instalacji kolektorów słonecznych, nałożone ew. korekty przez UM na zakończone postępowania dotyczące wyłonienia wykonawców zadań projektowych, uznania części wydatków za koszt niekwalifikowany, rezygnacji z realizacji działań lub części zakresu działań.

Nie wszystkie ww. okoliczności mające wpływ na zmianę poziomu dofinansowania bezpośrednio się przełożą na wysokość kosztów wkładu własnego.

Na stan obecny wysokość dofinansowania wynosi do 85% wartości kosztów kwalifikowanych a koszt udziału mieszkańca wynosi do 15% wartości kosztów kwalifikowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaka będzie podstawa opodatkowania usługi, która będzie wykonywana przez Gminę, na rzecz mieszkańca, na którą składać się będzie dotacja – przy rozliczeniu refundacja 85% wydatków kwalifikowalnych niepodnosząca wartości instalacji i poszczególnych zadań zaplanowanych w przedmiotowym projekcie?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania usługi, która będzie wykonywana przez Gminę, na którą składać się będzie dotacja przy rozliczeniu refundacja 85% wydatków kwalifikowalnych niepodnosząca wartości instalacji i poszczególnych zadań zaplanowanych w przedmiotowym projekcie jest kwota należna w ratach od mieszkańca Gminy z tytułu umowy cywilnoprawnej (zobowiązań organizacyjnych i finansowych związanych z udziałem w projekcie) pomniejszona o podatek należny.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5 art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie, podstawą opodatkowania dla konkretnej usługi będą stanowiły kwoty należne od mieszkańca, pomniejszone o podatek należny.

Zdaniem Gminy, do podstawy opodatkowania wlicza się wyłącznie takie dotacje, które zostały przeznaczone na dopłatę do ceny towaru lub usługi, a więc mają bezpośredni wpływ na jej wysokość. W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie, mające bezwzględny i bezpośredni związek z daną dostawą towaru czy – świadczeniem usług, stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania.

Natomiast w przypadku dotacji (refundacji), których nie da się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a które mają na celu jedynie dofinansowanie ogólnych kosztów programu, np. kosztów realizacji projektu nie będą stanowiły zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że nie uznaje się za podstawę opodatkowania ogólnej dotacji, refundacji (subwencji, innej dopłaty o podobnym charakterze) uzyskanej przez podatnika, niezwiązanej bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi, a więc nie wpływającej na wysokość ceny danej dostawy lub usługi.

W związku z powyższym, zdaniem Gminy, otrzymana dotacja z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Działanie 4.1 w formie refundacji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a podstawę opodatkowania w przedstawionym stanie faktycznym będą stanowiły wyłącznie otrzymane przez Gminę wpłaty w ratach na rachunek bankowy z tytułu odpłatności w ramach umowy cywilnoprawnej z mieszkańcem – uczestnikiem projektu. Podatek VAT odprowadzony zostanie także przez wybranych wykonawców pozostałych zadań przewidzianych w projekcie po otrzymaniu przez nich zapłaty.

Co istotne, jak zostało przedstawione w stanie faktycznym, dotacja udzielona z EFRR i przekazana w formie refundacji po rozliczeniu projektu, ma na celu przeprowadzenie w Gminie całego projektu. Instytucja Zarządzająca dotacją w żaden sposób nie wymaga ani nie weryfikuje odpłatności dokonanych przez mieszkańców, beneficjentów ostatecznych w ramach przedmiotowego projektu, w tym sensie dotacja nie stanowi dopłaty do ceny. Dotacja zostanie przekazana Gminie na montaż instalacji, których Gmina będzie przez 5 lat właścicielem. Fakt, że część projektu zostanie pokryta przez wpłaty mieszkańców pozostaje bez znaczenia w przedmiotowej kwestii, gdyż jest to wynik decyzji Gminy a nie wymogów dotacji. W ramach tego projektu, Gmina mogłaby w ogóle nie pobierać opłat od mieszkańców jak i mogłaby pobierać różne opłaty od różnych mieszkańców, Gmina mogłaby bowiem realizować program ze środków własnych lub z kredytu.

Zatem w przedmiotowym stanie faktycznym, dotacja udzielona z EFRR nie stanowi dopłaty do ceny, po jakiej mieszkańcy nabędą usługę, ale stanowi dofinansowanie do zrealizowania całego projektu, programu przez Gminę. Dofinansowanie zostało udzielone po to, aby Gmina wykonała instalacje OZE na jej terenie i była właścicielem instalacji przez minimum 5 lat. Regionalny Program Operacyjny współfinansowany z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego nie wymaga, w ogóle aby przekazywać instalacje na rzecz mieszkańców. Jest to decyzja Gminy w żaden sposób niezwiązana w otrzymaną dotacją. W związku z powyższym, dotacja nie ma charakteru dopłaty do ceny (finansuje bowiem projekt, wszystkie jego zadania, a nie usługę przekazania instalacji na rzecz mieszkańca, odbiorcy ostatecznego) oraz nie ma charakteru bezpośredniego (finansuje bowiem nabycie instalacji OZE przez Gminę a nie przekazanie instalacji na rzecz odbiorcy ostatecznego – mieszkańca) i jest refundacją poniesionych kosztów przez Gminę.

Dotacje celowe to podlegające szczególnym zasadom rozliczenia środki finansowe, przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami, ustawowo określonych zadań realizowanych przez jednostki inne niż jednostki samorządu terytorialnego, bieżących zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego, zadań zleconych do realizacji jednostkom nie zaliczanym do sektora finansów publicznych, w tym fundacjom i stowarzyszeniom, kosztów realizacji inwestycji. Są to środki przeznaczone między innymi na:

1. finansowanie lub dofinansowanie zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami,
2. finansowanie lub dofinansowanie ustawowo określonych zadań, w tym zadań z zakresu mecenatu państwa nad kulturą, realizowanych przez jednostki inne niż jednostki samorządu terytorialnego,
3. finansowanie lub dofinansowanie bieżących zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego,
4. finansowanie lub dofinansowanie zadań agencji wykonawczych,
5. finansowanie lub dofinansowanie zadań zleconych do realizacji organizacjom pozarządowym,
6. finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji,
7. realizację programów finansowanych z udziałem środków pochodzących ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi (inne niż środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), wydatkowane przez podmioty realizujące te programy, inne niż państwowe jednostki budżetowe.
   
   

Dotacja, która zostanie Gminie przyznana w ramach Programu, zgodnie z umową z IZ – Instytucją Zarządzającą udzielającą dofinansowania jest dotacją celową, czyli przeznaczoną do dofinansowania kosztów realizacji różnego rodzaju inwestycji. Chodzi tutaj przede wszystkim o inwestycje samorządu, będące dofinansowaniem ogólnym pokrywającym koszty realizowanych zadań m.in. wydatków towarzyszących niemających bezpośrednio wpływu na cenę, tj.:

1. dokumentację techniczną,
2. studium wykonalności,
3. promocję projektu,
4. nadzór inwestorski.
   
   

Przyznana dotacja nie jest również kalkulowana w oparciu o stawkę jednostkową, jak przy dotacjach przedmiotowych przeznaczonych na dopłaty do określonych rodzajów wyrobów i usług. Podsumowując, cena za którą ostateczny odbiorca nabędzie instalacje, nie ulegnie zmianie bez względu na to, czy wymienione wydatki towarzyszące zostaną pokryte dotacją, czy też nie. W rezultacie, biorąc pod uwagę treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, w rozpatrywanej sprawie Gmina stoi na stanowisku, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług będzie tylko kwota należna w postaci wpłaty, uiszczanej przez mieszkańca biorącego udział w projekcie, zgodnie z zawartą umową. Natomiast środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu nie podlegają opodatkowaniu. Przyznana dotacja jako dotacja celowa przeznaczona na koszty całego przedsięwzięcia nie powinna być uwzględniana w podstawie opodatkowania usług świadczonych przez Gminę.

Gmina A. zaznacza, że dofinansowanie na rzecz Gminy w postaci otrzymanej dotacji od Instytucji Zarządzającej przeznaczy na koszty projektu. Udzielenie dotacji nie jest w żaden sposób powiązane z odpłatnością dokonywaną przez mieszkańców na rzecz Gminy. Przedmiotowa dotacja jest dotacją kosztową do kosztu montażu instalacji, której Gmina jest właścicielem przez okres trwałości projektu. Warunki rozliczenia dotacji oraz wysokość dofinansowania w żaden sposób nie są uzależnione od sposobu finansowania wkładu własnego jak i od tego jaki będzie los prawny instalacji po okresie trwałości projektu. Przedmiotowa dotacja nie jest uzależniona od ceny instalacji zbywanej na rzecz mieszkańca po okresie trwałości projektu (zgodnie z założeniami dotacji, ceny – odpłatności – mogłoby w ogóle nie być).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego są zatem podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to więc wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 powyższej ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności, zadania własne obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania, jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzymuje dofinansowanie, które jest związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taką należy zaliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy, jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności, wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

I tak, w wyroku w sprawie C-184/00 TSUE stwierdził, że sam fakt, że dofinansowanie wpływa na ostateczną cenę świadczenia, nie ma znaczenia dla uznania, czy powinno ono zwiększać podstawę opodatkowania VAT. W praktyce bowiem, prawie zawsze dofinansowanie działalności podatnika wpływa w jakiś w sposób na poziom stosowanych przez niego cen. Elementem istotnym, wpływającym na ewentualne włączenie dofinansowania do podstawy opodatkowania, jest natomiast stwierdzenie, czy dotacje są przekazywane w celu dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Ponadto, Trybunał stwierdził, że sformułowanie – dotacje bezpośrednio związane z ceną – należy interpretować w taki sposób, aby dotyczyło ono jedynie dotacji odpowiadających całości lub części wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, które wypłacane są sprzedawcy lub dostawcy przez stronę trzecią.

Z kolei w wyroku w sprawie C-353/00, Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle, przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce, dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu), albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina przygotowuje się do realizacji projektu. Dnia 6 sierpnia 2018 r. Wójt Gminy podpisał umowę o dofinansowanie projektu. Projekt realizowany będzie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 w ramach Osi Priorytetowej 4 Energia przyjazna środowisku, Działanie 4.1 Wsparcie wykorzystania OZE. Wartość dofinansowania nie przekroczy 85% kosztów kwalifikowalnych projektu. Gmina, zgodnie z podpisaną umową o dofinansowanie, zobowiązana jest do składania raportów zarówno sprawozdawczych jak i finansowych w tym wniosków o zaliczkę lub refundację poniesionych kosztów. Całość procedury dotyczącej rozliczenia reguluje umowa o dofinansowanie oraz system. Gmina, zgodnie z podpisaną umową o dofinansowanie, zobowiązana jest do osiągnięcia w okresie realizacji zakładanych wskaźników produktu oraz utrzymania przez okres trwałości wykazanych we wniosku o dofinansowanie wskaźników rezultatu. Niewywiązanie się z powyższych postanowień skutkuje określonymi konsekwencjami. Projekt zlokalizowany jest na terenie 22 miejscowości Gminy. Rezultatem przeprowadzonych działań będzie uruchomienie 223 systemów OZE wykorzystywanych docelowo przez prywatne gospodarstwa domowe do procesów wsparcia produkcji energii cieplnej (na potrzeby podgrzewania c.w.u.) w oparciu o promieniowanie słoneczne. Projekt obejmuje również koszty studium wykonalności wraz z projektami grupowymi, nadzór inwestorski oraz promocję projektu. Wszystkie faktury dokumentujące poniesione wydatki związane z realizowanym projektem wystawiane będą przez wykonawców na Gminę. Wnioskodawca otrzymane dofinansowanie przeznaczy zgodnie z wnioskiem i umową o dofinansowanie, na sfinansowanie w 85% wydatków (netto) na opracowanie dokumentacji konkursowej (Studium Wykonalności, dokumentacji technicznej), zakup i montaż instalacji kolektorów słonecznych, a także na zarządzanie projektem, aplikację na urządzenia mobilne, inspektora nadzoru i działania promocyjne. Organem odpowiedzialnym za zrealizowanie projektu będzie wyłącznie Gmina. Wnioskodawca na pokrycie wkładu własnego zawrze umowy cywilno-prawne, zgodnie z którymi właściciele budynków mieszkalnych wpłacą do 15% wysokości zakładanych kosztów instalacji. Po okresie utrzymania trwałości projektu, czyli po upływie 5 lat od otrzymania ostatniej płatności, Instalacje zostaną protokolarnie przekazane mieszkańcom – właścicielom posesji na własność. W momencie przeniesienia własności instalacji właściciel budynku nie będzie ponosił już żadnych kosztów wobec Gminy, a więc Gmina nie osiągnie z tego tytułu żadnych przychodów. Prace budowlane/montażowe na budynkach będą wykonywane w ramach termomodernizacji tych budynków. Świadczenia dokonane na rzecz mieszkańców w oparciu o umowę na montaż instalacji solarnych wraz z dostawą urządzeń oraz uruchomienie takich układów ma charakter usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Umowa z mieszkańcami będzie przewidywać możliwość odstąpienia od umowy zarówno przez mieszkańców, jak i przez Gminę w ściśle określonych przypadkach. Gmina podpisując umowę z wykonawcą robót budowlanych na montaż instalacji solarnych z materiałów i urządzeń wykonawcy wraz z uruchomieniem instalacji wejdzie w rolę podmiotu świadczącego usługę wykonywaną w ramach wykorzystania lokalnych odnawialnych źródeł energii. Wnioskodawca posiada stosowne umowy dla wszystkich mieszkańców. Jedyną odnotowaną różnicą w umowach jest wysokość wpłaty mieszkańca, która jest uzależniona od typu instalacji. Wszystkie inne warunki i postanowienia pozostają identyczne dla wszystkich uczestników projektu. Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Środki z dofinansowania w wysokości do 85% kosztów kwalifikowalnych wpłyną na konto Gminy. Wpłaty dokonywane przez mieszkańców (właścicieli budynków) mają charakter obowiązkowy. Realizacja inwestycji, czyli montaż kompletnych instalacji solarnych, będzie uzależniona od wpłat dokonanych przez poszczególnych mieszkańców. W przypadku braku wpłat (rezygnacji mieszkańców) Gmina odstąpi od realizacji projektu i tym samym z przyznanego dofinansowania. Panele słoneczne w zależności od możliwości montowane będą na dachach, elewacjach jednorodzinnych budynków mieszkalnych lub na gruncie. Powierzchnia prywatnych budynków mieszkalnych, na których będą zamontowane instalacje solarne nie przekracza 300 m2. Budynki mieszkalne, na których będą montowane instalacje solarne nie są zaliczane do budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy. Według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wszystkie budynki, na których montowane będą kolektory słoneczne mają klasyfikację 1.11.111.1110, tj. Budynki mieszkalne jednorodzinne. Ze względu na lokalny zasięg oddziaływania projektu grupę interesariuszy stanowią przede wszystkim właściciele i mieszkańcy gospodarstw domowych, w których zostaną docelowo zainstalowane instalacje solarne. Gmina zdefiniowała szereg problemów odnoszących się do przedmiotowego projektu. W przypadku pozostałych kategorii interesariuszy (Gmina, IZ RPO, Urząd Marszałkowski Województwa) identyfikuje się również określone problemy, na które projekt w sposób pośredni lub bezpośredni będzie oddziaływał. Realizacja projektu poprzez montaż instalacji kolektorów słonecznych posłuży dywersyfikacji źródeł energii poprzez wykorzystanie energii słonecznej. Wysoki koszt instalacji solarnych był dotychczas barierą finansową dla mieszkańców Gminy, których nie było stać na ich drogi montaż. Dzięki realizacji przedmiotowej inwestycji, to obciążenie finansowe zostanie z nich zdjęte, co jednocześnie przełoży się na zmniejszenie ostatecznych kosztów produkcji energii ze źródeł odnawialnych. Dzięki realizacji projektu zostanie osiągnięty pozytywny efekt ekologiczny – ograniczone zostanie zużycie surowców konwencjonalnych, których spalanie powoduje emisję zanieczyszczeń do powietrza i efekt cieplarniany. Konsekwencją będzie poprawa stanu środowiska naturalnego w regionie. Pozytywnym efektem będzie rozwój obszaru wiejskiego, wzrost atrakcyjności gospodarczej i poprawa warunków życia lokalnej społeczności. Inwestycja promująca odnawialne źródła energii poprawi wizerunek Gminy jako regionu proekologicznego i dbającego o jakość życia swoich mieszkańców. Ponadto, skutkować może wzrostem liczby turystów odwiedzających obszar i dywersyfikacją działalności prowadzonej przez mieszkańców poprzez tworzenie przedsiębiorstw w sektorze turystycznym. Dnia 6 sierpnia 2018 r. Wójt Gminy już podpisał umowę o dofinansowanie projektu. Tym samym Beneficjent już realizuje przedmiotowy projekt. Dodatkowo Gmina nie byłaby w stanie ponieść samodzielnie całości wydatków związanych z realizacją zadań projektowych. Tym samym w sytuacji, gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania nie przystąpiłaby do realizacji inwestycji. W umowie tej poziom dofinansowania wynosi 85% kosztów kwalifikowanych. Na pokrycie wkładu własnego zawrze umowy cywilno-prawne, zgodnie z którymi właściciele budynków mieszkalnych wpłacą do 15% wysokości zakładanych kosztów instalacji. Zmiana poziomu dofinansowania uzależniona jest od wielu czynników, tj. zakończona procedura przetargowa na wyłonienie dostawców instalacji kolektorów słonecznych, nałożone ewentualne korekty przez UM na zakończone postępowania dotyczące wyłonienia wykonawców zadań projektowych, uznania części wydatków za koszt niekwalifikowany, rezygnacji z realizacji działań lub części zakresu działań. Nie wszystkie ww. okoliczności mające wpływ na zmianę poziomu dofinansowania bezpośrednio się przełożą na wysokość kosztów wkładu własnego. Na stan obecny wysokość dofinansowania wynosi do 85% wartości kosztów kwalifikowanych, a koszt udziału mieszkańca wynosi do 15% wartości kosztów kwalifikowanych.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do stwierdzenia, jaka będzie podstawa opodatkowania usługi, która będzie wykonywana przez Gminę na rzecz mieszkańca, na którą składać się będzie oprócz wpłat własnych mieszkańców również otrzymana dotacja.

Mając na uwadze przedstawiony wyżej opis sprawy w kontekście przepisów prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie – bowiem jak wynika z opisu sprawy – Gmina wykona na rzecz właścicieli budynków biorących udział w projekcie usługi polegające na montażu instalacji solarnych, na poczet których Gmina będzie pobierała określoną w umowie cywilnoprawnej wpłatę, co będzie stanowiło 15% wysokości zakładanych kosztów instalacji. Natomiast pozostała część będzie sfinansowana w 85% wydatków (netto) w formie dotacji, która będzie przeznaczona na opracowanie dokumentacji konkursowej, zakup i montaż instalacji kolektorów słonecznych, a także na zarządzanie projektem, aplikację na urządzenia mobilne, inspektora nadzoru i działania promocyjne, a zatem w celu ww. skonkretyzowanych świadczeń.

Odnośnie wpłat wnoszonych przez właścicieli nieruchomości deklarujących uczestnictwo w projekcie nie pozostają one „w oderwaniu” od czynności, które zostaną wykonane przez Gminę – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Gminy do wykonania określonych czynności. Należy zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zindywidualizowanym świadczeniem na rzecz uczestników programu, które ma zostać wykonane przez Wnioskodawcę. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Gmina zawierając umowę z wykonawcami na montaż instalacji solarnych oraz umowy z uczestnikami, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym, wpłaty otrzymywane przez Gminę od uczestników będą stanowiły wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez nią usług na rzecz uczestników projektu.

Natomiast odnosząc się do przedmiotowego dofinansowana, uwzględniając powyższe, należy wskazać, że nie będzie dotyczyć ono ogólnej działalności Gminy, lecz wykonania konkretnej czynności – zakupu i montażu instalacji kolektorów słonecznych. Tym samym, należy je uznać – w ślad za przepisem art. 29a ust. 1 ustawy – za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze), które mają bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług, bowiem dofinansowanie to będzie ściśle i bezpośrednio związane z konkretnymi usługami wykonywanymi przez Gminę na rzecz konkretnych mieszkańców.

W świetle powyższego, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że cena za którą ostateczny odbiorca nabędzie instalacje, nie ulegnie zmianie bez względu na to, czy wymienione wydatki towarzyszące zostaną pokryte dotacją, czy też nie, bowiem – jak wskazał Wnioskodawca – Gmina nie byłaby w stanie ponieść samodzielnie całości wydatków związanych z realizacją zadań projektowych. Tym samym w sytuacji, gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania nie przystąpiłaby do realizacji inwestycji.

Tym samym, mając w rozpatrywanej sprawie na uwadze treść powołanego wyżej art. 29a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę na rzecz mieszkańców usług w ramach realizacji przedmiotowego projektu będzie nie tylko kwota należna, w postaci wpłaty, którą będzie uiszczał mieszkaniec biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, ale także dotacja otrzymana przez Gminę na realizację ww. projektu w części w jakiej dofinansowuje ona cenę świadczonych na rzecz mieszkańców usług.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie, otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie na realizację opisanego we wniosku projektu będzie stanowić – obok wpłat mieszkańców – podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem będzie – co do zasady – podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, podstawę opodatkowania usługi, która będzie wykonywana przez Gminę na rzecz mieszkańca w ramach realizacji projektu pn. „Energia słoneczna (...)” stanowić będzie w myśl art. 29a ust. 1 ustawy – obok wpłat mieszkańców – również otrzymana zgodnie z umową o dofinansowanie dotacja.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „(...) podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług będzie tylko kwota należna w postaci wpłaty, uiszczanej przez mieszkańca biorącego udział w projekcie, zgodnie z zawartą umową. Natomiast środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu nie podlegają opodatkowaniu”, należało ocenić jako nieprawidłowe.

Ponadto, tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.