Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.172.2019.2.AZE
z 26 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 maja 2019 r. (data wpływu 27 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z 12 lipca 2019 r. (data wpływu 18 lipca 2019 r), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku pobranego u źródła przez serbskiego płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku pobranego u źródła przez serbskiego płatnika

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 lipca 2019 r. (data wpływu 18 lipca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 5 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB2-3.4010.172.2019.1.AZE.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej jako „Spółka” albo „Wnioskodawca”) świadczy na rzecz innych podmiotów różnorodne usługi informatyczne, w tym w szczególności udziela licencji na oprogramowania komputerowe.

Wnioskodawca świadczy kompleksowe usługi informatyczne na rzecz spółki z siedzibą w Serbii. W skład usług wchodzi: wdrożenie oprogramowania, szkolenia, serwis oraz udzielenie licencji na własne oprogramowanie na rzecz spółki z siedzibą w Serbii. Licencja, jest niewyłączna i udzielona na wszelkie znane w dniu udzielenia licencji pola eksploatacji.

W ofercie złożonej serbskiemu klientowi wyspecyfikowano poszczególne elementy wchodzące w skład usługi, w tym w szczególności wykazano ile wynosi wartość należności licencyjnej w łącznej cenie usługi informatycznej.

Serbski kontrahent już w trakcie negocjacji poinformował Wnioskodawcę, że od wartości licencji (wykazanej w ofercie) pobierze Wnioskodawcy podatek dochodowy u źródła (WHT) wg stawki 10%.

Wnioskodawca w trakcie negocjacji dopytywał klienta z Serbii dlaczego zostanie Wnioskodawcy pobrany podatek u źródła od tej licencji skoro należność licencja konkretnie za programy komputerowe nie została wymieniona w definicji znajdującej się w art. 12 ust. 3 umowy zawartej miedzy rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Federalnej Republiki Jugosławii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku zawartej dnia 12 czerwca 1997r. ( zwana dalej Umową).

Klient stanowczo odpowiedział, że zgodnie z aktualnym stanowiskiem organów podatkowych w Serbii jest on, jako płatnik, zmuszony pobrać ten podatek od wynagrodzenia za licencję udzieloną na oprogramowanie komputerowe. Klient poparł swoje stanowisko opinią firmy doradztwa podatkowego (…) oddział Serbia, który to doradca podatkowy w swojej opinii wyjaśnia, że płatnik w Serbii ma obowiązek pobrać WHT od wynagrodzenia Wnioskodawcy za licencję na programowanie komputerowe, traktowane przez serbskie organy skarbowe jako należności licencyjne na dzieła naukowe. Wnioskodawca - w opinii doradcy - powinien odliczyć ten pobrany podatek od podatku należnego od tego dochodu w Polsce.

Klient podnosi, że zgodnie z serbską ustawą o autorstwie i prawach pokrewnych programy komputerowe są wyraźnie określone jako dzieło literackie. Wnioskodawca planuje w przyszłości więcej podobnych umów z klientami w Serbii, dlatego wniosek dotyczy także zdarzenia przyszłego. Podatek u źródła pobrany od wynagrodzenia Wnioskodawcy obciąży Wnioskodawcę, to znaczy pomniejszy wynagrodzenie do wypłaty wykazane w fakturze. Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie pomniejszone o kwotę pobranego podatku WHT.

W uzupełnieniu wniosku z 12 lipca 2019 r. (data wpływu 18 lipca 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że działając w ramach konsorcjum wraz z dwoma innymi wykonawcami podpisał umowę
o świadczeniu usług, o których mowa we wniosku, z klientem A (…) (podmiot 1). Klient jest rezydentem fiskalnym w Republice Serbii.

Zgodnie z umową konsorcjum, liderem jest podmiot B (…) (podmiot 2). Lider konsorcjum jest rezydentem fiskalnym w Republice Serbii.

Trzecim konsorcjantem, który podpisał umowę z klientem jest C (…) (podmiot 3). Trzeci konsorcjant jest rezydentem fiskalnym w Republice Serbii.

Czyli wszystkie podmioty uczestniczące w umowie i wykonaniu usług, poza samym Wnioskodawcą, są rezydentami fiskalnymi w Republice Serbii. Zgodnie z umową Konsorcjum fakturowanie za wykonane na rzecz Klienta (podmiot 1) usługi odbywać się będzie za pośrednictwem lidera konsorcjum (podmiot 2). Czyli wnioskodawca i drugi członek konsorcjum (podmiot 3) wystawiają faktury VAT za wykonane przez siebie usługi na lidera konsorcjum (podmiot 2), lider konsorcjum wystawia jedną fakturę VAT na rzecz klienta (podmiot 1), faktura ta zawiera w sobie całą wartość umowy.

Rozliczenie następuje więc w ten sposób, że klient (podmiot 1) dokonuje płatności całej wartości umowy na rzecz lidera (podmiot 2) na podstawie otrzymanej od niego faktury VAT. Następnie lider (podmiot 2) dokonuje płatności na rzecz obu konsorcjantów, w tym na rzecz Wnioskodawcy, na podstawie otrzymanej od Wnioskodawcy faktury VAT.

Lider konsorcjum (podmiot 2) podtrzymuje swoje stanowisko, poparte pisemną opinią firmy doradztwa podatkowego (…) oddział Serbia, że zgodnie z linią interpretacyjną organów skarbowych Republiki Serbii, będzie musiał pobrać z wynagrodzenia wynikającego z faktury VAT podatek u źródła w wysokości 10% wartości netto naszej faktury VAT.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca uzupełnił wniosek o dane kontrahentów w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia - na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podatku pobranego u źródła przez serbskiego płatnika od wynagrodzenia z tytułu udzielenia licencji na program komputerowy Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on miał uprawnienie do odliczenia podatku pobranego u źródła przez serbskiego płatnika od wynagrodzenia z tytułu udzielenia licencji na program komputerowy Wnioskodawcy.

W przedmiotowej sprawie płatnik z Serbii wykazał, że zgodnie z aktualną interpretacją organów podatkowych w Serbii, wynagrodzenie wypłacane przez niego polskiemu podatnikowi podlega art. 12 ust. 1 i 2 Umowy i płatnik ma obowiązek pobrać od tego wynagrodzenia 10% podatku u źródła zgodnie z art. 12 ust. 2 Umowy.

Mając na uwadze, że intencją zawierania umów o unikaniu podwójnego opodatkowania jest właśnie uniknięcie sytuacji, w której podatnik zostałby obciążony dwa razy podatkiem w dwóch krajach od jednego dochodu, uznać należy, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia kwoty podatku pobranego u źródła w Serbii, od podatku dochodowego należnego od tego dochodu w Polsce na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wynika to wprost z literalnej treści art. 20 ust. 1 ustawy:

„ Art. 20. ust., 1 Jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.”

Wątpliwość Wnioskodawcy wynika z dosłownej definicji licencji wskazanej w art. 12 ust. 3 Umowy: „Określenie „należności licencyjne”, użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin lub filmami i taśmami dla radia lub telewizji oraz patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za informacje związane z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.”

Zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawcę interpretacją indywidualną z dnia z dnia 31 sierpnia 2018 r. Nr IBPB-1-3/4510-83/15-1/IŻ w przypadku umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, gdzie w definicji należności licencyjnych umawiające się państwa nie wymieniły wprost należności za licencje na programy komputerowe, Wnioskodawca jako płatnik polski nie powinien pobierać podatku u źródła na podstawie art. 12 danej umowy.

Jest to jednak interpretacja indywidualna obowiązująca tylko Wnioskodawcę w sytuacji gdy to Wnioskodawca w Polsce jest płatnikiem należności licencyjnych wypłacanych za granicę. Nie wiąże ona oczywiście naszego klienta w Serbii ani organów podatkowych w Serbii. Płatnik z Serbii twierdzi - i popiera swoje stanowisko opinią firmy doradztwa podatkowego (…) - że w opinii serbskich organów podatkowych, do należności licencyjnych związanych z programami komputerowymi ma zastosowanie art. 12 ust. 1 i 2 Umowy, nawet jeśli program komputerowy nie jest wymieniony wprost w definicji należności licencyjnych tej Umowy i że Serbski płatnik ma obowiązek pobrać 10% WHT od należności za licencję na oprogramowanie komputerowe. Klient podnosi, że zgodnie z serbską ustawą o autorstwie i prawach pokrewnych programy komputerowe są wyraźnie określone jako dzieło literackie.

Wnioskodawca nie ma wpływu na tę sytuację i nie ma możliwości uniknięcia potrącenia przez płatnika podatku u źródła w Serbii.

Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo do odliczenia tak pobranego podatku od podatku dochodowego należnego w Polsce od tego dochodu, stosując art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej.

W przeciwnym bowiem razie Wnioskodawca poniósłby stratę poprzez podwójne opodatkowanie tego dochodu - raz poprzez pomniejszenie wynagrodzenia do wypłaty po potrąceniu WTH i drugi raz poprzez nieodliczenie tego potrącenia od kwoty podatku od tego dochodu, jaki byłby należny w Polsce

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego następującego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie objętym pytaniem Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Ustawodawca w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulujących problematykę dochodów uzyskiwanych przez podatników posiadających nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, którzy uzyskują dochody ze źródeł położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, unormował jako metodę eliminacji podwójnego opodatkowania tzw. metodę zaliczenia zwykłego (proporcjonalnego). W myśl art. 20 ust. 1 updop, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a umowa międzynarodowa, której Polska jest stroną nie zwalnia tych dochodów z opodatkowania w państwie rezydencji (art. 17 ust. 1 pkt 3 updop), w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Powołany art. 20 ust. 1 updop ustanawia następujące przesłanki materialne pozwalające na dokonanie odliczenia podatku zapłaconego w państwie źródła, tj.:

• podmiot podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce;
• podatnik ten osiąga dochody (przychody) zarówno na terytorium Polski, jak i za granicą;
• dochody (przychody) osiągane na terytorium państw obcych podlegają opodatkowaniu w tych państwach;
• dochody te nie są wolne od podatku na mocy postanowień umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, i tym samym nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 3 updop,
• podatek od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium państw obcych został faktycznie zapłacony w tych państwach.
  
  

Na podstawie art. 20 ust. 6 updop, łączna kwota odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Zgodnie z art. 20 ust. 8 updop określając wielkość odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, oraz zwolnienia, o którym mowa w ust. 3, kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu).

Powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 22a updop).

Stosownie do art. 22b updop zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Ponadto wskazać należy, że przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Stosownie do art. 24 ust. 1 pkt 2 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federalnej Republiki Jugosławii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 12.06.1997 r. (Dz. U. z 2001 r. nr 104, poz. 1137 z dnia 26.09.2001 r.), Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 może być opodatkowany w Jugosławii, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Jugosławii. Takie odliczenie nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, który odnosi się do dochodu uzyskanego w Jugosławii.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca świadczy kompleksowe usługi informatyczne na rzecz spółki z siedzibą w Serbii. W skład usług wchodzi: wdrożenie oprogramowania, szkolenia, serwis oraz udzielenie licencji na własne oprogramowanie na rzecz spółki z siedzibą w Serbii. Licencja, jest niewyłączna i udzielona na wszelkie znane w dniu udzielenia licencji pola eksploatacji. W ofercie złożonej serbskiemu klientowi wyspecyfikowano poszczególne elementy wchodzące w skład usługi, w tym w szczególności wykazano ile wynosi wartość należności licencyjnej w łącznej cenie usługi informatycznej.

Serbski kontrahent już w trakcie negocjacji poinformował Wnioskodawcę, że od wartości licencji (wykazanej w ofercie) pobierze Wnioskodawcy podatek dochodowy u źródła (WHT) wg stawki 10%.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy będzie on miał prawo do odliczenia - na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - podatku pobranego u źródła przez serbskiego płatnika od wynagrodzenia z tytułu udzielenia licencji na program komputerowy Wnioskodawcy.

Odnosząc powołane wcześniej przepisy prawa do przedstawionego opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do odliczenia podatku pobranego u źródła przez serbskiego płatnika od wynagrodzenia z tytułu udzielenia licencji na program komputerowy Wnioskodawcy. Należy jednak pamiętać, że kwota odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem opis stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.