Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.229.2019.2.JK2
z 19 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 21 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2019 r. (data wpływu 18 czerwca 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 13 czerwca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.229.2019.1.JK2 (data nadania 13 czerwca 2019 r., data doręczenia 14 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury belgijskiej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury belgijskiej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 13 czerwca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.229.2019.1.JK2 (data nadania 13 czerwca 2019 r., data doręczenia 14 czerwca 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia z dnia 18 czerwca 2019 r. (data wpływu 18 czerwca 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w Polsce mieszka od końca 2009 r. Emerytura do końca października 2018 r. wpłacana była na konto w Belgii i tam urząd emerytalny automatycznie ściągał podatek i inne obciążenia. Na konto Wnioskodawcy wpływała najniższa emerytura. Wnioskodawca jest Belgiem i ma obywatelstwo belgijskie. Wnioskodawca był zatrudniony w sektorze prywatnym, aż do emerytury. Emeryturę rodzinną przelewano na konto w Belgii. Urząd emerytalny automatycznie ściągał podatek i inne obciążenia a na konto wpływa najniższa emerytura. W latach 2013-2017 wpływała na konto w Belgii minimalna emerytura rodzinna po potrąceniach. Na koniec 2018 r. urząd emerytalny w Belgii zdecydował, że w Belgii musi płacić podatek, ubezpieczenia i inne obciążenia, na konto w Polsce wpływa emerytura po wszystkich potrąceniach. Decyzję tę podjęto po otrzymaniu pisma z banku, które wysłał Wnioskodawca do urzędu emerytalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Dlaczego Wnioskodawca ma płacić podatek w Polsce od emerytury, która wpływała na konto w Belgii z belgijskiego urzędu emerytalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy emerytury rodzinnej jest regulowany przez urząd emerytalny. Świadczenie jest obliczane po zajęciu przewidzianym w art. 1409 i następnych belgijskiego kodeksu sądowego. W rezultacie występuje niedobór minimalnego dochodu i w związku z tym nie podlega już „zajęciu lub przeniesieniu dalszego podatku”. W Polsce Wnioskodawca nie ma żadnych innych dochodów ani teraz ani w przeszłości. Każdego roku wypełnia i przekazuje zeznanie podatkowe belgijskim organom podatkowym. Według Wnioskodawcy jako obywatela Belgii, który się tam urodził, wychował i przepracował całe życie w tym kraju, aż do emerytury, która do października 2018 r. wpływała na konto w Belgii, już po wszystkich odliczeniach podatkowych, ubezpieczeniu i zajęciach z art. 1409 belgijskiego kodeksu sądowego, emerytura nie podlega opodatkowaniu w Polsce, ponieważ nastąpiłoby podwójne opodatkowanie, gdyby nie przysługiwało Mu zwolnienie od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
   
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest Belgiem i ma obywatelstwo belgijskie. Wnioskodawca od końca 2009 r. mieszka w Polsce. Wnioskodawca był zatrudniony w sektorze prywatnym i w związku z tym otrzymuje z Belgii emeryturę.

Zatem w przedmiotowej sprawie znajdzie Konwencja z dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r., Nr 211, poz. 2139, z późn. zm.), zmieniona Protokołem podpisanym w Luksemburgu w dniu 14 kwietnia 2014 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1094).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. Konwencji, w brzmieniu obowiązującym do 1 maja 2018 r. r. zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej wcześniejszej pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym odbiorca emerytury ma miejsce zamieszkania.

Powyższy przepis ma zastosowanie do dochodów uzyskiwanych do 31 grudnia 2018 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że otrzymywana przez Wnioskodawcę (osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce od 2009 r.) emerytura z Belgii w latach 2013-2018, która wpływała na konto w Belgii podlegała opodatkowaniu tylko w Polsce.

Przedmiotowa emerytura podlega opodatkowaniu według przepisów polskiego prawa podatkowego, tj. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2018 r., Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń."

Zauważyć należy, że z treści art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne.

Podstawą opodatkowania jest więc kwota otrzymanego świadczenia, tj. kwota brutto a nie kwota, która faktycznie wpłynęła na rachunek bankowy, tzw. kwota netto świadczenia. Taki sposób rozumowania zakłóca bowiem sposób ustalania podstawy opodatkowania i definicji przychodu i dochodu. Zgodnie z art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowany jest dochód. Dochód to przychód minus koszty. Zatem podatek (zaliczkę) należy pobierać od dochodu (tutaj równemu przychodowi), który jest należny świadczeniobiorcy otrzymującemu ten dochód za pośrednictwem banku. Jak sam Wnioskodawca twierdzi, na konto bankowe – do wypłaty – wpływała kwota już po potrąceniach. Zatem to nie ta kwota stanowi podstawę do obliczenia zaliczki, lecz ta, którą zagraniczny świadczeniodawca przyznał podatnikowi.

Stosownie do art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Stosownie do art. 35 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Natomiast w sytuacji, gdy przedmiotowa emerytura z zagranicy jest otrzymywana bez pośrednictwa płatnika należy mieć na uwadze przepis art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (brzmienie do 31 grudnia 2018 r.), zgodnie z którym podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z emerytur i rent z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a cyt. artykułu. Zgodnie z jego treścią, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W sytuacji, gdy emerytura jest otrzymywana za pośrednictwem płatnika (banku) w Polsce, to płatnik powinien od tych należności pieniężnych pobierać miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy. Natomiast w przypadku, gdy emerytura jest otrzymywana bez pośrednictwa płatnika, wówczas to Wnioskodawca jest zobowiązany samodzielnie wpłacać w ciągu roku miesięczne zaliczki na podatek dochodowy.

Reasumując, dochody uzyskane przez Wnioskodawcę mającego miejsce zamieszkania w Polsce w latach 2013-2018 z tytułu emerytury wypłacanej z belgijskiego systemu ubezpieczeń społecznych, która wpływała na konto w Belgii stosownie do art. 18 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podlegała opodatkowaniu tylko w Polsce. Emerytura belgijska do października 2018 r. była przekazywana na konto belgijskie, czyli nie była otrzymywana za pośrednictwem płatnika (banku) w Polsce, zatem to Wnioskodawca był zobowiązany samodzielnie wpłacać w ciągu roku miesięczne zaliczki na podatek dochodowy. Ponadto podstawą opodatkowania jest kwota przyznana Wnioskodawcy przez zagranicznego świadczeniodawcę przed potrąceniami, a nie faktyczna kwota, która wpłynęła na konto Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 2, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.