2019.07.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.138.2019.3.MJ
z 12 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2019 r. (data wpływu 10 maja 2019 r.), pismem z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 23 maja 2019 r.) oraz pismem z dnia 24 czerwca 2019 r. (data wpływu 24 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Pawilonu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Pawilonu. Wniosek uzupełniono w dniu 10 maja 2019 r., 23 maja 2019 r. oraz 24 czerwca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, która jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej. Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości w drodze spadku wraz z pozostałymi współwłaścicielami. Nieruchomość objęta jest jedną księgą wieczystą oraz składa się z jednej działki geodezyjnej. Na nieruchomości posadowiony jest budynek mieszkalny (dalej: Budynek) i pawilon z płyty obornickiej nietrwale związany z gruntem (dalej: Pawilon). Pawilon jest przedmiotem najmu. Budynek nie był i nie jest przedmiotem najmu. W momencie nabycia udziału w nieruchomości przez Wnioskodawcę istniał zarówno Budynek jak i Pawilon.

Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami zamierza sprzedać nieruchomość zabudowaną. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, którą Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał w dniu (…)., sygn. (…). Organ podatkowy w tej interpretacji wskazał, iż Wnioskodawca przy sprzedaży nieruchomości w związku z najmem Pawilonu jest podatnikiem w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.; dalej: Ustawa VAT). Jednocześnie organ wskazał, iż jedynie sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej w części, na której znajduje się Pawilon będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 Ustawy VAT. Sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej Budynkiem, zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 Ustawy VAT.

Nieruchomość zabudowana nie była wykorzystywana do prowadzenia innej działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy VAT, niż najem Pawilonu.

Wnioskodawca w związku z najmem Pawilonu korzysta ze zwolnienia o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 Ustawy VAT. Wnioskodawcy w związku z nabyciem Pawilonu, Budynku ani nieruchomości zabudowanej, na której znajdują się Budynek i Pawilon, nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W odniesieniu do Budynku oraz Pawilonu nie poniesiono nakładów na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca nie jest obecnie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie poniósł i nie będzie ponosić żadnych nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 10 maja 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że Pawilon był przedmiotem najmu, który zakończył się przed sprzedażą nieruchomości. W momencie dokonania sprzedaży nieruchomości, Pawilon nie był wynajmowany lub użytkowany w inny sposób.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 maja 2019 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy w następujący sposób:

Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości w drodze dziedziczenia częściowo po ojcu Wnioskodawcy z dniem jego śmierci, tj. 12 sierpnia 1985 roku oraz częściowo w drodze dziedziczenia po matce Wnioskodawcy z dniem jej śmierci, tj. 12 czerwca 2008 roku.

Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości sprzedał udział w nieruchomość wraz z posadowionymi na nim Budynkiem i Pawilonem w dniu 6 grudnia 2018 r.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, że w uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, iż jego zdaniem Pawilon nie stanowi budynku ani budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Zdaniem Wnioskodawcy Pawilon stanowi tymczasowy obiekt budowlany. Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego przedstawił opis Pawilonu, który zdaniem Wnioskodawcy pozwala na ustalenie przez tut. organ podatkowy czy Pawilon stanowi budynek, budowlę lub inny obiekt budowlany w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Przepisy ustawy Prawo budowlane nie stanowią przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Niemniej jednak przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, które stanowią podstawę niniejszej interpretacji, nie zawierają definicji budynku ani budowli. Zgodnie z utrwaloną linia orzeczniczą oraz doktryną w tym zakresie, aby poprawnie odczytać definicję budynku lub budowli należy odnieść się do definicji zawartych w ustawie Prawo budowlane. Zatem zdaniem Wnioskodawcy organ podatkowy powinien dokonać interpretacji powyższych definicji na podstawie przedstawionego opisu Pawilonu. W przypadku gdyby opis Pawilonu dokonany przez Wnioskodawcę był niewystarczający, organ podatkowy powinien wezwać Wnioskodawcę do uzupełnienia stanu faktycznego w tym zakresie. Mając na uwadze powyższe zdaniem Wnioskodawcy Pawilon nie jest ani budynkiem ani budowlą w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Organ podatkowy kierując się opisem zawartym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej może z tą oceną Wnioskodawcy się nie zgodzić.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 czerwca 2019 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy o następujące informacje:

Dla przedmiotowej nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako również dla przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego przedmiotowa nieruchomość składa się z jednej działki geodezyjnej. Wnioskodawca wskazał, iż Budynek oraz Pawilon posadowione były na tej jednej działce geodezyjnej. Ponadto Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, iż nieruchomość stanowi nieruchomość zabudowaną. Przedmiotem niniejszego wniosku nie jest sprzedaż nieruchomości niezabudowanej. W ocenie Wnioskodawcy powyższe pytanie jest nieuzasadnione w kontekście opisanego stanu faktycznego zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Pytanie miałoby uzasadnienie w przypadku gdyby Budynek i Pawilon stały na dwóch odrębnych działkach i Wnioskodawca nie wskazałby w opisie stanu faktycznego statusu działki, na której posadowiony byłby Pawilon. Wówczas bowiem jedną z tych dwóch działek, tę na której byłby posadowiony Pawilon można by uznać za niezabudowaną, jako że Pawilon nie stanowi, w ocenie Wnioskodawcy, ani budynku ani budowli. Tymczasem, co pragnie jeszcze raz podkreślić Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazano, iż Budynek i Pawilon były posadowione na jednej działce zabudowanej, co w konsekwencji oznacza, iż w przedmiotowej sprawie brak jest gruntu, działki, terenu niezabudowanego. Ponadto stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Ten przepis statuuje zasadę, iż dostawa nieruchomości zabudowanej budynkiem lub budowlą stale z gruntem związaną podziela los tego budynku lub budowli. Oznacza to, iż cena należna za działkę, na której posadowiony jest budynek lub budowla jest opodatkowana w taki sposób w jaki powinna zostać opodatkowana dostawa budynku lub budowli stosownie do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jedynie w przypadku sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem lub budowlą grunt podziela los tych budynków lub budowli i w takim przypadku grunt nie stanowi odrębnego przedmiotu opodatkowania, dla którego to przedmiotu opodatkowania należałoby określać odrębne, indywidualne zasady opodatkowania. Ustawa o podatku od towarów i usług nie wskazuje innego przypadku, w którym wartość gruntu lub część tej wartości powinna zostać przypisana do innego obiektu znajdującego się na gruncie (przypisanie może bowiem dotyczyć jedynie budynku lub budowli). Pytanie zadane przez organ podatkowy wskazuje jednak jakoby było inaczej. W przedmiotowej sprawie cała wartość gruntu powinna zostać przypisana do wartości sprzedaży budynku mieszkalnego, co oznacza, iż grunt ten powinien zostać opodatkowany w ten sam sposób co budynek mieszkalny. Jako, że w przedmiotowej sprawie dostawa budynku mieszkalnego nie stanowi czynności objętej przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (sprzedaż majątku prywatnego) również całość gruntu, jako związana z tym budynkiem nie podlega opodatkowaniu VAT. Ponadto, Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, iż Pawilon jest nietrwale związany z gruntem. Oznacza to, iż można go przenieść w inne miejsce bez większych przeszkód. Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu, iż Pawilon powinien być traktowany jako rzecz ruchoma, której sprzedaż nie ma związku z gruntem. W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż Pawilonu powinna być interpretowana podobnie do sprzedaży innych rzeczy ruchomych, które mogłyby znajdować się na nieruchomości, np. krzesła ogrodowe czy też stół. Ponadto ustawa o podatku od towarów usług nie przewiduje odrębnie opodatkowania np. Pawilonu oraz części nieruchomości, na której znajdował się Pawilon. Opodatkowaniu podlegałby albo Pawilon (wraz z częścią nieruchomości, w przypadku stwierdzenia, iż Pawilon stanowi budynek lub budowlę) lub Pawilon jako rzecz ruchoma, natomiast cała nieruchomość gruntowa byłaby przypisana do budynku.

Dla przedmiotowej nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako również dla przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, że w odpowiedzi na wezwanie z dnia 23 maja 2019 roku wskazał, iż Budynek został wybudowany najpóźniej w 1965 roku, jednak Wnioskodawca nie ma informacji o dokładnej dacie wybudowania Budynku. Wnioskodawca nie posiada również informacji na temat tego na podstawie jakich decyzji/pozwoleń/zezwoleń wybudowany został Budynek, w szczególności czy w tamtym okresie obowiązywały przepisy nakazujące uzyskanie takich dokumentów. Tym niemniej zdaniem Wnioskodawcy jeżeli w tamtym okresie dla wybudowania Budynku konieczne było uzyskanie jakichkolwiek pozwoleń/decyzji /zezwoleń to takie pozwolenie/decyzja/zezwolenie zostało uzyskane. Niezależnie od faktu na podstawie jakich pozwoleń/decyzji/zezwoleń została zabudowana nieruchomość, zdaniem Wnioskodawcy nie ma to żadnego wpływu na opodatkowanie bądź nie sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku od towarów i usług należy opodatkować sprzedaż Pawilonu, w szczególności czy sprzedaż Pawilonu może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Pawilonu korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wskazał, iż w dniu 19 grudnia 2018 r. otrzymał interpretację indywidualną, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż Wnioskodawca przy sprzedaży nieruchomości w związku z najmem Pawilonu jest podatnikiem w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.; dalej: Ustawa VAT). Jednocześnie organ wskazał, iż jedynie sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej w części, na której znajduje się Pawilon będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 Ustawy VAT. Sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej Budynkiem, zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 Ustawy VAT. Celem niniejszego wniosku jest uzyskanie odpowiedzi w jaki sposób, w szczególności jaką stawką podatku od towarów i usług należy opodatkować sprzedaż nieruchomości w części, na której znajduje się Pawilon, która będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Wnioski płynące z otrzymanej interpretacji indywidualnej stanowią część opisu zdarzenia przyszłego, który nie powinien być ponownie analizowany przez organ podatkowy wydający interpretację indywidualną w związku ze złożeniem niniejszego wniosku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 Ustawy VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%,z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 Ustawy VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%; stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 Ustawy VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W ust. 12a ww. przepisu ustawodawca wyjaśnił co należy rozumieć pod pojęciem budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym i są to obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Pawilon nie spełnia przesłanek aby można było go uznać za obiekt budownictwa mieszkaniowego ani za lokal mieszkalny w budynku niemieszkalnym sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12. Zatem dostawa udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej w części, na której znajduje się Pawilon nie może zostać opodatkowana obniżoną stawką 8%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 10a Ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe zwolnienia odnoszą się do dostawy budynków, budowli lub ich części, zatem należy przeanalizować czy Pawilon spełnia wymagania do uznania go za któryś z tych obiektów. Ustawa VAT nie zawiera definicji budynku ani budowli, zatem należy posłużyć się definicjami zawartymi w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j.: Dz. U. z 2018. poz. 1202 ze zm.; dalej: Prawo budowlane).

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego, ilekroć w ustawie jest mowa o budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, ilekroć w ustawie jest mowa o budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Biorąc powyższe definicje pod uwagę oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż Pawilon nie może być uznany za budynek. Pawilon nie jest trwale z gruntem związany, a definicji przytoczonej powyżej wynika, iż jest warunek dla uznania danego obiektu budowlanego za budynek. Pawilon jednocześnie nie spełnia warunków dla uznania go za budowlę. Powyższe prowadzi do wniosku, iż dostawa udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej w części, na której znajduje się Pawilon nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego, ilekroć w ustawie jest mowa o tymczasowym obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe. Zatem tymczasowym obiektem budowlanym jest obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem.

Pawilon, jak wskazał Wnioskodawca, nie jest trwale z gruntem połączony i jest zbudowany z płyty obornickiej. W ocenie Pawilon należy uznać za tymczasowy obiekt budowlany.

Na gruncie Ustawy VAT ustawodawca nie posługuje się definicją tymczasowego obiektu budowlanego. W ocenie Wnioskodawcy Pawilon na gruncie Ustawy VAT będzie stanowił towar ruchomy. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, iż w związku z najmem Pawilonu korzysta ze zwolnienia o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 Ustawy VAT oraz w związku z nabyciem Pawilonu, Budynku ani nieruchomości zabudowanej na której znajdują się Budynek i Pawilon, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ustawodawca w powyżej powołanym przepisie posługuje się stwierdzeniem „wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku” oraz jednocześnie nie precyzuje co należy rozumieć poprzez działalność zwolnioną od podatku. Zdaniem Wnioskodawcy działalnością zwolnioną będzie działalność objęta zwolnieniem, o której mowa w art. 43 Ustawy VAT oraz działalność objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 Ustawy VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, dostawa udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej w części, na której znajduje się Pawilon będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT.

Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 29 lipca 2015 r., sygn. IPTPP3/4512-132115-4/UNR.

W przypadku gdy organ podatkowy stwierdzi, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej w części, na której znajduje się Pawilon na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości zabudowanej w części, na której znajduje się Pawilon może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 Ustawy VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c i d Ustawy VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw:

budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
terenów budowlanych.

Zgodnie z wyżej zaprezentowanym stanowiskiem, Pawilon nie stanowi budynku, budowli lub ich części. Ponadto nieruchomość jest zabudowana Budynkiem oraz Pawilonem, zatem sprzedaży tej nieruchomości nie można zakwalifikować jako terenu budowlanego, bowiem taką sprzedaż kwalifikuje się jako sprzedaż posadowionych na niej naniesień. Nadto w analizowanym przypadku nieruchomość składa się z jeden działki geodezyjnej. Zgodnie z treścią art. 29a ust. 8 Ustawy VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zatem w analizowanym przypadku wartość całego gruntu powinna zostać przypisana jedynie do wartości sprzedaży Budynku. Z kolei do wartości sprzedaży Pawilonu nie może być przypisana wartość gruntu, jako że nie stanowi on ani budynku, ani budowli ani ich część. Pawilon w tym przypadku stanowi rzecz ruchomą - odrębny przedmiot sprzedaży, który nie został wymieniony w treści przepisu art. 113 ust. 13 Ustawy VAT. Zdaniem Wnioskodawcy wyłączenie stosowania art. 113 ust. 1 Ustawy VAT, które znajduje się w art. 113 ust. 1 pkt 1 lit. c i d Ustawy VAT, w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie ma zastosowania. Wnioskodawca przy sprzedaży nieruchomości zabudowanej w części, na której znajduje się Pawilon może zatem skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub ust. 9 Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca ma wątpliwości jaką stawką podatku od towarów i usług należy opodatkować sprzedaż udziału we współwłasności Pawilonu, w szczególności czy sprzedaż Pawilonu może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 lub ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga natomiast przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jak wynika z opisu sprawy, przed dokonaniem sprzedaży Pawilon był przedmiotem najmu, z tytułu którego Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Nie sposób zatem uznać, że dostawa gruntu na którym jest posadowiony Pawilon może zostać wyłączona z opodatkowania jako dostawa majątku wykorzystywanego wyłącznie na cele osobiste. Był on bowiem podobnie jak Pawilon wykorzystywany na potrzeby najmu.

Należy wskazać, że sprzedaż gruntu, w części na której znajduje się Pawilon nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9. Działka na którym znajduje się Pawilon jest bowiem zabudowana Budynkiem mieszkalnym, który został wybudowany najpóźniej w 1965 roku, jednak Wnioskodawca nie ma informacji o dokładnej dacie wybudowania Budynku. Wnioskodawca nie posiada również informacji na temat tego na podstawie jakich decyzji/pozwoleń/zezwoleń wybudowany został Budynek, w szczególności czy w tamtym okresie obowiązywały przepisy nakazujące uzyskanie takich dokumentów. Tym niemniej zdaniem Wnioskodawcy jeżeli w tamtym okresie dla wybudowania Budynku konieczne było uzyskanie jakichkolwiek pozwoleń/decyzji /zezwoleń to takie pozwolenie/decyzja/zezwolenie zostało uzyskane. Tym samym, o ile obiekt nie powstał w ramach samowoli budowlanej, jego budowa wymagała odpowiednich dokumentów, zatem grunt należy uznać za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Na uwagę zasługuję fakt, że z opisu stanu faktycznego wynika, że Pawilon nie jest ani budynkiem ani budowlą w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Ponadto nie jest trwale związany z gruntem. Powyższa okoliczność powoduje, że stawka podatku dla dostawy Pawilonu nie determinuje stawki podatku dla gruntu na którym jest on posadowiony. Ponadto z tego samego powodu sprzedaż Pawilonu nie może skorzystać, ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy (ww. zwolnienie odnosi się do dostawy budynków, budowli lub ich części).

W przedmiotowej sprawie nie są spełnione także warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Wnioskodawca wskazał bowiem, że Pawilon był przedmiotem najmu, który zakończył się przed sprzedażą nieruchomości. W momencie dokonania sprzedaży nieruchomości, Pawilon nie był wynajmowany lub użytkowany w inny sposób. Tym samym zarówno Pawilon jak i grunt na którym się znajduje nie był w całym okresie posiadania przez Wnioskodawcę wykorzystywany do czynności zwolnionych od podatku.

Należy ponadto zauważyć, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie ma zastosowania w sytuacji, gdy brak odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Taka sytuacja ma miejsce w przedmiotowej sprawie ponieważ Wnioskodawca nabył udział we współwłasności nieruchomości w drodze spadku, zatem przy nabyciu nie był naliczony podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu.

Z uwagi, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług należy również przeanalizować możliwość zwolnienia sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości, w części na której znajduje się Pawilon oraz udziału we własności Pawilonu na podstawie art. 113 ustawy.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 10 ustawy).

Stosownie do art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy art. 113 ustawy należy wskazać, że – co do zasady – o ile podatnik nie przekroczył kwoty sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, ma prawo do korzystania z ww. zwolnienia do momentu przekroczenia tej kwoty, pod warunkiem, że nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Jak już wyżej rozstrzygnięto, grunt na którym znajduje się Pawilon stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Skoro przedmiotem dostawy jest teren budowlany, to Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy, ponieważ zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, do podatników dokonujących dostawy terenów budowlanych zwolnienie to nie ma zastosowania.

Z uwagi że wykonanie czynności wskazanej w art. 113 ust. 13 ustawy powoduje utratę prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku w odniesieniu do całej sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości, w części na której znajduje się Pawilon jak i udziału we współwłasności Pawilonu nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ustawy.

Reasumując należy stwierdzić, że sprzedaż Pawilonu (udziału w jego współwłasności) nie korzysta ze zwolnienia od podatku lecz jest opodatkowana podstawową stawką podatku w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać zatem za nieprawidłowe.

Tut. organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin