Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.247.2019.1.BSA
z 3 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2019 r. (data wpływu 31 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy płatności za świadczenie Usługi IT ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy są objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, czy na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy płatności za świadczenie Usługi IT ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy są objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, czy na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, będącą polskim rezydentem podatkowym. Przedmiotem działalności Spółki jest w głównej mierze produkcja i dostawa produktów, rozwiązań i usług w obszarze łożysk tocznych, uszczelnień, mechatroniki, usług i systemów smarnych.

Na potrzeby prowadzonej działalności Spółka nabywa i będzie nabywać za wynagrodzeniem prawo do używania oprogramowania i systemów IT (dalej: „Oprogramowanie”), obejmujące licencje do Oprogramowania, a także usługi informatyczne (dalej: „Usługi IT”) od podmiotu powiązanego mającego swoją siedzibę w Szwecji, a w konsekwencji będącego szwedzkim rezydentem podatkowym (dalej: „Usługodawca”). Usługodawca działa pod nazwą S. AB. Z uwagi na to, że płatności z tytułu używania Oprogramowania oraz za Usługi IT mogą być opodatkowane w państwie rezydencji Usługodawcy, państwem, w którym mogą wystąpić skutki transgraniczne związane z niniejszym wnioskiem jest Szwecja.

Spółka, nabywając prawo do używania Oprogramowania (licencje), nie ma prawa do trwałego, bądź czasowego jego zwielokrotnienia, w szczególności nie ma prawo do udzielania sublicencji, powielania, modyfikowania, czy rozpowszechniania. Wnioskodawca może jedynie korzystać z danego programu na określonej liczbie stanowisk dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej (wartość kosztów jest uzależniona od liczby osób korzystającym z Oprogramowania), co oznacza, że Wnioskodawca nie jest upoważniony do udzielania dalszych sublicencji do Oprogramowania na rzecz innych podmiotów lub do sprzedaży praw autorskich do nich. Tym samym Spółka nabywając licencje do Oprogramowania od Usługodawcy działa wyłącznie w charakterze użytkownika końcowego (jako tzw. end-user).

Poza zakupem licencji Spółka ponosi również koszty świadczonych na jej rzecz Usług IT, związanych z utrzymaniem, konserwacją, a także obsługą wykorzystywanego w swojej działalności Oprogramowania. W ramach Usług IT, Usługodawca zobowiązał się również do stałego rozwijania wykorzystywanego przez Spółkę Oprogramowania.

Spółka znajduje się w posiadaniu zestawienia poszczególnych elementów kosztów Oprogramowania i Usług IT, wskazującym na wartości poszczególnych świadczeń wchodzących w ich zakres. W szczególności na podstawie zestawienia można ustalić jaka część kosztów w zakresie IT dotyczy opłat za licencje do Oprogramowania, a jaka Usług IT. Jednocześnie poszczególne świadczenia wchodzące w zakres Usług IT mają dla Wnioskodawcy charakter kompleksowy, a ich głównym celem jest zapewnienie Spółce możliwości prawidłowego korzystania z Oprogramowania.

Płatności za fakturę są dokonywane w ustalonych okresach rozliczeniowych (z reguły miesięcznych).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy płatności za świadczenie Usługi IT ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy są objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji czy na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu?

(we wniosku pytanie oznaczone Nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności za świadczenie Usługi IT ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy nie są objęte zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o PDOP”), w a konsekwencji na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła) od należności za korzystanie za Usługi IT.

Zgodnie z zasadą ograniczonego obowiązku podatkowego wyrażoną w przepisie art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 i pkt 2a ustawy o PDOP, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

• z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) (pkt 1),
• z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze (pkt 2a),

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Natomiast, w myśl poszczególnych ustępów art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP w przypadku wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o PDOP, u wypłacającego te mogą zaktualizować się obowiązki płatnika.

W konsekwencji, dla stwierdzenia czy w związku z płatnościami z tytułu korzystania z Oprogramowania oraz Usług IT na rzecz Usługodawcy niebędącego polskim rezydentem podatkowym, na Spółce będą ciążyły obowiązki płatnika, konieczne jest ustalenie, czy należności te podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie z art. 21 ust. l pkt 2a ustawy o PDOP podatek dochodowy z tytułu, uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Wymieniony, w powyższym przepisie, katalog usług niematerialnych ma charakter otwarty, co oznacza, że poza wymienionymi tam usługami obejmuje on również „świadczenia o podobnym charakterze”. Należy jednak podkreślić, że w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do świadczeń szczegółowo wymienionych w pkt 2a art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron.

Usługi IT, które są przedmiotem zawieranych przez Spółkę transakcji z kontrahentem, nie zostały wymienione w katalogu usług niematerialnych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP. W ocenie Wnioskodawcy, nie sposób również uznać usług IT za usługi o podobnym charakterze. Aby można było uznać te usługi za usługi o podobnym charakterze powinny one posiadać cechy, które wskazywałyby na podobieństwo pod względem prawnych do świadczeń wymienionych w art. 21 ustawy o PDOP. W ocenie Wnioskodawcy, również poszczególne elementy Usług IT, jako związane z utrzymaniem, konserwacją, a także obsługą i stałym rozwojem wykorzystywanego w działalności Spółki Oprogramowania.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczenie Usług IT nie stanowi również udzielenia informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Za know-how uznaje się bowiem zespół konkretnej i mierzalnej wiedzy, jak np. doświadczeń, rozwiązań, koncepcji, technologii, procesów, utworów oraz wszelkiego innego dorobku intelektualnego i technicznego obejmującego informacje stanowiące rozwiązania m.in. techniczne, technologiczne, organizacyjne wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej o określonym stopniu utrwalenia oraz poufności.

Zdaniem Wnioskodawcy, Usług IT nie można uznać również za usługę o charakterze doradczym. Istotą usługi doradczej jest bowiem zaproponowanie najbardziej korzystnego sposobu postępowania w danym przypadku. Jak wskazano wyżej, istotą Usług IT jest przede wszystkim zapewnienie prawidłowego funkcjonowania wykorzystywanego przez Wnioskodawcę Oprogramowania. Efektem usługi nie jest zatem porada, co do sposobu postępowania, ale przywrócenie właściwego funkcjonowania oprogramowania, umożliwiającego jego wykorzystanie zgodnie z przeznaczeniem. Przy nabywaniu usługi doradczej powinno ponadto dojść do udzielenia konkretnych, indywidualnych wskazówek odnośnie usprawnienia procedur, wdrożenia udoskonaleń. W ocenie Wnioskodawcy, nabywane usługi nie charakteryzują się wskazanymi wyżej cechami, a zatem brak jest podstaw do poboru podatku u źródła również na tej podstawie.

W ocenie Wnioskodawcy, usługi utrzymania i wsparcia mają charakter przede wszystkim techniczny (serwisowy). Ich istotą jest zapewnienie prawidłowego funkcjonowania oprogramowania komputerowego dzięki bieżącemu usuwaniu błędów oraz rozwiązywaniu problemów pojawiających się podczas zwykłego użytkowania oprogramowania komputerowego przez Wnioskodawcę. Zdaniem Wnioskodawcy, usługi utrzymania i wsparcia należałoby zatem uznać za usługi techniczno- informatyczne, lub po prostu usługi informatyczne.

W konsekwencji, poszczególne świadczenia wchodzące w skład Usługi IT nie stanowią usług księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń, jak również nie mają podobnego do nich charakteru. Usługi IT nie posiadają żadnych wspólnych cech ze świadczeniami wymienionymi w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP. Usług IT nie można również zakwalifikować jako usług przetwarzania danych lub usług do nich podobnych pod istotnymi względami. Usługi przetwarzania danych mają bowiem charakter odtwórczy i obejmują swoim zakresem znaczeniowym takie elementy jak porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie zbiorów danych. Natomiast świadczone przez Usługodawcę niebędącego polskim rezydentem podatkowym Usługi IT mają o wiele bardziej kreatywny i złożony charakter, przez co nie sposób ich uznać za podobne.

Podsumowując, należy uznać, że Usługi IT świadczone przez kontrahenta, na rzecz Spółki, nie spełniają przesłanek uznania ich za świadczenia wprost wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP, jak również za usługi o podobnym do nich charakterze. W związku z powyższym na Spółce nie ciąży obowiązek zastosowania art. 21 ust. 1, a w konsekwencji również odpowiednich ustępów art. 26 ustawy o PDOP w zakresie obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, tzw. podatku u źródła od wypłat dokonywanych na rzecz Usługodawcy.

Przedstawiona, w tej części wniosku, kwestia była przedmiotem wielu rozstrzygnięć organów podatkowych. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego wydawanych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo w interpretacji z :

• 18 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.384.2017.2.BG, Znak: 0111-KDIB1-2.4010. 469.2017.l.BG, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.470.2017.l.BG, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.471.2017.l.BG, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.472.2017.l.BG,
• 17 marca 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.1021.2016.3.APO,
• 2 października 2017 r., Znak: 0115-KDIT2-3.4010.158.2017.l.MJ.
  
  

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, zasadne jest stanowisko, że płatności za świadczenie Usługi IT ponoszone przez Spółkę na rzecz Usługodawcy nie są zakresem stosowania art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP, a w konsekwencji na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła) od należności za Usługi IT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.