Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.74.2019.5.JK2
z 26 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2019 r. (data nadania 13 czerwca 2019 r., data wpływu 18 czerwca 2019 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 22 maja 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.74.2019.2.JK2 (data nadania 22 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce po wyjeździe do USA– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce po wyjeździe do USA.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 27 lutego 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.74.2019.1.JK2 (data nadania 28 lutego 2019 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 16 marca 2019 r. (data nadania 16 marca 2019 r. data wpływu 26 marca 2019 r.) Wnioskodawca powyższe uzupełnił.

Z uwagi na brak zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki, tut. organ złożył celem wyjaśnienia w dniu 28 marca 2019 r. do P. P. pisemną reklamację.

W odpowiedzi na powyższe, P.P. w piśmie z dnia 16 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.) poinformowała, że reklamacja przesyłki została rozpatrzona i uznana za uzasadnioną. W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego reklamowaną przesyłkę uznano za zaginioną.

Jak wynika z powyższego, wezwanie z dnia 27 lutego 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.74.2019.1.JK2 (data nadania 28 lutego 2019 r.) nie zostało Wnioskodawcy doręczone.

W związku z czym pismem z dnia 22 maja 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.74.2019.2.JK2 (data nadania 22 maja 2019 r.), na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez uzupełnienie braków formalnych wniosku.

Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, które wpłynęło do tut. organu w dniu 19 czerwca 2019 r. wynika, że ww. wezwanie zostało odebrane w dniu 7 czerwca 2019 r.

Pismem z dnia 10 czerwca 2019 r. (data nadania 10 czerwca 2019 r. data wpływu 18 czerwca 2019 r.) Wnioskodawca powyższe uzupełnił.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 1 października 2013 r. przebywa na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki (dalej USA) z zamiarem stałego pobytu. W okresie od 2014 r. do 2015 r. Wnioskodawca posiadał status studenta, pobierał naukę, nie uzyskiwał żadnych dochodów, pozostawał na utrzymaniu rodziny. Wnioskodawca od 2016 r. podjął pracę, rozlicza się z tutejszym urzędem skarbowym, odprowadza tu należne podatki. Wnioskodawca posiada jedynie obywatelstwo polskie oraz zameldowanie w Polsce. Od 2016 r. Wnioskodawca pozostaje na terenie USA nielegalnie. Jedyny dochód jaki Wnioskodawca osiągnął w Polsce był to dochód z inwestycji na rynku walutowym w 2017 roku - została złożona deklaracja PIT-39 oraz został odprowadzony podatek. Na chwilę obecną Wnioskodawca nie zamierza wracać do Polski - w Stanach Zjednoczonych ma zamiar pozostać na stałe. Wnioskodawca w Polsce posiada konto bankowe związane z zaciągniętym kredytem studenckim - nie może go zlikwidować dopóki nie spłaci kredytu. W Polsce przebywają rodzice oraz rodzeństwo. W dniu 7 listopada 2018 r. Wnioskodawca złożył do właściwego Urzędu Skarbowego w Polsce zgłoszenie aktualizacyjne osoby fizycznej będącej podatnikiem ZAP-3 zgłaszając zmianę miejsca zamieszkania z zamieszkania w Polsce na zamieszkanie w Stanach Zjednoczonych. Na druku ZAP-3 zgłoszenie aktualizacyjne ma zastosowanie od daty złożenia dokumentu, czyli od 7 listopada 2018 r., lecz jednocześnie złożył pismo wyjaśniające, że od 2013 r. przebywa na terenie Stanów Zjednoczonych z zamiarem stałego pobytu, oraz prośbę o zmianę mojego miejsca zamieszkania w USA wstecz, od 2013 roku.

W uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że na terenie USA wykonuje pracę na podstawie umowy zlecenia. Umowa jest podpisana z amerykańską firmą mającą siedzibę w USA, stan New Jersey. Firma ww. wypłaca Wnioskodawcy wynagrodzenie na terenie USA. Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w USA. Tutaj pracuje, osiąga dochody i mieszka. Wnioskodawca posiada tutaj dwa konta bankowe w bankach (jest to polsko-słowiańska unia kredytowa, przynależność do niej uważa się jako prokulturalne, wzmacniające więzi polonijne), auto osobowe i 2 auta dostawcze (do pracy). Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie. Wnioskodawca jest kawalerem, mieszka tutaj z dziewczyną. W Polsce Wnioskodawca posiada jedynie rachunek bankowy przez który spłaca pożyczkę studencką (z dniem 1 marca 2019 r. spłacona). Przez amerykańskie organy podatkowe Wnioskodawca jest traktowany jako rezydent podatkowy i co roku rozlicza się z tutejszym IRS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku ze złożonym dokumentem ZAP-3, który aktualizuje miejsce zamieszkania na terenie USA od listopada 2013 r. Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski? Jeżeli w związku z zaistniałym faktem, Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski, to czy datą zaistniałego faktu jest listopad 2013 r. czy 7 listopada 2018 r.( data złożenia ZAP-3)?

Zdaniem Wnioskodawcy, 183 dni po tym jak zamieszkał w USA ( od listopada 2013 r.) stał się rezydentem podatkowym USA, podlegając pod amerykański IRS. W związku z tym po 183 dniach według Wnioskodawcy obowiązuje ograniczony obowiązek podatkowy na terenie Polski. Dokument ZAP-3 można traktować jedynie jako oświadczenie o charakterze aktualizacyjnym co do miejsca zamieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 1 października 2013 r. przebywa w USA z zamiarem stałego pobytu oraz jest rezydentem podatkowym tego kraju, zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) ww. umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski” oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy, jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
3. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.
   
   

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy od 1 października 2013 r. roku w świetle art. 3 ust. 1, 1a i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 4 polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stwierdzić należy, Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Wnioskodawca przebywa na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki (dalej USA) z zamiarem stałego pobytu. W okresie od 2014 r. do 2015 r. Wnioskodawca posiadał status studenta, pobierał naukę, nie uzyskiwał żadnych dochodów, pozostawał na utrzymaniu rodziny. Wnioskodawca od 2016 r. podjął pracę, rozlicza się z tutejszym urzędem skarbowym, odprowadza tam należne podatki. Wnioskodawca przez amerykańskie organy podatkowe jest traktowany jako rezydent podatkowy i co roku rozlicza się z tutejszym IRS. Na terenie USA wykonuje pracę na podstawie umowy zlecenia. Umowa jest podpisana z amerykańską firmą mającą siedzibę w USA, stan New Jersey. Firma ww. wypłaca Wnioskodawcy wynagrodzenie na terenie USA. Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w USA. Tam pracuje, osiąga dochody i mieszka. Wnioskodawca posiada w USA dwa konta bankowe w bankach (jest to polsko-słowiańska unia kredytowa, przynależność do niej uważa się jako prokulturalne, wzmacniające więzi polonijne), auto osobowe i 2 auta dostawcze (do pracy). Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie. Jestem kawalerem, mieszka w USA z dziewczyną. Na chwilę obecną Wnioskodawca nie zamierza wracać do Polski. Wnioskodawca posiada jedynie obywatelstwo polskie oraz zameldowanie w Polsce. Jedyny dochód jaki Wnioskodawca osiągnął w Polsce był to dochód z inwestycji na rynku walutowym w 2017 roku oraz został odprowadzony podatek. W Polsce Wnioskodawca posiada jedynie rachunek bankowy przez który spłaca pożyczkę studencką (z dniem 1 marca 2019 r. spłacona). W Polsce przebywają rodzice oraz rodzeństwo. W dniu 7 listopada 2018 r. Wnioskodawca złożył do właściwego Urzędu Skarbowego w Polsce zgłoszenie aktualizacyjne osoby fizycznej będącej podatnikiem ZAP-3 zgłaszając zmianę miejsca zamieszkania z zamieszkania w Polsce na zamieszkanie w Stanach Zjednoczonych.

Reasumując, stwierdzić należy, że od dnia 1 października 2013 r, tj. od momentu wyjazdu z Polski i przeniesienia do USA ośrodka interesów osobistych i gospodarczych (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Zatem zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od powyższego momentu, podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Na powstanie obowiązku podatkowego nie ma wpływu późniejsze złożenie zgłoszenia aktualizacyjnego ZAP-3 o aktualnym miejscu zamieszkania.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, gdyż Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od momentu wyjazdu i przeniesienia ośrodka interesów życiowych, a nie po 183 dniach po tym jak zamieszkał w USA i stał się rezydentem podatkowym USA.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.