Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.184.2019.2.RK
z 25 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu 18 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2019 r. (data nadania 18 czerwca 2019 r., data wpływu 21 czerwca 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP2-2.4010.184.2019.1.RK z dnia 13 czerwca 2019 r. (data nadania 13 czerwca 2019 r., data odbioru 14 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za przychód podatkowy tylko wartości otrzymanej prowizji z tytułu świadczonych usług pośrednictwa, a w konsekwencji wskazania, czy Spółka spełnia kryteria uznania za podatnika mogącego skorzystać z preferencyjnej 9% stawki podatku, zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za przychód podatkowy tylko wartości otrzymanej prowizji z tytułu świadczonych usług pośrednictwa, a w konsekwencji wskazania, czy Spółka spełnia kryteria uznania za podatnika mogącego skorzystać z preferencyjnej 9% stawki podatku, zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej „Spółka” lub „Agent”) należy do międzynarodowego koncernu zajmującego się produkcją oraz dystrybucją produktów medycznych (produkty do leczenia bólu i uszkodzeń kręgosłupa - dalej; „Produkty”). Spółka, na podstawie umowy agencyjnej z 1 stycznia 2011 r. (dalej „Umowa”) z podmiotem Y z siedzibą w Stanach Zjednoczonych świadczy usługi agencyjne, polegające na dystrybucji produktów Spółki Y na rzecz klientów Y w imieniu własnym Spółki lecz na rachunek oraz ryzyko Spółki Y. Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym.

Zgodnie z umową Spółka pełni funkcję autoryzowanego Agenta Spółki Y w zakresie sprzedaży Produktów. Spółka występuje w charakterze niezależnego wykonawcy w oparciu o zapisy Umowy, nie będąc przy tym przedstawicielem prawnym Y. Spółka na własny koszt ponosi koszty związane z promowaniem oraz wprowadzeniem Produktów do obrotu, utrzymania struktury sprzedażowej, przygotowania materiałów promocyjnych, publikacji handlowych w porozumieniu ze Spółką Y.

Zgodnie z zapisami Umowy, podmiot Y zachowuje tytuł prawny, ryzyko utraty oraz rzeczywiste prawo do Produktów do momentu, gdy Spółka sprawi, że tytuł ten zostanie bezpośrednio przeniesiony z Y do klienta. Tytuł własności do Produktów przechodzi na klienta w momencie ich dostawy do przewoźnika klienta/Spółki Y. Spółka nie jest uprawniona do nabywania jakichkolwiek Produktów na własny rachunek bez uprzedniej zgody Y.

Wszelkie należności w związku ze sprzedażą Produktów przez Agenta na rzecz klientów od samego początku stanowią własność Y. Niemniej środki ze sprzedaży produktów są przekazywane za pośrednictwem rachunku bankowego Spółki, która następnie przekazuje je do Y.

Na podstawie zapisów Umowy, w zamian za wykonywanie obowiązków wynikających z Umowy Spółka otrzymuje prowizję (dalej „Prowizja”) będącą procentową wartością do przychodu netto Spółki Y z tytułu sprzedaży Produktów. Spółka rozlicza się z Y przesyłając co kwartał zestawienia wraz z wyliczeniem należnej w danym okresie rozliczeniowym(kwartale) Prowizji.

Na potrzeby rozliczeń w zakresie podatku CIT, Spółka jako przychód rozpoznaje kwotę Prowizji otrzymanej od Y. Wartość tak ustalanych przychodów stanowi jedyne źródło przychodów Spółki. Spółka rokrocznie deklaruje wartość osiągniętych przychodów podlegających opodatkowaniu w deklaracjach CIT-8. W żadnym z uprzednich lat podatkowych, przychody Spółki nie przekroczyły (i nie zbliżyły się do) kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 EUR.

W konsekwencji Spółka rozważa możliwość zastosowania preferencyjnej stawki CIT, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Z uwagi na powyższe Spółka chciałaby uzyskać potwierdzenie w zakresie możliwości stosowania obniżonej stawki CIT oraz metodologii rozpoznawania przychodu z tytułu opisanej we wniosku Umowy.

Pismem z dnia 18 czerwca 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny o następujące informacje:

Sprzedaż wyrobów medycznych dokumentowana jest fakturami wystawianymi przez Spółkę na rzecz klientów (odbiorców końcowych wyrobów medycznych - np. szpitale, placówki medyczne etc.).

Opisana metodologia rozliczeń jest konsekwencją zapisów umownych między Spółką a Y. Zgodnie z zapisami umownymi (dokładnie punkt 4.07 umowy) „Agent, bezpośrednio po otrzymaniu od klienta należności z tytułu sprzedaży Produktów, przeleje należność na rachunek bankowy określony przez Spółkę Y w walucie uzgodnionej pomiędzy Agentem i klientem. Agent zadba o to, by oddzielny rachunek bankowy (na który wpływają środki od klienta) nie byt wykorzystywany dla celów innych niż cele określone w niniejszym Ustępie, oraz z zastrzeżeniem, że na oddzielnym rachunku bankowym nie będą przechowywane środki inne, niż środki określone w niniejszej Umowie”.

Środki, które wpływają na rachunek Wnioskodawcy nie są w jakikolwiek sposób wykorzystywane przez Spółkę na własne potrzeby.

Spółka dokonuje rozliczenia prowizji z Y za dany okres rozliczeniowy. Spółka wystawia fakturę na świadczone przez siebie usługi agencyjne, która jest regulowana przez Y w formie płatności na rachunek bankowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest stanowisko Spółki, iż za przychody wynikające z Umowy należy uznać jedynie należną Prowizję od sprzedaży na rzecz Y - sama kwota należności za Produkty przekazywana do Y nie stanowi przychodów Spółki, a w konsekwencji przy ocenie, czy Spółka spełnia kryteria do uznania ją za podatnika mogącego skorzystać z preferencyjnej stawki CIT zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. należy brać pod uwagę jedynie wartość Prowizji wynikającej z Umowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, jedynie wartość Prowizji będzie stanowić przychód Spółki z Umowy. W konsekwencji, jeśli kwota przychodów (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) Spółki w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro (przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł;) Spółka może korzystać z preferencyjnej stawki CIT zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT (o ile przychody w bieżącym roku podatkowym nie przekroczą kwoty 1 200 000 euro).

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu „należnego”. Zasadne jest zatem odwołanie się do wykładni językowej. W Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego (pod red. prof. S. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 r.) pojęcie „należny” jest rozumiane jako „przysługujący, należący się komuś lub czemuś”. Przychodem należnym jest zatem taki przychód, który przysługuje podatnikowi, tj. którego może on dochodzić na drodze prawnej, a więc stanowi jego definitywne przysporzenie.

W ocenie Spółki, przychodem należnym za dany okres rozliczeniowy będzie więc należna Prowizja wynikająca z Umowy. To bowiem ta kwota stanowi wynagrodzenie rozliczane na koniec danego kwartału, a więc będzie należnością, której Spółka mogłaby dochodzić na drodze prawnej.

Umowa zawarta przez Spółkę z Y spełnia kryteria, pozwalające ją traktować jako umowę agencyjną. Zakres i odpowiedzialność wynikającą z zawieranych umów agencyjnych uregulowano w Ustawie z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 2244, dalej: „KC”) w art. 758 - 764 KC. Zgodnie z art. 758 KC przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie - agent (Spółka) zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

W przedmiotowej sprawie, z zapisów Umowy wynika, iż Spółka ma do tego umocowanie. Zgodnie z KC, jeżeli sposób wynagrodzenia nie został w umowie określony, agentowi należy się prowizja. Prowizję stanowi wynagrodzenie, którego wysokość zależy od liczby lub wartości zawartych umów.

W przypadku Spółki jest to określony procent od przychodów Spółki Y. Zgodnie z przepisem art. 759 KC poczytuje się, że agent jest upoważniony do przyjmowania dla dającego zlecenie zapłaty za świadczenie, które spełnia za dającego zlecenie, oraz do przyjmowania dla niego świadczeń, za które płaci, jak również do odbierania zawiadomień o wadach oraz oświadczeń dotyczących wykonania umowy, którą zawarł w imieniu dającego zlecenie.

Zgodnie z Art. 7613 § 1 KC w braku odmiennego postanowienia umowy agencyjnej agent nabywa prawo do prowizji z chwilą, w której dający zlecenie powinien był, zgodnie z umową z klientem, spełnić świadczenie albo faktycznie je spełnił, albo też swoje świadczenie spełnił klient.

Roszczenie o zapłatę Prowizji staje się wymagalne z upływem ostatniego dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym Spółka nabyła prawo do Prowizji.

Środki finansowe uzyskane przez Spółkę przy poborze opłat za sprzedane Produkty, zgodnie z Umową, nie powinny być uznane za przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem CIT, tym samym przychodem Spółki z tytułu pełnienia funkcji Agenta będzie jedynie Prowizja uzyskana od Y.

Potwierdzenie powyższej metodologii rozpoznawania przychodów przez Agenta z tytuł realizacji usług agencyjnych znajduje swoje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach indywidualnych przykładowo - interpretacja indywidualna Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 12 maja 2015 r. sygn. IPPB6/4510-4/15-2/AZ.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Stosownie do art. 19 ust. 1d ustawy o CIT podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Małym podatnikiem, zgodnie z art. 4 pkt 10 ustawy o CIT jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Aby móc zatem skorzystać z preferencyjnej stawki CIT, przychody Spółki, wraz z należnym podatkiem VAT nie mogły przekroczyć w poprzednim roku podatkowym (2018 - rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym) kwoty 1.200.000 euro (5 135 000 zł - kurs średni euro z 1.10.2018 to 4,2795 zł).

Ponadto, aby zastosowanie miała stawka 9% CIT, przychody Spółki, osiągnięte w roku podatkowym (2019) nie mogą przekroczyć równowartości 1.200.000 euro przeliczonej wg średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 tys. zł a zatem muszą zmieścić się w limicie 5 162 000 zł (kurs średni euro z 2.01.2019 to 4,3016 zł).

Jak już wskazano we wniosku za przychód Spółki uznać należy jedynie uzyskiwaną kwotę Prowizji z Umowy. Spółka, poza opisywaną Prowizją nie uzyskuje i nie uzyskiwała w poprzednich latach innych przychodów, w szczególności nie uzyskuje przychodów z zysków kapitałowych.

Jeśli zatem zarówno kwota należnej Prowizji:

1. wraz z należnym podatkiem VAT nie przekroczyła w roku 2018 wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października, w zaokrągleniu do 1.000 zł;
2. osiągnięta w bieżącym roku podatkowym (2019) nie przekroczy równowartości 1.200.000 euro przeliczonej wg średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku 2019, w zaokrągleniu do 1 tys. zł.
   
   

Spółka będzie mogła skorzystać z preferencyjnej 9% stawki podatku. Tym samym wniosła o potwierdzenie jej stanowiska wyrażonego we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”) nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 updop wymienione zostały jednak rodzaje przychodów, określono moment ich powstania, jak również enumeratywnie wskazano wyłączenia z katalogu przychodów.

Jako zasadę ustawodawca przyjął, że stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 updop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 updop).

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa. Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 updop.

Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

W oparciu o wyżej przytoczone przepisy należy wskazać, że zasadniczo przychód należny powstaje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub częściowego wykonania usługi. A jeśli te czynności jeszcze nie nastąpiły, ale miało miejsce wystawienie faktury, względnie uregulowanie należności – to z tym dniem podatnik obowiązany jest wykazać przychód. Zatem przychód należy rozpoznać w momencie wystąpienia najwcześniejszego z wymienionych zdarzeń.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pełni funkcję autoryzowanego agenta Spółki Y z siedzibą w Stanach Zjednoczonych w zakresie sprzedaży produktów medycznych. Na podstawie zapisów zawartej Umowy agencyjnej Spółka występuje w charakterze niezależnego wykonawcy, nie będąc przedstawicielem prawnym Y. Spółka na własny koszt ponosi koszty związane z promowaniem oraz wprowadzeniem Produktów do obrotu, utrzymania struktury sprzedażowej, przygotowania materiałów promocyjnych, publikacji handlowych w porozumieniu z Y. Spółka Y zachowuje tytuł prawny, ryzyko utraty oraz rzeczywiste prawo do Produktów do momentu, gdy Spółka przenosi ten tytuł bezpośrednio na klienta. Wszelkie należności w związku ze sprzedażą Produktów przez Agenta (Spółkę) na rzecz klientów stanowią własność Y. Niemniej środki ze sprzedaży produktów są bezpośrednio przekazywane za pośrednictwem rachunku bankowego Spółki do Spółki Y. Spółka dokonuje rozliczenia prowizji z Y za dany okres rozliczeniowy, wystawiając fakturę na świadczone przez siebie usługi agencyjne. Prowizja jest regulowana przez Y w formie płatności na rachunek bankowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę 9% stawki, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop do przychodów osiąganych z tytułu działalności agenta w zakresie sprzedaży produktów medycznych, tj. przychodów innych niż zyski kapitałowe.

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: „ustawa zmieniająca”) od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 19 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z treścią znowelizowanego art. 19 ust. 1 i 2 updop, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1d updop, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

W myśl art. 4a pkt 10 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczy jedynie w sprzedaży produktów medycznych na rzecz klientów oraz dokonuje tylko rozliczeń pieniężnych za pośrednictwem rachunku bankowego Spółki pomiędzy klientem a Spółką Y, to przychodem należnym Wnioskodawcy za dany okres rozliczeniowy (kwartał) będzie więc Prowizja uzyskana od Y. Kwota ta będzie stanowić wynagrodzenie rozliczane na koniec danego kwartału, a więc będzie należnością, której Spółka mogłaby dochodzić na drodze prawnej. Zatem w sytuacji, gdy rola Spółki będzie sprowadzała się do pośrednictwa, przychodem będzie wartość Prowizji, na którą – jak podał Wnioskodawca, zostanie wystawiona faktura.

Przekładając obowiązujące przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że skoro, Wnioskodawca rozpoznaje wartość Prowizji jako jedyne źródło przychodów Spółki oraz poza opisywaną Prowizją nie uzyskuje i nie uzyskiwał w poprzednich latach innych przychodów, w szczególności nie uzyskuje przychodów z zysków kapitałowych to spełnia warunki uznania za małego podatnika, zgodnie z art. 4 pkt 10 updop i tym samym może skorzystać z preferencyjnej 9% stawki podatku, na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 updop.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie możliwości zastosowania 9% stawki podatku uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.