Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.121.2019.2.MPU
z 21 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2019 r. (data wpływu – 16 kwietnia 2019 r.) uzupełniony pismem z dnia 6 czerwca 2019 r. (data wpływu – 7 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 30 maja 2019 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.121.2019.1.MPU, wezwano do jego uzupełnienia. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 czerwca 2019 r. (data wpływu – 7 czerwca 2019 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem dwóch nieruchomości niezabudowanych stanowiących działki gruntu.

1. Pierwsza, oznaczona numerem ewidencyjnymi (…) (o pow. (…)m²) położona w gminie (…), którą Wnioskodawca nabył w dniu (…)r., na podstawie umowy sprzedaży rep. (…), dla której Sąd Rejonowy w (…)(…)prowadzi księgę wieczystą o nr (…) ((…)). W akcie zawarto informacje, że były to grunty zadrzewione, pastwiska trwałe, lasy i że istnieje studium uwarunkowań z przeznaczeniem terenu pod zabudowę jednorodzinną, stąd cena zawierała tą informację i była odpowiednio skalkulowana, gdyż plan miał być uchwalony lada chwila. Ostatecznie stało się to (…)roku ((…)). Obecnie Wnioskodawca czeka na wydanie decyzji o podziale ww. nieruchomości przez Urząd Miasta (…), gdyż tak duża działka jest niesprzedawalna, żaden deweloper nie chce jej kupić, stąd pomysł o podziale. Wnioskodawca ma kilku chętnych, głównie znajomi na zakup działek po podziale. Nie wie ile i jak długo będzie sprzedawał te działki, jest ich łącznie 20 budowlanych jedna teren zielony i jedna jako droga dojazdowa do nich. Pierwotnie działka ta miała stanowić zabezpieczenie dzieci Wnioskodawcy ale one mają inne priorytety i niestety nie jest mi ona potrzebna, dlatego Wnioskodawca dokonał podziału powierzchni (żeby była sprzedawalna).
2. Druga nieruchomość oznaczona numerami ewidencyjnymi (…),(…),(…),(…) o pow. (…)m² + udział 1/2 działki o numerze (…)o pow. (…)m² - stanowiącą dojazd do nieruchomości. Nieruchomość przy ulicy (…) obręb (…) w (…), którą Wnioskodawca nabył w dniu (…)r. na podstawie umowy sprzedaży Akt notarialny (…) numer (…) dla której Sąd Rejonowy w (…)(…)prowadzi księgę wieczystą o nr (…),(…)(…) i (…).

Powyższe nieruchomości Wnioskodawca zakupił z nadwyżek i traktował jako bezpieczną ,,przystań” dla zarobionych wcześniej pieniędzy. Obecnie potrzebuje środków na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych swojej starszej córki, która studiuje za granicą. Koszty studiów oraz mieszkaniowe za granicą są wysokie. W chwili obecnej jedyne zainteresowanie jest pośród deweloperów i prawdopodobnie zostanie ona sprzedana jednemu z nich w całości. Na działkach położonych w bezpośrednim sąsiedztwie wybudowane są bloki mieszkaniowe. Dla tej działki w roku (…) uchwalono Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego ale nie zmienił on przeznaczenia działki. Zarówno przed uchwaleniem ww. planu działka była budowlana i obecnie też taka jest. (…) na poprzedniego właściciela, na jego wniosek złożony przed sprzedażą gruntu, została wystawiona decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji. W (…) roku Wnioskodawca otrzymał pismo o przedawnieniu tej decyzji. Niedawno zgłosił się do Wnioskodawcy deweloper zainteresowany zakupem tej nieruchomości pod budowę mieszkań.

Obecnie Wnioskodawca uważa, że jedyną możliwością odzyskania pieniędzy wyłożonych na zakup działki jest jej sprzedaż. Wnioskodawca nie planuje podejmować żadnych działań marketingowych ani innych mających na celu jej ulepszenie. Wnioskodawca nie jest związany z rynkiem nieruchomości, zajmuje się transportem i logistyką będąc udziałowcem spółki z o.o. Posiada również udziały w spółce komandytowej w tej samej branży z której indywidualnie opłaca podatek dochodowy. Powyższe nieruchomości Wnioskodawca kupował z nadwyżek. W związku z ich nabyciem nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Aktualnie też nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowe nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT ani w działalności rolniczej definiowanej w art. 2 pkt 15 ww. ustawy jak również wskazane wyżej nieruchomości nie służą świadczeniu usług rolniczych. Opisane powyżej działki od momentu nabycia nie były użytkowane ani przez Wnioskodawcę ani przez inne osoby.

Po nabyciu własności przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości czy też atrakcyjności ww. działek (brak ogrodzenia, nie są doprowadzone przez Wnioskodawcę jakiekolwiek media). Jedynie działka w (…) posiada częściowe ogrodzenie, doprowadzony prąd i jest wysypana tłuczniem. Poprzedni właściciel miał pozwolenie na wystawienie tam garaży, dlatego doprowadził ją do stanu powyższego. Nigdy nie zostały dokonane jakiekolwiek inne ulepszenia lub poczynione nakłady finansowe mające na celu przygotowanie ww. nieruchomości do sprzedaży (brak utwardzenia dróg wewnętrznych, brak wytyczenia dostępu do drogi publicznej, brak zorganizowania i urządzenia zieleni). Wnioskodawca nie występował także o wydanie decyzji w przedmiocie warunków zabudowy.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadczył, że nie zamierza czynić jakichkolwiek nakładów finansowych lub innych celem uatrakcyjnienia nieruchomości powstałych w wyniku podziału działki - nie zamierza występować o warunki zabudowy (chyba, że okaże się to konieczne z uwagi na jakiekolwiek obowiązujące przepisy prawa), ponosić nakładów na zagospodarowywanie zieleni, uzbrajać w jakiekolwiek media (woda, prąd, gaz), utwardzać wydzielonych dróg, ogradzać tych działek czy w jakikolwiek inny sposób ich ulepszać, poza postawieniem z przodu siatki (wnioskodawca musi ochronić działkę przed wyrzucanymi na nią śmieciami) oraz zebraniu skarpy, żeby był możliwy jakikolwiek wjazd na posesje w (…) Dodatkowo zamierza podjąć w związku ze zorganizowaniem sprzedaży przyszłych działek zamieszczenie oferty sprzedaży w lokalnej prasie i sieci Internet lub w biurach nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że sprzedaż przyszłych wydzielonych działek miałaby przyjąć charakter okazjonalny albowiem Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać od razu wszystkich działek, które zostaną wydzielone z działki o nr (…) oraz działki w (…).

Wnioskodawca zaznaczył również, że nie jest i nie był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz że nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych działek. Nie posiada innych niż wymienione we wniosku działki, które zamierza sprzedać. Uzyskane pieniądze Wnioskodawca ma zamiar spożytkować na zaspokojenie w przyszłości celów mieszkaniowych swoich dzieci.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wskazał, że:

A. - dotyczy działki w (…):

Z nieruchomości nr (…), o pow. (…) m² położonej w gminie (…) dokonano wydzielenia łącznie 20 działek budowlanych geodezyjnie wyodrębnionych oraz jednej z terenem zielonym i jednej będącej drogą dojazdową tj. łącznie 22 działek. Nowo utworzone działki to: (…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…)

Nie będzie występował o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie występował. Działki, które zamierza sprzedać nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i w związku z tym z tego tytułu Wnioskodawca nie czerpał żadnych korzyści. Nie podejmował działań marketingowym w celu sprzedaży działek. W roku (…)Wnioskodawca zamieścił w Internecie ogłoszenie o sprzedaży działki w całości. Nie przyniosło ono żadnego efektu. W związku z tym podzielił ww. nieruchomość na mniejsze działki i w ten sposób planuje je sprzedać. Obecnie klienci dotarli do Wnioskodawcy „drogą pantoflową” i w ten sposób ma zamiar sprzedać swoje działki. Jeżeli nie sprzeda w ten sposób wszystkich to w przyszłości zamieści ogłoszenie

w Internecie o sprzedaży działek.

B. - dotyczy działki w (…):

W skład nieruchomości o pow. (…) m² wchodzą działki oznaczone nr. ew. (…),(…),(…),(…) oraz 1/2 udziału z działki o nr. (…) w (…). Udział wynoszący z działki (…) stanowiącej dojazd do nieruchomości jest związany z własnością działek (…),(…),(…),(…), i będzie sprzedany łącznie. Jest to dojazd. Wnioskodawca nie będzie występował o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego dla posiadanych działek. Nie będzie podejmował ani nie podejmował działań zmierzających do wydania decyzji o zmianie przeznaczenia terenu ani jakichkolwiek innych w tym zakresie. Działki, które zamierza sprzedać nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i w związku z tym z tego tytułu Wnioskodawca nie czerpał żadnych korzyści. Nie podejmował działań marketingowym w celu sprzedaży działek ani nie będzie podejmował. W przyszłości w celu sprzedaży nieruchomości w Sosnowcu Wnioskodawca zamierza zamieścić ogłoszenie w Internecie oraz szukać nabywców „drogą pantoflową”. Wnioskodawca ma zamiar zamieścić ogłoszenie w Internecie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z planowaną transakcją sprzedaży działek które powstaną wskutek podziału działki nr (…)w (…) wraz z ewentualnymi udziałami w drodze wewnętrznej, zapewniającej komunikację do nich oraz w całości działki w (…) czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w obowiązującej stawce 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje sprzedaży wydzielonych w przyszłości działek w warunkach opisywanych we wniosku pomimo, iż będą one działkami budowlanymi w (…) oraz działka w (…) będąca działką budowlaną nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT albowiem nie jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Sprzedaż działek budowlanych przez osobę fizyczną aby mogła zostać opodatkowana podatkiem VAT winna mieć charakter zawodowy (profesjonalny), a zatem stały (zakładający powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji) tj. zorganizowany, a nabycie gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności (czyli w celach handlowych), a nie jakichkolwiek innych. Nie spełnia kryteriów działalności gospodarczej sprzedaż jednej lub kilku działek dokonana w celu spożytkowania pozyskanych środków na zaspokojenie celów osobistych sprzedawcy i jego rodziny, gdyż w takim przypadku brak jest podstaw do twierdzenia, że sprzedaż taka przybiera charakter zawodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przedmiocie statusu – na płaszczyźnie podatku VAT – podmiotu dokonującego sprzedaży nieruchomości wypowiedział się również NSA w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) wskazujące na kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarcza, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Zdaniem NSA ,,(…) przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako osoba wykonująca wolny zawód”. Zatem w opinii NSA ,,ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-l81/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie
o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym

.

Podkreślić zatem należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Zwrócić przy tym należy uwagę, że fakt wystąpienia pojedynczych z ww. działań nie decyduje o uznaniu, że sprzedaż działek można uznać za działalność gospodarczą, profesjonalną. O działalności takiej można mówić jedynie wówczas, gdy ciąg działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczną dla obrotu nieruchomościami.

W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem dwóch nieruchomości niezabudowanych stanowiących działki gruntu. Pierwsza, oznaczona numerem ewidencyjnymi (…) (o pow. (…)m²) położona w gminie (…), którą Wnioskodawca nabył w dniu (…)r., na podstawie umowy sprzedaży dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą ((…)). W akcie zawarto informacje, że były to grunty zadrzewione, pastwiska trwałe, lasy i że istnieje studium uwarunkowań z przeznaczeniem terenu pod zabudowę jednorodzinną, stąd cena zawierała tą informację i była odpowiednio skalkulowana, gdyż plan miał być uchwalony lada chwila. Ostatecznie stało się to (…)roku ((…)). Obecnie Wnioskodawca czeka na wydanie decyzji o podziale ww. nieruchomości przez Urząd Miasta, gdyż tak duża działka jest niesprzedawalna, żaden deweloper nie chce jej kupić, stąd pomysł o podziale. Wnioskodawca ma kilku chętnych, głównie znajomi na zakup działek po podziale. Nie wie ile i jak długo będzie sprzedawał te działki, jest ich łącznie 20 budowlanych jedna teren zielony i jedna jako droga dojazdowa do nich. Pierwotnie działka ta miała stanowić zabezpieczenie dzieci ale one mają inne priorytety i niestety nie jest mi ona potrzebna, dlatego Wnioskodawca dokonał podziału powierzchni (żeby była sprzedawalna). Druga nieruchomość oznaczona numerami ewidencyjnymi (…),(…),(…),(…) o pow. (…) m² + udział 1/2 działki o numerze (…)o pow. (…)m² - stanowiącą dojazd do nieruchomości. Nieruchomość przy ulicy (…) w (…), którą Wnioskodawca nabył w dniu (…)r. na podstawie umowy sprzedaży dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Powyższe nieruchomości Wnioskodawca zakupił z nadwyżek i traktował jako bezpieczną ,,przystań” dla zarobionych wcześniej pieniędzy. W chwili obecnej jedyne zainteresowanie jest pośród deweloperów i prawdopodobnie zostanie ona sprzedana jednemu z nich w całości. Na działkach położonych w bezpośrednim sąsiedztwie wybudowane są bloki mieszkaniowe. Dla tej działki w roku (…) uchwalono Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego ale nie zmienił on przeznaczenia działki. Zarówno przed uchwaleniem ww. planu działka była budowlana i obecnie też taka jest. (…)r. na poprzedniego właściciela, na jego wniosek złożony przed sprzedażą gruntu, została wystawiona decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji. W (…) roku Wnioskodawca otrzymał pismo o przedawnieniu tej decyzji. Niedawno zgłosił się do Wnioskodawcy deweloper zainteresowany zakupem tej nieruchomości pod budowę mieszkań. Obecnie Wnioskodawca uważa, że jedyną możliwością odzyskania pieniędzy wyłożonych na zakup działki jest jej sprzedaż. Wnioskodawca nie planuje podejmować żadnych działań marketingowych ani innych mających na celu jej ulepszenie. Wnioskodawca nie jest związany z rynkiem nieruchomości, zajmuje się transportem i logistyką będąc udziałowcem spółki z o.o. Posiada również udziały w spółce komandytowej w tej samej branży z której indywidualnie opłaca podatek dochodowy. Powyższe nieruchomości Wnioskodawca kupował z nadwyżek. W związku z ich nabyciem nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Aktualnie też nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotowe nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT ani w działalności rolniczej definiowanej w art. 2 pkt 15 ww. ustawy jak również wskazane wyżej nieruchomości nie służą świadczeniu usług rolniczych. Opisane powyżej działki od momentu nabycia nie były użytkowane ani przez Wnioskodawcę ani przez inne osoby. Po nabyciu własności przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości czy też atrakcyjności ww. działek (brak ogrodzenia, nie są doprowadzone przez Wnioskodawcę jakiekolwiek media). Jedynie działka w (…) posiada częściowe ogrodzenie, doprowadzony prąd i jest wysypana tłuczniem. Poprzedni właściciel miał pozwolenie na wystawienie tam garaży, dlatego doprowadził ją do stanu powyższego. Nigdy nie zostały dokonane jakiekolwiek inne ulepszenia lub poczynione nakłady finansowe mające na celu przygotowanie ww. nieruchomości do sprzedaży (brak utwardzenia dróg wewnętrznych, brak wytyczenia dostępu do drogi publicznej, brak zorganizowania i urządzenia zieleni). Wnioskodawca nie występował także o wydanie decyzji w przedmiocie warunków zabudowy. Jednocześnie Wnioskodawca oświadczył, że nie zamierza czynić jakichkolwiek nakładów finansowych lub innych celem uatrakcyjnienia nieruchomości powstałych w wyniku podziału działki - nie zamierza występować o warunki zabudowy (chyba, że okaże się to konieczne z uwagi na jakiekolwiek obowiązujące przepisy prawa), ponosić nakładów na zagospodarowywanie zieleni, uzbrajać w jakiekolwiek media (woda, prąd, gaz), utwardzać wydzielonych dróg, ogradzać tych działek czy w jakikolwiek inny sposób ich ulepszać, poza postawieniem z przodu siatki (wnioskodawca musi ochronić działkę przed wyrzucanymi na nią śmieciami) oraz zebraniu skarpy, żeby był możliwy jakikolwiek wjazd na posesje w (…) Dodatkowo zamierza podjąć w związku ze zorganizowaniem sprzedaży przyszłych działek zamieszczenie oferty sprzedaży w lokalnej prasie i sieci Internet lub w biurach nieruchomości. Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że sprzedaż przyszłych wydzielonych działek miałaby przyjąć charakter okazjonalny albowiem Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać od razu wszystkich działek, które zostaną wydzielone z działki o nr (…) oraz działki w (…). Wnioskodawca zaznaczył również, że nie jest i nie był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz że nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych działek. Nie posiada innych niż wymienione we wniosku działki, które zamierza sprzedać. Uzyskane pieniądze Wnioskodawca ma zamiar spożytkować na zaspokojenie w przyszłości celów mieszkaniowych swoich dzieci. Z nieruchomości nr (…), o pow. (…) m² położonej w gminie (…) dokonano wydzielenia łącznie 20 działek budowlanych geodezyjnie wyodrębnionych oraz jednej z terenem zielonym i jednej będącej drogą dojazdową tj. łącznie 22 działek. Nowo utworzone działki to: (…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…). Nie będzie występował o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie występował. Działki, które zamierza sprzedać nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i w związku z tym z tego tytułu Wnioskodawca nie czerpał żadnych korzyści. Nie podejmował działań marketingowym w celu sprzedaży działek. W roku (…) Wnioskodawca zamieścił w Internecie ogłoszenie o sprzedaży działki w całości. Nie przyniosło ono żadnego efektu. W związku z tym podzielił ww. nieruchomość na mniejsze działki i w ten sposób planuje je sprzedać. Obecnie klienci dotarli do Wnioskodawcy „drogą pantoflową” i w ten sposób ma zamiar sprzedać swoje działki. Jeżeli nie sprzeda w ten sposób wszystkich to w przyszłości zamieści ogłoszenie w Internecie o sprzedaży działek. W skład nieruchomości o pow. (…) m² wchodzą działki oznaczone nr. ew. (…),(…),(…),(…) oraz 1/2 udziału z działki o nr. (…) w (…). Udział wynoszący z działki (…) stanowiącej dojazd do nieruchomości jest związany z własnością działek (…),(…),(…),(…), i będzie sprzedany łącznie. Jest to dojazd. Wnioskodawca nie będzie występował o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego dla posiadanych działek. Nie będzie podejmował ani nie podejmował działań zmierzających do wydania decyzji o zmianie przeznaczenia terenu ani jakichkolwiek innych w tym zakresie. Działki, które zamierza sprzedać nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i w związku z tym z tego tytułu Wnioskodawca nie czerpał żadnych korzyści. Nie podejmował działań marketingowym w celu sprzedaży działek ani nie będzie podejmował. W przyszłości w celu sprzedaży nieruchomości w (…) Wnioskodawca zamierza zamieścić ogłoszenie w Internecie oraz szukać nabywców „drogą pantoflową”. Wnioskodawca ma zamiar zamieścić ogłoszenie w Internecie.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż ww. działek budowlanych (niezabudowanych) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w obowiązującej stawce 23%?

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanych czynności sprzedaży działek, Wnioskodawca spełnia przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nr (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…) o powierzchni (…) m² oraz działek nr (…),(…),(…),(…) o powierzchni (…) m²oraz 1/2 udziału z działki o nr. (…), o powierzchni o pow. (…) m², należy uznać za działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z całokształtu opisanego zespołu czynności wynika, że zakres i skala planowanego przez Wnioskodawcę przedsięwzięcia (planowana sprzedaż 27 działek tj. 22 w (…) oraz 4 wraz z udziałem w 5 działce stanowiącej do nich dojazd w (…)) oraz podjęte przez Wnioskodawcę działania (podział działek na mniejsze, wydzielenie drogi dojazdowej, zebranie skarpy celem zorganizowania wjazdu na posesje) wskazują na zamiar dokonywania sprzedaży w okolicznościach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej. O aktywnym działaniu Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami świadczy też zamieszczanie ofert w lokalnej prasie, sieci Internet, biurach nieruchomości. Działki w (…) w chwili gdy Wnioskodawca je nabywał posiadały pozwolenie na wystawienie na nich garaży. W tych okolicznościach trudno zaakceptować twierdzenie wnioskodawcy, że planowana sprzedaż 27 działek jest to czynność która przyjmuje charakter okazjonalny na potrzeby osobiste. Nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca nabywając działki w (…) r. i (…) r. planował ich późniejszą sprzedaż.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek nr (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…),(…) o powierzchni (…) m² oraz działek nr (…),(…),(…),(…) o powierzchni (…) m² oraz 1/2 udziału z działki o nr. (…) będzie miała miejsce w warunkach wskazujących na handlowy charakter, a podjęte przez Wnioskodawcę działania nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Czynności tych nie można interpretować inaczej niż jako aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która porównywalna jest do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Ponadto należy zauważyć, że dla powyższej oceny nie ma przesądzającego znaczenia zamiar, z jakim podatnik dokonuje nabycia, natomiast istotny może się okazać zamiar ujawniony w momencie sprzedaży. Jak czytamy w wyroku NSA z dnia 31 stycznia 2013 r., I FSK 237/12, „(...) kluczowy dla oceny handlowego charakteru danej działalności jest zamiar ujawniany w trakcie sprzedaży towaru, a nie w momencie jego nabycia. (...) Przedmiotem profesjonalnego obrotu mogą być również składniki majątku nabyte pierwotnie do celów osobistych i w takich celach wykorzystywane (...)”.

Należy bowiem podkreślić, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby, lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych. Jak wynika z powyższego w niniejszej sprawie nie miało to miejsca.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, dokonana w kontekście przywołanych wyżej przepisów prawa prowadzi do wniosku, że opisane przez Wnioskodawcę działania były podjęte nie w celu wykorzystywania nieruchomości do zaspokojenia potrzeb osobistych Wnioskodawcy (np. budowa domu), tylko w celach handlowych. Takie postępowanie jest charakterystyczne dla podmiotów występujących profesjonalnie w obrocie gospodarczym.

Zatem nie cele osobiste – w przypadku Wnioskodawcy brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym – a cele gospodarcze leżą u podstaw działania Wnioskodawcy, wobec czego czynność zbycia działek powstałych z podziału nabytej działki w (…) oraz działek w (…) nie będzie stanowiła rozporządzania majątkiem osobistym. Planowana sprzedaż działek wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro sprzedaż będzie wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca wystąpi dla tej czynności w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii stawki według której planowana sprzedaż będzie opodatkowana należy zaznaczyć, że wysokość podstawowej stawki podatku od towarów i usług zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług, zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że wszystkie planowane do sprzedaży działki objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i stanowią działki budowlane.

Wobec powyższego ww. działki będą stanowić teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. W rezultacie, zbycie tych działek nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy nie wynika by przedmiotowe nieruchomości były wykorzystywane na cele działalności zwolnionej.

Mając na uwadze powyższe, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż ww. działek, nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

Podsumowując, Wnioskodawca dla planowanych czynności sprzedaży działek będzie działał w charakterze podatnika, a czynności zbycia działek będzie następować w ramach działalności gospodarczej, dla których to transakcji nie zachodzą przesłanki do zastosowania zwolnienia. Tym samym planowana transakcja sprzedaży działek opisanych we wniosku opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Ponadto organ zauważa, że nie dokonuje analizy załączonych do wniosku dokumentów, a interpretację wydaje na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.