2019.06.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.206.2019.2.RK
z 17 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu 4 kwietnia 2019 r), uzupełnionym pismem z dnia 3 czerwca 2019 r. (data wpływu 5 czerwca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 22 maja 2019 r. (skutecznie doręczone 28 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia przedsiębiorstwa oraz obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2019 r wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia przedsiębiorstwa oraz obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 czerwca 2019 r. (data wpływu 5 czerwca 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 22 maja 2019 r. (skutecznie doręczone 28 maja 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu w CEIDG, w której przeważającą działalność stanowi PKD 68.20.Z „wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Ponadto Wnioskodawca jest pracownikiem Banku, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę.

Na potrzeby związane z prowadzeniem ww. działalności Wnioskodawca wraz z żoną, na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej, dokonał zakupu nw. Nieruchomości:

20 sierpień 2015 r. został podpisany Akt. Not. dot. zakupu nieruchomości tj. działki zabudowanej budynkiem handlowo-usługowym.
Wartość nieruchomości 885 000,00 brutto. Nieruchomość w dniu 30 września 2015 r. została wprowadzona do ewidencji środków trwałych wartość netto 752 230,73 PLN - amortyzacja liniowa 2,5%.
We wrześniu 2015 r. Wnioskodawca uzyskał zwrot VAT w wysokości 160 479,00 PLN. Nieruchomość obecnie jest wynajmowana - umowa na czas określony do września 2022 r.
15 grudnia 2017 r. został podpisany Akt. Not. wynikający z umowy przedwstępnej z dnia 18 kwietnia 2016 r. dot. zakupu nieruchomości tj. lokalu niemieszkalnego wraz z udziałem części w nieruchomości wspólnej.
Wartość nieruchomości 651 600,24 brutto.
Nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych ze względu na brak najemcy.
20 lutego 2018 r. został podpisany przez pełnomocnika Akt. Not. wynikający z umowy przedwstępnej z dnia 18 kwietnia 2016 r. dot. zakupu nieruchomości tj. udziału w części wspólnej garażu w ramach którego przysługuje stanowisko postojowe.
Wartość udziału 24 900,00 brutto.
Miejsce postojowe nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych ze względu na brak najemcy.

Z tytułu zakupu nieruchomości wykazanych w pkt 3-4 Wnioskodawca uzyskał zwroty VAT w wysokości:

05/2016 - 25 300,00
08/2016- 19 000,00
10/2016-23 000,00
01/2017-22 000,00
04/2017-22 000,00

Od dnia 1 marca 2019 r. Żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą z działalnością przeważającą PKD 68.20.Z „wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”. Nie jest płatnikiem podatku VAT zgodnie z art. 113 ust. 1, działa na podstawie wpisu do centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej.

Ze względu na wejście w życie ustawy z dnia 22 lutego 2019 roku o zmianie ustawy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. Nr 106, poz. 679), Wnioskodawca zamierza przekazać nieodpłatnie przedsiębiorstwo Żonie, w celu kontynuacji.

W chwili przekazania firmy, Żona Wnioskodawcy będzie czynnym podatnikiem VAT.

Następnie zostanie:

zlikwidowana i wykreślona z CEIDG działalność Wnioskodawcy;

we właściwym urzędzie skarbowym zgłoszona informacja o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na formularzu VAT-Z oraz w terminie 14 dni od dnia likwidacji działalności zostanie złożone zawiadomienie o „spisie z natury”.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem transakcji będą wszystkie składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa. Jeżeli w dniu przekazania przedsiębiorstwa będą występowały zobowiązania i należności to będą przedmiotem transakcji.

Zgodnie z zawartą umową najmu najemca ponosi bezpośrednio opłaty związane z dostawą mediów na podstawie zawartych bezpośrednio umów z dostawcami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie członkowi rodziny przedsiębiorstwa (żonie) przed formalną jego likwidacją można uznać za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, w związku z tym czynność ta nie podlega opodatkowaniu VAT na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT oraz nie ma obowiązku dokonania korekt odliczonego wcześniej podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej. Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa. Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”.

Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w kodeksie cywilnym w art. 55 (1). Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, źe można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów.

Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy tu wskazać również art. 55(2) kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Wnioskodawca, z uwagi na wejście w życie ustawy o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej (...) planuje zamknąć swoją działalność i przekazać cały majątek firmy swojej żonie, która również prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą o takim samym profilu jak działalność Wnioskodawcy.

Żona będzie kontynuować działalność. Przedmiotem przekazania na rzecz małżonka będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 kodeksu cywilnego.

W skład tego przedsiębiorstwa wchodzą nieruchomości oraz wierzytelność biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, nieodpłatne przeniesienie przez wnioskodawcę całego przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 55(1) k.c. - będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, tym samym czynność ta wyłączona będzie spod działania ustawy o VAT. Jednocześnie wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekt odliczonego wcześniej podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – art. 6 pkt 1 ustawy.

Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Według art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W związku z tym, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) TSUE stwierdził, że „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu w CEIDG, w której przeważającą działalność stanowi PKD 68.20.Z „wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi”. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Na potrzeby związane z prowadzeniem ww. działalności Wnioskodawca wraz z żoną, na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej, dokonał zakupu nw. Nieruchomości:

20 sierpień 2015 r. został podpisany Akt. Not dot. zakupu nieruchomości tj. działki zabudowanej budynkiem handlowo-usługowym.
Wartość nieruchomości 885 000,00 brutto. Nieruchomość w dniu 30 września 2015 r. została wprowadzona do ewidencji środków trwałych wartość netto 752 230,73 pln. - amortyzacja liniowa 2,5%.
We wrześniu 2015 r. Wnioskodawca uzyskał zwrot VAT w wysokości 160 479,00 pln. Nieruchomość obecnie jest wynajmowana - umowa na czas określony do września 2022 r.
15 grudnia 2017 r. został podpisany Akt. Not. wynikający z umowy przedwstępnej z dnia 18 kwietnia 2016 r. dot. zakupu nieruchomości tj. lokalu niemieszkalnego wraz z udziałem części w nieruchomości wspólnej.
Wartość nieruchomości 651 600,24 brutto.
Nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych ze względu na brak najemcy.
20 lutego 2018 r. został podpisany przez pełnomocnika Akt. Not. Rep. wynikający z umowy przedwstępnej z dnia 18 kwietnia 2016 r. dot. zakupu nieruchomości tj. udziału w części wspólnej garażu w ramach którego przysługuje stanowisko postojowe.
Wartość udziału 24 900,00 brutto.
Miejsce postojowe nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych ze względu na brak najemcy.

Wnioskodawca zamierza przekazać nieodpłatnie przedsiębiorstwo Żonie, w celu kontynuacji.

Przekazane zostaną składniki wchodzące w skład firmy Wnioskodawcy tj. nieruchomości wymienione powyżej, księgi i dokumenty związane z prowadzoną działalnością oraz dokonana zostanie cesja umowy najmu. Przedmiotem transakcji będą wszystkie składniki materialne i niematerialne przedsiębiorstwa. Jeżeli w dniu przekazania przedsiębiorstwa będą występowały zobowiązania i należności to będą przedmiotem transakcji. Przekazanie to nastąpi na podstawie protokołu przekazania majątku wraz ze sporządzonym spisem z natury.

W chwili przekazania firmy, Żona Wnioskodawcy będzie czynnym podatnikiem VAT. Na podstawie zawartej umowy najmu to najemca ponosi bezpośrednio opłaty związane z dostawą mediów.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi opodatkowanie nieodpłatnego przekazania Żonie Wnioskodawcy składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca przekazując Żonie nieodpłatnie wszystkie składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład swojej firmy, a także zobowiązania i należności (jeśli będą występowały), przy pomocy których Żona będzie kontynuowała działalność Wnioskodawcy, dojdzie do zbycia przedsiębiorstwa. Tym samym, nieodpłatne przekazanie Żonie składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi także obowiązek dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekty podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Na podstawie ust. 2 powołanego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Szczegółowy sposób dokonywania korekty określa art. 91 ust. 3-9 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 9 powołanej ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1, pozostaje bez wpływu na wcześniejsze odliczenia podatku naliczonego dokonane przez zbywcę na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z zakupami, które służyły jemu do wykonania czynności opodatkowanych w zbywanym przedsiębiorstwie.

Analiza opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa, prowadzi do stwierdzenia, że skoro przedmiotem transakcji będzie przedsiębiorstwo, to transakcja ta będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego uprzednio odliczonego na zasadach określonych w art. 91 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy znać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawyz dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin