Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.219.2019.1.JŻ
z 14 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2019 r. (data wpływu 16 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT (pytanie nr 1).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z o.o. Spółka została zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców KRS, jest podatnikiem VAT czynnym. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy są roboty budowlane związane z budową dróg i autostrad. Wnioskodawca stosuje pełną księgowość (prowadzi księgi rachunkowe) i zatrudnia pracowników. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej współpracuje głównie z kontrahentami krajowymi. W ramach swojej działalności gospodarczej przedsiębiorca wykorzystuje technologie regeneracji jak i tworzenia nowych warstw bitumicznych (parkingi, chodniki, ścieżki rowerowe). Wnioskodawca prowadzi pracę przy renowacjach, remontach i budowie sieci kanalizacyjnychi wodociągowych oraz urządzeń do regulacji wysokościowych studni kanalizacyjnych. Dodatkowo Spółka dokonuje innych specjalistycznych robót budowlanych na rzecz zleceniodawców.

Przedmiotem wniosku są zapytania dotyczące możliwości zastosowania procedury odwrotnego obciążenia w VAT w dwóch następujących stanach faktycznych.

W pierwszym przypadku, Wnioskodawca występował w przeszłości i występuje obecnie jako podwykonawca w realizacjach mających miejsce w 2017 r., 2018 r., w ramach których wykonywał i wykonuje na rzecz generalnego wykonawcy, na podstawie zawartej z nim umowy o współpracę, roboty budowlane. Z tego tytułu wystawia we wskazanym okresie faktury z adnotacją „(odwrotne obciążenie)”, nie naliczając VAT, określając PKWiU 42.11.20.0. Zgodnie z załącznikiem nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług, wskazany PKWiU zawiera „Roboty ogólnobudowlane związane z budową autostrad, dróg, ulic i innych dróg dla pojazdów i pieszych oraz budową pasów startowych”. Jako nazwę usługi Wnioskodawca wpisuje „wzmocnienie nawierzchni w technologii B”. Wspomniana technologia umożliwia naprawę bardzo poważnych uszkodzeń nawierzchni wynikających miedzy innymi z utraty nośności z powodu przeciążenia bądź niedoinwestowania obiektu. W związku z docelowością tego rozwiązania, szybkością realizacji oraz aspektami zarówno ekonomicznymi jak i ekologicznymi, proponowany przez podatnika system wzmocnienia cieszy się dużym zainteresowaniem odbiorców. Realizacja przedmiotowych usług odbywa się na podstawie sporządzonego protokołu, wedle wskazań generalnego wykonawcy.

Należy dodać, że generalny wykonawca nie występuje jako inwestor, jednocześnie zaś Wnioskodawca nie wykonuje robót budowlanych, w tym przypadku, bezpośrednio na rzecz inwestora. Generalny wykonawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, u którego sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Mając na względzie, że nawierzchnia bitumiczna poddawana jest nieustannym, zmiennym warunkom atmosferycznym, przedmiotem usługi było także całoroczne (letnio - zimowe) utrzymanie dróg.

W ocenie Wnioskodawcy, wykonywane roboty budowlane na rzecz generalnego wykonawcy służą następnie wykonaniu przez generalnego wykonawcę na rzecz inwestora takiej samej jakościowo usługi. Oznacza to, że usługa (robota budowlana) zarówno na etapie Wnioskodawca - generalny wykonawca jak i na etapie generalny wykonawca - inwestor, kwalifikuje się do usługi wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy o VAT.

W drugim ze stanów faktycznych Wnioskodawca wykonuje roboty budowlane jako podwykonawca dla generalnego wykonawcy, polegające na regulacji wysokościowej włazów i odpływów studni kanalizacyjnych (w skrócie: studzienek kanalizacyjnych). Takie czynności są zlecane przez generalnego wykonawcę, w ramach ogólnych robót budowlanych dotyczących napraw i podniesienia bezpieczeństwa ruchu, modernizacji prac w zakresie nawierzchni bitumicznych. Z tego tytułu Wnioskodawca wystawia fakturę z adnotacją „odwrotnego obciążenia” wpisując jednocześnie na FV - nr PKWiU 42.11.20.0. Modernizacja studzienek kanalizacyjnych jest obligatoryjna w przypadku prac prowadzonych w zakresie poprawy nawierzchni bitumicznej. Oznacza to, że nie jest możliwe zmodernizowanie danego odcinka nawierzchni przy jednoczesnym pominięciu modernizacji studzienek kanalizacyjnych, które w tym obszarze występują. Niekiedy wspomniana usługa ma miejsce w przypadku usługi kompleksowej, rozumianej jako umowa z generalnym wykonawcą na realizację robót budowlanych w zakresie poszczególnych czynności wymienionych w umowie z konkretnym generalnym wykonawcą. Każda z usług wymienionych w ramach takiej umowy na kompleksową usługę da się wyodrębnić – można sprecyzować jej charakter, harmonogram wykonania, niezbędne materiały i zasoby pracowników czy też opłacalność danej usługi. Okoliczność wyodrębnienia jako niezależnej usługi – robót dot. studzienek jest bezsprzeczna, gdyż zdarzają się przypadki, w których generalny wykonawca realizacje prac związanych ze studzienkami zleca innym podmiotom niż Wnioskodawca, mimo że ten wykonuje roboty związane z modernizacją nawierzchni bitumicznej.

Przedmiotowy wniosek dotyczy możliwości zastosowania procedury „odwrotnego obciążenia” w VAT przez Wnioskodawcę w opisanych stanach faktycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, oznaczone we wniosku nr 1:

Czy zgodnie z opisanym stanem faktycznym, Wnioskodawca ma prawo zastosować mechanizm „odwrotnego obciążenia” w VAT, opisany w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy, będące odpowiedzią na pytanie nr 1:

Wedle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 5a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. Poz. 2174 - treść aktualna na czas dokonywania czynności będących przedmiotem wniosku), zwanej dalej ustawą, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Warto przypomnieć, wedle wyroku z 29 kwietnia 2014 Naczelnego Sądu Administracyjnego I FSK 1250/13: „klasyfikacja statystyczna jest elementem stanu faktycznego podanego przez wnioskodawcę i nie powinna być weryfikowana w postępowaniu interpretacyjnym” - por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 maja 2017 r. I SA/Gd 269/17.

Dodatkowo, powołać się należy na poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), wedle których zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Tym samym należy uznać, że roboty budowlane opisane przez Wnioskodawcę znajdują się w wykazie usług z załącznika nr 14 do ustawy o VAT, zaś tu. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Załącznik nr 14 do wzmiankowanej ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL1-2.4012.826.2018.2.PM z 25 lutego 2019 r: „w razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych” (por. Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 6 lutego 2019 r. o nr 0113-KDIPT1-3.4012.851.2018.3.MK oraz z 9 stycznia 2019 r. o nr 0113-KDIPT1-2.4012.906.2018.l.KT).

Zdaniem Wnioskodawcy, taka sytuacja nie następuje, gdyż spółka wnioskująca nie ma trudności przy zaliczaniu usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Wynikać to może z faktu, że ma bogate doświadczenie w podobnych realizacjach i od lat rozlicza przedsięwzięcia opisane w stanie faktycznym.

Wedle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wspomnieć, że ustawodawca określił przesłanki ustawowe, których spełnienie uprawnia do zastosowania procedury „odwrotnego obciążenia”.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, gdy:

• przedmiotem zakupu są usługi wymienione załączniku nr 14 do ustawy,
  

• usługodawcą jest czynny podatnik VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, mający status podwykonawcy,
  

• usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.
  
  
  

Dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie - niespełnienie chociażby jednego z tych warunków uniemożliwia zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy o VAT, w przypadku usług budowlanych z załącznika nr 14 do ustawy o VAT procedurę odwrotnego obciążenia stosuje się jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Usługi budowlane objęte omawianą procedurą wykazuje się w deklaracjach VAT składanych zarówno przez sprzedawcę jak i przez nabywcę. W opinii Wnioskodawcy, istotnym jest fakt wskazania, że usługa jest wykonywana pomiędzy podwykonawcą a generalnym wykonawcą. Należy zauważyć, że w obowiązujących przepisach podatkowych brak jest jurydycznej definicji takich pojęć jak: „inwestor”, „generalny wykonawca”, „podwykonawca”, dlatego też trzeba odnosić się do wykładni językowej tych pojęć, tj. rozumienia słów wedle ich językowego znaczenia, potocznego. Wedle piśmiennictwa (T. Michalik, VAT. Komentarz, Warszawa 2018), podstawą zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia w przypadku tych usług jest art. 199 dyrektywy 2006/112/WE, określający w sposób ogólny prawo państw członkowskich do ustalania postanowień szczególnych, precyzujących możliwość zastosowania z procedury „odwrotnego obciążenia” w VAT.

Odnosząc się do powyższej pozycji w literaturze: „rozliczenie podatku należnego jest bezwzględnym obowiązkiem nabywcy. Stąd w razie przeprowadzenia stosowanego postępowania organ podatkowy nie może zadecydować samodzielnie o odliczeniu podatku naliczonego przez podatnika - musi natomiast określić podatek należny. To w konsekwencji może spowodować, że pojawi się w tym przypadku zaległość podatkowa oraz konieczność zastosowania sankcji wynikającej z art. 112b ustawy)”.

Takie też jest zdanie Wnioskodawcy dotyczące możliwości dyskwalifikacji czynności jako objętej odwrotnym obciążeniem w VAT przez nabywcę usługi (generalnego wykonawcę). Skoro bowiem Wnioskodawca dokonuje kwalifikacji, wystawienia odpowiedniej faktury i decyduje czy spełnione są przesłanki z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT, to zdanie/opinia lub jakiekolwiek działanie po stronie nabywcy usługi jest bez znaczenia dla kwalifikacji czynności w kontekście procedury „odwrotnego obciążenia” w VAT. W ocenie Wnioskodawcy, fakt treści stosunku pomiędzy inwestorem a generalnym wykonawcą nie ma znaczenia o ile nie zaburza przyjętej struktury, w której Wnioskodawca jest podwykonawcą. Generalny wykonawca realizując roboty budowlane na rzecz bezpośrednio inwestora wykazuje VAT na fakturze, który to VAT naliczony - przy spełnieniu ustawowych przesłanek - może być rozliczony przez Inwestora. Fakt opodatkowania na zasadach ogólnych robót budowlanych przez generalnego wykonawcę nie wpływa na możliwość skorzystania z „odwrotnego obciążenia” przez Wnioskodawcę, o ile spełnione są przesłanki z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1 h ustawy o VAT.

Taki sam pogląd jak Wnioskodawcy zaprezentowano w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in. w:

• Interpretacji indywidualnej z dnia 17 października 2018 r., 0112-KDIL1-1.4012.597.2018.1.RW;
  

• Interpretacji indywidualnej z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. akt 0112-KDIL1- 3.4012.163.2017.11.KB;
  

• Interpretacji indywidualnej z dnia 28 czerwca 2018 r., sygn. akt 0112-KDIL1- 1.4012.120.2017.10.SJ.
  
  
  

Jak zostało to podane w stanie faktycznym przez Wnioskodawcę - wykonywane roboty budowlane na rzecz generalnego wykonawcy służą następnie wykonaniu przez generalnego wykonawcę na rzecz inwestora takiej samej jakościowo usługi. Oznacza to, że usługa/robota budowlana zarówno na etapie Wnioskodawca - generalny wykonawca jak i na etapie generalny wykonawca - inwestor, kwalifikuje się do usługi wymienionej w załączniku nr 14 do ustawy o VAT. W ocenie Spółki wnioskującej, takie okoliczności potwierdzają uprzednio stwierdzone prawo Wnioskodawcy do zastosowania „odwrotnego obciążenia” w VAT z tytułu ww. transakcji. Decydujące wydaje się zatem określenie rzeczywistego przebiegu usługi pomiędzy generalnym wykonawcą a inwestorem. Oznacza to, że kluczowe nie jest tu jak strony transakcji określą usługę, tylko czy rzeczywiście będzie to usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, przez co Wnioskodawca może zastosować procedurę wykonania usługi na rzecz generalnego wykonawcy przy jednoczesnym obowiązku rozliczenia podatku przez nabywcę. W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do robót drogowych, polegających na modernizacji i innych działaniach związanych z warstwą bitumiczną trudno wykazać jakoby usługa wykonywana na rzecz Inwestora przez generalnego wykonawcę miała inną postać (o ile dotyczy konkretnych robót), gdyż treść usługi jest trudna do modyfikacji. Wynika to z faktu, że roboty budowlane dot. warstwy bitumicznej.

Odnosząc się do kwestii kategoryzacji wykonanej usługi na gruncie VAT warto przytoczyć wyrok z dnia 29 września 2010 r. I FSK 1274/09, w którym Naczelny Sąd Administracyjny wyraźnie stwierdził, że dokonując kwalifikacji danej czynności na potrzeby podatku od towarów i usług, należy oderwać się od uwarunkowań cywilistycznych danej czynności a skoncentrować się na jej aspekcie faktycznym, determinowanym przede wszystkim uwarunkowaniami ekonomicznymi danej czynności. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, nie treść umowy pomiędzy generalnym wykonawcą a inwestorem czy pomiędzy generalnym wykonawcą a podwykonawcą jest kluczowa lecz rzeczywista realizacja/kształt opodatkowanej usługi/robót budowlanych. Skutki zdarzenia od strony podatku od towarów i usług (a co z tym związane, kwestie prawidłowego udokumentowania transakcji na podstawie wystawianych faktur) powinny być rozpatrywane z punktu widzenia prawa podatkowego i zasady jego autonomii (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2015 r. I FSK 390/14). W podobnym tonie wypowiedział się także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, m.in. w interpretacjach indywidualnych:

• Interpretacji indywidualnej dnia z 6 września 2018 r., 0112-KDIL1-1.4012.372.2018.2.RW;
  

• Interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2018 r. 0114-KDIP4.4012.334.2018.2.IT;
  

• Interpretacji indywidualnej z dnia 12 lipca 2018 r. 0114-KDIP1-2.4012.295.2018.1.IG.
  
  
  

Zastosowanie odwrotnego obciążenia w VAT, w myśl ww. przepisu, związane jest z wystąpieniem obowiązku u nabywcy usług w zakresie rozliczenia podatku VAT od tych usług. Dlatego też, na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę brak jest podatku naliczonego VAT np. w stawce podstawowej.

Odnosząc się do sposobu wystawienia faktury przez Wnioskodawcę z tytułu opisywanych robót budowlanych, zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy faktura nie zawiera, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, gdzie w punktach 12-14 wymieniono:

• stawkę podatku (pkt 12),
  

• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13),
  

• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14),
  

a ponadto, w pkt 18 wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

W sytuacji zatem, gdy podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, wówczas podatnik dokonujący dostaw lub świadczący usługę wystawia na rzecz tego nabywcy fakturę, która nie uwzględnia stawki i kwoty podatku oraz sumy sprzedaży netto, powinna być jednak opatrzona adnotacją „odwrotne obciążenie”.

W opisywanym stanie faktycznym Wnioskodawca pełnił rolę podwykonawcy, gdy spółka, która zlecała wykonanie robót, posiadała status generalnego wykonawcy, realizującego przedsięwzięcie na zlecenie inwestora. To, jaką funkcję spełnia w strukturze robót budowlanych ma znaczenie w kontekście art. 17 ust. 1h ustawy VAT, wedle którego w przypadku usług wymienionych w poz. 2- 48 załącznika nr 14 do ustawy VAT, nabywca tych usług staje się podatnikiem VAT wyłącznie wtedy, gdy usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Dla Wnioskodawcy punktem odniesienia jest m.in. wykładnia operatywna przepisów o VAT, zaprezentowana przez Ministra Finansów w objaśnieniach z 17 marca 2017 „stosowanie mechanizmu "odwrotnego obciążenia" w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych”. Zdaniem organu, podwykonawcą jest taki podmiot, który wykonuje usługę budowlaną w rozumieniu załącznika nr 14 do ustawy o VAT, zaś sama usługa jest wykonywana na rzecz podmiotu innego niż inwestor. Takie stanowisko podziela także Wnioskodawca w ramach przedmiotowego ORD-IN uznając, że w opisanym stanie faktycznym mają miejsce dwa zdarzenia (umowy) - jedno pomiędzy inwestorem a generalnym wykonawcą i drugie - generalny wykonawca a podwykonawca. Wnioskodawca zatem potwierdza taki pogląd, że do zastosowania opisanej procedury niezbędne są trzy podmioty - inwestor, główny wykonawca, podwykonawca. Wedle opisanej sytuacji Wnioskodawca nie wykonuje usługi na rzecz (bezpośrednio) inwestora, lecz stroną umowy z nim jest generalny wykonawca.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zbieżne z wykładnią sądową wzmiankowanych pojęć, zaprezentowaną m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 1 grudnia 2017 r. sygn. I SA/Kr 1036/17. W wyroku tym, WSA wskazał, że status podmiotów zaangażowanych w dane przedsięwzięcie budowlane należy oceniać na podstawie całokształtu okoliczności spraw i charakteru wykonywanych usług. Tym samym, nie sama nazwa w umowie pomiędzy podmiotami kwalifikuje kontrahenta lecz realny kształt wspólnych rozliczeń i realizowanych usług.

Wnioskodawca, uważa że w opisanym stanie faktycznym, spółka wnioskująca spełniła wszelkie przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług i w sposób właściwy wystawiły FV, co oznacza, że zasadnie zastosowała i obecnie stosuje mechanizm „odwrotnego obciążenia” w VAT. Wedle opinii Wnioskodawcy, okoliczność że spółka wnioskująca nie naliczyła podatku od towarów i usług na fakturze i nie wykazała z tego tytułu podatku należnego jest w pełni zasadna.

Na marginesie, należy wskazać, że taka procedura była właściwa także dla całorocznej usługi polegającej na utrzymaniu dróg krajowych, o ile takie roboty budowlane znajdują się w wykazie w załączniku nr 14 zaś spełnione są kumulatywnie przesłanki z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 dotyczącego pierwszego stanu faktycznego, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 dotyczącego drugiego stanu faktycznego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia również wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto trzeba wskazać, że przy określaniu, czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić na zasadach ogólnych czy też z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na klasyfikacji wynikającej z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności. Natomiast tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o klasyfikację wynikającą z przedstawionego we wniosku opisu sprawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.