Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.174.2019.3.KU
z 13 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu 8 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z czym pismem z dnia 14 maja 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.174.2019.1.KU, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 14 maja 2019 r. (data doręczenia 20 maja 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 23 maja 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem ww. działalności gospodarczej jest m.in. wynajmowanie pomieszczeń. Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowo - usługowym. Udział Wnioskodawcy we współwłasności nieruchomości wynosi 1/3 i został nabyty w drodze dziedziczenia. Każdy ze spadkobierców posiada udział we współwłasności wynoszący 1/3. Nieruchomość nie była przedmiotem działu spadku. Budynek magazynowo - usługowy jest przedmiotem najmu na podstawie umów, które zostały zawarte z najemcami przez spadkodawcę. W umowach najmu został określony czynsz najmu według stawki liczonej od każdego metra kwadratowego zajętej powierzchni przez danego najemcę. Niezależnie od czynszu najemcy zostali zobowiązani do zwrotu kosztów zużycia energii elektrycznej. Rozliczenie tych kosztów następuje na podstawie rachunku dostawcy energii elektrycznej proporcjonalnie do zajętej przez danego najemcę powierzchni najmu w stosunku do powierzchni całego budynku. Po śmierci spadkodawcy spadkobiercy (w tym Wnioskodawca) wstąpili do istniejących stosunków najmu i każdy z nich pobiera czynsz w wysokości 1/3 czynszu najmu wynikającego z umów najmu, tj. równej nabytemu udziałowi we współwłasności. Wnioskodawca za zgodą pozostałych współwłaścicieli zawarł umowę z przedsiębiorstwem energetycznym na dostarczanie energii elektrycznej dla całej nieruchomości. W związku z tym, że wyłącznie Wnioskodawca jest stroną umowy na dostarczanie energii, jest On również zobowiązany do regulowania opłat za zużytą energię elektryczną na podstawie odczytów licznika głównego.

W piśmie z dnia 23 maja 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że od dnia 2 listopada 2017 r. prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie najmu i zarządzania nieruchomościami. Przychody z ww. działalności są opodatkowane podatkiem linowym. Prowadzi ewidencję podatkową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nabył udział m.in. w nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami magazynowo - usługowymi (będącymi przedmiotem najmu) z dniem otwarcia spadku, tj. w dniu 24 lutego 2017 r. Na nieruchomości znajdują się dwa budynki magazynowo - usługowe, będące przedmiotem najmu, o powierzchni 1 963 m² oraz 1 292 m². Powierzchnia całej nieruchomości wynosi 0,7744 ha. Umowy z najemcami zostały zawarte przez spadkodawcę. Spadkobiercy, w tym Wnioskodawca, wstąpili z mocy prawa do umów najmu zawartych przez spadkodawcę z chwilą otwarcia spadku, tj. w dniu 24 lutego 2017 r. Żaden ze spadkobierców (współwłaścicieli) nie zawierał odrębnej umowy z najemcami.

Ponadto, Wnioskodawca dodał, że wykorzystuje nabyty udział w nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami magazynowo - usługowymi w prowadzonej działalności gospodarczej, świadcząc usługi najmu. Pierwszy przychód z najmu ww. nieruchomości uzyskał w dniu 16 stycznia 2018 r. Wnioskodawca zalicza przychody uzyskane z najmu nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami magazynowo – usługowymi do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W dniu 1 marca 2019 r. zawarł z przedsiębiorstwem energetycznym umowę na dostarczanie energii elektrycznej do całej nieruchomości. W poprzedzającym okresie energia elektryczna była dostarczana na podstawie umowy zawartej przez spadkodawcę z przedsiębiorstwem energetycznym. Pozostali współwłaściciele wyrazili zgodę na zawarcie przez Wnioskodawcę umowy na dostarczanie energii elektrycznej do całej nieruchomości, składając na piśmie przedsiębiorstwu energetycznemu odpowiednie oświadczenie przed zawarciem umowy przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca nadmienił także, że zalicza środki finansowe przekazane przez najemców za zużytą energię elektryczną do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca, jako strona umowy o dostarczanie energii elektrycznej, jest uprawniony do refakturowania w całości kosztów energii elektrycznej?
2. Czy koszt nabycia energii elektrycznej, wynikający z faktury wystawionej przez dostawcę energii, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w całości?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do pytania Nr 2 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków:

1. faktyczne (rzeczywiste) poniesienie wydatku przez podatnika;
2. istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarcza;
3. poniesienia go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia albo zachowania, bądź zabezpieczenia źródła przychodów.
   
   

Wydatek na nabycie energii elektrycznej stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, ponieważ jego poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, w tym przypadku dalsza odsprzedaż energii najemcom. Jednocześnie wydatek ten będzie w całości kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy, ponieważ dostawa energii elektrycznej stanowi odrębne i niezależne świadczenie (wykonywane oddzielnie przez Wnioskodawcę) od usług najmu (świadczonych łącznie przez współwłaścicieli). Podmiotem dokonującym nabycia energii elektrycznej, na podstawie umowy zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym, a następnie jej odsprzedaży najemcom, jest wyłącznie Wnioskodawca. Z tego względu do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia energii nie znajduje zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku koszt nabycia energii elektrycznej nie jest związany z przychodami ze wspólnej własności, tj. z tytułu czynszu najmu. Dostawę energii elektrycznej należy bowiem traktować jako świadczenie odrębne od usługi najmu nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo, w niniejszej sprawie zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.