Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.279.2019.2.MT
z 12 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2019 r. (data wpływu 6 maja 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 29 maja 2019 r. (data nadania 30 maja 2019 r., data wpływu 4 czerwca 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-1.4011.279.2019.1.MT z dnia 27 maja 2019 r. (data nadania 27 maja 2019 r., data doręczenia 28 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-1.4011.279.2019.1.MT z dnia 27 maja 2019 r. (data nadania 27 maja 2019 r., data doręczenia 28 maja 2019 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię o uzupełnienie wniosku.

Pismem z dnia 29 maja 2019 r. (data nadania 30 maja 2019 r., data wpływu 4 czerwca 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest wdową. Jej mąż zmarł 29.12.2018 r. Wnioskodawczyni nabyła z mocy ustawy całość spadku po zmarłym mężu, co potwierdza notarialny akt poświadczenia dziedziczenia z 27.02.2019 r. Małżeństwo trwało nieprzerwanie od 1975 r. do dnia śmierci męża wnioskodawczyni.

W 1985 r. małżonkowie zawarli notarialną umowę majątkową małżeńską rozszerzającą wspólność ustawową małżeńską na majątek nabyty w drodze dziedziczenia, zapisu lub darowizny zarówno przed, jak i po zawarciu związku małżeńskiego.

W chwili śmierci męża Wnioskodawczyni w skład majątku małżonków wchodziła m.in. własność lokalu mieszkalnego znajdującego się w Z., stanowiącego przedmiot odrębnej własności (nieruchomość lokalowa), z którym związany jest udział we współwłasności nieruchomości wspólnej obejmującej grunt oraz te części budynku lub urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali. Małżonkowie nabyli lokal w Z. na podstawie umowy sprzedaży zawartej 16.09.1996 r., co potwierdza treść księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowego lokalu i treść księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości wspólnej. Wnioskodawczyni i jej mąż zostali ujawnieni w księdze wieczystej jako właściciele tego lokalu na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Od 1 stycznia 2009 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Początkowo działalność tą prowadziła w formie spółki cywilnej z mężem, a po jego śmierci kontynuuje tą działalność jako przedsiębiorca indywidualny. Ani Wnioskodawczyni, ani jej mąż nie prowadzili nigdy działalności gospodarczej w przedmiocie obrotu nieruchomościami.

Od 1 stycznia 2009 r. do 30 listopada 2012 r. lokal w Z był wynajmowany przez Wnioskodawczynię i jej męża (w ramach wspomnianej wyżej spółki cywilnej) na rzecz spółki z o.o.

Najemca wykorzystywał ten lokal na cele mieszkalno-rekreacyjne swoich pracowników. Lokal w Z. nigdy nie był wpisany do ewidencji środków trwałych.

Po 30 listopada 2012 r. przedmiotowy lokal służył wyłącznie celom osobistym Wnioskodawczyni i jej męża. Wnioskodawczyni planuje sprzedać lokal w Z.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że sprzedaż lokalu miała miejsce 7 maja 2019 r. Wnioskodawczyni przesłała również odpis pełnomocnictwa oraz wskazała nr rachunku bankowego, na który ma zostać zwrócona opłata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży opisanego powyżej wyodrębnionego lokalu w Z., Wnioskodawczyni osiągnie przychód polegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni w razie sprzedaży lokalu w Z. nie osiągnie ona przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c tej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, dochodem ze źródła przychodów, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f.).

Przychodami są co do zasady otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.).

Katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych został zawarty w art. 10 u.p.d.o.f. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z powyższego wynika, że odpłatne zbycie nieruchomości nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że:

1. następuje w wykonaniu działalności gospodarczej - w takim przypadku mamy do czynienia z przychodem z działalności gospodarczej; albo
2. następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (lub wybudowanie) nieruchomości (lub udziału w nieruchomości).
   
   

W takiej sytuacji dla ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości lokalowej będzie podlegać opodatkowaniu zasadnicze znaczenia ma ustalenie chwili nabycia tego składnika w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Jeżeli okazałoby się że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie danego składnika, upłynęło już 5 lat, zbycie danego składnika majątkowego nie podlegałoby opodatkowaniu.

Użyte w przytoczonym przepisie pojęcie „nabycia” nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej. Ustawodawca określił natomiast jak należy liczyć przedmiotowy okres, w przypadku składników majątkowych nabytych w drodze spadku oraz składników, które przypadły małżonkowi po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

W myśl art. 10 ust. 5 u.p.d.o.f., „w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca r oku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę”.

Z kolei art. 10 ust. 6 u.p.d.o.f. stanowi, że „w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej”.

Regulacja zawarta w art. 10 ust. 5 i 6 u.p.d.o.f. obowiązuje od 1.01.2019 r. - została wprowadzona ustawą nowelizującą z dnia 23 października 2018 r. (por. art. 1 pkt 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 16 ustawy nowelizującej, „przepisy ustaw zmienianych w art. 1 -3 (w tym u.p.d.o.f.- przyp. aut.), w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r., z wyjątkiem art. 6 i art. 6a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 7b ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r.”

Prowadzi to do wniosku, że art. 10 ust. 5 i 6 u.p.d.o.f. mają zastosowanie do wszelkich przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub innych praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f. uzyskanych od dnia 1.01.2019 r., niezależnie od tego kiedy miało miejsce uprzednie nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego.

Na powyższe wskazuje się w piśmiennictwie. Jak stwierdził P. Puch, „nowe zasady odnosić się będą do przychodów uzyskanych po 1 stycznia 2019 roku. Decydujący więc będzie moment sprzedaży nieruchomości, a nie jej nabycia. Zmiana obejmować będzie zatem wszystkich, którzy podejmą decyzje o zbyciu nieruchomości po 31 grudnia 2018 roku. (artykuł publ. w Internecie pod adresem: https:p/www.morizon.pl/blog/podatek-dochodowy-sprzedazy- nieruchomosci-zmiany-2019).

Podobnie A. Majchrzak odnosząc się do regulacji zawartej w art. 10 ust. 5 u.p.d.o.f. stwierdziła, że „zmiana obejmuje wszystkich, którzy będą chcieli zbyć nieruchomość po 01.01.2019 r., bez względu na datę odziedziczenia nieruchomości”. (A. Majchrzak, Opodatkowanie zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, publ. Legalis jako opracowanie do art. 10 ust. 5 u.p.d.o.f.)

Stanowisko, że nowe regulacje mają zastosowanie do wszelkich przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i innych prawa majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a-c u.p.d.o.f. uzyskanych od dnia 1.01.2019 r., niezależnie od momentu uprzedniego nabycia danego składnika majątkowego znajduje swoje potwierdzenie również w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo można tu przytoczyć następujące interpretacje:

1. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 stycznia 2019 r. (sygn. 0115-KDIT2-3.4011.392.2018. l.JS dot. odpłatnego zbycia nieruchomości po ustaniu wspólności ustawowej małżeńskiej wskutek rozwodu),
2. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2019 r. sygn. 0112-KDIL3-2.4011.40.2019.1.KP (dot. odpłatnego zbycia nieruchomości, nabytej w drodze spadku),
3. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 lutego 2019 r. sygn. 0115-KDIT2-3.4011.406.2018.3.MJ (dot. odpłatnego zbycia nieruchomości, nabytej w drodze spadku),
4. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 lutego 2019 r. sygn. 0113-KDIPT3.4011.572.2018.2.JR (dot. odpłatnego zbycia nieruchomości, nabytej w drodze spadku),
   
   

W odniesieniu do całości lokalu w Z należy więc przyjąć, że momentem nabycia tej nieruchomości przez Wnioskodawczynię jest dzień nabycia tego lokalu do majątku wspólnego małżonków, czyli 16.09.1996 r. stosownie do art. 10 ust. 5 i 6 u.p.d.o.f. Upłynął już więc okres 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie danego składnika majątkowego, a więc w przypadku sprzedaży lokalu w Z Wnioskodawczyni nie osiągnie przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 cytowanej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
   

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych.

Z przepisu tego wynika, że przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, powstaje w sytuacji, gdy spełniają one ustawową definicję środków trwałych, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Definicja środka trwałego zawarta została w art. 22a ust. 1 przedmiotowej ustawy, zgodnie z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   
   

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają zatem możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały lub wartość niematerialną i prawną od ujęcia ich w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania ich amortyzacji (zwłaszcza że część środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłączona jest z amortyzacji podatkowej).

W świetle powyższego, zaliczenie przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest możliwe jeśli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

• składnik majątku wykorzystywano dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,
  

• składnik ten stanowi/stanowił środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• składnik majątku podlegał ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
  
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest wdową. Jej mąż zmarł 29.12.2018 r. Wnioskodawczyni nabyła z mocy ustawy całość spadku po zmarłym mężu. Małżeństwo trwało nieprzerwanie od 1975 r. do dnia śmierci męża Wnioskodawczyni. W chwili śmierci męża Wnioskodawczyni w skład majątku małżonków wchodziła m.in. własność lokalu mieszkalnego znajdującego się w Z., stanowiącego przedmiot odrębnej własności (nieruchomość lokalowa), z którym związany jest udział we współwłasności nieruchomości wspólnej obejmującej grunt oraz te części budynku lub urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali. Małżonkowie nabyli lokal w Z. na podstawie umowy sprzedaży zawartej 16.09.1996 r. Wnioskodawczyni i jej mąż zostali ujawnieni w księdze wieczystej jako właściciele tego lokalu na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej. Od 1 stycznia 2009 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Początkowo działalność tą prowadziła w formie spółki cywilnej z mężem, a po jego śmierci kontynuuje tą działalność jako przedsiębiorca indywidualny. Od 1 stycznia 2009 r. do 30 listopada 2012 r. lokal w Z był wynajmowany przez Wnioskodawczynię i jej męża (w ramach wspomnianej wyżej spółki cywilnej) na rzecz spółki z o.o. Lokal w Z. nigdy nie był wpisany do ewidencji środków trwałych. Po 30 listopada 2012 r. Przedmiotowy lokal Wnioskodawczyni sprzedała 7 maja 2019 r. opłata.

Jednakże w myśl art. 14 ust. 2c omawianej ustawy podatkowej do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio

Z treści powołanych regulacji jednoznacznie wynika, że do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu oraz gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem. W takim przypadku odpowiednie zastosowanie znajdzie przepis art. 30e ustawy o podatku od osób fizycznych, który określa sposób opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a–c.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że w omawianej sprawie z tytułu odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego, nie powstanie przychód z prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyjątek (dotyczący lokali mieszkalnych) zawarty we wskazanym wyżej art. 14 ust. 2c ww. ustawy.

Skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) powołanej ustawy powstaje wtedy, gdy ich odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je nabyto lub wybudowano.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawą z dnia z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony będzie od daty nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkobiercę.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Lokal w Z. będący przedmiotem sprzedaży Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła na podstawie umowy sprzedaży zawartej 16.09.1996 r. W dniu 29.12.2018 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni w związku z czym nabyła ona całość spadku po zmarłym.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Zgodnie natomiast z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej (art. 33 ww. Kodeksu). Zgodnie natomiast z art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. W myśl natomiast art. 47 § 2 ww. Kodeksu, umowa majątkowa małżeńska może być zmieniona albo rozwiązana. W razie jej rozwiązania w czasie trwania małżeństwa, powstaje między małżonkami wspólność ustawowa, chyba że strony postanowiły inaczej.

W przedmiotowej sprawie datą nabycia nieruchomości, od której liczony jest 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest 16.09.1996 r., tj. data zakupu lokalu mieszkalnego położonego w Z. do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej męża.

Zatem 5-letni okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niewątpliwie minął.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 7 maja 2019 r. lokalu mieszkalnego znajdującego się w Z. nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jego odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.