Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.143.2019.3.ZD
z 7 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2019 r. (data wpływu 26 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 7 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono w dniu 7 maja 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył w drodze darowizny, na podstawie aktu notarialnego z dnia (…) stycznia 2018 r., jako zstępny darczyńcy (wnuk obdarowany przez dziadka) nieruchomości gruntowe nr 75, 321 oraz 729.

Działka nr 75 w momencie dokonania darowizny, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, tereny usług handlu, gastronomii i drogi klasy dojazdowej.

Działki nr 321 oraz 729 są natomiast przeznaczone, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, pod tereny rolnicze – uprawy polowe, łąki i pastwiska.

Wnioskodawca sprzedał darowane mu działki nr 321 oraz 729 bez jakiejkolwiek ingerencji w ich stan prawny tudzież faktyczny, jako grunty rolne za kwotę (…) zł.

Następnie, wnioskiem z dnia (…) stycznia 2018 r., wszczął postępowanie w sprawie podziału działki nr 75 na 14 działek o powierzchni od 0,1024 ha do 0,1395 ha, co zostało dokonane na mocy decyzji z dnia (…) grudnia 2018 r. Celem podziału było wydzielenie działek pod budowę budynku mieszkalnego dla Zainteresowanego (w trakcie budowy – działka nr 75/8), jego zstępnych (córki i dwóch synów – działki nr 75/7, 75/10 i 75/9) oraz wstępnej (matki – działka nr 75/6).

Działki nr 75/2 oraz 75/13 są przeznaczone pod handel i usługi gastronomiczne z zakazem przetrzymywania żywności, albowiem na skutek problematycznego położenia gruntów (bliskie sąsiedztwo cmentarza) nie ma takiej możliwości.

Zgodnie z prawem, działki nr 75/1 oraz 75/14 stanowią drogi wewnętrzne, umożliwiające dojazd do pozostałych działek.

Na skutek ponoszenia kosztów utrzymania działek Wnioskodawca zdecydował o zbyciu działek stanowiących jego majątek osobisty, a jemu zbędny z powodu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych swoich i osób mu najbliższych, z którymi prowadzi gospodarstwo domowe. Zgodnie z powyższym Zainteresowany chce zachować 5 działek jako składniki swojego majątku, a pozostałe 7 chce zbyć.

Do dnia złożenia niniejszego wniosku, zgodnie z treścią aktu notarialnego z dnia (…) lutego 2019 r., Wnioskodawca sprzedał działkę nr 75/12 za cenę (…) zł.

Pismem z dnia 29 kwietnia 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazano, co następuje:

1. Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Wnioskodawca nigdy nie oddawał przedmiotowych nieruchomości we władanie lub posiadanie osób trzecich na podstawie jakiegokolwiek tytułu prawnego. Nieruchomości te nigdy nie stanowiły dla Wnioskodawcy źródła dochodu i nie były wykorzystywane w celach prowadzenia jakiejkolwiek działalności zarobkowej.
3. Żadna z przedmiotowych nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż nie jest i nie będzie zabudowana przez Wnioskodawcę. Nieruchomości mają status działek budowlanych i Wnioskodawca nie czynił i czynić nie będzie żadnych działań w celu zmiany ich przeznaczenia jako nieruchomości gruntowe niezabudowane.
4. Do chwili obecnej wnioskodawca sprzedał działki nr 75/6 i 75/12. Działki, które Wnioskodawca zamierza sprzedać to nr 75/3, 75/4, 75/5, 75/10 i 75/11, jak również 75/2 i 75/13, które są przeznaczone pod działalność handlową i usługi gastronomiczne.
   Działki nr 75/7, 75/8 oraz 75/9 Wnioskodawca chce przeznaczyć na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych jak i swoich zstępnych, tj. syna i córki.

• 5A. Żadna z przedmiotowych działek nigdy nie była wykorzystywana w celu prowadzenia działalności gospodarczej ani nie stanowiła źródła dochodu dla Wnioskodawcy. Działki stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy. Prócz działek wymienionych w pkt 4 jako nieruchomości służące zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i osób mu najbliższych, pozostałe stanowią obciążenie dla Wnioskodawcy, ponieważ z ich utrzymaniem wiąże się obowiązek czynienia odpowiednich nakładów. W związku z tym, że nie mają one dla Wnioskodawcy żadnego znaczenia życiowego czy socjalno-bytowego, nieefektywnym ekonomicznie oraz nieracjonalnym i niegospodarnym byłoby pozorne wykonywanie prawa własności, jeżeli Wnioskodawca miałby możliwość zmiany struktury posiadanego przez siebie majątku poprzez ich zbycie.

• 5B. Wszystkie działki, z wyjątkiem nr 75/2 oraz 75/13, które są przeznaczone pod handel i usługi gastronomiczne, są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a Wnioskodawca nie czynił żadnych działań mających na celu zmianę tego stanu.

• 5C. Wnioskodawca dokonał podziału otrzymanej w darowiźnie nieruchomości gruntowej, ponieważ chciał wyodrębnić działki służące jemu i osobom pozostającym na jego utrzymaniu, do zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Wybrane przez niego działki są najbardziej oddalone od drogi gminnej w związku z czym był zmuszony wytyczyć drogi dojazdowe. W ramach jednej usługi geodezyjnej zostały wyodrębnione również pozostałe działki, co miało racjonalne uzasadnienie w ochronie interesów majątkowych Wnioskodawcy. Gdyż brał on pod uwagę, że w przyszłości może być zmuszony do upłynnienia swojego majątku, m.in. w celu zdobycia funduszy na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych czy uwolnienia się od kosztów wynikających z prawa własności tak rozległej nieruchomości gruntowej, która nie jest w żaden sposób mu przydatna biorąc pod uwagę jej powierzchnię. Poza tym Wnioskodawca nie czynił żadnych innych działań celem uatrakcyjnienia czy ulepszenia działek, w szczególności nie ogradzał ich i nie wykonywał żadnych przyłączy do granic działek.

• 5D. Wnioskodawca zamieszcza sporadycznie ogłoszenia o posiadaniu nieruchomości gruntowych. Głównie w lokalnej prasie, jednak nie są to działania stricte marketingowe. Wnioskodawca nie przeznacza żadnych środków finansowych na reklamę, jego anonsy mają charakter wyłącznie informacyjny i nie stanowią zachęty do zakupu. Wnioskodawca nie prowadzi żadnych kampanii promocyjnych. Co istotne, Wnioskodawca nie działa w sposób ciągły i zorganizowany. Wnioskodawca nie nabywa nieruchomości w celu ich dalszej odsprzedaży, więc można skonstatować, że obecna sytuacja ma charakter incydentalny i jednorazowy. Co wskazuje, że nie musi on odprowadzać podatku od towarów i usług.

Ponadto Zainteresowany wyjaśnił, w odniesieniu do działek nr 75/3, 75/4, 75/5, 75/6, 75/10, 75/11 oraz 75/12, co następuje:

1. działka niewykorzystywana przez właściciela w żaden sposób, w tym do celów zarobkowych;
2. zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna;
3. działka powstała na skutek podziału. Nieogrodzona, bez przyłączy i bez zmiany jej przeznaczenia oraz jakiejkolwiek ingerencji w jej atrakcyjność czy inwestycji w ulepszenia;
4. anonse o posiadaniu działki w prasie lokalnej, bez szeroko zakrojonej kampanii promocyjnej i jakichkolwiek działań marketingowych.
   
   

Również w odniesieniu do działek nr 75/2 oraz 75/13 Wnioskodawca przedstawił następujące informacje:

1. działka niewykorzystywana przez właściciela w żaden sposób, w tym do celów zarobkowych;
2. przeznaczenie pod działalność handlową i usługi gastronomiczne;
3. działka powstała na skutek podziału, nieogrodzona. Bez przyłączy i bez zmiany jej przeznaczenia oraz jakiejkolwiek ingerencji w jej atrakcyjność czy inwestycji w ulepszenia;
4. anonse o posiadaniu działki w prasie lokalnej, bez szeroko zakrojonej kampanii promocyjnej i jakichkolwiek działań marketingowych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest lub będzie zobowiązany opodatkować sprzedaż działek nr 321 i 729 oraz 75/12, jak również zbycie pozostałych działek wydzielonych z Nieruchomości nr 75, z wyłączeniem tych, pozostawionych na użytek Zainteresowanego i osób mu najbliższych, oraz stanowiących drogi wewnętrzne, podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do opodatkowania sprzedaży działek uzyskanych na skutek darowizny, ponieważ nie można przypisać temu przymiotu działalności gospodarczej ani zawodowego charakteru, a jedynie zmiany w strukturze majątkowej Zainteresowanego i przesunięcie jego aktywów z nieruchomości na środki pieniężne, które wobec sytuacji socjalno-bytowej podatnika oraz jego planów życiowych w postaci budowy domu oraz odpowiedniego zabezpieczenia osób mu najbliższych w postaci zapewnienia gruntów służących do zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, jest jak najbardziej zasadne i usprawiedliwione z punktu widzenia ochrony takich wartości jak zapewnienie odpowiednich warunków mieszkaniowych czy zagwarantowanie realizacji obowiązku alimentacji poprzez przekazanie działek budowlanych do zabudowy mieszkaniowej.

Zainteresowany zbył działki nr 321 oraz 729 w takiej postaci, w jakiej zostały mu one darowane. Nie dokonywał żadnych czynności w celu zmiany ich statusu prawnego czy podwyższenia ich wartości rynkowej lub atrakcyjności. Działki te Wnioskodawca otrzymał jako nieruchomości rolne i w takiej formie też zostały sprzedane, brak jest wobec tego przesłanek, które implikowałyby konieczność opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług, jako że nie można przypisać Zainteresowanemu działania z zamiarem osiągnięcia zysku, lecz jest to czynność mająca upłynnić majątek Wnioskodawcy w celu realizacji jego prywatnego przedsięwzięcia, jakim jest budowa domu. Zachowanie Zainteresowanego było podyktowane również potrzebą minimalizacji kosztów niewpływających na osiągane przychody przez Wnioskodawcę, w szczególności związanych z podatkiem od nieruchomości.

Wnioskodawca wniósł o podział nieruchomości nr 75 w celu wydzielenia działek niezbędnych mu do zapewnienia ochrony mieszkaniowej dla siebie i osób prowadzących z nim gospodarstwo domowe. W celu optymalizacji kosztów, z myślą o przyszłości i racjonalizacją przyszłych wydatków, określił optymalną wielkość gruntów, która odpowiada najczęściej spotykanej na rynku powierzchni działek budowlanych, tj. od ok. 0,11 ha do 0,13 ha. Działki przeznaczone przez Zainteresowanego na cele prywatne są najbardziej oddalone od drogi gminnej, w celu realizacji obowiązku prawnego w postaci zapewnienia dojazdu do posesji, działki nr 75/1 oraz 75/14 musiały zostać przeznaczone na drogi wewnętrzne.

Pozostałe działki zostały wydzielone ze względu na brak popytu rynkowego na grunty o powierzchni przekraczającej 0,14 ha. Zaniechanie dokonania przez Zainteresowanego przedmiotowego podziału byłoby przejawem niegospodarności, czym działałby na szkodę rodziny i osób znajdujących się na jego utrzymaniu. Zachowanie nieruchomości o tak nieefektywnej powierzchni uniemożliwiłoby realizację planów życiowych Wnioskodawcy i osób mu najbliższych, a nawet stanowiłoby dla niego obciążenie.

Nie może być w końcu tak, aby przelew praw majątkowych przez darczyńcę na obdarowanego oraz niecelowościowa i niefunkcjonalna wykładnia prawa podatkowego, ograniczały jego prawo do rozporządzania majątkiem osobistym, oderwanego w zupełności od jakiejkolwiek działalności gospodarczej lub zarobkowej, czy wręcz sankcjonowały zniwelowanie kosztów ponoszonych z tytułu przyjęcia rzeczonej darowizny poprzez spieniężenie majątku w postaci prawa własności nieruchomości.

Należy mieć na uwadze, że Zainteresowany nie powziął innych czynności, prócz oczywiście zasadnego i logicznego podziału darowanej działki nr 75 jednorazowo, co miało wpływ na zmniejszenie jednostkowego kosztu związanego z wynagrodzeniem za usługi geodezyjne, w szczególności nie doprowadził przyłączy czy mediów do uzyskanych w wyniku rozparcelowania gruntów (działki nie są uzbrojone), jak również nie zmieniał ich przeznaczenia. Ponadto Wnioskodawca nie prowadził działań marketingowych w celu sprzedaży działek oraz nie wykazywał aktywności charakterystycznej dla zawodowego obrotu nieruchomościami, w tym nie korzystał także z pomocy wyspecjalizowanych w tej kwestii podmiotów.

Zainteresowany nie nabył działek w celu ich odsprzedaży z zyskiem ani nie miał zamiaru czynić z tego stałego źródła dochodu.

Powyższa argumentacja opierająca się wyłącznie na stanie faktycznym została już wyraźnie ugruntowana w orzecznictwie, co wyraża się w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 20 czerwca 2017 r., (I SA/Bd 540/17, LEX) oraz w orzeczeniach w nim cytowanych.

Poza tym, wprost z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) wynika, że Wnioskodawca nie spełnia przesłanek w nich zawartych, co uniemożliwia zakwalifikowanie go jako podatnika podatku od towarów i usług. Co zostało już udowodnione, Zainteresowany nie prowadzi sprzedaży działek w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie dąży do tego, aby działanie takie miało charakter zawodowy, w szczególności nie dokłada starań w celu podwyższenia wartości działek (m.in. poprzez ich uzbrojenie), ani nie nabywa nowych z zamiarem ich odsprzedania, stąd nie można tu mówić o jakimkolwiek obrocie nieruchomościami.

Wszelkie aktywności Wnioskodawcy wynikają wyłącznie z czystego rozsądku i logicznie łączą się w całość, wskazującą na wyłącznie prywatny charakter sprzedaży darowanych mu działek, stąd Zainteresowany uważa przedstawione tu stanowisko wraz z jego uzasadnieniem za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

1. po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
   
   

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył w drodze darowizny nieruchomości gruntowe nr 75, 321 oraz 729. Działka nr 75 w momencie dokonania darowizny, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, tereny usług handlu, gastronomii i drogi klasy dojazdowej. Działki 321 oraz 729 są natomiast przeznaczone, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, pod tereny rolnicze – uprawy polowe, łąki i pastwiska. Zainteresowany sprzedał darowane mu działki nr 321 oraz 729 bez jakiejkolwiek ingerencji w ich stan prawny tudzież faktyczny, jako grunty rolne. Następnie wszczął postępowanie w sprawie podziału działki nr 75 na 14 działek, co zostało dokonane na mocy decyzji. Celem podziału było wydzielenie działek pod budowę budynku mieszkalnego dla Wnioskodawcy (działka nr 75/8), oraz jego rodziny (działki nr 75/7, 75/10, 75/9 i 75/6). Działki nr 75/2 oraz 75/13 są przeznaczone pod handel i usługi gastronomiczne z zakazem przetrzymywania żywności, albowiem na skutek problematycznego położenia gruntów (bliskie sąsiedztwo cmentarza) nie ma takiej możliwości. Zgodnie z prawem, działki nr 75/1 oraz 75/14 stanowią drogi wewnętrzne, umożliwiające dojazd do pozostałych działek. Na skutek ponoszenia kosztów utrzymania działek Zainteresowany zdecydował o zbyciu działek stanowiących jego majątek osobisty, a jemu zbędny z powodu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych swoich i osób mu najbliższych, z którymi prowadzi gospodarstwo domowe. Zgodnie z powyższym Wnioskodawca chce zachować 5 działek jako składniki swojego majątku, a pozostałe 7 chce zbyć. Do dnia złożenia wniosku podatnik sprzedał działkę nr 75/12. Zainteresowany nie jest i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nigdy nie oddawał przedmiotowych nieruchomości we władanie lub posiadanie osób trzecich na podstawie jakiegokolwiek tytułu prawnego. Nieruchomości te nigdy nie stanowiły dla Wnioskodawcy źródła dochodu i nie były wykorzystywane w celach prowadzenia jakiejkolwiek działalności zarobkowej. Żadna z przedmiotowych nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż nie jest i nie będzie zabudowana przez Zainteresowanego. Nieruchomości mają status działek budowlanych i Wnioskodawca nie czynił i czynić nie będzie żadnych działań w celu zmiany ich przeznaczenia jako nieruchomości gruntowe niezabudowane. Do chwili obecnej Wnioskodawca sprzedał działki nr 75/6 i 75/12. Działki, które Zainteresowany zamierza sprzedać to nr 75/3, 75/4, 75/5, 75/10 i 75/11, jak również 75/2 i 75/13, które są przeznaczone pod działalność handlową i usługi gastronomiczne. Działki nr 75/7, 75/8 oraz 75/9 Wnioskodawca chce przeznaczyć na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych jak i swoich zstępnych, tj. syna i córki. Żadna z przedmiotowych działek nigdy nie była wykorzystywana w celu prowadzenia działalności gospodarczej ani nie stanowiła źródła dochodu dla Wnioskodawcy. Działki stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy. Wszystkie działki, z wyjątkiem nr 75/2 oraz 75/13, które są przeznaczone pod handel i usługi gastronomiczne, są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a Wnioskodawca nie czynił żadnych działań mających na celu zmianę tego stanu. Zainteresowany dokonał podziału otrzymanej w darowiźnie nieruchomości gruntowej, ponieważ chciał wyodrębnić działki służące jemu i osobom pozostającym na jego utrzymaniu, do zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Wybrane przez niego działki są najbardziej oddalone od drogi gminnej, w związku z czym był zmuszony wytyczyć drogi dojazdowe. W ramach jednej usługi geodezyjnej zostały wyodrębnione również pozostałe działki, co miało racjonalne uzasadnienie w ochronie interesów majątkowych Wnioskodawcy. Poza tym Wnioskodawca nie czynił żadnych innych działań celem uatrakcyjnienia czy ulepszenia działek, w szczególności nie ogradzał ich i nie wykonywał żadnych przyłączy do granic działek. Wnioskodawca zamieszcza sporadycznie ogłoszenia o posiadaniu nieruchomości gruntowych. Głównie w lokalnej prasie, jednak nie są to działania stricte marketingowe. Wnioskodawca nie przeznacza żadnych środków finansowych na reklamę, jego anonsy mają charakter wyłącznie informacyjny i nie stanowią zachęty do zakupu. Zainteresowany nie prowadzi żadnych kampanii promocyjnych. Co istotne, Wnioskodawca nie działa w sposób ciągły i zorganizowany. Wnioskodawca nie nabywa nieruchomości w celu ich dalszej odsprzedaży, obecna sytuacja ma charakter incydentalny i jednorazowy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy będzie on zobowiązany opodatkować podatkiem od towarów i usług zarówno dokonaną, jak i planowaną sprzedaż działek.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z dokonaną, jak i planowaną sprzedażą opisanych działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Wnioskodawca nie jest i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowe nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę w drodze darowizny, nigdy nie stanowiły dla Wnioskodawcy źródła dochodu i nie były wykorzystywane w celach prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Działki stanowią majątek osobisty Zainteresowanego. Wnioskodawca nigdy nie oddawał przedmiotowych nieruchomości we władanie lub posiadanie osób trzecich na podstawie jakiegokolwiek tytułu prawnego. Przedmiotowe działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i zgodnie z jego zapisami przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz handel i usługi, jednak Wnioskodawca nie czynił żadnych działań mających na celu zmianę tego stanu. Co istotne w analizowanej sprawie, Wnioskodawca nie podejmował żadnych innych czynności celem uatrakcyjnienia czy ulepszenia działek, w szczególności nie ogradzał ich i nie wykonywał żadnych przyłączy do granic działek. Wnioskodawca zamieszcza sporadycznie ogłoszenia o posiadaniu nieruchomości gruntowych, głównie w lokalnej prasie. Co prawda, Wnioskodawca dokonał podziału gruntu, jednakże – jak wynika z opisu sprawy – chciał on w ten sposób wyodrębnić działki służące jemu i osobom pozostającym na jego utrzymaniu, do zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. W ramach jednej usługi geodezyjnej zostały wyodrębnione również pozostałe działki, co – zdaniem Zainteresowanego – miało racjonalne uzasadnienie w ochronie jego interesów majątkowych.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy zarówno dokonane, jak i planowane zbycie działek nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek przez Zainteresowanego można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż opisanych we wniosku działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż działek nr 321, 729 oraz działek wydzielonych z działki nr 75 (z wyłączeniem tych pozostawionych na użytek Wnioskodawcy i osób mu najbliższych oraz stanowiących drogi wewnętrzne), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tych transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą ww. działek.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Tutejszy Organ nie kwestionuje orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego oraz prawa procesowego, sam niejednokrotnie – również w analizowanej sprawie – odwołuje się do tez wynikających z orzeczeń sądów. Należy jednak przy tym zawsze pamiętać, że każdą sprawę należy analizować indywidualnie, a wyroki sądów administracyjnych mają wiążący charakter w doniesieniu do konkretnych spraw, analizowanych w określonych ściśle stanach faktycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.