Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.244.2019.3.KR
z 4 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2018 r. (data wpływu 8 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 maja 2019 r. (data wpływu 14 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), w związku z powyższym pismem z dnia 30 kwietnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.244.2019.1.KR, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 30 kwietnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 6 maja 2019 r.). W dniu 14 maja 2019 r. (nadano w dniu 11 maja 2019 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 30 lipca 2018 r. została sprzedana zabudowana działka po dokonaniu zniesienia współwłasności, które miało miejsce w 2017 r. Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 13 grudnia 1999 r., stwierdza, że po zmarłej w dniu 16 marca 1988 r. matce na podstawie ustawy spadek nabyły po 1/3 części dzieci. Wnioskodawczyni wraz z dwojgiem rodzeństwa została współwłaścicielem nieruchomości składających się z dwóch odrębnych działek: zabudowanej oraz niezabudowanej (nieuzbrojonej). Ww. nieruchomości stanowiły współwłasność Wnioskodawczyni w 1/3 części, brata Wnioskodawczyni w 1/3 części oraz siostry Wnioskodawczyni. Siostra Wnioskodawczyni w dniu 24 lipca 2016 r. złożyła do Sądu Rejonowego ich zgodny wniosek o dział spadku i zniesienie współwłasności między spadkobiercami.

W dniu 23 marca 2017 r. postanowieniem Sądu Rejonowego dokonano działu spadku i zniesienie współwłasności nieruchomości w ten sposób, że:

• zabudowana działka przyznana została po ½ części Wnioskodawczyni oraz Jej bratu,
  

• niezabudowana (nieuzbrojona) działka przyznana została na wyłączną własność siostrze.
  
  

Zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. W dniu 30 lipca 2018 r. Wnioskodawczyni i Jej bratem sprzedali działkę wraz z domem, która przypadła im w udziale po 1/2 części. Wymienione nieruchomości były ich własnością od śmierci matki po 1/3 części.

Ojciec Wnioskodawczyni – J.P. – zmarł w dniu 21 lutego 1984 r. Po jego śmierci spadek nabyli: żona i dzieci. Matka Wnioskodawczyni – I.P. – zmarła w dniu 16 marca 1988 r. Po śmierci matki spadek nabyły dzieci po 1/3 części każde.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nieruchomości, o których mowa we wniosku znajdują się w: ... – nieruchomość zabudowana, nr działki 46/5, powierzchnia 487 m² oraz w … – nieruchomość niezabudowana (nieuzbrojona), nr działki 101/1, powierzchnia 706 m².

Nabycie spadku zostało potwierdzone prawomocnym orzeczeniem Sądu Rejonowego z dnia 13 grudnia 1999 r..

Postanowieniem Sądu z dnia 13 grudnia 1999 r., stwierdzono nabycia spadku po J.P. i I.P.:

1. spadek po: J.P. zmarłym dnia 21 lutego 1984 r., na podstawie ustawy nabyli: żona I.P., i dzieci: M.J., Wnioskodawczyni, M.P. po 1/4 (jedna czwarta) części każdy.
2. spadek po I.P. zmarłej dnia 16 marca 1988 r., na podstawie ustawy nabyły dzieci: M.J., Wnioskodawczyni, M.P. po 1/3 (jedna trzecia) części każde z nich.
   
   

W skład masy spadkowej po zmarłym ojcu oraz zmarłej matce wchodziły nieruchomości, o których mowa we wniosku. Nie było żadnych innych rzeczy, przedmiotów nieruchomości wchodzących w skład masy spadkowej, jak tylko i wyłącznie, te o których mowa we wniosku, czyli: ww. nieruchomość zabudowana, oraz ww. nieruchomość niezabudowana.

Właścicielem obu nieruchomości, o których mowa we wniosku byli rodzice Wnioskodawczyni: I. oraz J. natomiast po ich śmierci obie nieruchomości weszły do masy spadkowej gdzie wraz z rodzeństwem po 1/3 (jednej trzeciej) części stali się oni współwłaścicielami obu nieruchomości. Przedmiotowe nieruchomości objęte były wspólnością ustawową małżeńską matki i ojca. Ojciec Wnioskodawczyni posiadał 1/2 część udziału w nieruchomościach. Matka Wnioskodawczyni posiadała 1/2 część udziału w nieruchomościach. W skutek nabycia spadku po ww. zmarłych przysługiwała zarówno Wnioskodawczyni jak i rodzeństwu 1/3 część (jedna trzecia część) w poszczególnych składnikach majątkowych wchodzących w skład spadku.

Złożony został wniosek o dokonanie działu spadku po J.P., który razem z I.P. posiadał we wspólności majątkowej małżeńskiej, działki objęte tym wnioskiem.

W 2017 r. zgodnie z postanowieniem Sądu z dnia 23 marca 2017 r., Sąd Rejonowy po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2017 r. na rozprawie sprawy z wniosku M.J. z udziałem Wnioskodawczyni, M.P. o dział spadku Sąd postanowił umorzyć postępowanie.

Zawarta została ugoda o następującej treści:

• zabudowana działka o nr ewidencyjnym 46/5, o powierzchni 487 m², o wartości rynkowej 200 000 zł (dwieście tysięcy złotych) została przyznana Wnioskodawczyni oraz Jej bratu M.P. w udziałach po 1/2 (jednej drugiej) części we własności nieruchomości
  

• niezabudowana działka o nr ewidencyjnym 101/1, o powierzchni 706 m², o wartości rynkowej 100 000 zł (sto tysięcy złotych) przyznana została na wyłączność siostrze M.J.
  
  

Zgodnie oświadczyli, że ugoda zamyka pomiędzy Wnioskodawczynią a Jej rodzeństwem wszelkie rozliczenia z tytułu działu spadku po J.P. i I.P.

Wnioskodawczyni nie otrzymała żadnego przysporzenia majątkowego w związku z powyższym podziałem. Otrzymała Ona w 1/2 części zabudowaną działkę, natomiast siostra działkę nieuzbrojoną i niezabudowaną.

Przedmiotem działu spadku i zniesienia współwłasności były wyłącznie przedmiotowe nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Wartość rynkowa nabytej przez Wnioskodawczynię nieruchomości w 1/2 części – zabudowanej działki w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności mieściła się w wartości udziału jaki przysługiwał Jej w składnikach majątkowych przed działem spadku i zniesieniem współwłasności. Wskutek działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnego przysporzenia majątkowego ponad przysługujący Jej udział w składnikach majątkowych wchodzących w skład spadku po ww. zmarłych. Wartość rynkowa obu otrzymanych w spadku nieruchomości wynosiła 300 000 zł. Po dokonaniu zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni część współwłasność 1/2 w zabudowanej nieruchomości wynosiła 100 000 zł.

Wnioskodawczyni nie prowadzi i nigdy nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. l509, z późń. zm.), a nieruchomość, którą otrzymała w wyniku zniesienia współwłasności nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy za datę nabycia całej nieruchomości należy uważać datę śmierci spadkodawców I. i J., czyli datę 21 lutego 1984 r. oraz datę 16 marca 1988 r., a tym samym zbycie nieruchomości w 2018 r. nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 10 ust. l pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu w związku z upływem 5 lat od daty jego nabycia?
2. W przypadku odpowiedzi negatywnej, od zbycia jakiego udziału Wnioskodawczyni jest zobowiązana zapłacić podatek dochodowy w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości w 2018 r., wchodzącej w skład spadku po rodzicach?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody – z wyjątkiem tych wymienionych bezpośrednio w przepisach ustawy oraz takich dochodów, co do których zaniechano poboru podatku na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej. Oznacza to, że przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, a także udziału w nieruchomości podlegają tej formie opodatkowania – zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konieczne jest przy tym, aby odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie przez zbywającego. Jeśli zbycie nieruchomości nastąpi po upływie wskazanego w ustawie terminu, transakcja taka nie będzie obciążona koniecznością uregulowania podatku dochodowego.

W przypadku nabycia nieruchomości lub prawa (udziału w nieruchomości lub prawie) w drodze spadku za datę jej nabycia należy uznać datę otwarcia spadku, czyli śmierci spadkodawcy. Zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest data śmierci spadkodawcy. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku stwierdza jedynie fakt nabycia spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § Kodeksu cywilnego).

W momencie dokonania przez Wnioskodawczynię i Jej rodzeństwo działu spadku w 2017 r., a następnie zniesienie wspólności, nastąpiło sprecyzowanie składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Wartość rynkowa nieruchomości, którą Wnioskodawczyni nabyła w wyniku działu spadku była zgodna z wartością udziału jaki Wnioskodawczyni posiadała przed działem spadku w obu nieruchomościach. Nie uległ powiększeniu stan majątku osobistego Wnioskodawczyni.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w Jej przypadku nie można uznać działu spadku za nową (inną) formę nabycia spadku, ponieważ nie uzyskała korzyści majątkowej po dokonaniu działu spadku i zniesienia współwłasności.

Biorąc pod uwagę przesłanki zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisy dotyczące zasad prawa spadkowego Wnioskodawczyni stwierdziła, że przy decydowaniu, czy opodatkowane powinno zostać zbycie nieruchomości nabytej w drodze działu spadku, musi zostać wzięta pod uwagę chwila nabycia spadku, czyli moment śmierci spadkodawcy, moment otwarcia spadku, a nie data dokonania działu spadku, szczególnie, że dział spadku nie spowodował u Niej zwiększenia wartości uzyskanej przez Nią części niż wartość, którą posiadała (1/3) w całości masy spadkowej.

Przychody uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne są od podatku dochodowego w całości, jeżeli ich nabycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Skoro w wyniku działu spadku w przypadku Wnioskodawczyni nie doszło do przyrostu mienia w stosunku do wartości nabytego uprzednio udziału spadkowego, czynność taka nie może być utożsamiana z nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nabycie spadku w przypadku Wnioskodawczyni nastąpiło w 1988 r. w dniu śmierci spadkodawcy, gdzie z tym dniem na podstawie ustawy nabyła Ona spadek w 1/3 części (nieruchomość zabudowana oraz nieruchomość nieuzbrojona i niezabudowana). Wartość rynkowa części nieruchomości, którą nabyła po zniesieniu współwłasności mieściła się w wartości udziału jaki przysługiwał Jej w całej masie spadkowej. Zniesienie współwłasności odbyło się bez wzajemnych spłat i dopłat. Podział był ekwiwalentny.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabyciem rzeczy nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu z współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty,
  

• wartość rzeczy mieści się w udziale jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.
  
  

Fakt, że wartość rynkowa nabytej części przez Wnioskodawczynię nieruchomości po dokonanym dziale spadku i zniesieniu współwłasności odpowiada całej wartości rynkowej części, którą posiadała w masie spadkowej powoduje, że za datę nabycia nieruchomości powinna Ona uznać datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości czyli w momencie dziedziczenia.

Wnioskodawczyni uważa, że nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości w 2018 r. ze względu na fakt, że upłynął 5 letni okres od nabycia tejże nieruchomości, gdyż dział spadku i zniesienie współwłasności w 2017 r. nie spowodowały Jej przysporzenia majątkowego, ponieważ wartość rynkowa nieruchomości mieściła się w udziale jaki przysługiwał Jej w majątku wspólnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że ojciec Wnioskodawczyni zmarł w dniu 21 lutego 1984 r. Spadek po zmarłym ojcu nabyli: żona i dzieci (w tym Wnioskodawczyni) po 1/4 części każdy. Matka Wnioskodawczyni zmarła w dniu 16 marca 1988 r. Spadek po zmarłej matce nabyły dzieci (w tym Wnioskodawczyni) po 1/3 części każde z nich. W skład masy spadkowej po zmarłym ojcu oraz zmarłej matce wchodziły: nieruchomość zabudowana i nieruchomość niezabudowana (nieuzbrojona). Przedmiotowe nieruchomości objęte były wspólnością ustawową małżeńską matki i ojca Wnioskodawczyni. W 2016 r. siostra Wnioskodawczyni złożyła do Sądu zgodny wniosek o dział spadku i zniesienie współwłasności między spadkobiercami. W 2017 r. Sąd po rozpoznaniu sprawy z wniosku o dział spadku postanowił umorzyć postępowanie. Na mocy ugody zawartej w 2017 r. dokonano działu spadku i zniesiono współwłasność nieruchomości w ten sposób, że zabudowana nieruchomość o wartości rynkowej 200 000 zł przyznana została po 1/2 części Wnioskodawczyni oraz Jej bratu, zaś niezabudowana (nieuzbrojona) nieruchomość o wartości rynkowej 100 000 zł przyznana została na wyłączną własność siostrze Wnioskodawczyni. Zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Wartość rynkowa nabytej przez Wnioskodawczynię nieruchomości w 1/2 części – zabudowanej działki w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności mieściła się w wartości udziału jaki przysługiwał Jej w składnikach majątkowych przed działem spadku i zniesieniem współwłasności. Wskutek działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnego przysporzenia majątkowego ponad przysługujący Jej udział w składnikach majątkowych wchodzących w skład spadku po ww. zmarłych. Wartość rynkowa obu otrzymanych w spadku nieruchomości wynosiła 300 000 zł. Po dokonaniu zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni część – współwłasność 1/2 w zabudowanej nieruchomości wynosiła 100 000 zł. W 2018 r. została sprzedana zabudowana nieruchomość po dokonaniu zniesienia współwłasności, które miało miejsce w 2017 r. Wnioskodawczyni nie prowadzi i nigdy nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nieruchomość, którą otrzymała w wyniku zniesienia współwłasności nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku czy dokonanie działu spadku, dlatego w tym wypadku należy posiłkować się normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Istotnym zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. Następstwo prawne po osobie zmarłej ma zatem charakter sukcesji uniwersalnej, gdyż spadkobierca na mocy jednego zdarzenia, jakim jest otwarcie spadku, wstępuje w ogół praw i obowiązków osoby zmarłej (spadkodawcy). Tak więc dniem nabycia spadku przez podatnika (spadkobiercę) jest data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 1035 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ustawy Kodeks cywilny, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Natomiast zgodnie z art. 210 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Stosownie zaś do art. 211 i art. 212 ustawy Kodeks cywilny, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze działu spadku, zniesienia współwłasności czy podziału majątku wspólnego, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku działu spadku, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub,
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  

Dział spadku nie stanowi więc nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał spadkobiercom w majątku wspólnym i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku działu spadku mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku spadkowym objętym podziałem oraz dział spadku został dokonany bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku działu spadku udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Tak więc co do zasady, dział spadku jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w jego wyniku podatnik otrzymuje, np. nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w masie spadkowej.

Z treści opisu stanu faktycznego wynika, że wartość udziału nabytego przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności dokonanego na mocy zawartej ugody, mieściła się w wartości udziału jaki przysługiwał Jej w składnikach majątkowych przed działem spadku i zniesieniem współwłasności. Ponadto działowi spadku i zniesieniu współwłasności nie towarzyszyły spłaty i dopłaty.

Biorąc powyższe pod uwagę, skoro w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności wartość udziału nabytego przez Wnioskodawczynię nieruchomości nie przekroczyła wartości udziału, który Wnioskodawczyni posiadała w majątku spadkowym, a tym samym nie doszło do nabycia nieruchomości ponad posiadany udział, to stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni udziały w przedmiotowej nieruchomości nabyła w dacie śmierci ojca, czyli w 1984 r. oraz w dacie śmierci matki, tj. w 1988 r.

W konsekwencji, odpłatne zbycie w 2018 r. przez Wnioskodawczynię udziału 1/2 części nieruchomości nabytej odpowiednio w 1984 r. i w 1988 r. w drodze spadku po rodzicach, nie stanowi w ogóle źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

W związku z tym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu uzyskanego w 2018 r. z tytułu odpłatnego zbycia udziału w przedmiotowej nieruchomości.

Dodać należy, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznano za prawidłowe.

Zauważyć należy, że Wnioskodawczyni we własnym stanowisku wskazała, że cyt. „(…) nabycie spadku w moim przypadku nastąpiło w roku 1988 w dniu śmierci spadkodawcy, gdzie z tym dniem na podstawie ustawy nabyłam spadek w 1/3 części (nieruchomość zabudowana oraz nieruchomość nieuzbrojona i niezabudowana). (…)”. Jak wyżej wskazano, dniem nabycia spadku przez podatnika (spadkobiercę) jest data śmierci spadkodawcy. Zatem, w przedmiotowej sprawie nabycie spadku nastąpiło w dacie śmieci ojca i matki Wnioskodawczyni, tj. w 1984 r. i 1988 r. Tym samym, przedmiotowy udział 1/2 części nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła odpowiednio w 1984 r. i w 1988 r., w drodze spadku po obojgu rodzicach.

Jednocześnie wskazać należy, zawarte w tym stanowisku stwierdzenie Wnioskodawczyni, że „(…) Przychody uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne są od podatku dochodowego w całości, jeżeli ich nabycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (…)” uznano za pomyłkę, a intencją Wnioskodawczyni było stwierdzenie „jeżeli ich zbycie nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie”.

W związku z tym, że w przedmiotowej sprawie nie powstanie zobowiązanie podatkowe, powyższe nie wpływa na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni, jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywiera skutków prawnych względem brata Wnioskodawczyni, będącego współwłaścicielem wymienionej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.