Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.280.2019.1.JO
z 30 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2019 r. (data wpływu 21 marca 2019 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 22 maja 2019 r.) będące odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 9 maja 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 13 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku dostawy działki nr 62/25 zabudowanej nieczynnym kominem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku dostawy działki nr 62/25 zabudowanej nieczynnym kominem. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 22 maja 2019 r.) będące odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 9 maja 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.151.2019.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest dystrybucja paliw gazowych w systemie sieciowym. Obecnie Spółka planuje zbycie działek gruntu, będących w użytkowaniu wieczystym o numerach: 62/12, 62/14, 62/22, 62/24, 62/42, 62/41, 62/13, 62/15, 62/23, 62/25, 62/47, 62/38 tworzących pewien kompleks jako pozostałość po gazowni wraz z innymi działkami, które nie stanowią przedmiotu wniosku o interpretację. Przedmiotowe działki poprzednik prawny Spółki (M.) nabył w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w 2003 r., a po ich nabyciu nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie obiektów na nich się znajdujących. Również takich nakładów nie ponosiła Spółka. Na części działek zlokalizowane są pozostałości po rozbiórce gazowni: nieczynny komin, fundamenty dawnej wieży ciśnień, zbiornika gazu i rozkładni metanu, pozostałości innych obiektów technologicznych oraz nieczynnych urządzeń podziemnych po sieciach gazowych, wodociągowych i technologicznych. Na części działek znajduje się również – wykorzystywana w okresie funkcjonowania gazowni - sieć ciepłownicza, której właścicielem jest V. S.A. Nieczynna sieć ciepłownicza nie będzie stanowić przedmiotu dostawy - prawo własności pozostanie przy ww. podmiocie jako część jego przedsiębiorstwa niestanowiąca części składowych gruntów. Na części działek znajdują się również pozostałości po drogach wewnętrznych oraz resztki ogrodzenia zewnętrznego. Przez część kompleksu działek przebiegają gazociągi średniego i niskiego ciśnienia (zarówno czynne, jak i nieczynne), przy czym nie stanowią one elementu planowanej dostawy działek gruntu - prawo własności gazociągów pozostanie przy Wnioskodawcy jako część jego przedsiębiorstwa niestanowiąca części składowych gruntów.

Dla przedmiotowych działek nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak również nie została w stosunku do nich wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Poniżej Spółka przedstawia informacje dotyczącą charakterystyki poszczególnych działek, których planowana jest dostawa:

1. Działki o nr 62/12, 62/14, 62/22, 62/42 - na przedmiotowych działkach obecnie znajdują się pozostałości po rozbiórce gazowni, tj.
   • na działce o nr 62/42 znajduje się część fundamentu po budowli w postaci zbiornika gazu - obecnie zalanego wodą;
   • na działkach o nr 62/12, 62/14 i 62/22 znajdują się pozostałości innych obiektów lub urządzeń technologicznych oraz nieczynnych urządzeń podziemnych po sieciach gazowych, wodociągowych i technologicznych;
   Z informacji uzyskanych od V. S.A. wynika, że na wszystkich ww. działkach znajduje się także nieczynna podziemna sieć ciepłownicza parowa 1xDn350mm wykonana w 1969 r. Na działce nr 62/12 znajduje się nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn150mm; na działce nr 62/22 znajduje się nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn100mm (przy czym, według informacji od firmy V. S.A. nie znajduje się ono na majątku tej firmy). Zgodnie z oświadczeniem właściciela, nie przewiduje on modernizacji ww. fragmentów sieci ciepłowniczej w najbliższym czasie.
2. Na działce o nr 62/41 znajduje się część nieczynnej sieci ciepłowniczej opisanej powyżej.
3. Na działce o nr 62/24 znajduje się część fundamentu po budowli w postaci zbiornika gazu - obecnie zalanego wodą. Ponadto, na gruncie tym zlokalizowana jest część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej opisanej powyżej, a także nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn50mm oraz nieczynne nadziemne parowe przyłącze 1xDn50mm należące do V. S.A. Na działce znajduje się również fragment nieczynnego gazociągu.
4. Działka nr 62/25 jest zabudowana budowlą w postaci nieczynnego komina. Komin był wykorzystywany w początkowym okresie funkcjonowania Gazowni. Komin nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółki, jak również poprzednika prawnego Wnioskodawcy (M.). Na działce znajduje się również - według informacji od V. S.A. - nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn50mm oraz nieczynne nadziemne parowe przyłącze 1xDn50mm, a przez działkę od strony południowej przebiega fragment gazociągu średniego ciśnienia oraz fragment nieczynnego gazociągu. Na działce znajdują się również pozostałości fundamentów budowli i dróg wewnętrznych.
5. Działki o nr 62/13, 62/15, 62/23, 62/38, 62/47 - przez przedmiotowe działki przebiegają fragmenty gazociągów niskiego ciśnienia (z rur 63PE, 250PE i 355PE z 1995 r. i 2010 r. o łącznej długości około 140,5 m) oraz średniego ciśnienia (z rur 250PE i stalowych ø100 z 1995 r. i 2010 r. o długości około 274,4m oraz z rur 250PE i z rur stalowych ø300 o łącznej długości 3,5m). Prawo własności części sieci gazowej pozostanie przy Spółce (jako część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy), niezależnie od planowanej dostawy. Z przyszłym nabywcą nie dojdzie tym samym do rozliczenia nakładów poniesionych przez Spółkę (lub jej poprzednika prawnego) na wybudowanie ww. obiektów. Ponadto na działkach o nr 62/15 oraz 62/47 znajdują się pozostałości dróg wewnętrznych. Na działce o nr 62/23 znajdują się pozostałości fundamentów budowli i dróg wewnętrznych.
   
   

Wnioskodawca planuje, że wszystkie ww. działki będą przedmiotem jednej transakcji.

W piśmie z dnia 20 maja 2019 r. Wnioskodawca przedkłada uzupełnienie opisu okoliczności faktycznych:

1. Spółka poniżej przedkłada szczegółowe zestawienie obiektów zlokalizowanych na poszczególnych działkach. Jednocześnie, w odniesieniu do wymienionych poniżej:
   • części czynnych i nieczynnych gazociągów - Spółka potwierdza ich kwalifikację jako części budowli w rozumieniu Prawa budowlanego,
     
   • części czynnej lub nieczynnej sieci ciepłowniczej (z uwzględnieniem przyłączy) - z pisma właściciela sieci (V. S.A.; dalej jako „V.”) do Spółki wynika, że zgodnie z Prawem budowlanym „sieci techniczne spełniają definicję budowli”. Zatem Spółka potwierdza, że obiekty te stanowią części budowli,
     
   • nieczynnego komina - spełnia on definicję budowli w rozumieniu Prawa budowlanego,
     
   • innych niż komin pozostałości po rozbiórce gazowni (tj. pozostałości fundamentów zbiornika na wodę, części fundamentów po budowli w postaci zbiornika gazu, po wieży ciśnień oraz po rozkładni metanu oraz pozostałości dróg wewnętrznych) - nie stanowią one budynków, budowli, urządzeń budowlanych lub ich części w rozumieniu Prawa budowlanego, gdyż są to pozostałości po tego rodzaju obiektach. Budowli nie stanowią również pozostałości lub fragmenty ogrodzenia zewnętrznego.
   
   
   

• Działka nr 62/12

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm oraz nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn150mm.

• Działka nr 62/14
  

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm.

• Działka nr 62/22
  

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej1xDn350mm wraz z nieczynnym podziemnym przyłączem parowym 1xDn100mm.

Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek:

- pozostałości fundamentów zbiornika na wodę.

• Działka nr 62/41
  

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm.

• Działka nr 62/13
  

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- części czynnych i nieczynnych gazociągów.

• Działka nr 62/15
  

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- części czynnych i nieczynnych gazociągów.

Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek:

- pozostałości dróg wewnętrznych.

• Działka nr 62/23
  

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- części czynnych i nieczynnych gazociągów.

Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek:

- pozostałości dróg wewnętrznych oraz fundamenty po rozkładni metanu.

• Działka nr 62/38
  

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- części czynnych i nieczynnych gazociągów.

• Działka nr 62/47
  

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- części czynnych i nieczynnych gazociągów.

Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek:

- pozostałości dróg wewnętrznych.

• Działka nr 62/25
  

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn50mm oraz nieczynne nadziemne parowe przyłącze 1xDn50mm;
- części czynnych i nieczynnych gazociągów.

Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek:

- nieczynny komin,
- pozostałości dróg wewnętrznych.

• Działka nr 62/24
  

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm z nieczynnym podziemnym przyłączem parowym 1xDn50mm oraz nieczynnym nadziemnym przyłączem parowym 1xDn50mm;
- część nieczynnego gazociągu.

Obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek.

- części fundamentów po budowli w postaci zbiornika gazu oraz po wieży ciśnień.

• Działka nr 62/42
  

Obiekty niepodlegające sprzedaży:

- część nieczynnej podziemnej sieci ciepłowniczej parowej 1xDn350mm;

Obiekty podlegające zbyciu wyraz z prawem wieczystego użytkowania działek:

- części fundamentów po budowli w postaci zbiornika gazu oraz po wieży ciśnień.

2. Obiekty, podlegające sprzedaży: komin oraz pozostałości po obiektach budowlanych nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, ani przez jego poprzednika prawnego, tj. M. Nie podlegały one również wynajmowi lub dzierżawie. Pierwotnie były one wykorzystywane przez poprzedniego właściciela lub poprzednich właścicieli jako obiekty budowlane lub ich części w okresie funkcjonowania Gazowni, która zakończyła działalność przed nabyciem ww. składników majątkowych przez M.
   
   

W świetle powyższego Wnioskodawca wskazuje również, że zbywane działki z naniesieniami nie służyły wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT, gdyż:

• nie były one w ogóle wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki / M. (w tym nie były wynajmowane lub dzierżawione)
  
• albo wykorzystywane były w takim zakresie, w jakim na tych działkach znajdują się niepodlegające sprzedaży części gazociągów będące własnością Spółki (a wcześniej M.). Prawo użytkowania wieczystego gruntu zapewnia niemal nieograniczony dostęp do sieci gazowej, który w innych okolicznościach musiałby być zapewniany np. w drodze ustanowienia służebności przesyłu. Gazociągi służą zaś Spółce do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT.
  
  

3. M. nabyła prawo użytkowania wieczystego działek wraz z prawem własności naniesień na podstawie umowy przeniesienia nieruchomości, użytkowań wieczystych gruntu i własności budynków stanowiących odrębne nieruchomości w wykonaniu zobowiązania wynikającego z objęcia udziałów w podwyższonych kapitale zakładowym. P. Spółka Akcyjna (dalej jako „P.”) wniosła do M. wkład niepieniężny w postaci składników majątkowych stanowiących zorganizowane części przedsiębiorstwa, w których skład wchodziły m.in. ww. nieruchomości. Czynność ta nie podlegała opodatkowaniu VAT.

Tym samym, odpowiadając na pytanie: „czy w związku z nabyciem działek przez poprzednika prawnego Wnioskodawcy – M. - przysługiwało prawo do odliczenia”, stwierdzić należy, że podatek VAT naliczony w ogóle nie wystąpił w tej transakcji, zatem w konsekwencji nie mógł on również podlegać odliczeniu.

4. W zależności od daty budowy poszczególnych gazociągów, ich wzniesienie mogło nastąpić na podstawie następujących aktów prawnych:
   • ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (Dz. U. z 1994 r. nr 89 poz. 414);
     
   • ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo Budowlane (Dz.U. 1974/38 poz. 229);
     
   • rozporządzenia Ministra Przemysłu z 24 czerwca 1989 r. w sprawach warunków technicznych jakim powinny odpowiadać sieci gazowe.
   
   Spółka jest wyłącznie właścicielem gazociągów, a nie sieci ciepłowniczej zlokalizowanej na części działek. Tym samym, Wnioskodawca nie posiada wiedzy na temat uwarunkowań prawnych budowy sieci ciepłowniczej.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do dostawy nieczynnego komina zlokalizowanego na działce o nr 62/25 wraz z przedmiotową działką będącą przedmiotem prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawca ma prawo zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa nieczynnego komina zlokalizowanego na działce nr 62/24 wraz z przedmiotową działką będącą przedmiotem prawa użytkowania wieczystego podlega zwolnieniu od podatku w związku z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT.

Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14 Ustawy VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Niemniej jednak, jak to wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych, a obecnie również z indywidualnych interpretacji prawa, polski ustawodawca w sposób nieprawidłowy dokonał implementacji do polskiego porządku prawnego regulacji unijnych związanych z uznaniem, iż do pierwszego zasiedlenia dochodzi jedynie w przypadku wystąpienia czynności podlegających opodatkowaniu. Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. akt I FSK 382/14 Sąd stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako «pierwsze zajęcie budynku, używanie». Zatem, w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej też TSUE) stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”. TSUE wskazał, iż literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej Dyrektywie świadczą zatem o tym, że wspomniana Dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Wynika stąd, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w Dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Zatem w ślad za TSUE należy uznać, że użytkowanie budynku przez właściciela przez co najmniej dwa lata powinno być zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż powinna być zwolniona z VAT. Taką też wykładnię pierwszego zasiedlenia prezentują organy wydające interpretacje, np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 czerwca 2018 r. nr 0112-KDIL4.4012.189.2018.2.TKU; z dnia 17 grudnia 2018 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.661.2018.1.JO).

Jak wskazano w stanie faktycznym, na działce nr 62/25 zlokalizowany jest komin, jest on jednak nieczynny, bowiem nie służy już prowadzonej działalności gospodarczej na skutek zaprzestania funkcjonowania gazowni. Komin nie został jednak rozebrany, tak jak inne elementy gazowni i z tej przyczyny, w ocenie Spółki dostawa przedmiotowej działki musi być rozpatrywana przez pryzmat pierwszego zasiedlenia.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem malej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody. konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. W myśl art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Zatem należy wskazać, że urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Znajdujący się na przedmiotowej działce komin stanowi budowlę, która była wykorzystywana w działalności i wobec tego doszło do pierwszego zasiedlenia.

Należy zauważyć, iż w odniesieniu do przebiegającego od strony południowej działki fragmentu gazociągu nie można mówić o budowli, bowiem jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, Prawo budowlane nie definiuje pojęcia „gazociąg”, przy czym istotnym jest, że przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt malej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych (art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego). Ponieważ przepisy ustaw innych niż podatkowe dla celów podatkowych należy stosować z rozwagą (zgodnie z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej), zatem dla celów podatku VAT jako budowlę należy uznać obiekt kompletny, a nie jego fragment. Z wyroku Trybunatu Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej też: TSUE) z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08, wynika, że: „w świetle powyższych rozważań na zadane pytania odpowiedzieć należy, że art. 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki” (pkt 44). Wobec tego przyjmuje się, że dopóki dany obiekt budowlany spełnia przesłanki uznania go za budynek, czy też budowlę, teren na którym jest on usytuowany, jest terenem zabudowanym. Dopiero jeśli na skutek podjętych prac rozbiórkowych przestanie on spełniać kryteria przewidziane dla budynku lub budowli, teren na którym taki obiekt się uprzednio znajdował, staje się gruntem niezabudowanym. W taki sposób ocenił tę kwestię organ wydający interpretacje indywidualne, np. w interpretacji z dnia 20 maja 2015 r. nr IPPP2/4512-199/15-3/MT oraz w interpretacji z dnia 23 marca 2018 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.53.2018.2 AO. Tak więc samo stwierdzenie, że budynek (lub budowla) jest przeznaczony do rozbiórki nie skutkuje uznaniem, że dostawa nie będzie dotyczyła terenu zabudowanego. W sytuacji, kiedy rozbiórka nie rozpocznie się przez dniem dostawy, będzie miała miejsce dostawa gruntu zabudowanego. Stanowisko takie prezentowane jest również w orzecznictwie, np. w wyroku NSA z dnia 19 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 818/14 Sąd stwierdził: „(...) skoro rozbiórka budynków nawet nie rozpoczęła się przed dokonaniem dostawy, to wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną, a nie sam grunt. Zgodzić się należy z konkluzją, że dla oceny charakteru takiej transakcji nie ma znaczenia fakt, że została wydana decyzja udzielająca pozwolenia na budowę, dla realizacji którego konieczna była rozbiórka istniejących na działkach obiektów. Słusznie sąd I instancji podkreślił, że bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności na gruncie podatku VAT jest okoliczność, że nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy zamierza zburzyć budynki i wznieść nowe (...)”, czy w wyroku WSA w Warszawie z dnia 14 września 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2233/15 – „W świetle tego wyroku Sąd uznaje za istotny fakt - nie będący przedmiotem sporu między stronami, że rozbiórka budynków rozpoczęła się przed dostawą. Pozwala to na stwierdzenie, że w świetle podatku VAT Skarżąca dokonała sprzedaży samego prawa użytkowania wieczystego gruntu, a nie nieruchomości zabudowanej”. W świetle powyższych stanowisk, uznać należy, że w sytuacji, w której na działce gruntu zlokalizowane są fragmenty gazociągu, nie sposób uznać, by przedmiotem dostawy była budowla. Poza tym nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania fragmentami gazociągu jak właściciel na nabywcę działki - obiekty te będą w dalszym ciągu wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki, a nabywcy nie będą do nich przysługiwały jakiekolwiek prawa. Tym samym, w efekcie planowanej dostawy nie dojdzie również do rozliczenia nakładów na wybudowanie gazociągu. Również w odniesieniu do nieczynnych przyłączy parowych, które pozostają własnością V. S.A. nie można mówić o dostawie budowli. Stosownie do art. 49 Kodeksu Cywilnego urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu. Mając na uwadze, iż także pozostałości po drogach wewnętrznych nie spełniają definicji obiektu budowlanego, zatem również w odniesieniu do tych elementów nie można mówić, iż przedmiotem dostawy będzie budowla.

Mając zatem na uwadze pojęcie budynków i budowli, a także analizę pojęcia pierwszego zasiedlenia - w kontekście orzeczenia z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 - należy wskazać, iż w zakresie dostawy przedmiotowej działki, zasadność opodatkowania podatkiem VAT należy rozpatrywać jedynie przez pryzmat budowli w postaci komina i jego pierwsze zasiedlenie. W przedmiotowej sprawie planowana dostawa komina nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia do momentu dostawy upłynie okres dłuższy niż dwa lata, bowiem do pierwszego zasiedlenia tej budowli doszło co najmniej przed 2003 r., a więc przed wniesieniem aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa do poprzednika prawnego Spółki.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy, w tym prawo wieczystego użytkowania gruntu, podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Podsumowując, w odniesieniu do dostawy nieczynnego komina zlokalizowanego na działce o nr 62/25 wraz z przedmiotową działką będącą przedmiotem prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawca ma prawo zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynek, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu (również prawa wieczystego użytkowania gruntu), na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy, w tym prawo wieczystego użytkowania gruntu, podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje zbycie działek gruntu, będących w użytkowaniu wieczystym o numerach: 62/12, 62/14, 62/22, 62/24, 62/42, 62/41, 62/13, 62/15, 62/23, 62/25, 62/47, 62/38 tworzących pewien kompleks jako pozostałość po gazowni wraz z innymi działkami, które nie stanowią przedmiotu wniosku o interpretację. Przedmiotowe działki poprzednik prawny Spółki (M.) nabył w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w 2003 r., a po ich nabyciu nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie obiektów na nich się znajdujących. Również takich nakładów nie ponosiła Spółka.

Na działce nr 62/25 znajdują się obiekty niepodlegające sprzedaży:

• nieczynne podziemne przyłącze parowe 1xDn50mm oraz nieczynne nadziemne parowe przyłącze 1xDn50mm;
  
• części czynnych i nieczynnych gazociągów.
  
  

Natomiast obiekty podlegające zbyciu wraz z prawem wieczystego użytkowania działek to:

• nieczynny komin,
• pozostałości dróg wewnętrznych.
  
  

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że nieczynny komin spełnia definicję budowli w rozumieniu Prawa budowlanego, natomiast inne obiekty niż komin - pozostałości po rozbiórce gazowni (tj. pozostałości fundamentów zbiornika na wodę, części fundamentów po budowli w postaci zbiornika gazu, po wieży ciśnień oraz po rozkładni metanu oraz pozostałości dróg wewnętrznych) - nie stanowią one budynków, budowli, urządzeń budowlanych lub ich części w rozumieniu Prawa budowlanego, gdyż są to pozostałości po tego rodzaju obiektach. Budowli nie stanowią również pozostałości lub fragmenty ogrodzenia zewnętrznego. Komin oraz pozostałości po obiektach budowlanych nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, ani przez jego poprzednika prawnego, tj. M. Nie podlegały one również wynajmowi lub dzierżawie. Pierwotnie były one wykorzystywane przez poprzedniego właściciela lub poprzednich właścicieli jako obiekty budowlane lub ich części w okresie funkcjonowania Gazowni, która zakończyła działalność przed nabyciem ww. składników majątkowych przez M.

Wnioskodawca wskazuje również, że zbywane działki z naniesieniami nie służyły wyłącznie do działalności zwolnionej z VAT, gdyż:

• nie były one w ogóle wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki / M. (w tym nie były wynajmowane lub dzierżawione)
• albo wykorzystywane były w takim zakresie, w jakim na tych działkach znajdują się niepodlegające sprzedaży części gazociągów będące własnością Spółki (a wcześniej M.). Prawo użytkowania wieczystego gruntu zapewnia niemal nieograniczony dostęp do sieci gazowej, który w innych okolicznościach musiałby być zapewniany np. w drodze ustanowienia służebności przesyłu. Gazociągi służą zaś Spółce do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT.
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia stawki podatku VAT dla dostawy działki nr 62/25 zabudowanej budowlą w postaci nieczynnego komina.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do wskazanej na niej budowli miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Tak więc, w ocenie NSA, w świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT należy przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia” jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.) państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

W dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości w wyroku C-308/16 odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia. TSUE w wyroku tym przyznał rację spółce Kozuba uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. TSUE w ww. wyroku orzekł, że „Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Zatem Trybunał potwierdził, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku. Przy czym, TSUE jednakowo traktuje pierwsze zasiedlenie po wybudowaniu obiektu, jak i po jego ulepszeniu. W obu przypadkach Trybunał twierdzi, że do pierwszego zasiedlenia wystarczy rozpoczęcie jego użytkowania.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności i przywołanych przepisów, z uwzględnieniem przepisów Dyrektywy i wskazanego wyżej orzecznictwa należy stwierdzić, że planowana sprzedaż budowli w postaci nieczynnego komina korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa tej budowli nastąpi po pierwszym zasiedleniu i w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Jak wynika z wniosku, komin oraz pozostałości po obiektach budowlanych były pierwotnie wykorzystywane przez poprzedniego właściciela lub poprzednich właścicieli jako obiekty budowlane lub ich części w okresie funkcjonowania Gazowni, która zakończyła działalność przed nabyciem ww. składników majątkowych przez M. w 2003 r. Ponadto, co istotne, poprzednik prawny Wnioskodawcy (M.), jak również Wnioskodawca nie ponosili żadnych nakładów na ulepszenie ww. obiektów.

W konsekwencji dostawa prawa wieczystego użytkowania działki nr 62/25 zabudowanej nieczynnym kominem korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pytania nr 1, które dotyczy zwolnienia z podatku dostawy niezabudowanych działek nr 62/12, 62/14, 62/22, 62/24, 62/42, 62/41, 62/13, 62/15, 62/23, 62/38, 62/47 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo, w kwestii podniesionej przez Wnioskodawcę wykładni „pierwszego zasiedlenia” należy zwrócić uwagę, że z perspektywy podatnika wyrok w sprawie C 308/16 skutkuje tym, że do czasu zmiany odpowiednich przepisów prawa krajowego (definicji pierwszego zasiedlenia - art. 2 pkt 14 ustawy o VAT) podatnicy mogą zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w wyroku C-308/16. Obowiązek wykładni prounijnej jest ograniczony przez ogólne zasady prawa i nie może służyć dokonywaniu wykładni prawa krajowego contra legem, rezultat wykładni prounijnej nie może być sprzeczny z jednoznaczną treścią przepisu prawa krajowego (tj. art. 2 pkt 14 ustawy o VAT), natomiast to po stronie podatnika jest prawo wyboru obowiązujących norm prawa krajowego albo bezpośredniego zastosowania przepisów dyrektywy oraz orzeczenia TSUE. Zatem niniejszego rozstrzygnięcia dokonano przy uwzględnieniu przyjętej przez Wnioskodawcę definicji pierwszego zasiedlenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.