2019.05.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.140.2019.1.MR
z 29 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
X Sp. z o.o.;
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
Pana A;
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
Pana B;

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej („Spółka”), w której pozostałymi wspólnikami są dwie osoby fizyczne. Spółka zajmuje się doradztwem prawnym. W ramach swojej działalności Spółka zatrudnia wysoko wykwalifikowaną kadrę pracowników i jako pracodawca, jest zobowiązana do objęcia pracowników opieką zdrowotną z zakresu medycyny pracy i pokrycia kosztów takich świadczeń. W tym celu Spółka zawarła z firmą oferującą prywatną opiekę medyczną, umowę, w ramach której, świadczeniami zdrowotnymi, w różnych zakresach (dalej: „pakiety medyczne”), zostali objęci pracownicy Spółki oraz członkowie ich rodzin (dalej: „członkowie rodzin”).

W ramach pakietów medycznych pracownikom Spółki przysługują m.in. takie świadczenia jak dostęp do konsultacji u lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, lekarzy specjalistów, kompleksowych badań diagnostycznych oraz kompleksowych zabiegów ambulatoryjnych. Pakiety medyczne obejmują również świadczenia zdrowotne wykonywane w ramach medycyny pracy. Pakiety medyczne są dodatkowym świadczeniem dla pracowników zapewnianym przez Spółkę jako pracodawcę.

W umowie zawartej pomiędzy Spółką, a firmą oferującą prywatną opiekę medyczną została określona kwotowo wartość świadczenia medycznego na rzecz pracowników oraz (w zależności od wybranego pakietu) ewentualnie członków rodzin pracowników.

Objęcie pracowników oraz członków rodzin pracowników opieką medyczną w ramach pakietów medycznych następuje w pełni dobrowolnie. Pracownik może zdecydować, czy będzie korzystał z opieki medycznej w ramach nabywanych usług medycznych oraz czy świadczenia te będą przysługiwały wyłącznie jemu, czy również członkom rodziny pracownika.

Pakiety medyczne są w całości finansowane ze środków obrotowych Spółki. Wynagrodzenie za nabywane pakiety medyczne ma charakter ryczałtowy - niezależny od tego, czy w danym miesiącu pracownik skorzystał z poszczególnych usług medycznych, czy też nie.

Wartość pakietów medycznych sfinansowanych przez Spółkę, stanowi poza częścią pakietu medycznego w zakresie świadczeń zdrowotnych wykonywanych w ramach medycyny pracy, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej „u.p.d.o.f.”), przychód pracowników objętych ubezpieczeniem medycznym, a Spółka jako płatnik odprowadza od tego przychodu zaliczki na podatek dochodowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki, które Spółka ponosi z tytułu nabywanych pakietów medycznych stanowią koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „u.p.d.o.p.”) a dla pozostałych wspólników Spółki będących osobami fizycznymi w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f.?

Niniejsza interpretacja odnosi się do przepisów w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Zainteresowanych, wydatki które Spółka ponosi z tytułu nabywanych pakietów medycznych, stanowią w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f. oraz odpowiednio przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, dalej: u.p.d.o.p.).

Zgodnie z treścią art. 22 u.p.d.o.f oraz odpowiednio art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f oraz odpowiednio art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Przesłankę celowości wydatku uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Ponoszenie powyższych wydatków wpływa na skrócenie okresu absencji pracowników w pracy, a to niewątpliwie wpływa na osiąganie przychodów przez Spółkę.

Pakiety medyczne pozwalają zarówno pracownikom jak i członkom ich rodzin w krótszym czasie otrzymać opiekę medyczną. Dzięki pakietom medycznym, nie mają oni problemu z szybkim dostępem do otrzymania pomocy medycznej - co w efekcie prowadzi do szybszego wyleczenia i szybszego powrotu do wykonywania pracy. Dzięki temu, że pakiety medyczne obejmują również członków rodziny pracownika, którzy także otrzymują szybką pomoc medyczną - zmniejszeniu ulega nieobecność pracowników w pracy związana np. z mniejszym korzystaniem z urlopów z uwagi na konieczność sprawowania opieki nad chorymi członkami rodziny, co w efekcie powoduje, że Spółka jest w mniejszym stopniu narażona na nieobecność pracowników w pracy.

Nabywane przez Spółkę pakiety medyczne wpływają ponadto na zwiększenie motywacji pracowników oraz przyczyniają się do poprawy wizerunku pracodawcy, jako dbającego zarówno o swoich pracowników, jak i również o członków ich rodzin. W efekcie przekłada się to w szczególności na większe „przywiązanie” pracownika do pracodawcy, co wpływa również na zmniejszenie rotacji pracowników w Spółce i w efekcie zmniejsza również wydatki na rekrutację nowych pracowników.

Wydatki ponoszone na zakup pakietów medycznych powodują również większe zadowolenie pracowników z pracy w Spółce co przekłada się na ich większe zaangażowanie w pracę i skutkuje osiągnięciem przez Spółkę zwiększonych przychodów.

Niezależnie od powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, sfinansowanie pakietów medycznych jest w rzeczywistości rodzajem świadczenia pracodawcy na rzecz pracownika - jako jedna z form wynagrodzenia pracownika za jego pracę, podczas gdy wynagrodzenia stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki.

Jeżeli Spółka przyznałaby wartość pakietu medycznego pracownikowi w formie pieniężnej, którą następnie pracownik przeznaczył na sfinansowanie pakietu medycznego, to nie ulegałoby wątpliwości, że ten dodatkowy element wynagrodzenia pracowniczego stanowiłby koszt uzyskania przychodu.

Aby wydatek poniesiony przez Spółkę mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zostać ponadto spełnione łącznie następujące przesłanki dotyczące tego wydatku:

został poniesiony przez Spółkę,

jest definitywny, a więc bezzwrotny,

pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością,

poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, został właściwie udokumentowany,

nie jest kosztem wymienionym w art. 23 u.p.d.o.f oraz odpowiednio art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie wskazane wyżej przesłanki zaliczenia wydatków, które Spółka ponosi z tytułu nabywanych pakietów medycznych dla pracowników są spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tj. Dz. U. z 2019, poz. 505, dalej: KSH), przez spółkę osobową należy rozumieć spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Jak stanowi art. 102 KSH, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej, co wynika z art. 123 § 1 KSH.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 864, dalej: updop), przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Biorąc pod uwagę fakt, że spółka komandytowa jako spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie dochodów przez nią uzyskiwanych podatnikami są wspólnicy tej spółki. W przypadku wspólników będących osobami prawnymi odpowiednie zastosowanie znajdą zatem regulacje zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 5 ust. 1 updop, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 1a ustawy o pdop przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychodu wspólnika uzyskane z tego źródła.

Na podstawie ust. 2 ww. przepisu, zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

W związku z powyższym, koszty uzyskania przychodów powinny być rozliczane przez spółkę będącą wspólnikiem spółki komandytowej - co do zasady - proporcjonalnie do jej udziałów w zyskach tej spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, o sposobie klasyfikacji kosztów decyduje sam podatnik i to on ponosi odpowiedzialność za zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika,

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Kosztami podatkowymi mogą być również tzw. „koszty pracownicze”, gdyż wydatki ponoszone na rzecz pracowników, co do zasady stanowią dla pracodawcy koszty uzyskania przychodów, jeśli tylko spełniają wymóg art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, a także wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety wypłacane przez pracodawcę na rzecz pracowników oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników jako inne należności wynikające ze stosunku pracy.

Co istotne, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy.

Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że wydatki na pakiety medyczne zarówno te z zakresu medycyny pracy, do ponoszenia których pracodawca jest obowiązany na podstawie przepisów Kodeksu pracy i innych ustaw, jak i świadczenia zdrowotne niewchodzące w zakres medycyny pracy na rzecz pracowników, członków rodzin pracowników oraz byłych pracowników będących emerytami podlegają ocenie w aspekcie generalnych postanowień cytowanego art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, tj. celowości, zasadności oraz potencjalnej możliwości przyczynienia się przedmiotowych wydatków do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że „(…) Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej (…). (…) Spółka zatrudnia wysoko wykwalifikowaną kadrę pracowników i jako pracodawca, jest zobowiązana do objęcia pracowników opieką zdrowotną z zakresu medycyny pracy i pokrycia kosztów takich świadczeń. W tym celu Spółka zawarła z firmą oferującą prywatną opiekę medyczną, umowę, w ramach której, świadczeniami zdrowotnymi, w różnych zakresach (dalej: „pakiety medyczne”), zostali objęci pracownicy Spółki oraz członkowie ich rodzin (dalej: „członkowie rodzin”).

Wnioskodawca w swoi stanowisku podnosi, że pakiety medyczne pozwalają zarówno pracownikom jak i członkom ich rodzin w krótszym czasie otrzymać opiekę medyczną, a tym samym poniesione wydatki na sfinansowanie pakietów medycznych dla pracowników i ich rodzin przyczyniają się do minimalizacji kosztów nieobecności oraz wzrostu motywacji pracowników do pracy. Ww. wydatki powodują również większe zadowolenie pracowników z pracy w Spółce co przekłada się na ich większe zaangażowanie w prace i skutkuje osiągnieciem przez Spółkę zwiększonych przychodów. W efekcie nabywane przez Spółkę pakiety medyczne przekładają się także na większe „przywiązanie” pracownika do pracodawcy, co wpływa również na zmniejszenie rotacji pracowników w Spółce i w efekcie zmniejsza również wydatki na rekrutację nowych pracowników.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Spółkę komandytową w której Wnioskodawca jest komandytariuszem na zakup pakietów medycznych, w ramach których są zawarte świadczenia z zakresu medycyny pracy oraz świadczenia zdrowotne niewchodzące w zakres medycyny pracy zarówno dla pracowników, jak i członków ich rodzin, spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop, jednocześnie nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 updop, zatem stanowią koszty uzyskania przychodów.

Podsumowując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup pakietów medycznych dla pracowników i członków rodzin pracowników poniesione przez Spółkę komandytową w której jest komandytariuszem proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zysku ww. Spółki komandytowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późń. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin